|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 1 ΑΑΔ 2065
11 Nοεμβρίου, 1998
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΝΙΤΑ ΧΡ. ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ,
Eφεσείουσα-Eναγόμενη 2,
ν.
ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ,
Eφεσιβλήτου-Eνάγοντα.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10052)
Eγγύηση — Εγγύηση για παραχώρηση δανείου δυνάμει συναλλαγματικής — Το δάνειο παραχωρήθηκε σε εταιρεία που διαλύθηκε στην οποία διευθυντής ήταν ο σύζυγος της εγγυήτριας και γραμματέας η ίδια — Η εγγυήτρια ήταν αλληλεγγύως και κεχωρισμένως υπόχρεη με την εταιρεία για την αποπληρωμή του δανείου.
Συναλλαγματική — Πρέπει να πληροί τις διατάξεις του περί Συναλλαγματικών Νόμου, Κεφ. 262 και να είναι δεόντως χαρτοσημασμένη.
Η εφεσείουσα εγγυήθηκε δάνειο ύψους £5.500 που δόθηκε από τον εφεσίβλητο σε οικογενειακή της εταιρεία, υπογράφοντας συναλλαγματική για το πιο πάνω ποσό. Την εν λόγω συναλλαγματική υπέγραψαν ως χρεώστες για την εταιρεία ο σύζυγος της εφεσείουσας, που ήταν διευθυντής της εταιρείας, και η ίδια που ήταν γραμματέας της.
Η εφεσείουσα ισχυρίσθηκε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η συναλλαγματική εκδόθηκε χωρίς αντιπαροχή, ότι υπέγραψε τη συναλλαγματική μη γνωρίζοντας το περιεχόμενό της, ότι η υπογραφή της εξασφαλίσθηκε με ψευδείς παραστάσεις, ότι η συναλλαγματική δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις του Άρθρου 3(1) του περί Συναλλαγματικών Νόμου, Κεφ. 262, και ότι δεν ήταν δεόντως χαρτοσημασμένη, γι' αυτό και δεν μπορούσε να παρουσιαστεί ως τεκμήριο, σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Χαρτοσήμων Νόμου του 1963, όπως τροποποιήθηκε.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς της εφεσείουσας και εξέδωσε απόφαση για το ποσό των £5.500 με τόκο 9% από 30.9.91, ημέρα υπογραφής της συναλλαγματικής, μέχρις εξοφλήσεως. Απόφαση εκδόθηκε και εναντίον της εταιρείας, που ήταν συνεναγόμενη στην ίδια αγωγή.
Με την παρούσα έφεση, η εφεσείουσα επιδιώκει την ακύρωση της πρωτόδικης απόφασης.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή. Η συναλλαγματική πληρεί τις διατάξεις του Νόμου. Επίσης, επικολλήθηκαν σ' αυτή τα νενομισμένα χαρτόσημα, και το Δικαστήριο, έχοντας υπόψη τα Άρθρα 35, 36 και 37 του περί Χαρτοσήμων Νόμου, την αποδέκτηκε, ορθά, ως τεκμήριο.
2. Η πρωτόδικη απόφαση τροποποιείται κατά τέτοιο τρόπο ώστε, σε ότι αφορά την εφεσείουσα - εναγόμενη 2, να είναι αλληλεγγύως και κεχωρισμένως υπόχρεη για το ίδιο ποσό με την εταιρεία, εναγομένη 1.
H έφεση απορρίπτεται. H πρωτόδικη απόφαση τροποποιείται ώστε η εφεσείουσα - εναγόμενη 2 να είναι αλληλεγγύως και κεχωρισμένως υπόχρεη για το ίδιο ποσό με την εναγόμενη 1.
Έφεση.
Έφεση από την εναγόμενη 2 κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Nικολάου, A.E.Δ.), που δόθηκε στις 16 Iουλίου, 1997 (Aρ. Aγωγής 5954/94), με την οποία διατάχθηκε να πληρώσει ποσό £5.500 με τόκο 9% από 30.9.91 μέχρι εξοφλήσεως πλέον έξοδα, ως εγγυήτρια δανείου που έδωσε ο ενάγων στην εναγόμενη 1.
Χρ. Λειβαδιώτου, για την Eφεσείουσα.
Ανδρ. Κ. Γεωργίου, για τον Eφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα επιδιώκει την ακύρωση της πρωτόδικης απόφασης, που εκδόθηκε στις 16.7.97, και με την οποία διατάχθηκε να πληρώσει ποσό £5,500 με τόκο 9% από 30.9.91 μέχρι εξοφλήσεως, ως εγγυήτρια δανείου που έδωσε ο εφεσίβλητος στην εταιρεία J.& L. Ajini Ltd στην οποία διευθυντής είναι ο σύζυγος της και η ίδια γραμματέας. Το δάνειο επιβεβαιώθηκε την ίδια μέρα που δόθηκε με την έκδοση συναλλαγματικής, τεκμήριο 1, στην οποία υπέγραψαν ως χρεώστες για την εταιρεία ο σύζυγος της εφεσείουσας και η ίδια, που επίσης υπέγραψε ως εγγυήτρια.
Ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου προσκoμίστηκε όγκος μαρτυρίας. Προβλήθηκε επίσης σωρεία επιχειρημάτων εκ μέρους της εφεσείουσας. Η υπόθεση εξετάστηκε με προσοχή και σε λεπτομέρεια στην από 25 σελίδες απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Οι ισχυρισμοί της εφεσείουσας βασίστηκαν σε διαζευκτικές προτάσεις που άρχιζαν με την εισήγηση πως η συναλλαγματική εκδόθηκε χωρίς αντιπαροχή και συνέχιζαν με ισχυρισμούς πως, μολονότι έθεσε την υπογραφή της επί της συναλλαγματικής, εντούτοις δεν γνώριζε το περιεχόμενο της, και πως η υπογραφή της εξασφαλίστηκε με ψευδείς παραστάσεις, εξαπάτηση ή πλάνη. Στη νομική πλευρά της υπόθεσης η συνήγορος της εφεσείουσας πρότεινε πως η συναλλαγματική δεν πληρεί τις προϋποθέσεις του άρθρου 3(1) του περί Συναλλαγματικών Νόμου, Κεφ.262, και ότι δεν ήταν δεόντως χαρτοσημασμένη, γι' αυτό και δεν μπορούσε να παρουσιαστεί ως τεκμήριο, σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Χαρτοσήμων Νόμου του 1963, όπως τροποποιήθηκε μεταγενέστερα.
Ο πρωτόδικος δικαστής, αφού παρέθεσε και ανάλυσε την μαρτυρία που είχε ενώπιον του, διαπίστωσε πως η εφεσείουσα ψευδόταν σε μια προσπάθεια να αποφύγει την υποχρέωση της προς τον εφεσίβλητο. Το Δικαστήριο δέκτηκε ως αληθή τα γεγονότα, όπως τα εξιστόρησε ο τελευταίος, που ήσαν σε συντομία τα εξής: Η οικογενειακή εταιρεία της εφεσείουσας και του συζύγου της ετύγχανε χρηματικών διευκολύνσεων από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας στη Λάρνακα, όπου, κατά τον ουσιώδη χρόνο, διευθυντής ήταν ο εφεσίβλητος, ο οποίος συνδεόταν φιλικά με το ζεύγος. Επειδή δεν παραχωρούνταν διευκολύνσεις στην εταιρεία από την Τράπεζα, λόγω υπέρβασης παρατραβήγματος, ο εφεσίβλητος προθυμοποιήθηκε να δώσει εξ ιδίων του στην εταιρεία δάνειο ύψους £5,500, με εγγυητές την εφεσείουσα και το σύζυγο της. Το δάνειο δόθηκε πράγματι στις 31.8.91 και το ποσό κατατέθηκε στο λογαριασμό της εταιρείας. Εκ μέρους της εταιρείας υπέγραψαν τη συναλλαγματική η εφεσείουσα και ο σύζυγος της. Σ' αυτή τέθηκε και η σφραγίδα της εταιρείας. Η εφεσείουσα υπέγραψε και ως εγγυήτρια.
Δεν πρόκειται να ασχοληθούμε και εμείς, όπως το πρωτόδικο Δικαστήριο, με όλους τους ισχυρισμούς που πρόβαλε η εφεσείουσα, και που ορθά απορρίφθηκαν. Αναφέρουμε μόνο πως η διαπίστωση του Δικαστηρίου πως η εφεσείουσα ψευδόταν, όταν πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι δεν γνώριζε τη φύση του εγγράφου που υπέγραφε, ήταν όχι μόνο εύλογα επιτρεπτή αλλά και φυσική συνέπεια της λογικής των πραγμάτων. Για μεν την υπογραφή της, ως γραμματέας της εταιρείας, ισχυρίστηκε πως ο ίδιος ο σύζυγος της της παρουσίασε, στις 18 με 20 Σεπτεμβρίου, 1991, ένα έγγραφο και της ζήτησε να το υπογράψει, κάτι που έκανε, και, ακολούθως, τέθηκε σ' αυτό και η σφραγίδα της εταιρείας. Σε ότι αφορά την υπογραφή της ως εγγυήτριας, πρόβαλε πανομοιότυπο ισχυρισμό. Είπε πως, στις 3.10.91, που επεσκέφθη την Τράπεζα, υπέγραψε διάφορα έγγραφα που σχετίζονταν με υποθήκη της εταιρείας τους και, μεταξύ αυτών, περιλαμβανόταν προφανώς και η συναλλαγματική.
Όπως έχουμε ήδη αναφέρει η εφεσείουσα είναι πρόσωπο με κάποια μόρφωση. Εργαζόταν σε ασφαλιστική εταιρεία και ήταν γραμματέας σε οικογενειακή της εταιρεία. Αν γινόταν δεκτός ο ισχυρισμός της, ότι δηλαδή υπέγραψε ως εγγυήτρια τη συναλλαγματική χωρίς να γνωρίζει την υποχρέωση που ανελάμβανε, θα πρέπει να υποθέσει κάποιος πως τούτο ίσχυε για όλα τα έγγραφα που υπέγραψε, και για τα οποία είπε όμως πως αφορούσαν συμφωνία υποθήκης εκ μέρους της εταιρείας της. Ειρήσθω εν παρόδω πως η συναλλαγματική έχει ιδιαίτερο σχήμα φύλλου με ιδιότυπες γραφικές παραστάσεις.
Η συναλλαγματική πληρεί τις διατάξεις του Νόμου. Έχει εκδοθεί από τον πιστωτή ιδιογράφως και απευθύνεται στην εταιρεία της εφεσείουσας και του συζύγου της, που την υπέγραψαν. Επίσης, επικολλήθηκαν σ' αυτή τα νενομισμένα χαρτόσημα, και το Δικαστήριο, έχοντας υπόψη τα άρθρα 35, 36 και 37 του περί Χαρτοσήμων Νόμου, την αποδέκτηκε, ορθά, ως τεκμήριο. Η οικογενειακή εταιρεία της εφεσείουσας και του συζύγου της διαλύθηκε στις 7.1.94 και προφανώς αδυνατεί να πληρώσει τα χρέη της. Εναντίον της εταιρείας, που ήταν συνεναγόμενη στην ίδια αγωγή, έχει εκδοθεί απόφαση.
Κρίνουμε πως η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή. Τροποποιείται όμως κατά τέτοιο τρόπο ώστε, σε ό,τι αφορά στην εφεσείουσα-εναγόμενη 2, να είναι με αλληλέγγυα και κεχωρισμένη υποχρέωση της για το ίδιο ποσό, κάτι που δεν σημείωσε στο τέλος της απόφασης του το πρωτόδικο Δικαστήριο, και ορθά παρατήρησε η συνήγορος της εφεσείουσας.
H έφεση απορρίπτεται. H Πρωτόδικη απόφαση τροποποιείται ώστε η εφεσείουσα - εναγόμενη 2 να είναι αλληλεγγύως και κεχωρισμένως υπόχρεη για το ίδιο ποσό με την εναγομένη 1.