|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 1 ΑΑΔ 538
30 Aπριλίου, 2001
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΙΑΝΗ ΚΤΩΡΙΔΟΥ,
Εφεσείουσα-Αιτήτρια,
v.
ΜΕΛΗ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ,
Eφεσιβλήτου-Kαθ' ου η αίτηση.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 9143)
Ευρήματα Δικαστηρίου ― Επέμβαση Εφετείου ― Έφεση κατά των διαπιστώσεων του πρωτόδικου Δικαστηρίου στις οποίες κατέληξε κατόπιν ανάλυσης και αξιολόγησης της μαρτυρίας ― Απορρίφθηκε, δεν στοιχειοθετήθηκε λόγος επέμβασης στην κρίση του Δικαστηρίου.
Στην υπόθεση αυτή το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων Λευκωσίας προέβη στη διαπίστωση ότι η ζημιά στην οικία της εφεσείουσας-αιτήτριας η οποία ήταν ενοικιασμένη στον εφεσίβλητο-καθ' ου η αίτηση από το 1982 έως το 1987 ήταν αποτέλεσμα φυσικής φθοράς, με αποτέλεσμα την απόρριψη της αγωγής της εναντίον του εφεσίβλητου-καθ' ου η αίτηση για ποσό ΛΚ1.700 για την αποκατάσταση των ζημιών. Κατ' έφεση η εφεσείουσα πρόσβαλε τις διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Αποφασίστηκε ότι:
Οι διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η ζημιά στην οικία της εφεσείουσας οφείλετο σε φυσική φθορά και ότι εν πάση περιπτώσει δεν είχε αποδειχθεί από την προσαχθείσα μαρτυρία το κόστος αποκατάστασης της , είναι ορθό.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από την αιτήτρια κατά της απόφασης του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων Λευκωσίας που δόθηκε στις 9/3/97 (Αρ. Αγωγής Κ.38/89) με την οποία απέρριψε την αίτησή της για καταβολή από τον εφεσίβλητο ποσού Λ.Κ.1.700, για την αποκατάσταση των ζημιών που, κατά τον ισχυρισμό της, προκλήθηκαν στο σπίτι της, και οι οποίες δεν οφείλονταν σε φυσική φθορά.
Α. Παπακόκκινου, για την Εφεσείουσα.
Χρ. Μιτσίδης με Ν. Κυθραιώτη, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα είναι ιδιοκτήτρια του σπιτιού στην οδό 25ης Μαρτίου 36, Λευκωσία. Με γραπτή συμφωνία το ενοικίασε στον εφεσίβλητο από 1.3.82 για δυο χρόνια. Η σύμβαση ανανεώθηκε. Ο εφεσίβλητος παρέδωσε το σπίτι το 1987.
Η εφεσείουσα, που κατοικά μόνιμα στο εξωτερικό, με αίτηση της στο Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων ζήτησε να της καταβληθεί από τον εφεσίβλητο ποσό Λ.Κ.1.700, για την αποκατάσταση των ζημιών που, κατά τον ισχυρισμό της, προκλήθηκαν στο σπίτι της, και οι οποίες δεν οφείλονταν σε φυσική φθορά, αποτέλεσμα της αναμενόμενης συνήθους και εύλογης χρήσης του.
Ο εφεσίβλητος αμφισβήτησε την απαίτηση. Ισχυρίστηκε πως οι οποιεσδήποτε ζημιές που υπήρχαν στο σπίτι όταν το παρέδωσε, ήσαν το αποτέλεσμα φυσικής φθοράς. Επρόκειτο για παλιό σπίτι, είχε κτιστεί γύρω στο 1950-55. Όταν το ενοικίασε είχαν γίνει σ' αυτό επιφανειακές και στοιχειώδεις επιδιορθώσεις.
Το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση της εφεσείουσας για δυο σωρευτικούς λόγους. Έκρινε πως οι ζημιές που παρατηρήθηκαν στο σπίτι, όταν παραδόθηκε στη λήξη της ενοικίασης, ήσαν πράγματι το αποτέλεσμα φυσικής φθοράς και, εν πάση περιπτώσει, το απαιτούμενο κόστος για την αποκατάσταση τους δεν είχε αποδεικτεί με ικανοποιητική μαρτυρία.
Στην έφεση που μας απασχολεί η δικηγόρος της εφεσείουσας εισηγήθηκε πως οι διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι εσφαλμένες, και έξω από το νομικό πλαίσιο στο οποίο εδικαιούτο να κινηθεί. Σε σχέση με αυτό το τελευταίο σημείο η δικηγόρος της εφεσείουσας πρότεινε πως, εφόσο στο ενοικιαστήριο έγγραφο ο εφεσίβλητος δέχθηκε ότι είχε παραλάβει το σπίτι σε καλή κατάσταση, και είχε υποχρέωση, πάλι σύμφωνα με άλλο όρο του συμβολαίου, έτσι να το παραδώσει εξαιρουμένης φυσικής φθοράς, το Δικαστήριο δεν μπορούσε να πει πως, όταν ο εφεσίβλητος παρέλαβε το σπίτι τούτο δεν ήταν σε άριστη κατάσταση, επειδή είχε κτιστεί το 1950-55. Αναφορικά με τη μαρτυρία που προσκομίστηκε για να αποδεικτεί το κόστος των επιδιορθώσεων, η δικηγόρος εισηγήθηκε πως αυτή ήταν απόλυτα ικανοποιητική και το Δικαστήριο έπρεπε να την αποδεκτεί.
Η έφεση είναι, κατά τη γνώμη μας, αβάσιμη. Πράγματι, η μαρτυρία που πρόσφερε η εφεσείουσα για να αποδείξει τις ζημιές στο σπίτι, αλλά και το κόστος αποκατάστασης τους, όχι μόνο δεν ήταν ικανοποιητική αλλά προερχόταν και από άτομα που δεν είχαν καμιά γνώση στο επίδικο ζήτημα. Ο ένας ήταν συγγενής της εφεσείουσας, σπουδασμένος στα οικονομικά και τη διεύθυνση επιχειρήσεων. Ο ίδιος είπε πως συνεργαζόταν με βιομηχανίες επίπλων και ξυλίνων κατασκευών, και γι' αυτό μπορούσε να κάνει εκτιμήσεις. Ανέφερε πως επισκέφθηκε το σπίτι, μετά την παράδοση του από τον εφεσίβλητο, και πρόσεξε πως ήσαν καταστραμμένοι οι πάγκοι και το πάτωμα της κουζίνας, ενώ έλειπαν κομμάτια από το παρκέ στο υπνοδωμάτιο. Ζήτησε ο ίδιος προσφορά για την επιδιόρθωση των πιο πάνω ζημιών και πήρε μία για Λ.Κ.1.700. Η εφεσείουσα όμως, που είναι θεία του, δεν έστειλε χρήματα από το εξωτερικό για να προχωρήσει η επιδιόρθωση. Είναι ορθή η διαπίστωση του Δικαστηρίου πως ο μάρτυρας αυτός δεν είχε καμιά ειδικότητα πάνω στα επίδικα ζητήματα. Ο άλλος μάρτυρας ήταν τραπεζικός υπάλληλος. Ανέφερε πως εργαζόταν κάποτε σε οικοδομική εταιρεία που είχε ο πατέρας του και κάποια εποχή σε κατάστημα, στο οποίο μπορούσε να κοστολογήσει εργασίες. Είναι αυτός που είπε πως η αλλαγή των πάγκων θα στοίχιζε Λ.Κ.1.000, ενώ η επιδιόρθωση στα πατώματα £100, στις πόρτες Λ.Κ.200 και στα παράθυρα και τους ξύλινους παραστατούς άλλες Λ.Κ.200. Το Δικαστήριο έκανε τα ίδια σχόλια γι' αυτή τη μαρτυρία, όπως και στην προηγούμενη. Συμφωνούμε με αυτά.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, όπως είπαμε ήδη, αποδέκτηκε τη μαρτυρία του εφεσίβλητου πως οι όποιες ζημιές είχε το σπίτι, όταν το παρέδωσε, προκλήθηκαν από το γεγονός πως η εφεσείουσα δεν προέβαινε στις αναγκαίες επιδιορθώσεις, που ο ίδιος ζητούσε από τον διαχειριστή της, όπως π.χ. την επιδιόρθωση της στέγης και του ντεποζίτου νερού που η κακή κατάσταση τους επέτρεπε την εισροή νερού στην κουζίνα, με αποτέλεσμα να καταστραφούν μερικώς οι πάγκοι, οι οποίοι βεβαίως, καθώς έγινε δεκτό, ήσαν ηλικίας 20-25 ετών.
Κρίνουμε πως δεν προτάθηκε κανένας βάσιμος λόγος για να επέμβουμε στην κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.