|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 1 ΑΑΔ 2347
21 Δεκεμβρίου, 1998
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 155.4 ΚΑΙ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 3476/97 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ
METAΞY:
ΔΗΜΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ
v.
ΠΟΠΗΣ ΚΙΑΓΙΑ
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ
ΕΙΣΠΡΑΞΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 3476/97 ΤΟΥ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΜΕ ΑΥΞΟΝΤΑ ΑΡ. 41054/98 ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΓΙΑ ΕΙΣΠΡΑΞΗ
ΠΟΣΟΥ £80.00 ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ
ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΝΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΙ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ CERTIORARI ΚΑΙ/ Ή PROHIBITION ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΠΗΣ ΚΙΑΓΙΑ.
(Aίτηση Aρ. 120/98)
Προνομιακά Εντάλματα — Certiorari και Prohibition — Αίτηση για χορήγηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση ενταλμάτων Certiorari και Prohibition εναντίον εκτέλεσης εντάλματος είσπραξης ποσού £80 σε ποινική αγωγή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού εναντίον της αιτήτριας — Ισχυρισμός για έκδηλη παρανομία λόγω του ότι η κλήση στην αγωγή δεν είχε επιδοθεί στην αιτήτρια — Κρίθηκε ότι δεν δικαιολογείτο η χορήγηση της αιτούμενης άδειας για δύο λόγους: (α) δεν υπήρχε εκ πρώτης όψεως υπόθεση και (β) η αιτήτρια καθυστέρησε για ένα περίπου χρόνο να καταχωρήσει την επίδικη αίτηση.
Η αιτήτρια ζήτησε άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση ενταλμάτων certiorari και prohibition εναντίον απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού στην ποινική αγωγή υπ' αρ. 3476/97 με την οποία εκδόθηκε ένταλμα είσπραξης του ποσού των £80. Το ποσό αυτό συμπεριλάμβανε τον επαγγελματικό της φόρο για το 1995, το πρόστιμο και τα έξοδα. Η απόφαση εκδόθηκε στην απουσία της αιτήτριας. Ήταν ο ισχυρισμός της αιτήτριας ότι σημειώθηκε έκδηλη παρανομία διότι δεν της επιδόθηκε η κλήση κατηγορουμένου κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 46 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, που καθορίζουν τους νόμιμους τρόπους επίδοσης.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Στην ένορκη δήλωση της αιτήτριας επισυνάπτεται η ένορκη δήλωση συγκεκριμένου επιδότη του Δήμου Λεμεσού ότι επέδωσε προσωπικώς στην αιτήτρια κλήση κατηγορουμένης στην πιο πάνω ποινική αγωγή. Η ύπαρξη του αποδεικτικού μέτρου της επίδοσης και μάλιστα προσωπικά, που αποτελεί τον ασφαλέστερο τρόπο γνώσης δικαστικής διαδικασίας, εξουδετερώνει, ελλείψει προσαγωγής μαρτυρίας εκ μέρους της αιτήτριας για τεκμηρίωση του ισχυρισμού της, τον ισχυρισμό για έκδηλη παρανομία.
2. Η καθυστέρηση της αιτήτριας να καταχωρήσει την επίδικη αίτηση για ένα περίπου χρόνο, πράγμα που έκαμε όταν ειδοποιήθηκε για την επικείμενη εκτέλεση του εντάλματος, συνιστά πρόσθετο λόγο για τη μη παραχώρηση της αιτούμενης άδειας. Η παρούσα δεν είναι περίπτωση που η άδεια επιβάλλεται να δοθεί ex debito justitiae.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Aναφερόμενη υπόθεση:
Aeroflot Russian International Airlines (1996) 1(A) A.A.Δ. 145.
Aίτηση.
Aίτηση με την οποία η αιτήτρια ζητά άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων certiorari και prohibition, εναντίον απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού στην ποινική υπόθεση υπ' αρ. 3476/97 με την οποία εκδόθηκε ένταλμα είσπραξης του ποσού των £80.
Λ. Γεωργιάδου, για την Aιτήτρια.
Cur. adv. vult.
NIKHTAΣ, Δ.: Εκκρεμεί η εκτέλεση εντάλματος είσπραξης ποσού £80 στην ποινική αγωγή αρ. 3476/97 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού εναντίον της αιτήτριας. Προχωρεί τώρα στο πρώτο βήμα για να παρεμποδίσει την εκτέλεση του και να επιτύχει, με certiorari, ακύρωση της απόφασης. Η αιτήτρια επιδιώκει και άδεια για prohibition καθώς και την προσωρινή αδρανοποίηση της διαδικασίας εκτέλεσης στην περίπτωση χορήγησης άδειας. Ας σημειωθεί ότι η απόφαση εκδόθηκε στην απουσία της. Η ουσία της υπόθεσης της είναι πως δεν παρουσιάστηκε στο δικαστήριο γιατί δεν της επιδόθηκε η κλήση στην παραπάνω αγωγή.
Αντλούμε τα στοιχεία, όπως σε κάθε περίπτωση, από την ένορκη δήλωση της αιτήτριας, που συνοδεύει την υπό κρίση αίτηση για χορήγηση άδειας. Η αιτήτρια είναι ιδιωτική υπάλληλος. Το πρώτο εξάμηνο του 1995 και μέχρι τη μετάθεση της στη Λευκωσία, από την εταιρεία στην οποία εργαζόταν, ήταν τοποθετημένη, όπως η ίδια παραδέχεται, στη Λεμεσό. Τέλος του 1997, πρώην γειτόνισσα της στη Λεμεσό, της έστειλε επιστολή την οποία βρήκε στην παλιά διεύθυνση της και την οποία της είχε ταχυδρομήσει εκεί ο Δήμος Λεμεσού. Ενημερωνόταν με την επιστολή αυτή για την καταδίκη της και για τις λεπτομέρειες των οφειλομένων ποσών.
Η αιτήτρια διατείνεται περαιτέρω πως τηλεφώνησε αυθημερόν στον υπεύθυνο του Δήμου Λεμεσού, στον οποίο ανέφερε πως δεν έλαβε ποτέ γνώση της δικαστικής διαδικασίας. Προθυμοποιήθηκε ωστόσο να πληρώσει τον επαγγελματικό φόρο που της επιβλήθηκε για το 1995 (£27) όχι όμως το πρόστιμο (£25) και τα έξοδα (£28). Ο Δήμος δεν απάντησε ποτέ στην πρόταση της παρά την υπόσχεση που της δόθηκε. Φαίνεται πως η αιτήτρια αποφάσισε να ζητήσει θεραπεία όταν ειδοποιήθηκε από την Αστυνομία Στροβόλου, στις αρχές του τρέχοντος μήνα, ότι εκκρεμούσε το παραπάνω ένταλμα πληρωμής εναντίον της.
Η δικηγόρος της αιτήτριας, επικαλούμενη την απόφαση στην αίτηση αρ. 26/96 της Aeroflot Russian International Airlines ημερ. 9/2/96, και άλλες αποφάσεις που αναφέρονται σ' αυτήν, υπέβαλε ότι οι λόγοι για τους οποίους παρέχεται θεραπεία με certiorari "περιλαμβάνουν υπέρβαση ή έλλειψη εξουσίας, έκδηλη παρανομία (error of law on the face of the record) και προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που πήραν την απόφαση. Όπως αντιλαμβάνομαι, το επιχείρημα της είναι πως εδώ υπάρχει έκδηλη παρανομία διότι δεν επιδόθηκε η κλήση κατηγορουμένου κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρ. 46 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, που καθορίζουν τους νόμιμους τρόπους επίδοσης. Περαιτέρω έγινε απλή μνεία στο άρθρ. 30.3 του Συντάγματος.
Ωστόσο στην ένορκη δήλωση της αιτήτριας επισυνάπτεται η ένορκη δήλωση του επιδότη του Δήμου Λεμεσού, Κυριάκου Ανδρέου, ότι επέδωσε στην αιτήτρια κλήση κατηγορουμένης στην παραπάνω ποινική αγωγή "παραδώσας ταύτην εις αυτήν προσωπικώς". Ας σημειωθεί ότι διαγράφονται, ως μη ισχύοντες προφανώς, όλοι οι άλλοι διαζευκτικοί νόμιμοι τρόποι επίδοσης κατά το άρθρ. 46. Όμως η έκδηλη παρανομία στην οποία βασίζεται δεν προκύπτει άμεσα και κατάδηλα από το φάκελο της διαδικασίας εφόσον υπάρχει το αποδεικτικό επίδοσης και μάλιστα προσωπικά, που αποτελεί τον ασφαλέστερο τρόπο γνώσης δικαστικής διαδικασίας. Από τη στιγμή που χρειάζεται η προσαγωγή μαρτυρίας για τεκμηρίωση του ισχυρισμού της αιτήτριας δεν μπορούμε να είμαστε μπροστά σε έκδηλη παρανομία. Όπως αναφέρει ο Halsbury's Laws of England, 4η έκδοση, τόμος 11, σελ. 818, παράγραφο 1559:
"Nature of evidence admissible and necessary. Where certiorari is sought on the ground of error of law on the face of the record, the court will not admit any extraneous evidence: the error must be apparent from the record itself."
Δεν έχω αντιληφθεί να υποστηρίχθηκε με οποιοδήποτε επιχείρημα, πέρα από την απλή αναφορά της δικηγόρου της αιτήτριας στο παραπάνω απόσπασμα από την απόφαση στην Aeroflot, θέμα υπέρβασης εξουσίας ή προκατάληψης. Πράγματι δεν υπάρχει το παραμικρό που να δικαιολογεί εξέταση του θέματος από τέτοια οπτική γωνία.
Δε θα παραχωρούσα άδεια και για ένα πρόσθετο λόγο. Η αιτήτρια γνώριζε για το θέμα από τα τέλη του περασμένου χρόνου και αδράνησε πλήρως. Προσέτρεξε σε δικηγόρο μετά περίπου ένα χρόνο όταν ειδοποιήθηκε για την επικείμενη εκτέλεση του εντάλματος. Η παρούσα δεν είναι περίπτωση που η άδεια επιβάλλεται να δοθεί ex debito justitiae. Aπό τα έγγραφο που κατατέθηκαν φαίνεται πως η διαδικασία ήταν νομότυπη. Η καθυστέρηση επομένως που παρατηρήθηκε δε θα δικαιολογούσε παραχώρηση άδειας.
Κατά τη γνώμη μου δεν αποδείχθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση για να αφεθεί η υπόθεση να προχωρήσει. Η αίτηση απορρίπτεται.
H αίτηση απορρίπτεται.