|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 1 ΑΑΔ 805
15 Ioυνίου, 2001
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
K. SPYROU CAR RENTALS LTD,
Εφεσείοντες,
v.
ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΑΚΟΝΤΗ,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10602)
Ευρήματα Δικαστηρίου ― Αξιοπιστία μαρτύρων ― Ανάγεται στον κατ' εξοχή ρόλο του πρωτόδικου Δικαστηρίου - Δεν διαπιστώθηκε λόγος για επέμβαση του Εφετείου στην κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου απέρριψε αγωγή των εφεσειόντων με την οποία απαιτούσαν £2.390,50 ως ποσό οφειλόμενο σε αυτούς από τον εφεσίβλητο δυνάμει προφορικής συμφωνίας για ενοικίαση αυτοκινήτων. Η απαίτηση εδράζετο στην εκδοχή ότι οι διάδικοι συμφώνησαν όπως ο εφεσίβλητος ενοικιάζει σε τρίτους αυτοκίνητα των εφεσειόντων, οι οποίοι ασχολούντο με ενοικιάσεις αυτοκινήτων, και όπως οι εφεσείοντες κατάβαλλαν στον εφεσίβλητο ως αμοιβή, το 25% του εισπραττόμενου ενοικίου. Ο εφεσίβλητος ισχυρίστηκε ότι η συμφωνία ήταν να πληρώσει στους εφεσείοντες £5 για κάθε μέρα ενοικίασης κάθε αυτοκινήτου και ότι είχε πληρώσει όλα τα οφειλόμενα ποσά.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο προτίμησε τη μαρτυρία του εφεσίβλητου έναντι εκείνης των εφεσειόντων. Θεώρησε αξιόπιστο τον εφεσίβλητο και το μάρτυρα του, ενώ δεν είχε την ίδια γνώμη για τον κύριο μάρτυρα των εφεσειόντων, διευθυντή και μέτοχο τους. Εναντίον της απόρριψης της αγωγής ασκήθηκε έφεση.
Αποφασίστηκε ότι:
Οι λόγοι έφεσης συνιστούν αποσπασματική αναφορά σε πολλές επί μέρους πτυχές της μαρτυρίας με επιδίωξη να καταδείξουν ως λανθασμένη την απόρριψη της μαρτυρίας των εφεσειόντων και την αποδοχή της μαρτυρίας του εφεσίβλητου, σε συνάρτηση ιδιαίτερα με την καθοδήγηση του Δικαστηρίου και την αξιολόγηση της μαρτυρίας.
Δεν συντρέχει οποιοσδήποτε λόγος, που να δικαιολογεί παρέμβαση του Εφετείου ως προς την κρίση του Δικαστηρίου επί της αξιοπιστίας της μαρτυρίας και την ακόλουθη κατάληξη του ως προς τα ευρήματα του.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους ενάγοντες κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου που δόθηκε στις 15/6/01 (Αρ. Αγωγής 2362/94) με την οποία απέρριψε την αγωγή τους για ποσό £2,390.50.- ως οφειλόμενο σ' αυτούς από τον εναγόμενο δυνάμει προφορικής συμφωνίας για ενοικίαση αυτοκινήτων.
Α. Δημητριάδης, για τους Εφεσείοντες.
Χρ. Γεωργιάδης, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Δ. Χατζηχαμπής.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου απέρριψε αγωγή των Εφεσειόντων με την οποία απαιτούσαν £2,390.50 ως ποσό οφειλόμενο σε αυτούς από τον Εφεσίβλητο δυνάμει προφορικής συμφωνίας για ενοικίαση αυτοκινήτων. Η απαίτηση εδράζετο στην εκδοχή ότι οι διάδικοι συμφώνησαν όπως ο Εφεσίβλητος ενοικιάζει σε τρίτους αυτοκίνητα των Εφεσειόντων, οι οποίοι ασχολούντο με ενοικιάσεις αυτοκινήτων, και όπως οι Εφεσείοντες κατάβαλλαν στον Εφεσίβλητο ως αμοιβή το 25% του εισπραττομένου ενοικίου. Το ποσό των £2,390.50 προέκυπτε ως οφειλόμενο σε σχέση με 22 ενοικιάσεις. Οι Εφεσείοντες ισχυρίζοντο μάλιστα ότι ο Εφεσίβλητος επεδίωξε να τους εξαπατήσει παρουσιάζοντας παραποιημένα τιμολόγια όσον αφορά το ενοίκιο και την περίοδο ενοικίασης των αυτοκινήτων, αναφερόμενοι συγκεκριμένα σε 9 από τις εν λόγω ενοικιάσεις. Ο Εφεσίβλητος είχε άλλη εκδοχή στην υπεράσπιση του - ότι η συμφωνία ήταν να πληρώσει στους Εφεσείοντες £5 για κάθε μέρα ενοικίασης κάθε αυτοκινήτου και ότι είχε πληρώσει όλα τα έτσι οφειλόμενα ποσά. Ισχυρίσθηκε επίσης παρανομία και ακόλουθη ακυρότητα της σύμβασης καθ' όσον ορισμένα από τα αυτοκίνητα δεν ήσαν αδειούχα για ενοικίαση (Ζ).
Ο ευπαίδευτος δικαστής ο οποίος άκουσε την υπόθεση προτίμησε τη μαρτυρία του Εφεσίβλητου έναντι εκείνης των Εφεσειόντων. Θεώρησε αξιόπιστο τον Εφεσίβλητο και το μάρτυρα του, ενώ δεν είχε την ίδια γνώμη για τον κύριο μάρτυρα των Εφεσειόντων, διευθυντή και μέτοχο τους. Εξ άλλου, έκρινε ότι η μαρτυρία του αντικρούετο από τη μαρτυρία των ίδιων των μαρτύρων των Εφεσειόντων, και συγκεκριμένα εκείνη του διευθυντή και των υπαλλήλων του τουριστικού γραφείου Leda Travel, μέσω του οποίου ο Εφεσίβλητος έκανε σε πελάτες τους ενοικιάσεις των αυτοκινήτων που έπαιρνε από τους Εφεσείοντες, ότι ο Εφεσίβλητος κατέβαλλε στο Leda Travel ποσοστό 30% επί του ενοικίου καθώς και 15% επί του ποσού της ασφάλειας και επιπλέον μια μέρα ενοικίασης δωρεάν, δεδομένα που ήσαν γνωστά και στους Εφεσείοντες. Ο ευπαίδευτος δικαστής θεώρησε ότι η συμφωνία δεν θα μπορούσε να ήταν όπως ισχυρίζοντο οι Εφεσείοντες εφ' όσον σε τέτοια περίπτωση ο Εφεσίβλητος, καταβάλλοντας επί του ενοικίου 75% στους Εφεσείοντες και 30% στο Leda Travel πλέον μια μέρα ενοικίασης δωρεάν και περαιτέρω 15% επί της ασφάλειας στο Leda Travel, δεν θα είχε οποιοδήποτε όφελος παρά μόνο ζημιά. Έκρινε επίσης ότι ούτε οι ισχυριζόμενες παραποιήσεις των τιμολογίων απεδείχθησαν. Ως προς την ισχυρισθείσα παρανομία, ο ευπαίδευτος δικαστής αποφάνθηκε ότι δεν ήταν παράνομη η όλη συμφωνία μεταξύ των διαδίκων εφ' όσον αυτή η ίδια δεν διέπετο από παρανομία και η κάθε επί μέρους ενοικίαση συνιστούσε αυτοτελή σύμβαση, ήσαν όμως παράνομες οι ενοικιάσεις τριών αυτοκινήτων τα οποία δεν ήσαν αδειούχα για ενοικίαση. Ως προς αυτές τις ενοικιάσεις οι Εφεσείοντες, κατέληξε, δεν είχαν αγώγιμο δικαίωμα. Ως προς τις υπόλοιπες, η αποδοχή της εκδοχής του Εφεσίβλητου οδηγούσε την αγωγή σε αποτυχία, δοθέντος ότι ο Εφεσίβλητος είχε ήδη πληρώσει ποσό £225 στους Εφεσείοντες το οποίο αντιστοιχούσε στο υπόλοιπο της βάσει της εκδοχής του υποχρέωσής του για τις ενοικιάσεις έναντι των Εφεσειόντων.
Οι λόγοι έφεσης συνιστούν αποσπασματική αναφορά σε πολλές επί μέρους πτυχές της μαρτυρίας με επιδίωξη να καταδείξουν ως λανθασμένη την απόρριψη της μαρτυρίας των Εφεσειόντων και την αποδοχή της μαρτυρίας του Εφεσίβλητου, σε συνάρτηση ιδιαίτερα με την καθοδήγηση του δικαστηρίου και την αξιολόγηση της μαρτυρίας. Παραθέτουν προς τούτο ουσιαστικά την άποψη που οι ίδιοι οι Εφεσείοντες έχουν για τη μαρτυρία και την αποτελεσματικότητα της και ανάγονται εν πολλοίς σε επιλεκτική επιχειρηματολογία ως προς τη λογική των πραγμάτων από αυτή την άποψη. Αρκούμαστε να πούμε ότι δεν ανατρέπουν την κατάληξη του ευπαίδευτου δικαστή. Κατ' αρχή, αυτή συναρτήθηκε στην απόφαση ευθέως προς την ίδια την εντύπωση αξιοπιστίας που οι μάρτυρες έκαμαν στο δικαστήριο, πράγμα που ανάγεται στον κατ' εξοχή ρόλο του εκδικάζοντος δικαστή. Δεν συντρέχει οποιοσδήποτε λόγος, με αναφορά στο ίδιο το περιεχόμενο της αντίστοιχης μαρτυρίας, που να δικαιολογούσε παρέμβαση μας ως προς την κρίση του δικαστηρίου επί της αξιοπιστίας της μαρτυρίας και την ακόλουθη κατάληξη του ως προς τα ευρήματα του. Στην πραγματικότητα μάλιστα οι λόγοι έφεσης δεν απευθύνονται ευθέως στην αξιοπιστία αυτή καθ' αυτή των μαρτύρων με αναφορά σε εγγενείς αδυναμίες ή αντιφάσεις της που να ανατρέπουν την εντύπωση του δικαστηρίου για την αξιοπιστία της, αλλά μάλλον εντοπίζουν αναφορές στη μαρτυρία που, κατά την εισήγηση τους, δεν δικαιολογούσαν λογικά την αποδοχή της μαρτυρίας του Εφεσίβλητου και την απόρριψη της μαρτυρίας των Εφεσειόντων. Οι αναφορές αυτές όμως, εξεταζόμενες στο πλαίσιο του συνόλου της μαρτυρίας, όπως εξετάσθηκε η υπόθεση από το δικαστήριο, δεν έχουν αναγκαστικά το αποτέλεσμα που εισηγούνται οι Εφεσείοντες και ασφαλώς δεν καταδεικνύουν ότι η κατάληξη του δικαστηρίου για τη μαρτυρία δεν ήταν εύλογα εφικτή. Οι συγκεκριμένες αναφορές που γίνονται στους λόγους έφεσης Α1, Α2 και Α6, που αφορούν ουσιαστικά την κρίση επί της αξιοπιστίας των δύο εκδοχών, εκτός του ότι δεν συνιστούν συγκροτημένες συνολικές εισηγήσεις και δεν έχουν πάντα συγκεκριμένο στόχο, δεν επηρεάζουν την ορθότητα της προσέγγισης και την ακόλουθη κατάληξη του ευπαίδευτου δικαστή, και μάλιστα τη βασική λογική του σκεπτικού του ότι τα πράγματα δεν μπορούσαν να είναι όπως ισχυρίζοντο οι Εφεσείοντες από την άποψη των εμπορικών πραγματικοτήτων. Οι δε συγκεκριμένες αναφορές που γίνονται στους λόγους έφεσης Α3 και Α4, που αφορούν τις ισχυριζόμενες παραποιήσεις των τιμολογίων, στις οποίες και εβάσιζαν την υπόθεση τους οι Εφεσείοντες σε συνάρτηση προς την ισχυριζόμενη απάτη, δεν συνιστούν ουσιαστικά παρά μόνο εισηγήσεις των Εφεσειόντων ότι τα τιμολόγια είχαν παραποιηθεί όπως έλεγαν οι ίδιοι. Το δικαστήριο ασχολήθηκε ειδικά με το θέμα αυτό και η κατάληξη του ότι τα φωτοαντίγραφα των τιμολογίων, πλην τριών, δεν είχαν παραποιηθεί δεν ανατρέπεται, εφ' όσον η μαρτυρία έχει όντως όπως τη διαπίστωσε το δικαστήριο. Ως προς δε τα τρία παραποιηθέντα φωτοαντίγραφα τιμολογίων, η κατάληξη του ότι ο ίδιος ο Εφεσίβλητος δεν παρέδωσε οποιαδήποτε φωτοαντίγραφα τιμολογίων στους Εφεσείοντες και δεν υπήρχε μαρτυρία ως προς το ποίος παραποίησε τα εν λόγω τρία φωτοαντίγραφα τιμολογίων, που επίσης συνάδει με την ενώπιον του μαρτυρία, στερεί κάθε ερείσματος και αυτούς τους λόγους έφεσης. Ερείσματος στερείται και ο λόγος έφεσης Α5 που αφορά το πολύ περιορισμένο θέμα του προσδιορισμού της οφειλής του Εφεσίβλητου με βάση τη διαπιστωθείσα υποχρέωση πληρωμής £5 για κάθε μέρα ενοικίασης κάθε αυτοκινήτου, συμφωνούμε δε με την αναφορά στη μαρτυρία που γίνεται από τον ευπαίδευτο συνήγορο για τον Εφεσίβλητο στο περίγραμμα του. Σημειώνουμε μάλιστα πρόσθετα ότι το ένα αυτοκίνητο στο οποίο αναφέρετο η εν λόγω υποχρέωση (το VB758) ήταν ένα από τα τρία των οποίων η ενοικίαση κρίθηκε παράνομη και άκυρη (κατάληξη που δεν προσβάλλεται) και έτσι εν πάση περιπτώσει δεν θα μπορούσε να υπάρξει απαίτηση ως προς τούτο. Το σύνολο των πιο πάνω διαπιστώσεων μας συμπαρασύρει και καθιστά άνευ ουσίας και το λόγο έφεσης Β.
Η έφεση λοιπόν αποτυγχάνει και απορρίπτεται στο σύνολο της με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.