|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 1 ΑΑΔ 94
31 Iανουαρίου, 2001
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΝΙΚΗΤΑΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ΣΩΤΟΣ ΦΛΩΡΕΝΤΖΟΥ,
Εφεσείων-Ενάγων,
ν.
ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΚΩΣΤΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ,
Εφεσιβλήτου-Εναγομένου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10322)
Αγωγή ― Αγώγιμο δικαίωμα ― Αγωγή για ειδικές αποζημιώσεις για άδικο πλουτισμό ή για παράνομη κατακράτηση πράγματος ή για ιδιοποίηση ― Απορρίφθηκε, επειδή ο ενάγων απέτυχε να θεμελιώσει αγώγιμο δικαίωμα εναντίον του εναγομένου.
Δυνάμει γραπτής συμφωνίας, η σύζυγος του εφεσείοντος ενοικίασε από τον εφεσίβλητο δύο καταστήματα για την περίοδο από 1.5.93 μέχρι 30.4.99. Τη συμφωνία υπέγραψε ο εφεσείων ως εγγυητής της συζύγου του για την πιστή εκτέλεση όλων των όρων του ενοικιαστηρίου εγγράφου. Μετά από αίτηση του εφεσείοντος εκδόθηκε από τράπεζα εγγυητική επιστολή η οποία κάλυπτε την πληρωμή έξι ενοικίων, δικαιούχος της οποίας ήταν ο εφεσίβλητος. Ο εφεσείων ανέλαβε την απορρέουσα συμβατική ευθύνη προς την Τράπεζα. Η ενοικιάστρια διατήρησε κατοχή των καταστημάτων από 1.5.93 μέχρι 31.7.93, στη συνέχεια όμως, επικαλούμενη ακυρότητα της γραπτής συμφωνίας ενοικίασης, τερμάτισε την ενοικίαση και παρέδωσε την κατοχή των καταστημάτων στον εφεσίβλητο, ο οποίος αγνοώντας αξίωση για επιστροφή της εγγυητικής επιστολής, τη ρευστοποίησε και εισέπραξε το ποσό των £2700-. Ο εφεσείων κίνησε αγωγή εναντίον του εφεσίβλητου με απαίτηση το πιο πάνω ποσό ως ειδικές αποζημιώσεις για αδικαιολόγητο πλουτισμό ή για παράνομη κατακράτηση πράγματος ή για ιδιοποίηση, τόκους και έξοδα. Σε κάποιο στάδιο της πρωτόδικης διαδικασίας ο εφεσίβλητος πλήρωσε στον εφεσείοντα £1400.- και η κύρια απαίτηση περιορίστηκε στις £1300.- ποσό το οποίο διεκδίκησε με ανταπαίτηση ως αποζημιώσεις για παράβαση συμφωνίας.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή και την ανταπαίτηση.
Για την αγωγή το Δικαστήριο είχε διαπιστώσει ότι η συμφωνία ενοικίασης ήταν άκυρη λόγω μη συμμόρφωσης της προς τις πρόνοιες του Άρθρου 77(1) του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ. 149. Για την ανταπαίτηση το Δικαστήριο είχε διαπιστώσει ότι η μαρτυρία του εναγόμενου ήταν αναξιόπιστη για σκοπούς απόδειξής της.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το διάβημα στο οποίο προέβη ο εφεσείων προς την Τράπεζα για έκδοση της εγγυητικής επιστολής με δικαιούχο τον εφεσίβλητο δεν ήταν υποχρέωση η οποία απέρρεε ή εντασσόταν στο πλαίσιο των συμβατικών του υποχρεώσεων προς τον εφεσίβλητο δυνάμει της συμφωνίας (ρήτρας) εγγυήσεως.
2. Το κατά πόσο ο εφεσίβλητος είχε δικαίωμα να ρευστοποιήσει την τραπεζική εγγύηση και να κρατήσει μέρος του ποσού που εισέπραξε είναι ζήτημα προς επίλυση μεταξύ ενοικιάστριας και εφεσίβλητου ενταγμένο στο ευρύτερο πλαίσιο της μεταξύ τους διαφοράς.
3. Η όποια απαίτηση του εφεσείοντος για ζημιά που αυτός υπέστη ένεκα της είσπραξης χρημάτων από τον εφεσίβλητο δυνάμει της εγγυητικής επιστολής θα έπρεπε να στρεφόταν εναντίον της συζύγου του και όχι εναντίον του εφεσίβλητου ο οποίος καθόσον αφορά την εγγυητική επιστολή, δεν ανέλαβε οποιαδήποτε συμβατική ή άλλη υποχρέωση έναντι του εφεσείοντος.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον ενάγοντα κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Μαυρονικόλας, Ε.Δ.) που δόθηκε στις 29/6/98 (Αρ. Αγωγής 4107/93), η οποία απέρριψε την αξίωσή του εναντίον του εναγόμενου για πληρωμή ποσού £1300,- ως υπολοίπου για αποζημιώσεις για αδικαιολόγητο πλουτισμό σε βάρος της συζύγου του ενάγοντα.
Κυριακόπουλος, για τον Εφεσείοντα.
Μαθηκολώνης, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Α. Κραμβής.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Η σύζυγος του εφεσείοντα ενοικίασε από τον εφεσίβλητο δύο συνεχόμενα καταστήματα στη Λάρνακα. Η διάρκεια της ενοικίασης καθορίστηκε στα έξι χρόνια από 1.5.93 μέχρι 30.4.99. Η συμφωνία ήταν γραπτή και σ΄ αυτή υπέγραψε ο εφεσείων ως εγγυητής της ενοικιάστριας συζύγου του για την πιστή εκτέλεση όλων των όρων του ενοικιαστηρίου εγγράφου.
Δυνάμει της παραγράφου 4 του ενοικιαστηρίου εγγράφου η ενοικιάστρια ανέλαβε υποχρέωση να εξασφαλίσει τραπεζική εγγύηση για τα ενοίκια των δυο πρώτων ετών της ενοικίασης. Η τραπεζική εγγύηση ημερ. 25.5.93 που προσκόμισε η ενοικιάστρια κάλυπτε την πληρωμή έξι μόνο ενοικίων αντί των ενοικίων των δύο πρώτων ετών της ενοικίασης όπως διελάμβανε ο όρος 4 του ενοικιαστηρίου εγγράφου. Ωστόσο, ο εφεσίβλητος αποδέχθηκε την τραπεζική εγγύηση που παρουσίασε η ενοικιάστρια, γεγονός το οποίο επιμαρτυρείται στην επισυνημμένη στο ενοικιαστήριο έγγραφο γραπτή τροποποίηση.
Εκδότης της εγγυητικής επιστολής και εγγυητής της πληρωμής έξι ενοικίων(£2700) ήταν η Τράπεζα Κύπρου και δικαιούχος ο εφεσίβλητος. Η εγγυητική επιστολή εκδόθηκε ύστερα από αίτηση του εφεσείοντα προς την τράπεζα ο οποίος, ανέλαβε και την απορρέουσα συμβατική ευθύνη προς την τράπεζα.
Η διαπίστωση του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι η τραπεζική εγγύηση παραχωρήθηκε από τον εφεσείοντα αντί από τη σύζυγό του, ενοικιάστρια των καταστημάτων, είναι λανθασμένη. Εχει ειπωθεί ότι η εγγύηση παραχωρήθηκε από την τράπεζα ύστερα από σχετική διευθέτηση του εφεσείοντα με την τράπεζα. Η ενοικιάστρια προς εκπλήρωση της υποχρέωσης που ανέλαβε δυνάμει της παρ. 4 του ενοικιαστηρίου εγγράφου προσκόμισε την εγγυητική επιστολή στον εφεσίβλητο ο οποίος την αποδέχθηκε. Το γεγονός ότι η διευθέτηση για την παραχώρηση της εγγύησης, έγινε μεταξύ του εφεσείοντα και της τράπεζας δεν υποδηλώνει ούτε και εξυπακούει ότι η υποχρέωση για εξασφάλιση της εγγύησης που ανέλαβε η ενοικιάστρια μετατέθηκε με οποιοδήποτε τρόπο στο σύζυγό της.
Η σύζυγος του εφεσείοντα διατήρησε κατοχή των καταστημάτων από 1.5.1993 μέχρι 31.7.93 και κατέβαλε τα αναλογούντα ενοίκια της συγκεκριμένης περιόδου.
Η ενοικιάστρια επικαλούμενη ακυρότητα της γραπτής συμφωνίας ενοικίασης τερμάτισε την ενοικίαση και παρέδωσε την κατοχή των καταστημάτων στον εφεσίβλητο. Κάλεσε επίσης τον εφεσίβλητο να επιστρέψει την εγγυητική επιστολή προς ακύρωση.
Ο εφεσίβλητος αγνόησε την αξίωση για επιστροφή της εγγυητικής επιστολής την οποία ρευστοποίησε και εισέπραξε το ποσό των £2700.-.
Ο εφεσείων, επικαλούμενος εξ υπαρχής ακυρότητα της συμφωνίας ενοικίασης μεταξύ της συζύγου του και του εφεσίβλητου, κίνησε αγωγή εναντίον του εφεσίβλητου με απαίτηση το ποσό των £2700.- ως ειδικές αποζημιώσεις για άδικο πλουτισμό ή για παράνομη κατακράτηση πράγματος ή για ιδιοποίηση, τόκους και έξοδα.
Σε κάποιο στάδιο της πρωτόδικης διαδικασίας ο εφεσίβλητος πλήρωσε στον εφεσείοντα £1400.- και η κύρια απαίτηση περιορίστηκε στις £1300.-. Ο εφεσίβλητος αρνήθηκε να πληρώσει το υπόλοιπο των £1300.- ποσό το οποίο διεκδίκησε με ανταπαίτηση ως αποζημιώσεις για παράβαση συμφωνίας.
Το πρωτόδικο δικαστήριο διαπίστωσε ότι η γραπτή συμφωνία ενοικίασης μεταξύ της συζύγου του εφεσείοντα και του εφεσίβλητου όντως ήταν άκυρη λόγω παράλειψης συμμόρφωσης προς ρητή πρόνοια του άρθρου 77(1)* του περί Συμβάσεων Νόμου Κεφ. 149. Η μεμπτότητα εντοπίστηκε στο ότι τη γραπτή συμφωνία προσυπόγραψε ένας μάρτυρας ενώ αυτή θα έπρεπε να είχε προσυπογραφεί από δύο μάρτυρες και τούτο γιατί η συμφωνηθείσα διάρκεια της ενοικίασης ήταν πέραν του ενός έτους.
Ο πρωτόδικος δικαστής εκκινώντας από την εσφαλμένη, όπως έχουμε προαναφέρει, διαπίστωση ότι η εγγυητική επιστολή παραχωρήθηκε από τον εφεσείοντα αντί από την ενοικιάστρια σύζυγό του προέβη σε κάποιες άλλες διαπιστώσεις για να καταλήξει τελικά στο συμπέρασμα ότι τα πραγματικά γεγονότα "στοιχειοθετούν μια εντελώς διαφορετική βάση αγωγής από αυτή στην οποία βασίζεται η απαίτηση του ενάγοντος και όπως περιγράφεται στην έκθεση απαίτησης η ασυμφωνία των ευρημάτων του Δικαστηρίου με βάση την ενώπιό μου μαρτυρία με τους ισχυρισμούς του ενάγοντος όπως αυτοί περιέχονται στην Εκθεση Απαίτησης του δεν μπορεί να θεραπευτεί και ως εκ τούτου η αγωγή του αναπόφευκτα θα πρέπει να απορριφθεί και απορρίπτεται. Το βάρος απόδειξης ότι ο εναγόμενος κακώς εισέπραξε την εγγυητική επιστολή βρίσκεται στους ώμους του Ενάγοντος. Οι ισχυρισμοί που πρόβαλε ότι η ασφάλεια που εδόθη αφορούσε το έγγραφο ημερομηνίας 23.4.93 ή ότι η σύμβαση ενοικίασης ματαιώθη απερρίφθησαν."
Την ίδια τύχη με την αγωγή είχε και η ανταπαίτηση. Διαπιστώθηκε ότι η μαρτυρία του εναγόμενου ήταν αναξιόπιστη για σκοπούς απόδειξης της ανταπαίτησης και ότι "δεν προσδιορίζεται η βάση της ανταπαίτησης εναντίον του ενάγοντος".
Με την παρούσα έφεση επιδιώκεται η ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης ως εσφαλμένης. Προέχει ο καθορισμός της νομικής σχέσης των διαδίκων για να διαπιστωθεί το βάσιμο της αγωγής.
Ο εφεσείων εγγυήθηκε την ενοικιάστρια σύζυγό του για πιστή εκτέλεση όλων των όρων του ενοικιαστηρίου συμβολαίου. Το διάβημα στο οποίο προέβη ο εφεσείων προς την τράπεζα για έκδοση της εγγυητικής επιστολής με δικαιούχο τον εφεσίβλητο δεν ήταν υποχρέωση η οποία απέρρεε ή εντασσόταν στο πλαίσιο των συμβατικών του υποχρεώσεων προς τον εφεσίβλητο δυνάμει της συμφωνίας (ρήτρας) εγγυήσεως.
Ο εφεσείων εξασφάλισε την εγγυητική επιστολή από την τράπεζα με δικαιούχο τον εφεσίβλητο για να διευκολύνει προφανώς την ενοικιάστρια σύζυγό του να εκτελέσει την υποχρέωση που αυτή ανέλαβε έναντι του εφεσίβλητου δυνάμει της παρ. 4 του ενοικιαστηρίου εγγράφου για εξασφάλιση τραπεζικής εγγύησης για πληρωμή των ενοικίων.
Και εφόσον δεν είχε δημιουργηθεί οποιαδήποτε συμβατική σχέση μεταξύ των διαδίκων αναφορικά με το θέμα της εγγυητικής επιστολής, ακολουθεί πως ελλείπει και η νομική βάση για θεμελίωση αγώγιμου δικαιώματος αναφορικά με απαίτηση απορρέουσα ή σχετιζόμενη με την εγγυητική επιστολή.
Το κατά πόσο ο εφεσίβλητος είχε δικαίωμα να ρευστοποιήσει την τραπεζική εγγύηση και να κρατήσει μέρος του ποσού που εισέπραξε είναι ζήτημα προς επίλυση μεταξύ ενοικιάστριας και εφεσίβλητου ενταγμένο στο ευρύτερο πλαίσιο της μεταξύ τους διαφοράς.
Η όποια απαίτηση του εφεσείοντα για ζημιά που αυτός υπέστη ένεκα της είσπραξης χρημάτων από τον εφεσίβλητο δυνάμει της εγγυητικής επιστολής θα έπρεπε να στρεφόταν εναντίον της συζύγου του και όχι εναντίον του εφεσίβλητου ο οποίος, καθόσον αφορά την εγγυητική επιστολή, δεν ανέλαβε οποιδήποτε συμβατική ή άλλη υποχρέωση έναντι του εφεσείοντα.
Ο εφεσείων απέτυχε να θεμελιώσει εναντίον του εφεσίβλητου αγώγιμο δικαίωμα. Η έφεση αποτυγχάνει για το λόγο που έχουμε προαναφέρει και απορρίπτεται με έξοδα.
H�έφεση απορρίπτεται με έξοδα.