(2003) 1 ΑΑΔ 259

25 Φεβρουαρίου, 2003

[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΗΛΙΑΚΟΥΔΗΣ,

Εφεσείων,

ν.

1. ΕΛΕΝΗΣ DAVIES,

2.  DAVIES GUYN,

Εφεσιβλήτων.

(Πολιτική Έφεση Αρ. 11189)

 

Ευρήματα Δικαστηρίου ― Επέμβαση Εφετείου ― Έφεση κατά των διαπιστώσεων και συμπερασμάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου στα οποία κατέληξε κατόπιν ανάλυσης και αξιολόγησης της μαρτυρίας ― Απορρίφθηκε, δεν στοιχειοθετήθηκε λόγος επέμβασης στην κρίση του Δικαστηρίου.

Η εκδοχή του εφεσείοντος-ενάγοντος αναφορικά με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες κτυπήθηκε από το όχημα της εφεσίβλητης-εναγόμενης, κατά τη διασταύρωση, μέσα από ουρά αυτοκινήτων, πολυσύχναστου δρόμου της Λευκωσίας, ήταν ότι το αυτοκίνητο τον έσπρωξε χωρίς αυτός να μετακινηθεί καθόλου και τον έριξε μπροστά από το αυτοκίνητο.  Αντίθετα, η εφεσίβλητη και ανεξάρτητος αυτόπτης μάρτυρας υποστήριξαν ότι ο εφεσείων βρισκόταν στο πλάϊ του αυτοκινήτου της εφεσίβλητης και με την εκκίνηση του αυτοκινήτου κτυπήθηκε και έπεσε στο πλάϊ του αυτοκινήτου και όχι μπροστά.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχθηκε την εκδοχή της εφεσίβλητης και αποφάσισε να μη της αποδόσει οποιαδήποτε ευθύνη για την πρόκληση του ατυχήματος.

Ο εφεσείων εφεσίβαλε την πρωτόδικη απόφαση.

Αποφασίστηκε ότι:

Το πρωτόδικο Δικαστήριο αιτιολόγησε πλήρως και πειστικά την αποδοχή της μαρτυρίας της υπεράσπισης και την απόρριψη της μαρτυρίας του εφεσείοντος.  Τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε ήταν ευλόγως επιτρεπτά και καθιστούσαν την πρωτόδικη κατάληξη αναπόφευκτη.

Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.

Έφεση.

Έφεση από τον ενάγοντα κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 13/7/01 (Αρ. Αγωγής 160/96) με την οποία απέρριψε την αγωγή του και κατέληξε ότι δεν μπορούσε με βάση τη μαρτυρία να αποδοθεί οποιαδήποτε ευθύνη στην εναγόμενη 1 για το τροχαίο ατύχημα κατά το οποίο τραυματίστηκε ο ενάγων ενώ διασταύρωνε τη λεωφόρο Ακροπόλεως στη Λευκωσία στις 14/11/95.

Μ. Χάσικος, για Μ. Κυπριανού, για τον Εφεσείοντα.

Μ. Κωνσταντίνου, για Α. Πασχαλίδη, για τους Εφεσίβλητους.

Cur. adv. vult.

ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.:  Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Νικολάου.

ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.:  Γύρω στις 8.00 π.μ. της 14 Νοεμβρίου 1995 ο εφεσείων τραυματίστηκε σε τροχαίο ατύχημα που συνέβηκε ενώ επιχειρούσε εν μέσω πυκνής κίνησης να διασταυρώσει τη λεωφόρο Ακροπόλεως στη Λευκωσία, από αριστερά προς δεξιά σε σχέση με την κατεύθυνση προς Λευκωσία. 

Η εκδοχή του για την οποία κατέθεσε ο ίδιος ως ο  μόνος ουσιαστικός μάρτυρας ήταν η εξής.  Κατόπιν νεύματος από οδηγό ακινητοποιημένου αυτοκινήτου που βρισκόταν στην ουρά οχημάτων της αριστερής πλευράς, προχώρησε μπροστά και μόλις το πέρασε σταμάτησε και στάθηκε «δίπλα από το φαναράκι του οδηγού».  Δεν υπήρχε άλλη παράλληλη ουρά οχημάτων στην ίδια κατεύθυνση.  Κοίταξε δεξιά οπότε είδε το αυτοκίνητο που οδηγούσε η 1^η εφεσίβλητη να εισέρχεται στη λεωφόρο από πάροδο στην απέναντι πλευρά του δρόμου, περίπου 35-40 μ. μακριά, να στρίβει δεξιά και προσπερνώντας την εν λόγω ουρά να κατευθύνεται προς το μέρος του.  Εν συνεχεία κοίταξε στα αριστερά του όπου είδε να έρχονται από την αντίθετη κατεύθυνση τρία αυτοκίνητα και τα περίμενε να περάσουν προτού ξανακοιτάξει στα δεξιά για να διαπιστώσει αν ήταν ασφαλές να προχωρήσει.  Δεν είχε μετακινηθεί καθόλου, όταν ένιωσε κάτι να τον σπρώχνει προς τα αριστερά.  Επρόκειτο για το αυτοκίνητο της 1^ης εφεσίβλητης το οποίο μετά έστριψε λίγο στα δεξιά για να τον αποφύγει αλλά ο μπροστινός προφυλακτήρας «έπιασε» το δεξί του πόδι και τον έριξε κάτω μπροστά από το αυτοκίνητο.

Διαφορετική ως προς την ουσία των περιστάσεων πρόκλησης του ατυχήματος ήταν η εκδοχή της υπεράσπισης, η οποία υποστηρίχθηκε από τη μαρτυρία της 1^ης εφεσίβλητης όπως και ανεξάρτητου αυτόπτη μάρτυρα ο οποίος ακολουθούσε με το αυτοκίνητό του το δικό της.  Σύμφωνα με την υπεράσπιση υπήρχε και δεύτερη ουρά αυτοκινήτων τα οποία κατευθύνονταν προς Λευκωσία.  Όπως και η πρώτη ουρά, εκινείτο και αυτή πολύ  αργά  με  συχνά  σταματήματα.  Σε  αυτήν οδηγούσε και η 1^η εφεσίβλητη.  Επρόκειτο να έστριβε δεξιά στην επόμενη πάροδο που δεν ήταν μακριά.  Πυκνή ήταν και η κίνηση από την απέναντι κατεύθυνση. Σε κάποια φάση ο εφεσείων βρέθηκε στο πλάϊ του αυτοκινήτου της 1^ης εφεσίβλητης και με την εκκίνηση του αυτοκινήτου κτυπήθηκε και έπεσε στο πλάϊ του αυτοκινήτου της, όχι μπροστά.  Η ίδια κατέθεσε ότι ένιωσε κάτι στον αριστερό τροχό χωρίς προηγουμένως να είχε δει τον εφεσείοντα, οπότε σταμάτησε αμέσως.  Το αυτοκίνητό της δεν έπαθε απολύτως τίποτε.  Ο μάρτυρας, που την ακολουθούσε, κατέθεσε ότι ενώ τα  αυτοκίνητα  στην ουρά τους  ήταν  σταματημένα, είδε  τον  εφεσείοντα στο πλάϊ του  αυτοκινήτου  της  1^ης εφεσίβλητης και αμέσως μετά, τη στιγμή που το αυτοκίνητό της ξεκίνησε, αντιλήφθηκε πως ο εφεσείων κτυπήθηκε.  Ερωτηθείς για το χρόνο που μεσολάβησε διευκρίνισε πως ήταν ελάχιστος: «Λίγα δευτερόλεπτα ήταν σαν αστραπή, τον είδα στέκεται και μετά συνέβηκε.»  Ο εφεσείων έπεσε στο πλάϊ του αυτοκινήτου.

Το Δικαστήριο, για λόγους που με λεπτομέρεια εξήγησε, αποδέχθηκε τη μαρτυρία της 1^ης εφεσίβλητης και του μάρτυρα υπεράσπισης ενώ απέρριψε τη μαρτυρία του εφεσείοντος όπως και εκείνη του γιου του ο οποίος κατέθεσε πως, όταν λίγο αργότερα επισκέφθηκε τη σκηνή, ο πατέρας του ήταν πεσμένος μπροστά από το αυτοκίνητο  της 1^ης εφεσίβλητης και όχι στο πλάϊ. 

Στη βάση της εκδοχής της υπεράσπισης το Δικαστήριο κατέληξε, αφού συζήτησε το θέμα, ότι δεν μπορούσε να αποδοθεί οποιαδήποτε ευθύνη στην 1^η εφεσίβλητη.  Ο λόγος ήταν ότι με την τόσο ραγδαία αλληλουχία της πρωτοεμφάνισης του εφεσείοντος δίπλα από το αυτοκίνητό της και του ατυχήματος, δεν μπορούσε να θεωρηθεί δεδομένο ότι υπήρχε ευκαιρία αντιμετώπισης του κινδύνου.  Άλλωστε, ακόμα και αν η 1^η εφεσίβλητη είχε τη δυνατότητα να δει τον εφεσείοντα από την πρώτη στιγμή, πράγμα που δεν μπορούσε να θεωρηθεί δεδομένο γιατί το ότι τον είδε αμέσως πριν ο μάρτυρας υπεράσπισης που ήταν σταματημένος πιο πίσω δεν σήμαινε ότι και η 1^η εφεσίβλητη θα έπρεπε να είχε εκείνη τη στιγμή στραμμένη την προσοχή της σε εκείνο ακριβώς το σημείο στο πλάϊ.  Το Δικαστήριο υπογράμμισε πως τη λεπτομέρεια των κινήσεων του, η οποία θα μπορούσε να έριχνε  περαιτέρω φως στο συμβάν, τη γνώριζε ο ίδιος ο εφεσείων ο οποίος όμως αντ' αυτής προτίμησε να παρουσιάσει μια εικόνα  που δεν είχε ουσιαστική σχέση με την  πραγματικότητα.  Ενώ σε αυτόν απόκειτο να αποδείξει την  ευθύνη της 1^ης εφεσίβλητης.

Με την έφεση αμφισβητείται η ορθότητα του τρόπου με τον οποίο το Δικαστήριο προσήγγισε και αξιολόγησε τη μαρτυρία και κατ' επέκταση των βασικών ευρημάτων στα οποία κατέληξε, όπως και το βάσιμο των συμπερασμάτων στα  οποία ήχθη.  Ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντος κάλυψε, με την εκτενή επιχειρηματολογία την οποία ανέπτυξε, καθετί που θα μπορούσε να συμβάλει στον αποτελεσματικό έλεγχο της εκκαλούμενης απόφασης. Δεν διακρίναμε ο,τιδήποτε που να δικαιολογεί, κατά την άποψή μας, επίκριση του πρωτόδικου έργου.  Το Δικαστήριο αιτιολόγησε πλήρως και πειστικά την αποδοχή της μαρτυρίας της υπεράσπισης και την απόρριψη της μαρτυρίας του εφεσείοντος.  Στη βάση των όσων ως εκ τούτου προέκυπταν, η πρωτόδικη κατάληξη καθίστατο κατά τη γνώμη μας αναπόφευκτη.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.

 

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο