|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 1 ΑΑΔ 184
12 Φεβρουαρίου, 2002
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ
ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
(ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ 1. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΚΑΙ 2. ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΤΣΗ, ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ
ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑ
ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
(ΣΤ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ) ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΤΗΝ 4/10/01 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 953/00.
(Αίτηση Αρ. 116/2001)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari και prohibition ― Αίτηση για έκδοση ενταλμάτων Certiorari και Prohibition προς ακύρωση απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου για ανάκτηση κατοχής καταστήματος η οποία περιλάμβανε και διάταγμα παράδοσης του ακινήτου με όρους αναστολής ― Ισχυρισμός για έλλειψη δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου ― Δεν τεκμηριώθηκε, με αποτέλεσμα την απόρριψη της αίτησης.
Ιδιοκτήτης και Ενοικιαστής ― Συνέχιση κατοχής υποστατικού μετά τον τερματισμό σύμβασης ενοικίασης ― Προϋποθέσεις μετατροπής της ενοικίασης σε θέσμια ενοικίαση ― Ο περί Ενοικιοστασίου Νόμος του 1983 και τροποποιήσεις.
Ο 1ος αιτητής ήταν ο ενοικιαστής καταστήματος στην Αγία Νάπα στη βάση σύμβασης ενοικίασης η οποία τερματίστηκε στις 3.8.2000 λόγω παράλειψης πληρωμής ενοικίων. Ο 2ος αιτητής εγγυήθηκε την εκπλήρωση των υποχρεώσεων του 1ου. Οι ιδιοκτήτες του καταστήματος, το οποίο είχε συμπληρωθεί μετά το τέλος του 1995, ήγειραν αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου και εξασφάλισαν απόφαση εναντίον των αιτητών για ανάκτηση της κατοχής. Η απόφαση περιλάμβανε και διάταγμα παράδοσης του ακινήτου με όρους αναστολής.
Οι αιτητές εξασφάλισαν άδεια καταχώρησης αίτησης προς έκδοση ενταλμάτων Certiorari και Prohibition σε σχέση με την εξέταση ζητήματος δικαιοδοσίας με αναφορά στον περί Ενοικιοστασίου (Τροποποιητικό) (Αρ. 2) Νόμο του 2001, (Ν. 20(Ι)/01). Ως αποτέλεσμα καταχωρήθηκε η παρούσα αίτηση.
Ο συνήγορος των αιτητών υπέβαλε ότι αφού το κατάστημα, το οποίο οι αιτητές συνεχίζουν να κατέχουν, συμπληρώθηκε πριν από την 31 Δεκεμβρίου 1999, την οποία ο Ν. 20(Ι)/01 έθεσε αναδρομικά ως το χρονικό όριο της παρεχόμενης προστασίας, και αφού έως τότε δεν είχε ακόμα τερματιστεί η συμβατική ενοικίαση, οι αιτητές με τον τερματισμό έγιναν θέσμιοι ενοικιαστές και επομένως, αν το Επαρχιακό Δικαστήριο λάμβανε υπόψη τον τελευταίο νόμο, που δημοσιεύτηκε πριν από την έκδοση της απόφασης, θα έπρεπε να κατέληγε ότι στερείτο δικαιοδοσίας.
Αποφασίστηκε ότι:
Το επίδικο ακίνητο συμπληρώθηκε μετά το τέλος του 1995 και ως εκ τούτου δεν εκαλύπτετο από τον περί Ενοικιοστασίου Νόμο του 1983 (Ν. 23/83).
Το χρονικό όριο συμπλήρωσης επεκτάθηκε με το Άρθρο 2 του τροποποιητικού Ν. 102(Ι)/95 που δημοσιεύτηκε στις 29.12.1995 με έναρξη την ίδια ημερομηνία, ώστε να καλύπτει ακίνητα που συμπληρώθηκαν έως τότε. Με δε τον τροποποιητικό Ν. 20(Ι)/01 που δημοσιεύτηκε στις 2.3.2001, επήλθε περαιτέρω επέκταση με όριο την 31.12.1999. Όμως τα αντίστοιχα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις αποκρυσταλλώθηκαν πριν από τη θέσπιση του Ν. 20(Ι)/01, με κρίσιμο σημείο τον τερματισμό της σύμβασης, οπότε η συνέχιση κατοχής του υποστατικού από τους αιτητές κατέστη παράνομη και δεν μπορούσε να μετατραπεί σε θέσμια ενοικίαση, χωρίς μάλιστα ρητή πρόνοια περί τέτοιου είδους αναδρομικότητα.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα εναντίον των αιτητών.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Levon Boyadjian a.o. v. D.J. Demades & Sons Ltd (1978) 1 J.S.C. 56.
Αίτηση.
Αίτηση από τους αιτητές για έκδοση ενταλμάτων Certiorari και Prohibition για αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου, Αρ. Αγωγής 953/00, ημερ. 4/10/01 με την οποία εκδόθηκε εκ συμφώνου απόφαση εναντίον τους και υπέρ των εναγόντων η οποία περιλάμβανε και διάταγμα παράδοσης του καταστήματος το οποίο ενοικίαζαν στην Αγία Νάπα.
Ν. Ανδρέου, για τους Αιτητές.
Α. Κλεάνθους, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Με γραπτή σύμβαση ενοικίασης, ημερ. 6 Ιουλίου 1999, ο 1ος αιτητής κατέστη ενοικιαστής καταστήματος υπ' αρ. 10-18 στο Εμπορικό Κέντρο ΚΟΡΑΛΛΙ στην Αγία Νάπα από 1 Οκτωβρίου 1999 μέχρι 30 Σεπτεμβρίου 2003, με δικαίωμα ανανέωσης για ακόμα μια τετραετία, ενώ ο 2ος αιτητής εγγυήθηκε την εκπλήρωση των υποχρεώσεων του 1ου. Η ενοικίαση τερματίστηκε με επιστολή ημερ. 3 Αυγούστου 2000 λόγω παράλειψης πληρωμής ενοικίων και εν συνεχεία, στις 28 Σεπτεμβρίου 2000, οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες καταχώρισαν στο Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου την αγωγή υπ΄ αρ. 953/00 εναντίον των αιτητών, ως εναγομένων, αξιώνοντας την ανάκτηση κατοχής, καθυστερημένα ενοίκια, ενδιάμεσα κέρδη και άλλες αποζημιώσεις. Οι ενάγοντες περιέλαβαν στην έκθεση απαίτησης ισχυρισμό ότι το ακίνητο συμπληρώθηκε μετά το τέλος του 1995 και ως εκ τούτου δεν καλύπτετο από τον περί Ενοικιοστασίου Νόμο. Το αντίθετο προέβαλαν με την υπεράσπισή τους οι εναγόμενοι οι οποίοι επομένως αμφισβήτησαν τη δικαιοδοσία του Επαρχιακού Δικαστηρίου δεδομένου ότι η Αγία Νάπα, όπου κείται το υποστατικό, ήταν ελεγχόμενη περιοχή. Κατά τη δίκη, μετά που οι ενάγοντες προσήγαγαν μαρτυρία που υποστήριζε τη θέση τους ως προς τον χρόνο συμπλήρωσης του υποστατικού, οι εναγόμενοι οι οποίοι αντιπροσωπεύονταν από συνήγορο αποδέχθηκαν τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, το δε Δικαστήριο προφανώς ικανοποιήθηκε ότι δεν συνέτρεχε λόγος για περαιτέρω διερεύνηση του ζητήματος οπότε, στις 4 Οκτωβρίου 2001, εκδόθηκε εκ συμφώνου απόφαση υπέρ των εναγόντων και εναντίον των εναγομένων, η οποία περιλάμβανε και διάταγμα παράδοσης του ακινήτου με όρους αναστολής.
Στις 13 Νοεμβρίου 2001 οι εξ αποφάσεως οφειλέτες αποτάθηκαν στο Ανώτατο Δικαστήριο για άδεια καταχώρισης αίτησης προς έκδοση ενταλμάτων certiorari και prohibition, προβάλλοντας διάφορους λόγους. Παρεσχέθη άδεια σε σχέση με μόνο ένα από τους λόγους ώστε να εξεταστεί ζήτημα δικαιοδοσίας με αναφορά στον περί Ενοικιοστασίου (Τροποποιητικό) (Αρ. 2) Νόμο του 2001, (Ν. 20(Ι)/01). Ως αποτέλεσμα καταχωρίστηκε η παρούσα αίτηση.
Συνοψίζω την επί του θέματος νομοθετική μεταβολή. Το άρθρο 2 του περί Ενοικιοστασίου Νόμου του 1983 (Ν. 23/83) προέβλεπε ότι:
"ακίνητον" σημαίνει ακίνητον υπό ή προς ενοικίασιν διά κατοικίαν ή κατάστημα το οποίον κείται εντός ελεγχόμενης περιοχής και συνεπληρώθη προ της ημερομηνίας ενάρξεως της ισχύος του παρόντος Νόμου."
Το χρονικό όριο συμπλήρωσης επεκτάθηκε με το άρθρο 2 του τροποποιητικού Ν. 102(Ι)/95 που δημοσιεύτηκε στις 29 Δεκεμβρίου 1995, με έναρξη την ίδια ημερομηνία, ώστε να καλύπτει ακίνητα που συμπληρώθηκαν έως τότε. Με δε τον τροποποιητικό Ν. 20(Ι)/01, που δημοσιεύτηκε στις 2 Μαρτίου 2001, επήλθε περαιτέρω επέκταση με όριο την 31η Δεκεμβρίου 1999.
Ο συνήγορος των αιτητών υπέβαλε ότι αφού το κατάστημα, το οποίο οι αιτητές συνεχίζουν να κατέχουν, συμπληρώθηκε πριν από την 31 Δεκεμβρίου 1999, την οποία ο Ν. 20(Ι)/01 έθεσε αναδρομικά ως το χρονικό όριο της παρεχόμενης προστασίας, και αφού έως τότε δεν είχε ακόμα τερματιστεί η συμβατική ενοικίαση, οι αιτητές με τον τερματισμό έγιναν θέσμιοι ενοικιαστές και επομένως, αν το Επαρχιακό Δικαστήριο λάμβανε υπόψη τον τελευταίο νόμο, που δημοσιεύτηκε πριν από την έκδοση της απόφασης, θα έπρεπε να κατέληγε ότι στερείτο δικαιοδοσίας.
Ο συνήγορος της άλλης πλευράς εισηγήθηκε ότι τα αντίστοιχα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις αποκρυσταλλώθηκαν πριν από τη θέσπιση του Ν. 20(Ι)/01, με κρίσιμο σημείο τον τερματισμό της σύμβασης, οπότε η συνέχιση κατοχής του υποστατικού από τους αιτητές κατέστη παράνομη και δεν μπορούσε να μετατραπεί σε θέσμια ενοικίαση, χωρίς μάλιστα ρητή πρόνοια περί τέτοιου είδους αναδρομικότητας. Ανέφερε προς αντιδιαστολή την ειδική ρύθμιση που είχε γίνει παλαιότερα, με τον τροποποιητικό Ν. 102(Ι)/95, για εκκρεμούσες υποθέσεις και παρέπεμψε στην απόφαση του Πλήρους Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Πικής, Πρ. Π.Ε.Δ. και Αρτέμης, Δ.) στη Levon Boyadjian & Others v. D.J. Demades & Sons Ltd (1978) 1 J.S.C. 56 όπου, σε παρόμοια περίπτωση που προέκυψε όταν εκκρεμούσης υπόθεσης στο Δικαστήριο θεσπίστηκε ο περί Ενοικιοστασίου Νόμος του 1975 (Ν. 36/75), κρίθηκε ότι δεν δημιουργείτο θέσμια ενοικίαση.
Η χωρίς οτιδήποτε άλλο επέκταση του ορίου, εντός του οποίου παρέχεται προστασία σε ενοικιαστή για την κατοχή ακινήτου, καλύπτει και περιπτώσεις όπου η σύμβαση ενοικίασης προηγήθηκε της έναρξης ισχύος του νόμου, νοουμένου πάντοτε ότι συνέχιζε να υπάρχει ενοικίαση κατά τον χρόνο έναρξης ισχύος του νόμου, αλλά δεν μετατρέπει σε θέσμια ενοικίαση την επελθούσα, στο μεταξύ, παράνομη επέμβαση. Το ενδεχόμενο αναδρομικής μεταβολής σε αποκρυσταλλωθέντα δικαιώματα και υποχρεώσεις δεν μπορεί, όπως άλλωστε εξηγείται στην απόφαση στην οποία με παρέπεμψε ο συνήγορος των καθ' ων, να αντικρυστεί χωρίς ρητή νομοθετική πρόνοια, που στην προκείμενη περίπτωση δεν υπήρχε.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των αιτητών. Η αναστολή εκτέλεσης της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου παύει να ισχύει.
Η�αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των αιτητών.