|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 413
11 Απριλίου, 2003
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
1. HORWATH PHILIPPIDES AND PARTNERS,
2. ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ,
Εφεσείοντες,
ν.
PROMIMPRO EXPORTS AND IMPORTS LTD,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10833)
Ευρήματα Δικαστηρίου ― Αξιολόγηση μαρτυρίας ― Αξιοπιστία μαρτύρων ― Απόρριψη αγωγής από το πρωτόδικο Δικαστήριο επειδή η μαρτυρία των εναγόντων κρίθηκε αναξιόπιστη και δεν τεκμηριώθηκε η αξίωσή τους εναντίον των εναγομένων για, κατ' ισχυρισμό, οφειλόμενη αμοιβή για παροχή ελεγκτικών υπηρεσιών ― Το Εφετείο δεν επενέβη.
Ο 2ος εφεσείων ήταν ένας από τους συνεταίρους του λογιστικού-ελεγκτικού οίκου "Afxentiou & Philippides" ο οποίος μετονομάστηκε σε "Howard Afxentiou & Philippides". Η εν λόγω ομόρρυθμη εταιρεία διαλύθηκε περί το τέλος Μαΐου 1997. Η διάλυση έγινε στη βάση γραπτής συμφωνίας μεταξύ του 2ου εφεσείοντος και του κ. Αυξεντίου, βασική διευθέτηση της οποίας ήταν ότι «ο καθένας εδικαιούτο 50% των χρεωστών και 50% των πιστωτών». Η εφεσίβλητη εταιρεία ήταν πελάτιδα στον παλαιό συνεταιρισμό, και επειδή συνδεόταν μαζί της ο 2ος εφεσείων, κατά το διαμερισμό συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο των πελατών που του αναλογούσαν. Οι εφεσείοντες 1 είναι η νέα ομόρρυθμη εταιρεία η οποία ενεγράφη από πλευράς του 2ου εφεσείοντος μετά τη διάλυση του παλαιού συνεταιρισμού.
Το πρόβλημα δημιουργήθηκε όταν η εφεσίβλητη επέλεξε να εξυπηρετηθεί από τον οίκο που δημιουργήθηκε από τον κ. Αυξεντίου μετά τη διαγραφή του παλαιού συνεταιρισμού.
Οι εφεσείοντες με την αγωγή τους ισχυρίσθηκαν ότι η εφεσίβλητη συμφώνησε περί τις αρχές του 1997 να πληρώσει σε αυτούς το τότε χρέος της το οποίο ανερχόταν σε £3.840 αλλά παρέλειψε να το πράξει. Οι εφεσείοντες επίσης πρόβαλαν τον ισχυρισμό ότι η εφεσίβλητη τους ανέθεσε να ελέγξουν τους λογαριασμούς του έτους 1996 και αυτοί διεκπεραίωσαν μέρος της εργασίας αξίας £1.000. Οι εφεσίβλητοι αρνήθηκαν τους ισχυρισμούς των εφεσειόντων.
Το Δικαστήριο απέρριψε την απαίτηση αφού έκρινε ότι η εφεσίβλητη δεν ανέθεσε στον εφεσείοντα 1 ή στον νέο του οίκο τη διεκπεραίωση οποιασδήποτε εργασίας.
Οι εφεσείοντες εφεσίβαλαν την πρωτόδικη απόφαση.
Αποφασίστηκε ότι:
Η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν αποτέλεσμα της αποδοχής ως αξιόπιστης και ορθής της μαρτυρίας του διευθυντή της εφεσίβλητης και της απόρριψης της μαρτυρίας του εφεσείοντος 1 και του μάρτυρα του, του νέου συνεταίρου στον νέο ελεγκτικό του οίκο. Δεν τεκμηριώθηκε λόγος που να δικαιολογεί την επέμβαση του Εφετείου.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους ενάγοντες κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 12/5/00 (Αρ. Αγωγής 12251/97) με την οποία απέρριψε την απαίτησή τους για πληρωμή προς αυτούς από την εναγόμενη εταιρεία χρέους της ύψους £3.840,- για το έτος 1996, δυνάμει δύο τιμολογίων ως πελάτιδας του λογιστικού-ελεγκτικού οίκου τους.
Χρ. Κληρίδης, για τους Εφεσείοντες.
Μ. Κωνσταντίνου για Γ. Πελαγία, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Νικολάου.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Ο 2ος εφεσείων, κ. Φιλιππίδης, ήταν ένας από τους συνεταίρους του λογιστικού-ελεγκτικού οίκου «Afxentiou & Philippides» που μετονομάστηκε ή μετεξελίχθηκε σε «Horwarth Afxentiou & Philippides». Η εν λόγω ομόρρυθμη εταιρεία διαλύθηκε περί το τέλος Μαΐου 1997 και διαγράφηκε από την Έφορο Εταιρειών στις 4 Ιουνίου 1997. Η διάλυση, καθώς κατέθεσε ο κ. Φιλιππίδης, έγινε στη βάση γραπτής συμφωνίας μεταξύ του ιδίου και του κ. Αυξεντίου, η οποία όμως δεν κατατέθηκε στο Δικαστήριο και επομένως δεν έγιναν γνωστοί οι όροι της. Κατά τον κ. Φιλιππίδη, ο καθένας τους «θα έπαιρνε τους πελάτες τους δικούς του .... καθώς επίσης και τα υπόλοιπα των χρεωστών ο καθένας τους δικούς του ..... και τα work in progress». Όπως όμως εξήγησε ο κ. Αυξεντίου, ο οποίος κατέθεσε εκ μέρους των εναγομένων, παρόλον που έγινε διαχωρισμός των αντίστοιχων πελατών, η βασική διευθέτηση ήταν ότι «ο καθένας εδικαιούτο 50% των χρεωστών και 50% των πιστωτών ..... και αν προέκυπτε διαφορά στο καθαρό ενεργητικό που θα ελάμβανε ο καθένας, θα αποζημιώνετο χρηματικά από τον άλλο» όταν θα γινόταν ο τελικός διακανονισμός. Στον παλαιό συνεταιρισμό η εφεσίβλητη εταιρεία ήταν πελάτιδα με την οποία συνδεόταν ο κ. Φιλιππίδης και επομένως κατά το διαμερισμό συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο πελατών που του αναλογούσαν. Με τη διαγραφή του παλαιού συνεταιρισμού ενεγράφη από πλευράς του κ. Φιλιππίδη νέα ομόρρυθμη εταιρεία, οι 1οι εφεσείοντες. Το ίδιο ενεγράφη νέος οίκος και από πλευράς του κ. Αυξεντίου.
Το πρόβλημα στο οποίο αφορά η παρούσα υπόθεση προέκυψε όταν η εφεσίβλητη εταιρεία επέλεξε για εξυπηρέτησή της τον οίκο του κ. Αυξεντίου όπου, ας σημειωθεί, ανήκε και ο λογιστής κ. Θεοφυλάκτου ο οποίος ασχολείτο από πριν με τους λογαριασμούς της. Οι εφεσείοντες με την αγωγή τους προέβαλαν τον ισχυρισμό ότι η εφεσίβλητη, αφού πληροφορήθηκε για τη διευθέτηση διάλυσης του συνεταιρισμού, συμφώνησε περί τις αρχές Ιουνίου 1997 να πληρώσει σε αυτούς το έως τότε χρέος της για το 1996, το οποίο ανερχόταν σε £3.840= (τιμολόγιο ημερ. 18/2/97 για £600 και τιμολόγιο ημερ. 3/4/97 για £3.240=) αλλά παρέλειψε να το πράξει. Κατά τους εφεσείοντες, το αντάλλαγμα που της έδωσαν ήταν μια έκπτωση £300= υπό τον όρο εξόφλησης εντός μερικών ημερών. Οι εφεσείοντες επίσης προέβαλαν ότι κατόπιν της εν λόγω πληρφορόρησής της η εφεσίβλητη, ενεργώντας μέσω του εκ των διευθυντών της κ. Knezevic, τους έδωσε οδηγίες να προχωρήσουν προς συμπλήρωση του έτους 1996 με τον έλεγχο των λογαριασμών του έτους και αυτοί, μέχρι που έμαθαν ότι η εφεσίβλητη έγινε πελάτιδα του άλλου οίκου, διεκπεραίωσαν μέρος της εργασίας, αξίας £1.000= (συν £80= Φ.Π.Α.) αλλά η εφεσίβλητη αρνήθηκε να τους πληρώσει. Η εφεσίβλητη αντέτεινε ότι για τα παλαιά ποτέ δεν δεσμεύτηκε να πληρώσει τους 1ους εφεσείοντες ή τον κ. Φιλιππίδη αντί τον κ. Αυξεντίου. και ότι μετά τη διάλυση του πρώην συνεταιρισμού δεν έδωσε οδηγίες στους εφεσείοντες να της προσφέρουν οποιεσδήποτε υπηρεσίες. Ας σημειωθεί ότι στις 24 Σεπτεμβρίου 1997, πριν από την καταχώριση της αγωγής, η εφεσίβλητη εξόφλησε τον κ. Αυξεντίου για τις υπηρεσίες που της είχε προσφέρει ο πρώην συνεταιρισμός, όπως επίσης πλήρωσε στο νέο συνεταιρισμό του κ. Αυξεντίου για τις υπηρεσίες που εν συνεχεία της προσφέρθηκαν σε σχέση με τους λογαριασμούς του έτους 1996. Προς υποστήριξη της απαίτησης κατέθεσε εκτός από τον κ. Φιλιππίδη και ο κ. Κ. Ζάγκουλος ο οποίος, ως συνέταιρος στο νέο οίκο του κ. Φιλιππίδη, θα ασχολείτο με την περίπτωση της εφεσίβλητης. Για τους εφεσίβλητους κατέθεσε ο κ. Knezevic όπως και ο κ. Αυξεντίου.
Το Δικαστήριο απέρριψε την απαίτηση. Έκρινε, αναφορικά με τις υπηρεσίες που είχε προσφέρει ο παλαιός συνεταιρισμός, ότι η εφεσίβλητη δεν είχε υποχρέωση έναντι των 1ων εφεσειόντων ενώ έναντι του 2ου εφεσείοντος η πληρωμή προς τον κ. Αυξεντίου αποτελούσε ικανή απάντηση. Αυτή η κατάληξη έγινε με συλλογισμούς που επικρίνονται με την έφεση αλλά δεν χρειάζεται να μας απασχολήσουν οι λεπτομέρειες. Θεωρούμε αρκετό να επισημάνουμε πως οι 1οι εφεσείοντες θα νομιμοποιούντο και ο 2ος εφεσείων θα αποκτούσε αποκλειστικό δικαίωμα στο ποσό που οφειλόταν στον πρώην συνεταιρισμό, μόνο σε περίπτωση εκχώρησης. Αλλά, με τη σημειωθείσα διάσταση αναφορικά με τους όρους της διάλυσης, αυτό το θέμα δεν μπορούσε να επιλυθεί παρά μόνο με αναφορά στη γραπτή σύμβαση των συνεταίρων. Η οποία δεν κατατέθηκε στο Δικαστήριο. Έπειτα, σε περίπτωση εκχώρησης θα αναμενόταν και η δικονομική της αντανάκλαση που εν προκειμένω έλειπε. Δεν παρίσταται όμως ανάγκη να επεκταθούμε. Το Δικαστήριο επίσης έκρινε ότι η εφεσίβλητη δεν ανέθεσε στον κ. Φιλιππίδη ή στο νέο του οίκο τη διεκπεραίωση οποιασδήποτε εργασίας. Αυτή η κατάληξη ήταν αποτέλεσμα της αποδοχής ως αξιόπιστης και ορθής της μαρτυρίας του κ. Knezevic και της μη αποδοχής της αντίστοιχης μαρτυρίας των κ.κ. Φιλιππίδη και Ζάγκουλου. Δεν διακρίναμε ούτε εδώ λόγο που να δικαιολογεί επέμβαση του Εφετείου.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.