|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1998) 1 ΑΑΔ 2167
23 Νοεμβρίου, 1998
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
1. ΧΡΥΣΩ Κ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
2. ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,
Eφεσείοντες-Eναγόμενοι,
ν.
1. ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ,
2. ΑΝΔΡΕΑ ΣΠΥΡΟΥ,
Eφεσιβλήτων-Eναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Aρ. 10021)
Αστικά αδικήματα — Οχληρία — Ηχορύπανση — Προκαλεί στον άνθρωπο σοβαρή οχληρία με ανάλογες επιπτώσεις στην πνευματική και ψυχική του ηρεμία — Έκδοση διατάγματος καταστολής της οχληρίας — Τροποποίηση κατ' έφεση του εκδοθέντος διατάγματος.
Αστικά αδικήματα — Οχληρία — Αποζημιώσεις — Ονομαστικές αποζημιώσεις — Το Εφετείο επιδίκασε εύλογη αποζημίωση κατ' έφεση.
Έξοδα — Διακριτική ευχέρεια του εκδικάζοντος Δικαστηρίου — Το Εφετείο δεν επεμβαίνει εκτός αν εφαρμόστηκε ολωσδιόλου λαθεμένη αρχή ή παρατηρήθηκε αυθαίρετη δικαστική λειτουργία — Καταχώρηση αγωγής σε κλίμακα υψηλότερη από αυτή στην οποία εμπίπτει το επίδικο θέμα — Επιδίκαση εξόδων σε χαμηλότερη κλίμακα — Δεν επενέβη το Εφετείο.
Οι εφεσίβλητοι, ενάγοντες στην υπόθεση αυτή, καταχώρησαν αγωγή για οχληρία, στην κλίμακα άνω των £50.000, που εδημιουργείτο από το σύστημα κεντρικής θέρμανσης του σπιτιού των εφεσειόντων-εναγομένων. Οι τελευταίοι αρνήθηκαν τους ισχυρισμούς των εφεσιβλήτων, και με ανταπαίτηση αξίωναν και οι ίδιοι παρόμοιας φύσης διάταγμα, με τον ισχυρισμό πως και οι εφεσίβλητοι προκαλούσαν σ' αυτούς οχληρία από το θόρυβο του συστήματος κλιματισμού του σπιτιού τους, που συνόρευε με το δικό τους σπίτι.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε διάταγμα με το οποίο διατάσσονταν οι εφεσείοντες "να αποφεύγουν να θέτουν σε λειτουργία το σύστημα κεντρικής θέρμανσης της οικίας των μεταξύ των ωρών 11.00 μ.μ. και 6.00 π.μ.". Επιδικάσθηκαν επίσης ονομαστικές αποζημιώσεις £10 υπέρ του εφεσίβλητου 2, γιατί διαπιστώθηκε πως η προσαχθείσα μαρτυρία αφορούσε οχληρία για δύο βράδυα μόνο και διατάχθηκε η καταβολή του 1/3 των εξόδων στους εφεσίβλητους, στην κλίμακα £25.000 - £50.000. Το Δικαστήριο τέλος απέρριψε την ανταπαίτηση των εφεσειόντων, ως μη αποδειχθείσα, χωρίς οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Στην έφεση ο συνήγορος των εφεσειόντων εισηγήθηκε πως το διάταγμα που εξέδωσε το Δικαστήριο ήταν καθ' ολοκληρίαν απαγορευτικό της χρήσης της κεντρικής θέρμανσης μεταξύ των ωρών 11.00 μ.μ. και 6.00 π.μ., ανεξάρτητα αν με τη λειτουργία της δεν δημιουργείτο οχληρία στους εφεσίβλητους.
Οι εφεσίβλητοι καταχώρησαν αντέφεση ως προς την επιδίκαση σ' αυτούς μόνο ονομαστικών αποζημιώσεων, και του 1/3 μόνο των εξόδων τους, μολονότι πέτυχαν στην αγωγή τους.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, εφόσον διαπίστωσε την πρόκληση οχληρίας στους εφεσίβλητους, θα έπρεπε να διατυπώσει με τέτοιο τρόπο το διάταγμα, ώστε να μη απαγορεύεται ολωσδιόλου η χρήση της κεντρικής θέρμανσης, έστω, δηλαδή, και αν δεν δημιουργείται οχληρία. Ως εκ τούτου, το διάταγμα του Δικαστηρίου τροποποιείται ως εξής: "οι εφεσείοντες διατάσσονται όπως μη λειτουργούν το σύστημα κεντρικής θέρμανσης της οικίας των μεταξύ των ωρών 11.00 μ.μ. και 6 π.μ. κατά τέτοιο τρόπο που η λειτουργία αυτή να προκαλεί οχληρία στους εφεσίβλητους".
2. Εφόσον το Δικαστήριο δέχθηκε πως υπήρχε οχληρία, θα έπρεπε, να επιδικάσει κάποιο ουσιαστικό ποσό ως εύλογη αποζημίωση. Το ποσό των £300 θα αποζημίωνε ικανοποιητικά τους εφεσίβλητους.
3. Η καταχώρηση της αγωγής στην κλίμακα άνω των £50.000 ήταν αδικαιολόγητη. Η επιδίκαση του 1/3 των εξόδων, αλλά στην κλίμακα £25.000 - £50.000, ήταν επίσης αδικαιολόγητα υψηλή. Δεν υπάρχει όμως λόγος έφεσης εναντίον των εξόδων που επιδικάσθηκαν υπέρ των εφεσιβλήτων, και ως εκ τούτου δεν θα εξεταστεί περαιτέρω το ζήτημα.
Η έφεση και αντέφεση επιτυγχάνουν. Το εκδοθέν διάταγμα εναντίον των εφεσειόντων τροποποιείται ως ανωτέρω. Εκδίδεται επίσης απόφαση υπέρ των εφεσιβλήτων για £300. Η διαταγή ως προς τα έξοδα παραμένει ως έχει. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα της έφεσης.
Η έφεση και αντέφεση επιτρέπονται. Tροποποιείται το εκδοθέν διάταγμα. H διαταγή για τα έξοδα παραμένει ως έχει.
Έφεση και Aντέφεση.
Έφεση από τους εναγομένους κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Φωτίου, Π.E.Δ.), που δόθηκε στις 1 Iουλίου, 1997 (Aρ. Aγωγής 294/95), με την οποία εκδόθηκε διάταγμα που τους εμπόδιζε να λειτουργούν το σύστημα κεντρικής θέρμανσης της οικίας των μεταξύ των ωρών 11.00 μ.μ. και 6.00 π.μ.. Aντέφεση από τους ενάγοντες κατά της απόφασης με την οποία επιδικάστηκαν σ' αυτούς μόνο ονομαστικές αποζημιώσεις και το 1/3 μόνο των εξόδων τους.
Κ. Ευσταθίου, για τους Eφεσείοντες.
Επ. Κορακίδης, για τους Eφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Οι διάδικοι μένουν στην Πάφο σε κατοικίες που συνορεύουν. Οι εφεσίβλητοι καταχώρισαν αγωγή εναντίον των εφεσειόντων για οχληρία, που εδημιουργείτο από τη λειτουργία κεντρικής θέρμανσης εγκατεστημένης στο σπίτι τους. Οι εφεσείοντες αρνήθηκαν στην υπεράσπιση τους τους ισχυρισμούς των εφεσιβλήτων, και με ανταπαίτηση αξίωναν και οι ίδιοι παρόμοιας φύσης διάταγμα, με τον ισχυρισμό πως και οι εφεσίβλητοι προκαλούσαν σ' αυτούς οχληρία από το θόρυβο του κομπρεσέρ, τοποθετημένου στην οροφή του σπιτιού τους, για τη λειτουργία συστήματος κλιματισμού.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο ασχολήθηκε με τους εκατέρωθεν διϊστάμενους ισχυρισμούς στην επίπονη ακροαματική διαδικασία, και συζήτησε την υπόθεση στην από 30 σελίδες απόφαση του. Σε αυτή το Δικαστήριο ασχολείται με περισσή προσοχή με όλα τα γεγονότα που παρουσιάστηκαν, και αφού αναλύει τη μαρτυρία καταλήγει στις διαπιστώσεις του. Σύμφωνα με την ετυμηγορία του, οι εφεσίβλητοι απέδειξαν την υπόθεση τους για οχληρία. Ως εκ τούτου εξέδωσε διάταγμα με το οποίο διατάσσονταν οι εφεσείοντες "να αποφεύγουν να θέτουν σε λειτουργία το σύστημα κεντρικής θέρμανσης της οικίας των εναγομένων μεταξύ των ωρών 11.00μ.μ. και 6.00 π.μ.". Σε ό,τι αφορά τις αποζημιώσεις που αξίωναν οι εφεσίβλητοι για οχληρία εξέδωσε απόφαση για £10 (ονομαστικές αποζημιώσεις) υπέρ του εφεσίβλητου 2, γιατί διαπίστωσε πως η μαρτυρία που προσήχθη αφορούσε οχληρία για δυο βράδυα μόνο, στις 20 και 21 Ιανουαρίου 1995. Έδωσε επίσης το 1/3 των εξόδων στους εφεσίβλητους, στην κλίμακα £25.000-£50.000, γιατί έκρινε πως δεν είχαν εξασφαλίσει τη μαρτυρία ειδικού εμπειρογνώμονα, που να είχε υπολογίσει το θόρυβο στη βάση της γνωστής κλίμακας Decibel, κάτι που, κατά την άποψη του, θα διευκόλυνε και συντόμευε τη διαδικασία. Σημειώνουμε εδώ πως η αγωγή καταχωρίστηκε στην κλίμακα άνω των £50.000. Το Δικαστήριο απέρριψε τέλος την ανταπαίτηση των εφεσειόντων, ως μη αποδειχθείσα, χωρίς οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Η έφεση επικεντρώνεται ουσιαστικά σε ένα σημείο. Εισηγείται ο συνήγορος πως το διάταγμα που εξέδωσε το Δικαστήριο είναι καθ΄ολοκληρίαν απαγορευτικό της χρήσης της κεντρικής θέρμανσης μεταξύ των ωρών 11.00μ.μ. και 6.00π.μ., ανεξάρτητα αν με τη λειτουργία της δεν δημιουργείται οχληρία στους εφεσίβλητους. Ο συνήγορος λέει πως θα έπρεπε να προστεθεί η ακόλουθη φράση στο τέλος του διατάγματος του Δικαστηρίου "κατά τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλείται οχληρία στους ενάγοντες".
Κρίνουμε πως η επισήμανση, έτσι θα λέγαμε την εισήγηση του δικηγόρου, είναι ορθή. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, εφόσον διαπίστωσε ότι προκαλείτο οχληρία στους εφεσίβλητους, θα ΄πρεπε να διατυπώσει με τέτοιο τρόπο το διάταγμα, ώστε να μη απαγορεύεται ολωσδιόλου η χρήση της κεντρικής θέρμανσης, έστω, δηλαδή, και αν δεν δημιουργείται οχληρία. Και τούτο γιατί μπορεί οι εφεσείοντες να λάβουν τέτοια μέτρα ώστε με τη χρήση της θέρμανσης να μην προκαλείται οχληρία στους εφεσίβλητους, ή να λειτουργεί, φερ'ειπείν, όταν οι εφεσίβλητοι απουσιάζουν από το σπίτι τους για διακοπές. Μια άλλη παρατήρηση μας είναι πως, εφόσο το διάταγμα αφορά στη λειτουργία συστήματος κεντρικής θέρμανσης μόνο, και όχι γενικού κλιματισμού, η περίοδος λειτουργίας της θα είναι ασφαλώς τους χειμερινούς μήνες. Η διαφοροποίηση αυτή δε γίνεται στο διάταγμα, δίδει βάση όμως στην ορθή εισήγηση του δικηγόρου των εφεσειόντων. Το διάταγμα επομένως του Δικαστηρίου τροποποιείται ως εξής: "οι εφεσείοντες διατάσσονται όπως μη λειτουργούν το σύστημα κεντρικής θέρμανσης της οικίας των μεταξύ των ωρών 11.00μ.μ. και 6.00π.μ. κατά τέτοιο τρόπο που η λειτουργία αυτή να προκαλεί οχληρία στους εφεσίβλητους".
Οι εφεσίβλητοι, με τη σειρά τους, παραπονούνται, στο σημείωμα αντέφεσης τους, πως το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλε επιδικάζοντας σ' αυτούς μόνο ονομαστικές αποζημιώσεις, και το 1/3 μόνο των εξόδων τους, μολονότι πέτυχαν στην αγωγή τους.
Ο λόγος που έδωσε το πρωτόδικο Δικαστήριο, για να επιδικάσει £10 μόνο ονομαστικές αποζημιώσεις, ήταν γιατί έκρινε πως με τη μαρτυρία τους οι εφεσίβλητοι είχαν δείξει πως ενοχλήθηκαν για δυο μόνο βράδυα. Τούτο όμως δεν είναι ορθό. Η μαρτυρία απέδειξε την οχληρία με αναφορά σε εκείνα τα βράδυα, γιατί τότε δημιούργηθηκαν τα γεγονότα και περιστατικά που οδήγησαν στην καταγγελία της οχληρίας στην αστυνομία. Ο ισχυρισμός των εφεσιβλήτων, στη δίκη, και όπως προβλήθηκε στην έκθεση απαίτησης τους, ήταν πως η οχληρία υφίστατο από την εγκατάσταση της κεντρικής θέρμανσης, δηλαδή από τις 20.1.95. Εφόσον το Δικαστήριο δέχθηκε πως υπήρχε οχληρία, θ' έπρεπε, κατά τη γνώμη μας, να επιδικάσει κάποιο ουσιαστικό ποσό που θα αποτελούσε εύλογη αποζημίωση.
Η ηχορύπανση προκαλεί σήμερα στον άνθρωπο σοβαρή οχληρία με ανάλογες επιπτώσεις στην πνευματική και ψυχική του ηρεμία και ισορροπία, αγαθά που πρέπει να γίνονται σεβαστά.
Έχοντας υπόψη τα γεγονότα της υπόθεσης, που μελετήσαμε με προσοχή, νομίζουμε πως ποσό £300 θα αποζημίωνε ικανοποιητικά τους εφεσίβλητους.
Αναφορικά με το άλλο παράπονο των εφεσιβλήτων, για τα επιδικασθέντα έξοδα, είναι γνωστή η αρχή πως αυτά είναι στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου. Το εφετείο δεν επεμβαίνει εκτός αν εφαρμόστηκε ολωσδιόλου λαθεμένη αρχή ή παρατηρείται αυθαίρετη δικαστική λειτουργία. Επί του προκειμένου, σημειώνουμε πως οι εφεσίβλητοι καταχώρησαν την αγωγή τους αδικαιολόγητα στην κλίμακα άνω των £50,000. Δεν είναι δυνατό, στη βάση των γεγονότων της υπόθεσης, το επίδικο θέμα να εμπίπτει σε τέτοια κλίμακα. Το Δικαστήριο έδωσε μεν το 1/3 των εξόδων, αλλά στην κλίμακα £25.000-£50.000, που πάλιν, κατά την άποψη μας, ήταν αδικαιολόγητα υψηλή. Δεν υπάρχει όμως λόγος έφεσης εναντίον των εξόδων που επιδικάστηκαν υπέρ των εφεσιβλήτων, και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να εξετάσουμε περαιτέρω το ζήτημα.
Ενόψει των ανωτέρω, η έφεση και αντέφεση επιτυγχάνουν. Το εκδοθέν διάταγμα εναντίον των εφεσειόντων τροποποιείται όπως το διατυπώνουμε στην απόφαση μας. Εκδίδεται επίσης απόφαση υπέρ των εφεσιβλήτων για £300. Η διαταγή του πρωτόδικου Δικαστηρίου για έξοδα παραμένει ως έχει. Δε γίνεται οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα εδώ.
H έφεση και αντέφεση επιτρέπονται. Tροποποιείται το εκδοθέν διάταγμα. H διαταγή για τα έξοδα παραμένει ως έχει.