|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 1 ΑΑΔ 1997
19 Δεκεμβρίου, 2002
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΝΙΚΗΤΑΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
1. ΣΩΤΗΡΗΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ,
2. ΑΥΓΟΥΣΤΑ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ,
Εφεσείοντες-Ενάγοντες,
ν.
ΖΟΡΠΑΣ Α. & ΥΙΟΙ ΛΤΔ,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11313)
Αγωγή ― Αναβολή ακροάσεως αγωγής ― Αποτελεί θέμα διακριτικής εξουσίας του εκδικάζοντος Δικαστηρίου ― Απόρριψη αιτήματος για αναβολή και απόρριψη αγωγής λόγω μη προώθησής της, μετά από την έναρξη της ακρόασης ― Διατάχθηκε επανεκδίκαση.
Στις 22.1.2002, το πρωτόδικο Δικαστήριο, μετά από αρκετές αναβολές, που είχαν ζητηθεί και από τις δύο πλευρές, απέρριψε την αγωγή των εφεσειόντων αφού είχε προηγουμένως απορρίψει αίτημά τους για αναβολή της ακρόασης. Οι εφεσείοντες εφεσίβαλαν την απόφαση προβάλλοντας τους ακόλουθους λόγους έφεσης:
1) Το πρωτόδικο Δικαστήριο απορρίπτοντας το αίτημά τους για αναβολή της ακρόασης, άσκησε εσφαλμένα τη διακριτική του ευχέρεια και τούτο επειδή τελούσε υπό καθεστώς πραγματικής πλάνης αναφορικά με την εξέλιξη της διαδικασίας από τις 30.11.2001 μέχρι τις 22.1.2002.
2) Εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή λόγω μη προώθησής της χωρίς να προβεί στην αξιολόγηση του αποδεικτικού υλικού που είχε τεθεί ενώπιον του.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το πρωτόδικο Δικαστήριο ενήργησε κάτω από πλάνη θεωρώντας πως η δικηγόρος των εφεσειόντων αποσύρθηκε από την υπόθεση στις 9.1.2002 ενώ, στην πραγματικότητα αυτή αποσύρθηκε στις 18.1.2002. Λόγω του ουσιώδους αυτού σφάλματος το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο εσφαλμένο συμπέρασμα ότι οι εφεσείοντες δεν ενήργησαν άμεσα για το διορισμό άλλου δικηγόρου με αποτέλεσμα ο νέος δικηγόρος που διόρισαν να μην είναι έτοιμος να προχωρήσει την υπόθεση στις 18.1.2002. Στην πραγματικότητα ο νέος δικηγόρος ανέλαβε νομότυπα την 18.1.2002 αφού τότε ήταν που το Δικαστήριο ενέκρινε το αίτημα της δικηγόρου των εφεσειόντων να αποσυρθεί. Οι επόμενες δύο μέρες ήταν Σαββατοκυρίακο και, όπως ήταν φυσικό το διοριστήριο του νέου δικηγόρου κατατέθηκε την 21.1.2002. Με τα δεδομένα αυτά, αν το Δικαστήριο δεν τελούσε υπό πλάνη δεν θα μπορούσε εύλογα να απορρίψει το αίτημα του νέου δικηγόρου για αναβολή της ακρόασης. Αν το έπραττε θα ασκούσε κακώς τη διακριτική του ευχέρεια και θα προκαλούσε πασιφανή αδικία.
2. Εφόσον μεταξύ των διαδίκων είχαν ανταλλαγεί έγγραφες προτάσεις και, στις 30.11.2001, άρχισε η ακρόαση με την κατάθεση ενός μάρτυρα, το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν είχε εξουσία, αφού απέρριψε το αίτημα για αναβολή, να προχωρήσει στην απόρριψη της αγωγής λόγω μη προώθησής της. Το πρωτόδικο Δικαστήριο όφειλε να εξετάσει και αξιολογήσει το περιεχόμενο των εγγράφων προτάσεων σε συνάρτηση με τη μαρτυρία που άκουσε στις 30.11.2001 και, ακολούθως, να εκδώσει αιτιολογημένη απόφαση με την οποία να αποφαίνεται κατά πόσο οι ενάγοντες (εφεσείοντες) απέδειξαν, στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων, την υπόθεσή τους ή όχι.
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα υπέρ των εφεσειόντων. Διατάχθηκε η επανεκδίκαση της αγωγής από άλλο Δικαστή.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Λαουτάρης ν. Παγκύπριου Οδοντιατρικού Συλλόγου κ.ά. (2002) 1 Α.Α.Δ. 1411.
Έφεση.
Έφεση από τους ενάγοντες κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 22/1/02 (Αρ. Αγωγής 9500/99) με την οποία απορρίφθηκε αίτημα των εφεσειόντων-εναγόντων για αναβολή της ακρόασης της αγωγής τους με αρ. 9500/99 και, στη συνέχεια, λόγω αδυναμίας τους να προχωρήσουν με την ακρόαση, απορρίφθηκε η αγωγή λόγω μη προώθησής της.
Α. Ταμάσιος, για τους Εφεσείοντες.
Φ. Πελίδης, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γαβριηλίδης, Δ..
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Η έφεση στρέφεται εναντίον της απόφασης του Ε.Δ. Λευκωσίας, ημερομηνίας 22.1.2002, με την οποία απορρίφθηκε αίτημα των εφεσειόντων (εναγόντων) για αναβολή της ακρόασης της αγωγής τους με αρ. 9500/99 και, στη συνέχεια, λόγω αδυναμίας τους να προχωρήσουν με την ακρόαση, απορρίφθηκε η αγωγή λόγω μη προώθησής της.
Η διαδικασία που προηγήθηκε της απόρριψης του αιτήματος των εφεσειόντων για αναβολή και, στη συνέχεια, της απόρριψης της αγωγής τους λόγω μη προώθησής της, έχει ιδιαίτερη σημασία προκειμένου να αποφανθούμε για το βάσιμο ή μη των λόγων έφεσης που προβάλλονται. Γι΄αυτό και θα την παραθέσουμε με κάθε δυνατή συντομία.
Η ακρόαση της αγωγής άρχισε στις 30.11.2001 με την κατάθεση ως πρώτου μάρτυρα, του εφεσείοντα 1. Με τη συμπλήρωση της κατάθεσης του εφεσείοντα 1, η δικηγόρος των εφεσειόντων ζήτησε όπως η ακρόαση αναβληθεί για άλλη ημερομηνία. Ο δικηγόρος της εφεσίβλητης δεν έφερε ένσταση. Το Δικαστήριο, αφού σημείωσε ότι θα είχε κάποιο χρόνο να συνεχίσει την ακρόαση, λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν υπήρχε ένσταση από την υπεράσπιση, αποδέχθηκε το αίτημα της δικηγόρου των εφεσειόντων και ανέβαλε την ακρόαση για τις 5.12.2001.
Στις 5.12.2001 ο δικηγόρος της εφεσίβλητης (εναγομένης) ζήτησε αναβολή της ακρόασης για το λόγο ότι οι πελάτες του έπρεπε να παρουσιαστούν σε ποινική υπόθεση στο Ε.Δ. Λεμεσού. Η δικηγόρος των εφεσειόντων δεν έφερε ένσταση. Ακολούθως, το Δικαστήριο, αφού σημείωσε ότι, εν πάση περιπτώσει, ελλείψει στενογράφου, θα εκωλύετο να προχωρήσει με την ακρόαση, αποδέχθηκε το αίτημα και ανέβαλε την ακρόαση για τις 18.12.2001.
Στις 18.12.2001 η δικηγόρος των εφεσειόντων ζήτησε αναβολή για να μπορέσει να καταχωρήσει αίτηση για τροποποίηση της εκθέσεως απαιτήσεως. Ο δικηγόρος της εφεσίβλητης δεν έφερε ένσταση. Το Δικαστήριο αποδέχθηκε το αίτημα και, αφού έδωσε εντολή όπως η αίτηση τροποποίησης τεθεί ενώπιόν του, ανέβαλε την υπόθεση για οδηγίες στις 9.1.2002.
Στις 9.1.2002 η δικηγόρος των εφεσειόντων ζήτησε την άδεια του Δικαστηρίου να αποσυρθεί λόγω ασυμφωνίας με τους πελάτες της ως προς τον τρόπο χειρισμού της υπόθεσης. Ταυτόχρονα, πληροφόρησε το Δικαστήριο ότι παρέμενε προς εξόφληση το υπόλοιπο της αμοιβής της και ότι, όπως πληροφορήθηκε από τους εφεσείοντες, αυτοί σκόπευαν να διορίσουν το δικηγόρο κ. Α. Ταμάσιο σε αντικατάστασή της. Ο δικηγόρος της εφεσίβλητης δεν έφερε ένσταση. Το Δικαστήριο, αφού πρώτα δεν ενέκρινε το αίτημα για απόσυρση της δικηγόρου των εφεσειόντων, ανέβαλε την υπόθεση για οδηγίες στις 18.1.2002.
Στις 18.1.2002 η δικηγόρος των εφεσειόντων, αφού πληροφόρησε το Δικαστήριο ότι με επιστολή ημερομηνίας 16.1.2002, που παραδόθηκε «με το χέρι», ειδοποίησε τους πελάτες της για την πρόθεσή της να αποσυρθεί από δικηγόρος τους, και ότι αυτοί εξόφλησαν το υπόλοιπο της αμοιβής της και πήραν και τα έγγραφα της υπόθεσης, επανέφερε το αίτημά της για άδεια του Δικαστηρίου να αποσυρθεί για τους ίδιους λόγους που πρόβαλε στις 18.12.2001. Το Δικαστήριο ενέκρινε το αίτημα και, στη συνέχεια, όρισε την αγωγή για συνέχιση της ακρόασης στις 22.1.2002.
Η 19.1.2002 ήταν Σάββατο και η 21.1.2002 Κυριακή.
Στις 22.1.2002 εμφανίστηκε για τους εφεσείοντες ο δικηγόρος κ. Α. Ταμάσιος. Παραθέτουμε αυτούσιο το πρακτικό της ημέρας:
«Ο κ. Ταμάσιος: Χτες έχω καταχωρήσει το διοριστήριο εκ μέρους των πελατών μου. Μόλις πρόσφατα ανέλαβα την υπόθεση, την Πέμπτη συγκεκριμένα. Δεν είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί τους λόγω ελλείψεως χρόνου. Τους είχα πει να συναντηθούμε την επόμενη Πέμπτη.
Θα τους είχα στο Δικαστήριο αλλά δυστυχώς ξέχασα να τους ειδοποιήσω.
Παρακαλώ όπως έχω χρόνο για να ετοιμάσω αίτηση τροποποίησης της Έκθεσης Απαίτησης για να εισαχθεί ένα νέο σημείο που θέλουν οι Ενάγοντες. Επομένως υποβάλλω αίτημα για αναβολή της ακρόασης για σήμερα.
Η κα Μιλτιάδου: Το πιο πάνω αίτημα το αφήνω στην κρίση του Δικαστηρίου.
Δικαστήριο: Η υπόθεση έχει ξεκινήσει στις 30/11/01, μέρα κατά την οποία κατέθεσε ο Ενάγοντας 1 και μέχρι τώρα παραμένει σε εκκρεμότητα. Μάλιστα ανεβλήθη στις 18/12/01 λόγω της επιθυμίας των τότε δικηγόρων των Εναγόντων να καταχωρήσουν αίτημα τροποποίησης. Εν συνεχεία αποσύρθηκαν οι δικηγόροι που εκπροσωπούσαν τότε τους Ενάγοντες και συγκεκριμένα στις 9/1/01. Όφειλαν οι Ενάγοντες άμεσα να προχωρήσουν στον διορισμό άλλου δικηγόρου εφόσον επιθυμούσαν να εκπροσωπηθούν από άλλο δικηγόρο, ιδιαίτερα δε ενόψει του ότι η υπόθεση ήταν ήδη μερικώς ακουσθείσα και βρισκόταν σε εξέλιξη η ακροαματική διαδικασία. Αντί αυτού φαίνεται από τα όσα με πληροφορεί σήμερα ο κ. Ταμάσιος ότι δεν ενήργησαν άμεσα με αποτέλεσμα σήμερα να μην είναι έτοιμος ο δικηγόρος τους να προχωρήσει. Το Δικαστήριο έχει αναβάλει αρκετές φορές την υπόθεση αυτή μετά που άρχισε η ακρόαση της. Παρήλθε πάνω από ενάμισι μήνας από την ημέρα έναρξης της ακροαματικής διαδικασίας και υπό τις περιστάσεις κρίνω, ασκώντας προς τούτο τη διακριτική μου ευχέρεια, ότι δεν θα πρέπει να εγκρίνω το αίτημα αναβολής της ακρόασης το οποίο και απορρίπτεται.
Δικαστήριο προς κ. Ταμάσιο: Προχωρήστε με την υπόθεση σας.
Ο κ. Ταμάσιος: Δεν έχω μάρτυρες. Οι Ενάγοντες είναι απόντες.
Η κα Μιλτιάδου: Ζητώ την απόρριψη της αγωγής και τα έξοδα μου.
Δικαστήριο: Εφόσον δεν είναι παρόντες οι Ενάγοντες, ενώ έπρεπε να είναι, θεωρώ ότι υπάρχει παράλειψη προώθησης της υπόθεσης τους και συνεπώς η παρούσα αγωγή απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος τους όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.»
Ο πρώτος λόγος έφεσης που προβάλλεται είναι ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο, απορρίπτοντας το αίτημα των εφεσειόντων για αναβολή της ακρόασης, άσκησε εσφαλμένα τη διακριτική του ευχέρεια και τούτο για το λόγο ότι τελούσε υπό καθεστώς πραγματικής πλάνης αναφορικά με την εξέλιξη της διαδικασίας από τις 30.11.2001 μέχρι τις 22.1.2002.
Ο προβαλλόμενος λόγος έφεσης ευσταθεί. Όπως προκύπτει από το ιστορικό της διαδικασίας που παραθέσαμε, σε συνάρτηση με το περιεχόμενο του πρακτικού της 22.1.2002, το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε, εσφαλμένα, ότι η δικηγόρος των εφεσειόντων αποσύρθηκε από την υπόθεση στις 9.1.2002 ενώ, στην πραγματικότητα, αυτή αποσύρθηκε στις 18.1.2002. Λόγω του ουσιώδους αυτού σφάλματος, το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο εσφαλμένο συμπέρασμα ότι οι εφεσείοντες δεν ενήργησαν άμεσα για το διορισμό άλλου δικηγόρου με αποτέλεσμα ο κ. Ταμάσιος να μην είναι έτοιμος να προχωρήσει με την υπόθεση στις 22.1.2002. Το ορθό συμπέρασμα που προκύπτει από το ιστορικό της διαδικασίας, είναι ότι οι εφεσείοντες, αφ΄ης στιγμής η δικηγόρος τους εξέφρασε την πρόθεση να αποσυρθεί από την υπόθεση, κινήθηκαν με ιδιαίτερη σπουδή για να εξεύρουν νέο δικηγόρο. Μόλις ειδοποιήθηκαν με την επιστολή της της 16.1.2002, που τους παραδόθηκε «με το χέρι», αφού εξόφλησαν το λογαριασμό τους και πήραν τα έγγραφα της υπόθεσης, την αμέσως επόμενη μέρα, 17.1.2002, προσήγγισαν τον κ. Ταμάσιο. Ο κ. Ταμάσιος ανέλαβε νομότυπα την επομένη, 18.1.2002, αφού τότε ήταν που το Δικαστήριο ενέκρινε το αίτημα της δικηγόρου των εφεσειόντων να αποσυρθεί. Η 19.1.2002 και η 20.1.2002 ήταν Σαββατοκυρίακο και, όπως ήταν φυσικό, το διοριστήριο του κ. Ταμάσιου κατατέθηκε μόλις την 21.1.2002. Με αυτά τα δεδομένα έχουμε την άποψη ότι, αν το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν τελούσε υπό το καθεστώς της πραγματικής πλάνης που περιγράψαμε, δεν θα μπορούσε εύλογα, την 22.1.2002, να απορρίψει το αίτημα του κ. Ταμάσιου για αναβολή της ακρόασης. Αν το έπραττε θα ασκούσε κακώς τη διακριτική του ευχέρεια και θα προκαλούσε πασιφανή αδικία.
Ο δεύτερος λόγος έφεσης που προβάλλεται είναι ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή των εφεσειόντων λόγω μη προώθησής της χωρίς να προβεί στην αξιολόγηση του αποδεικτικού υλικού που είχε ήδη τεθεί ενώπιόν του.
Και αυτός ο λόγος ευσταθεί. Εφόσον μεταξύ των διαδίκων είχαν ανταλλαγεί έγγραφες προτάσεις και, στις 30.11.2001, άρχισε η ακρόαση με την κατάθεση ενός μάρτυρα, το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν είχε εξουσία, αφού απέρριψε το αίτημα για αναβολή, να προχωρήσει στην απόρριψη της αγωγής λόγω μη προώθησής της. Το πρωτόδικο Δικαστήριο όφειλε να εξετάσει και αξιολογήσει το περιεχόμενο των εγγράφων προτάσεων σε συνάρτηση με τη μαρτυρία που άκουσε στις 30.11.2001 και, ακολούθως, να εκδώσει αιτιολογημένη απόφαση με την οποία να αποφαίνεται κατά πόσο οι ενάγοντες (εφεσείοντες) απέδειξαν, στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων, την υπόθεσή τους ή όχι. (Βλ. σχετικά Κ. Λαουτάρης ν. Παγκύπριου Οδοντιατρικού Συλλόγου κ.ά. (2002) 1 A.A.Δ. 1411).
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ των εφεσειόντων.
Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται.
Διατάσσεται η επανεκδίκαση της αγωγής από άλλο Δικαστή.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα υπέρ των εφεσειόντων. Διατάσσεται η επανεκδίκαση της αγωγής από άλλο Δικαστή.