|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 1 ΑΑΔ 129
2 Φεβρουαρίου, 2001
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
1. SAMONDRA SHIPPING CO. LTD,
2. ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ "ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ",
Εφεσείοντες-Εναγόμενοι,
ν.
SHEFFIELD MARITIME (PETROLEUM) LTD,
Eφεσιβλήτων-Εναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10512)
Πώληση εμπορευμάτων ― Προμήθεια καυσίμων σε πλοίο ― Έφεση κατά της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία είχε εκδοθεί απόφαση υπέρ της ενάγουσας εταιρείας και εναντίον των εναγομένων για οφειλόμενο υπόλοιπο για την προμήθεια καυσίμων στο εναγόμενο πλοίο ― Ισχυρισμός για εσφαλμένη ενάγουσα, ο οποίος δεν είχε εγερθεί πρωτοδίκως ― Επικύρωση της πρωτόδικης απόφασης κατ' έφεση.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση υπέρ των εφεσιβλήτων-εναγόντων για ποσό £12.169,83 με νόμιμο τόκο ως υπόλοιπο οφειλόμενο για την αξία καυσίμων που προμήθευσαν το εναγόμενο πλοίο, ιδιοκτησίας των εναγομένων 1 - εφεσειόντων.
Κατ' έφεση, οι εφεσείοντες ήγειραν ζητήματα που δεν προβλήθηκαν πρωτοδίκως. Υποστήριξαν ότι το πρόσωπο που κατέθεσε προς απόδειξη της αξίωσης ως ο διευθύνων σύμβουλος των εναγόντων, πρέπει να θεωρηθεί ότι αναφερόταν σε άλλη εταιρεία επειδή στα δικόγραφα οι εφεσίβλητοι περιγράφονται ως εταιρεία εγγεγραμμένη στην Αγγλία με έδρα το Guernsey, Channel Islands, ενώ κατά τη δίκη διεφάνη ότι είναι υπεράκτια λιβεριανή εταιρεία εγκατεστημένη στην Ελλάδα.
Αποφασίστηκε ότι η έφεση είναι εντελώς αβάσιμη. Με αδιαμφισβήτητη την οντότητα των εφεσιβλήτων οι εφεσείοντες παραδέχθηκαν την προμήθεια των καυσίμων από αυτούς και κατά την ακρόαση η προσπάθειά τους ήταν να δείξουν πως η οφειλή είχε εξοφληθεί.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
C.R.C. Holiday Park Ltd v. Ανδρέα κ.ά. (1998) 1 (Α) Α.Α.Δ. 900.
Έφεση.
Έφεση από τους εναγόμενους κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 24/3/99 (Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 8/96) με την οποία κρίθηκε ότι το μεγαλύτερο μέρος της οφειλής προς τους ενάγοντες για την αγορά καυσίμων για το εναγόμενο πλοίο δεν εξοφλήθηκε από τους ιδιοκτήτες του, εναγόμενους 1, και εκδόθηκε απόφαση υπέρ των εναγόντων για £12.169,83 με νόμιμο τόκο.
Μ. Βορκάς για Π. Σαρρή, για τους Εφεσείοντες.
Κ. Κακουλλή για Γ. Κακογιάννη, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το δικαστή Γ. Κωνσταντινίδη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Οι εφεσίβλητοι (ενάγοντες) αξίωσαν το ποσό των $14.540 πλέον τόκους προς 9% ως υπόλοιπο της αξίας καυσίμων που προμήθευσαν για το εναγόμενο πλοίο, ιδιοκτησίας των εναγομένων 1, (εφεσείοντες). Η αγορά και η αξία των καυσίμων δεν αμφισβητήθηκε και προσδιορίστηκε ως επίδικη διαφορά το κατά πόσο η οφειλή εξοφλήθηκε.
Προσάχθηκε μαρτυρία από τους εφεσίβλητους, το πρωτόδικο δικαστήριο την αξιολόγησε και, για λόγους που εξήγησε, κατέληξε πως το μεγαλύτερο μέρος εξακολουθούσε να είναι οφειλόμενο. Επομένως, εξέδωσε απόφαση υπέρ των εφεσιβλήτων για £12,169.83 αλλά με νόμιμο τόκο.
Η έφεση εγείρει ζητήματα που δεν προβλήθηκαν πρωτοδίκως αλλά δεν θα χρειαστεί να αναφερθούμε στις αρχές ως προς τέτοια δυνατότητα. Στα δικόγραφά τους οι εφεσίβλητοι περιγράφονται ως εταιρεία εγγεγραμμένη στην Αγγλία με έδρα το Guernsey, Channel Islands. Κατά τη μαρτυρία που προσκομίστηκε, όπως υποστηρίζουν οι εφεσείοντες, διεφάνει ότι είναι υπεράκτια λιβεριανή εταιρεία εγκατεστημένη στην Ελλάδα και εισηγούνται πως η όλη μαρτυρία και το συναφές εύρημα του Δικαστηρίου δεν καλυπτόταν από τα δικόγραφα. Κατ' επέκταση, το πρόσωπο που κατέθεσε προς απόδειξη της αξίωσης ως ο διευθύνων σύμβουλος των εναγόντων, πρέπει να θεωρηθεί ότι αναφερόταν σε άλλη εταιρεία. Διακρίνουν την περίπτωση από εκείνη στην C.R.C. Holiday Park Ltd v. Ευαλλού Αντώνη Ανδρέα κ.ά. (1998) 1(Α) Α.Α.Δ. 900 στην οποία, με αναφορά και στην προηγούμενη νομολογία, εξετάστηκε η δυνατότητα αμφισβήτησης της οντότητας της ενάγουσας εταιρείας και εισηγούνται πως αφού εδώ δεν τίθεται τέτοιο θέμα, η πρωτόδικη απόφαση πρέπει να παραμεριστεί.
Οι εφεσίβλητοι εισηγούνται πως, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι υπήρχε μαρτυρία που τους συνέδεε με το Guernsey, η ενδεχόμενη μή απόδειξη της ιθαγένειας ή της έδρας δεν θα ήταν δυνατό να επιφέρει την επίπτωση της απόρριψης της αγωγής τους. Υποδεικνύουν σειρά στοιχείων που δείχνουν πως κάθε άλλο παρά δικαιολογείται η άποψη ότι η μαρτυρία που προσάχθηκε αφορούσε όχι στους ίδιους αλλά σε άλλη εταιρεία και επισημαίνουν πως, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει εύρημα του Δικαστηρίου σε σχέση με την έδρα τους. Το ζήτημα ήταν αδιάφορο, δεν απασχόλησε το πρωτόδικο δικαστήριο και στη σχετική αναφορά απλώς αποδίδεται το περιεχόμενο του δικογράφου.
Δεν υπήρξε αντίλογος σ' αυτά και δεν έχουμε καμιά αμφιβολία πως η έφεση είναι εντελώς αβάσιμη. Με αδιαμφισβήτητη την οντότητα των εφεσιβλήτων, οι εφεσείοντες παραδέχθηκαν την προμήθεια καυσίμων από αυτούς και, κατά την ακρόαση, η προσπάθειά τους ήταν να δείξουν πως η οφειλή είχε εξοφληθεί. Το θέμα επικεντρώθηκε στον τρόπο καταλογισμού ορισμένων πληρωμών και δια μέσου των ερωτήσεων κατά την αντεξέταση των μαρτύρων που κάλεσαν οι εφεσίβλητοι αναφορικά με τα διατρέξαντα σε σχέση με πληρωμές που πραγματοποιήθηκαν αλλά και με την αναφορά στα διάφορα έγγραφα που προσκομίστηκαν (τιμολόγια, κατάσταση λογαριασμού, απόδειξη είσπραξης, επιταγή, εγγυητική επιστολή), ήταν ρητά δεδομένο πως όλοι μιλούσαν για μια και μόνο εταιρεία, τους εφεσίβλητους, διευθύνων σύμβουλος των οποίων ήταν ο Ι. Παούρης και υπάλληλος τους η δεύτερη μάρτυρας Αικ. Γαλατερού.
Δεν έχει στοιχειοθετηθεί λόγος που να δικαιολογεί παρέμβασή μας και η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.