|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΡ. ΑΙΤΗΣΗΣ 68/2001
ΕΝΩΠΙΟΝ: Α. ΚΡΑΜΒΗ, Δ.
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ με το άρθρο 155.4 του Συντάγματος και το άρθρο 3 του περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Διάφορες Διατάξεις) Νόμου του 1964
- και -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ με τις διατάξεις του Ν. 42/74 και Ν.44/83
- και -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ με τις διατάξεις του άρ. 93 του Κεφ. 155 και του άρ. 30.2 του Συντάγματος
- και -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ με την αίτηση του Ανδρέα Νικολαίδη, από τη Λεμεσό,
- και -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ με την παραπομπή της εκδίκασης της ποινικής υπόθεσης υπ΄ αρ. 12499/01 από το Κακουργιοδικείο που διατάχθηκε από το Ε.Δ. Λάρνακας στις 18/7/01.
- - - - - -
24 Ιουλίου, 2001
.Για τον αιτητή: κ. Ε. Πουργουρίδης.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής, με βάση το κατηγορητήριο στην υπόθεση αρ. 21499/01 που καταχωρήθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας, αντιμετωπίζει μόνος και από κοινού με άλλα δύο πρόσωπα κατηγορίες για συνωμοσία προς διάπραξη κακουργήματος ήτοι παράνομη προμήθεια 55,8591 γρ. κοκαϊνης, προμήθεια ναρκωτικών τάξεως Α, κατοχή ελεγχομένου φαρμάκου τάξεως Α, κατοχή και χρήση ελεγχομένου φαρμάκου τάξεως Β.
Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, με απόφασή του ημερομηνίας 18.7.01, αποφάσισε την παραπομπή όλων των κατηγορουμένων σε απευθείας δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου που θα συνεδριάσει στη Λάρνακα στις 30.7.01.
Με την παρούσα αίτηση επιδιώκεται η παραχώρηση άδειας για καταχώρηση αίτησης προς έκδοση εντάλματος certiorari σε σχέση με την πιο πάνω απόφαση. Προς υποστήριξη του αιτήματος προβάλλονται δύο λόγοι.
(Ι) Η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας ημερομηνίας 18.7.01 είναι εντελώς αναιτιολόγητη και συνεπώς αντισυνταγματική και/ή παράνομη στην όψη της.
(ΙΙ) Η μαρτυρία που είχε ενώπιον του το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας δεν δικαιολογούσε την παραπομπή του αιτητή απευθείας σε δίκη ενώπιον Κακουργιοδικείου και συνεπώς το εν λόγω δικαστήριο ενήργησε καθ΄ υπέρβαση εξουσίας και/ή καθ΄ υπέρβαση δικαιοδοσίας.
Το άρθρο 3 του περί Ποινικής Δικονομίας (Προσωριναί Διατάξεις) (Τροποποιητικός) Νόμος του 1983 ερμηνεύθηκε στην υπόθεση In re Yiannakis Ellinas (1988) 2 CLR 57. Κρίθηκε ότι η διαδικασία παραπομπής δεν είναι δίκη ο δε δικαστής που παραπέμπει κατηγορούμενο πρόσωπο σε απευθείας δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου δεν είναι ο δικάζων δικαστής. Η δικαιοδοσία του περιορίζεται στην εξέταση, κατ΄ εφαρμογή του άρθρου 3(β) του νόμου κατά πόσο η μαρτυρία, όπως αυτή αποκαλύπτεται από τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας τους οποίους πρόκειται να καλέσει η Κατηγορούσα Αρχή κατά τη δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου, είναι επαρκής για να δικαιολογήσει την παραπομπή.
Στην προκείμενη περίπτωση το δικαστήριο αφού μελέτησε το μαρτυρικό υλικό που η Κατηγορούσα Αρχή έθεσε ενώπιόν του (αντίγραφα καταθέσεων των μαρτύρων που θα κληθούν ενώπιον του Κακουργιοδικείου), ικανοποιήθηκε ότι υπήρχε επαρκής μαρτυρία για να παραπέμψει τον αιτητή σε απευθείας δίκη από το Κακουργιοδικείο.
Η αιτιολογία μιας τέτοιας απόφασης συνήθως δεν είναι μακροσκελής και ούτε χρειάζεται να είναι μακροσκελής. Η νομιμότητα της απόφασης για παραπομπή ελέγχεται σε συνάρτηση προς το περιεχόμενο των καταθέσεων.
Στην προκείμενη περίπτωση, προκύπτει από το περιεχόμενο των καταθέσεων πως τα γεγονότα της υπόθεσης, υπαγόμενα στο νόμο, δημιουργούν τεκμήριο ενοχής εναντίον του αιτητή στις πλείστες κατηγορίες που αντιμετωπίζει σύμφωνα με το κατηγορητήριο. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 18.7.01 είναι δεόντως αιτιολογημένη. Η παραπομπή του αιτητή σε απευθείας δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου έγινε σύμφωνα με το νόμο και στα πλαίσια των εξουσιών και της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου.
Κρίνω ότι δεν έχει καταδειχθεί εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση νομικού σφάλματος εμφανούς στα πρακτικά του Δικαστηρίου ή σφάλματος που άπτεται της νομιμότητας της απόφασης.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Α. Κραμβής,
Δ.
ΣΦ.