|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 1 ΑΑΔ 1789
19 Νοεμβρίου, 2002
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ
ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΩΝ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΤΥΠΟΥ ΑΚΥΡΩΤΙΚΟ (CERTIORARI) ΚΑΙ/ Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ (PROHIBITION)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ/ Η ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 24/10/02 ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 18787/02 ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΚΑΙ/ Η ΔΙΕΤΑΞΕ ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΒΑΛΕΙ Ο
ΑΙΤΗΤΗΣ, ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ 4, ΕΓΓΥΗΣΗ ΛΚ5.000.-, ΜΕ
ΑΞΙΟΧΡΕΟ ΕΓΓΥΗΤΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155(4) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
(Αίτηση Αρ. 118/2002)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari και Prohibition ― Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης για έκδοση ενταλμάτων Certiorari και Prohibition για ακύρωση διαταγής για υπογραφή από τον αιτητή προσωπικής εγγύησης με αξιόχρεο εγγυητή, παράδοσης του διαβατηρίου και άλλων ταξιδιωτικών εγγράφων του στην Αστυνομία και επίσης τοποθέτησής του στον κατάλογο των προσώπων των οποίων η έξοδος από τη Δημοκρατία απαγορεύεται ― Άρνηση άδειας επειδή υπήρχε δυνατότητα άσκησης άλλου ένδικου μέσου και δεν στοιχειοθετήθηκαν εξαιρετικές περιστάσεις ώστε το Δικαστήριο να επέμβει σ' αυτό το ζήτημα με το ένδικο μέσο που χρησιμοποιήθηκε.
Τα γεγονότα και οι νομικές αρχές που εφάρμοσε το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας αίτηση του αιτητή για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari και Prohibition προκύπτουν επαρκώς από τις πιο πάνω εισαγωγικές σημειώσεις.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αίτηση.
Αίτηση από τον αιτητή-κατηγορούμενο με την οποία ζητά την άδεια του Δικαστηρίου να καταχωρήσει αίτηση για έκδοση διαταγμάτων Certiorari και Prohibition με τα οποία να ακυρώνεται η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στην Ποινική Υπόθεση 18787/2002 με την οποία το Δικαστήριο, μετά την απάντηση του αιτητή ότι δεν παραδέχεται τις κατηγορίες και, αφού όρισε την ακρόαση για τις 13.1.2003, διέταξε όπως, εν τω μεταξύ, ο αιτητής υπογράψει προσωπική εγγύηση ΛΚ5.000 με αξιόχρεο εγγυητή και, επίσης, παραδώσει το διαβατήριό του και άλλα τυχόν ταξιδιωτικά έγγραφά του στην Αστυνομία, το δε όνομά του να τοποθετηθεί στον κατάλογο των προσώπων των οποίων η έξοδος από τη Δημοκρατία απαγορεύεται.
Σ. Δράκος, για τον Αιτητή.
Cur. adv. vult.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά την άδεια του Δικαστηρίου να καταχωρήσει αίτηση για έκδοση διαταγμάτων Certiorari και Prohibition με τα οποία να ακυρώνεται η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στην Ποινική Υπόθεση 18787/2002 με την οποία το Δικαστήριο, μετά την απάντηση του αιτητή/κατηγορούμενου ότι δεν παραδέχεται και, αφού όρισε την ακρόαση για τις 13.1.2003, διέταξε όπως, εν τω μεταξύ, ο αιτητής υπογράψει προσωπική εγγύηση ΛΚ5.000 με αξιόχρεο εγγυητή και, επίσης, παραδώσει το διαβατήριό του και άλλα τυχόν ταξιδιωτικά έγγραφά του στην Αστυνομία, το δε όνομά του να τοποθετηθεί στον κατάλογο των προσώπων των οποίων η έξοδος από τη Δημοκρατία απαγορεύεται.
Η αίτηση στηρίζεται στη βάση ότι ο αιτητής έχει συζητήσιμο ζήτημα στην ουσία για το λόγο ότι, ως η εισήγηση του δικηγόρου του, το Δικαστήριο έσφαλε στην απόφασή του διότι, μεταξύ άλλων, η Κατηγορούσα Αρχή δεν έδωσε οποιαδήποτε αιτιολογία για το αίτημά της, το οποίο και αποδέχθηκε το Δικαστήριο, το ίδιο το Δικαστήριο δεν έδωσε οποιαδήποτε αιτιολογία για την απόφασή του, η απόφαση του Δικαστηρίου δεν στηρίζεται στο Νόμο και, εν πάση περιπτώσει, η διαταγή για παράδοση του διαβατηρίου του αιτητή και τοποθέτησή του στον κατάλογο των προσώπων των οποίων απαγορεύεται η έξοδος από τη Δημοκρατία, παραβιάζει το άρθρο 5(3) του Ν.39/1962, ήτοι της ΕΣΑΔ.
Επειδή, σύμφωνα με τη νομολογία, για να χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού διατάγματος δεν αρκεί να καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα, αλλά, περαιτέρω, στην περίπτωση που προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο, πρέπει να καταδεικνύεται και ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις που να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από το γενικό κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα, σε υπόδειξή μου ότι βάσει του Ν.14(Ι)/2001, ο αιτητής είχε το δικαίωμα έφεσης και, επομένως, θάπρεπε να υποδειχθεί στο Δικαστήριο ποιες ήταν οι εξαιρετικές περιστάσεις που να καθιστούν συζητήσιμη την παρέκκλιση από το γενικό κανόνα, ο δικηγόρος του αιτητή πρόβαλε σαν τέτοιες (α) ότι δεν γνώριζε την ύπαρξη του Ν.14(Ι)/2001 και, επομένως, ότι η επίδικη απόφαση ήταν εφέσιμη εξού και, εν τω μεταξύ, έχασε την προθεσμία υποβολής έφεσης, (β) ότι με την επίδικη απόφαση επηρεάζονται άμεσα ατομικά δικαιώματα του αιτητή, όπως π.χ. η ελεύθερη διακίνησή του εκτός Κύπρου, και (γ) ότι για να μπορέσει να αποφύγει την κράτηση, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις της επίδικης απόφασης, κατέφυγε σε δάνειο ΛΚ5.000, τα χρήματα όμως αυτά θα πρέπει να τα επιστρέψει το ταχύτερο.
Δεν θεωρώ χρήσιμο να εκφράσω άποψη κατά πόσο ο αιτητής έχει δείξει ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα σχετικά με την ορθότητα της επίδικης απόφασης· και τούτο διότι δεν έχω ικανοποιηθεί καθόλου από τους λόγους που πρόβαλε ο δικηγόρος του ότι συνιστούν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις που να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο, εδώ έφεση, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. Ούτε η άγνοια του δικηγόρου του αιτητή για την ύπαρξη διαζευκτικής θεραπείας, με αποτέλεσμα την απώλεια της σχετικής προθεσμίας, ούτε οι άλλοι λόγοι που επικαλέσθηκε ο δικηγόρος είναι, κατά την άποψή μου, επαρκείς για να δικαιολογήσουν οποιαδήποτε παρέκκλιση από το γενικό κανόνα.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.