|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 1 ΑΑΔ 2007
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
Αίτηση αρ. 119/99.
Σύνθεση Δικαστηρίου: ΠΙΚΗΣ, Π., ΗΛΙΑΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΔΔ.
Μεταξύ:
Δημήτρη Κοτσώνια,
εκ Λάρνακος,
Αιτητή,
- και -
Κατερίνας Αντωνίου,
εκ Λάρνακος,
Καθ΄ ης η αίτηση.
- - -
Ημερομηνία:
30 Νοεμβρίου 1999.Για τον αιτητή: Γ. Γεωργιάδης, με Αλ. Ιωαννίδη.
Για την καθ΄ ης η αίτηση: Ε. Βραχίμη (κα).
- - -
Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π.
- - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Π
.: Το Οικογενειακό Δικαστήριο Λάρνακος επελήφθη αίτησης του εφεσείοντος την οποία απέρριψε με έξοδα. Οι λόγοι για τους οποίους απορρίφθηκε καθώς και το αιτιολογικό της διαταγής για τα έξοδα, παρέχονται στην απόφαση.Με αίτησή του ο εφεσείων εξαιτείται την άδεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου να υποβάλει έφεση κατά του μέρους της απόφασης που αφορά στα έξοδα. Η αίτηση θεμελιώνεται στις διατάξεις της Δ.35 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, όλως ιδιαίτερα στις πρόνοιες του θ.20 που καθορίζουν πότε μπορεί να δοθεί άδεια προς άσκηση έφεσης αποκλειστικά κατά του μέρους της απόφασης που αφορά τα έξοδα.
Το αίτημα υποβλήθηκε με μονομερή αίτηση η οποία επιδόθηκε στην άλλη πλευρά με οδηγίες του Δικαστηρίου. Κατά την ακρόαση η καθ΄ ης η αίτηση δεν πρόβαλε ένσταση στο αίτημα, χωρίς τούτο να υποδηλώνει συναίνεση στην αποδοχή του, όπως εξήγησε η δικηγόρος της
που άφησε το θέμα να αποφασιστεί από το Δικαστήριο.Παραγνωρίστηκε ολοσχερώς ότι η διαταγή, κατά της οποίας επιδιώκεται η χορήγηση άδειας για την άσκηση έφεσης, εκδόθηκε από το Οικογενειακό Δικαστήριο και όχι από το Επαρχιακό ή άλλο Δικαστήριο από τις αποφάσεις του οποίου χωρεί έφεση ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Αποφάσεις του Οικογενειακού Δικαστηρίου υπόκεινται σε έφεση αποκλειστικά ενώπιον του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου. (Βλ. τον περί της Πρώτης Τροποποίησης του Συντάγματος Νόμο του 1989, (Ν.95/89), τον περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμο του 1990, (Ν.23/90), (Άρθρο 21) και τον
περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Διαδικαστικό Κανονισμό του 1990 - 20.4.1990 - Κανονισμός 10. Βλ. επίσης απόφαση Νικήτα Δ., στη Νικολάου & άλλου (1991)1 Α.Α.Δ. 1045.) Γεννάται το ερώτημα κατά πόσο το Πρωτοκολλητείο του Ανωτάτου Δικαστηρίου έπρεπε να αρνηθεί την καταχώρηση της έφεσης. Στο ερώτημα δεν είναι αναγκαίο να δώσουμε απάντηση για την έκβαση της έφεσης. Θεωρούμε εν τούτοις διαφωτιστικό να παραπέμψουμε στην απόφαση του Holman J, στην Gwynedd Council v. Grunshaw (1999)4 All E.R. 304, στην οποία υπογραμμίστηκε ότι τα καθήκοντα των μελών του Πρωτοκολλητείου έχουν "a formal and administrative character" - τυπικό και διοικητικό χαρακτήρα. Στερούνται διακριτικής ευχέρειας να προβούν, όπως σημειώνεται, σε "judicial determination" σε δικαστική επίλυση του θέματος. Μόνο όπου επιχειρείται η καταχώρηση εγγράφου, επισημαίνεται στην ίδια απόφαση, το αντικείμενο του οποίου κείται καταφανώς έξω από το πεδίο της δικαιοδοσίας του δικαστηρίου, είναι παραδεκτή η άρνηση αποδοχής του προς καταχώρηση από το Πρωτοκολλητείο. Ως τέτοιο παράδειγμα διαγράφεται η περίπωση αίτησης η οποία υποβάλλεται ενώπιον του κομητειακού Δικαστηρίου (county Court), για την παροχή άδειας πώλησης οινοπνευματωδών, θέμα για το οποίο το δικαστήριο είναι αναντίλεκτα αναρμόδιο.Τέλος, δεν παρέχεται η δυνατότητα διάσωσης της αίτησης με την έκδοση οδηγιών όπως αυτή τεθεί ενώπιον του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου. Στην Πασχαλίδης κ.α. ν. Γιασεμίδη κ.α. (1992)1 Α.Α.Δ. 1330, είπαμε:- (σ.1337)
«Ούτε είναι παραδεκτό για το Ανώτατο Δικαστήριο, στην άσκηση της δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας του, να εξετάσει, βάσει του άρθρου 61, το επιθυμητό της παραπομπής της εκδίκασης υπόθεσης η οποία άγεται ενώπιον του κατ΄ έφεση, από δικαστήριο άλλο από το ορισθέν. Η αίτηση η οποία προβλέπεται από το άρθρο 61 συνιστά διάβημα με το οποίο ο αιτητής προβαίνει στο Ανώτατο Δικαστήριο για την άσκηση της πρωτογενούς δικαιοδοσίας που παρέχεται σ΄ αυτό και όχι προφορική αίτηση η οποία υποβάλλεται στο Εφετείο κατά την ακρόαση έφεσης ως διαζευκτικό μέσο για την επιτυχία της.»
Εξάλλου στην Ελληνική Τράπεζα Λτδ (1994)1 Α.Α.Δ. 87, αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία (από την Ολομέλεια), ότι το άρθρο 61 του περί Δικαστηρίων Νόμου Ν.14/60, δεν παρέχει τη δυνατότητα μεταφοράς υπόθεσης από αναρμόδιο δικαστήριο ενώπιον του οποίου υποβλήθηκε, σε άλλο δικαστήριο αρμόδιο να επιληφθεί του αντικειμένου της.
Για τους πιο πάνω λόγους η αίτηση απορρίπεται με έξοδα.
Π.
Δ.
Δ.
/ΑυΦ.