|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 1 ΑΑΔ 2302
15 Δεκεμβρίου, 1998
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΑΒΡΑΑΜ,
Εφεσείων-Eνάγων,
ν.
ΣΠΥΡΟΥ ΚΩΣΤΑ ΑΡΓΥΡΟΥ,
Εφεσιβλήτου-Eναγομένου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 9290)
Αμέλεια — Τροχαίο ατύχημα — Φορτηγό εισήλθε από πλαγιόδρομο σε δρόμο όπου διεξαγόταν ράλλυ αυτοκινήτων και συγκρούσθηκε με αυτοκίνητο σαλούν που συμμετείχε στο ράλλυ και εκινείτο στην κατωφέρεια με ταχύτητα, με αποτέλεσμα ο οδηγός του φορτηγού να μην έχει τη δυνατότητα να διαπιστώσει την ύπαρξή του — Ο δρόμος δεν είχε αποκλεισθεί για οχήματα που δεν συμμετείχαν στο ράλλυ ούτε υπήρχαν προειδοποιητικά σήματα που να υποδηλώνουν τη διεξαγωγή αγώνα ταχύτητας — Η οδική συμπεριφορά του οδηγού του φορτηγού δεν ήταν αντίθετη με αυτή ενός σώφρονα και λογικού οδηγού.
Eυρήματα Δικαστηρίου — Eπέμβαση Eφετείου — Έφεση κατά των ευρημάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου στα οποία κατέληξε κατόπιν ανάλυσης και αξιολόγησης της μαρτυρίας — Eφεσείων δεν ικανοποίησε το Eφετείο ότι η αιτιολογία είναι ανεπαρκής ή ότι τα ευρήματα δεν δικαιολογούνται από τη μαρτυρία στο σύνολό της.
Ο εφεσείων οδηγούσε το αγωνιστικό αυτοκίνητό του επί κατωφέρειας του χωματόδρομου με κατεύθυνση προς το χωριό Κοτσιάτης και από δεξιά προς τα αριστερά σε σχέση με την κατεύθυνση του φορτηγού, το οποίο εισήλθε στο χωματόδρομο από χωμάτινο πλαγιόδρομο μικρού μήκους. Η συμβολή του πλαγιόδρομου με το χωματόδρομο ήταν ανοικτή. Ο εφεσίβλητος σταμάτησε στη συμβολή των δύο δρόμων και, αφού βεβαιώθηκε ότι δεν υπήρχε κίνηση άλλων οχημάτων, προχώρησε προς το χωματόδρομο. Δεν υπήρχε κορδέλλα στηριγμένη σε πασσάλους που να αποκόπτει το δρόμο ούτε υπήρχαν προειδοποιητικά σήματα που να υποδηλώνουν τη διεξαγωγή αγώνα ταχύτητας οχημάτων στο χωματόδρομο. Η σύγκρουση μεταξύ των δύο οχημάτων δεν απεφεύχθη, παρά τη λήψη αποτρεπτικών μέτρων και από τους δύο οδηγούς.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι ο εφεσίβλητος οδηγούσε ως ένας σώφρων και λογικός οδηγός γιατί, παρά τα μέτρα που έλαβε, δεν μπορούσε, υπό τις περιστάσεις, να διαπιστώσει την ύπαρξη του αγωνιστικού αυτοκινήτου τον εφεσείοντα. Κρίθηκε, επίσης, ότι η σύγκρουση έγινε στην αγωνία της στιγμής.
Η θέση του εφεσείοντα ήταν ότι:
(1) ο εφεσίβλητος όφειλε να γνωρίζει για τη διεξαγωγή του ράλλυ επειδή έγιναν προηγουμένως σχετικές ανακοινώσεις από το ραδιόφωνο,
(2) στη συμβολή των δύο δρόμων υπήρχε πριν από το ατύχημα κίτρινη προειδοποιητική κορδέλλα που πιθανό να αφαιρέθηκε από θεατές, και
(3) τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν αντίθετα με την προσαχθείσα μαρτυρία.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Οι διοργανωτές των αγώνων είχαν υποχρέωση όχι μόνο να λάβουν αλλά και να διατηρούν μέχρι τέλους των αγώνων όλα τα αναγκαία μέτρα προειδοποίησης των ανυποψίαστων οδηγών για ό,τι συνέβαινε στους δρόμους διεξαγωγής του ράλλυ και τους ελλοχεύοντες κινδύνους προς αποτροπή δυστυχημάτων.
2. Το Εφετείο δεν επεμβαίνει στα ευρήματα γεγονότων όταν αυτά είναι εύλογα επιτρεπτά με βάση τα πρωτογενή γεγονότα. Ο εφεσείων, στην παρούσα περίπτωση, απέτυχε να πείσει το Εφετείο ότι τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι λανθασμένα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Κωνσταντίνου v. Χατζηκυριάκου (1993) 1 Α.Α.Δ. 864,
Αδελφοί Ε. Αναστασίου Λτδ. v. Μυλωνά (1998) 1 A.A.Δ. 2189.
Έφεση.
Έφεση από τον ενάγοντα κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Nαθαναήλ, E.Δ.), που δόθηκε στις 5 Aυγούστου 1994 (Aρ. Aγωγής 4140/91), με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή του για αποζημιώσεις λόγω ζημιών τις οποίες υπέστη σε τροχαίο ατύχημα.
Π. Σολομωνίδης, για τον Eφεσείοντα.
Μ. Κυριάκου για Στ. Ερωτοκρίτου, για τον Eφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Α. Κραμβής.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε την αγωγή με την οποία ο εφεσείων απαιτούσε από τον εφεσίβλητο αποζημιώσεις για ζημιές τις οποίες υπέστη σε τροχαίο ατύχημα. Το ύψος των αποζημιώσεων του εφεσείοντα συμφωνήθηκε μεταξύ των διαδίκων στις £2353.- επί βάσεως πλήρους ευθύνης.
Το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι ο εφεσίβλητος δεν ευθυνόταν για το ατύχημα και ο εφεσείων με την παρούσα έφεση, επιδιώκει την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης.
Τα γεγονότα της υπόθεσης όπως διαπιστώθηκαν πρωτόδικα συνοψίζονται στη συνέχεια:
Το ατύχημα συνέβηκε σε αγροτικό χωματόδρομο του χωριού Κοτσιάτης κατά τη διάρκεια του έβδομου διεθνούς ράλλυ "Γύρος της Κύπρου". Στο ράλλυ συμμετείχε ο εφεσείων ως οδηγός του αγωνιστικού αυτοκινήτου τύπου Lada Samara σαλούν, που ενεπλάκη στο δυστύχημα.
Ο εφεσίβλητος οδηγούσε φορτηγό αυτοκίνητο. Τα δύο οχήματα συγκρούστηκαν μεταξύ τους σε σημείο του χωματόδρομου αμέσως μετά την είσοδο του φορτηγού στον χωματόδρομο από χωμάτινο πλαγιόδρομο μικρού μήκους. Ο εφεσείων οδηγούσε επί κατωφέρειας του χωματόδρομου με κατεύθυνση από τον Άλυκο ποταμό προς το χωριό Κοτσιάτης και από δεξιά προς αριστερά σε σχέση με την κατεύθυνση του φορτηγού. Η συμβολή του πλαγιόδρομου με τον χωματόδρομο ήταν ανοικτή. Δεν υπήρχε κορδέλλα στηριγμένη σε πασσάλους που να αποκόπτει τον δρόμο ούτε υπήρχαν προειδοποιητικά σήματα που να υποδηλώνουν την διεξαγωγή αγώνα ταχύτητας οχημάτων στο χωματόδρομο.
Ο χωματόδρομος στο σημείο όπου έγινε το δυστύχημα ήταν για τους σκοπούς του ράλλυ, δρόμος "ειδικής διαδρομής". Αυτό σήμαινε ότι ο δρόμος, σύμφωνα με σχετική άδεια της αστυνομίας που παρουσιάστηκε στο δικαστήριο, ήταν κλειστός για όλα τα οχήματα εκτός εκείνων που συμμετείχαν στο ράλλυ ενώ οι διαγωνιζόμενοι οδηγοί είχαν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν ολόκληρο το πλάτος του δρόμου.
Το αγώνισμα της ειδικής διαδρομής είναι ουσιαστικά αγώνας ταχύτητας εφόσον η προσπάθεια των διαγωνιζομένων είναι να καλύψουν την απόσταση από την αφετηρία μέχρι το τέρμα στον μικρότερο δυνατό χρόνο.
Ο εφεσίβλητος σταμάτησε στη συμβολή του πλαγιόδρομου με τον χωματόδρομο και αφού βεβαιώθηκε ότι δεν υπήρχε κίνηση άλλων οχημάτων προχώρησε προς τον χωματόδρομο. Μόλις το αυτοκίνητο του εισήλθε στον χωματόδρομο ξεπρόβαλε το αυτοκίνητο του εφεσείοντα από την κατωφέρεια. Οι οδηγοί και των δυο οχημάτων έλαβαν μέτρα αποτρεπτικά της σύγκρουσης όμως, χωρίς αποτέλεσμα. Τα δύο οχήματα συγκρούστηκαν μεταξύ τους για να καταλήξουν τελικά στις θέσεις που σημειώνονται στο σχέδιο της σκηνής του δυστυχήματος.
Κρίθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο ότι η εν γένει οδική συμπεριφορά του εφεσίβλητου κάτω από τις συγκεκριμένες περιστάσεις δεν ήταν αντίθετη με αυτή ενός σώφρονα και λογικού οδηγού γιατί ο εφεσίβλητος, παρά τα μέτρα που έλαβε, δεν μπορούσε να διαπιστώσει την ύπαρξη του αγωνιστικού αυτοκινήτου του εφεσείοντα που κατά τον κρίσιμο χρόνο εκινείτο στην κατωφέρεια με ταχύτητα. Κρίθηκε επίσης ότι η σύγκρουση των δύο οχημάτων έγινε στην αγωνία της στιγμής.
Η διαπίστωση του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι ο εφεσίβλητος δεν είχε υπό τις περιστάσεις τη δυνατότητα πρόβλεψης κινδύνου που πιθανό να δημιουργούσε η είσοδος του φορτηγού που οδηγούσε στον χωματόδρομο είναι ορθή. Η ανυπαρξία προειδοποιητικών σημάτων ότι στον συγκεκριμένο χωματόδρομο διεξαγόταν αγώνας ταχύτητας αυτοκινήτων και η εξ αντικειμένου αδυναμία του εφεσίβλητου να αντιληφθεί το αυτοκίνητο του εφεσείοντα που κατά τον κρίσιμο χρόνο εκινείτο στο αθέατο μέρος της κατωφέρειας του χωματόδρομου αποτέλεσαν τα κύρια στοιχεία αξιολόγησης της οδικής συμπεριφοράς του εφεσίβλητου η οποία, όπως έχει λεχθεί, κρίθηκε ότι δεν ήταν αντίθετη με αυτή ενός σόφρωνα και λογικού οδηγού. Βλ. Κωνσταντίνου ν. Χατζηκυριάκου (1993) 1 Α.Α.Δ. 864.
Η θέση του εφεσείοντα ότι ο εφεσίβλητος όφειλε να γνωρίζει για τη διεξαγωγή του ράλλυ στην περιοχή επειδή έγιναν προηγουμένως σχετικές ανακοινώσεις από το ραδιόφωνο και συνεπώς όφειλε να ήταν προσεκτικός και να λάμβανε τα κατάλληλα μέτρα είναι ανεδαφικός. Ο εφεσίβλητος δεν είχε υποχρέωση ούτε να παρακολουθεί τις ανακοινώσεις του ραδιοφώνου ούτε και όφειλε κάτω από τις συγκεκριμένες περιστάσεις να ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός γιατί δεν υπήρχε τίποτε στο δρόμο που να προειδοποιεί ή που να παρέχει οποιαδήποτε ένδειξη ότι στο συγκεκριμένο χωματόδρομο, με την ιδιαιτερότητα μάλιστα της κατωφέρειας, διεξαγόταν αγώνας ταχύτητας αυτοκινήτων.
Οι διοργανωτές των αγώνων είχαν υποχρέωση όχι μόνο να λάβουν αλλά και να διατηρούν μέχρι τέλους των αγώνων όλα τα αναγκαία μέτρα προειδοποίησης των ανυποψίαστων οδηγών για ό,τι συνέβαινε στους δρόμους που διεξαγόταν το ράλλυ και τους ελλοχεύοντες κινδύνους προς αποτροπή δυστυχημάτων. Ο ισχυρισμός του εφεσείοντα ότι στη συμβολή των δύο δρόμων υπήρχε πριν από το ατύχημα κίτρινη προειδοποιητική κορδέλλα κατάλληλα τοποθετημένη που πιθανό να αφαιρέθηκε από θεατές, δεν προσθέτει ο,τιδήποτε το θετικό στην υπόθεση του εφεσείοντα. Εφόσον, όπως έχει λεχθεί, η ευθύνη των διοργανωτών των αγώνων δεν περιοριζόταν μόνο στην τοποθέτηση των προειδοποιητικών σημάτων αλλά και στη διατήρηση τους στις κατάλληλες θέσεις μέχρι το τέλος των αγώνων.
Το παράπονο του εφεσείοντα ότι τα ευρήματα του πρωτόδικου δικαστηρίου δεν συνάδουν ή είναι αντίθετα με τη μαρτυρία επίσης δεν ευσταθεί. Οι διαπιστώσεις του Δικαστηρίου καθόσον αφορά τα γεγονότα της υπόθεσης συνάδουν με τη μαρτυρία που το δικαστήριο έκρινε ως αξιόπιστη. Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στα ευρήματα του πρωτόδικου δικαστηρίου εκτός εάν ο εφεσείων ικανοποιήσει το δικαστήριο ότι η αιτιολογία είναι ανεπαρκής ή ότι τα ευρήματα δεν δικαιολογούνται από τη μαρτυρία θεωρούμενη στη σύνολό της. Το Εφετείο τότε μόνο επεμβαίνει στα ευρήματα γεγονότων όταν αυτά δεν είναι εύλογα επιτρεπτά με βάση τα πρωτογενή γεγονότα. Αδελφοί Ε. Αναστασίου Λτδ ν. Πρόδρομου Μυλωνά (1998) 1 A.A.Δ. 2189. Ο εφεσείων έχει σε κάθε περίπτωση την ευθύνη να πείσει το Εφετείο ότι τα ευρήματα του πρωτόδικου δικαστηρίου είναι λανθασμένα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.