(2002) 1 ΑΑΔ 746

31 Μαΐου, 2002

[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]

1. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ,

2. ΑΝΤΡΟΥΛΛΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,

Εφεσείοντες-Εναγόμενοι 2 & 3,

ν.

ΛΑΪΚΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΛΤΔ,

Εφεσιβλήτων-Εναγόντων.

(Πολιτική Έφεση Αρ. 11108)

 

Πολιτική Δικονομία ― Δικόγραφα ― Τροποποίηση δικογράφων ― Καταχώρηση αίτησης από την ενάγουσα τράπεζα για τροποποίηση της έκθεσης απαίτησης σε αγωγή για είσπραξη οφειλόμενου ποσού ― Παράγοντες που εξετάζονται για την αποδοχή ή όχι της αίτησης για τροποποίηση ― Δ.22 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας.

Στην υπόθεση αυτή, το πρωτόδικο Δικαστήριο έδωσε άδεια στην ενάγουσα-εφεσίβλητη τράπεζα να τροποποιήσει την έκθεση απαίτησής της.  Οι τροποποιήσεις αφορούσαν στη διευκρίνιση των ποσών που απαιτούνταν ώστε να καθοριστεί το ύψος του οφειλόμενου ποσού.  Οι εφεσείοντες-εναγόμενοι έφεραν ένσταση στην τροποποίηση υποστηρίζοντας ότι (α) η αίτηση έγινε αργά στην πορεία της υπόθεσης και (β) οι προτεινόμενες τροποποιήσεις αναδομούν την αξίωση των εφεσιβλήτων.

Οι λόγοι της ένστασης ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου επαναλήφθηκαν και κατ' έφεση.

Αποφασίστηκε ότι:

1.  Η τροποποίηση ήταν συνήθης και απλή. 

2.  Ο πρόσθετος ισχυρισμός των εφεσειόντων πως η αποδοχή της αίτησης για τροποποίηση θα τους προκαλούσε ζημιά, γιατί είχαν καταθέσει στο Δικαστήριο ποσό £2.500, προς πλήρη ικανοποίηση της απαίτησης της ενάγουσας, και χάνουν τους τόκους αυτού του ποσού ενόσω βρίσκεται κατατεθειμένο, είναι ολωσδιόλου άσχετο και δεν συνεξετάζεται με τη λειτουργία του δικονομικού τούτου μέτρου που προβλέπεται στη Δ.22 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας.

Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.

Έφεση.

Έφεση από τους εναγόμενους 2 και 3 κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 7/6/01 (Αρ. Αγωγής 12934/98) με την οποία δόθηκε άδεια στην ενάγουσα-τράπεζα να τροποποιήσει την έκθεση απαιτήσεώς της.

Γ. Παπαθεοδώρου, για τους Εφεσείοντες.

Στ. Γιορδαμλής για Δ. Ηλιάδη, για τους Εφεσίβλητους.

Cur. adv. vult.

ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Χρ.Αρτεμίδης.

ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.:  Στις 7.6.01 δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας έδωσε άδεια στην ενάγουσα-εφεσίβλητη-τράπεζα να τροποποιήσει την έκθεση απαιτήσεως της.  Οι εφεσείοντες-εναγόμενοι έφεραν ένσταση στην τροποποίηση.  Οι προτεινόμενες τροποποιήσεις ήσαν απλές.  Αφορούσαν στη διευκρίνιση των ποσών που απαιτούνταν από την εφεσίβλητη τράπεζα, ώστε να καθοριστεί πως οι εφεσείοντες οφείλουν ποσό £2,500 με τόκο 9% από 21.2.94, ενώ ο 1ος εναγόμενος στην αγωγή, που δεν είναι εφεσείων, οφείλει £3,410.85 με τόκο από την ίδια ημερομηνία. 

Οι λόγοι της ένστασης  ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, που επαναλήφθηκαν και ενώπιον μας, ήταν πως: (α) η αίτηση έγινε αργά στην πορεία της υπόθεσης και (β) οι προτεινόμενες τροποποιήσεις αναδομούν την αξίωση των εφεσιβλήτων.  Προβλήθηκε πρόσθετα ο ισχυρισμός πως η αποδοχή της αίτησης για τροποποίηση θα επέφερε ζημιά στους εφεσείοντες, γιατί έχουν καταθέσει στο Δικαστήριο ποσό £2,500 προς πλήρη ικανοποίηση της απαίτησης της εφεσίβλητης, και χάνουν τους τόκους αυτού του ποσού ενόσω βρίσκεται κατατεθειμένο.

Δεν ευσταθεί κανένας από τους πιο πάνω λόγους που πρόβαλαν οι εφεσείοντες. Επρόκειτο για την πιο συνήθη και απλή τροποποίηση.  Το γεγονός ότι οι εφεσείοντες κατέθεσαν στο Δικαστήριο το ποσό που, κατά τη γνώμη τους, θα ικανοποιούσε την απαίτηση των εφεσιβλήτων είναι ολωσδιόλου άσχετο και δεν συνεξετάζεται με τη λειτουργία του δικονομικού τούτου μέτρου, που προβλέπεται στη Δ.22 των  Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας.

Η έφεση είναι ολωσδιόλου αβάσιμη και απορρίπτεται με έξοδα.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο