|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 1 ΑΑΔ 2062
10 Nοεμβρίου, 1998
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ,
Eφεσείων-Tριτοδιάδικος,
ν.
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΖΗΝΩΝΟΣ,
Eφεσιβλήτου-Eνάγοντος,
ν.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
2. ΑΝΔΡΕΑ ΛΑΜΠΡΙΑΝΟΥ,
Eφεσιβλήτων-Eναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10143)
Mαρτυρία — Αξιολόγηση μαρτυρίας από το πρωτόδικο Δικαστήριο — Είχε αξιολογηθεί και αιτιολογηθεί σωστά και δεν παρεχόταν οποιοδήποτε έρεισμα για επέμβαση του Εφετείου.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου εξέδωσε απόφαση εναντίον των εναγομένων - εφεσιβλήτων για ποσό £55 ως αποζημιώσεις για ζημιά που προκλήθηκε στο κτήμα του ενάγοντα στη Χολέτρια. Στη συνέχεια, το Δικαστήριο έκρινε ότι την ευθύνη για την εν λόγω ζημιά έφερε ο τριτοδιάδικος και εξέδωσε απόφαση υπέρ των εναγομένων - εφεσιβλήτων και εναντίον του εφεσείοντα - τριτοδιάδικου για το ίδιο ποσό. Η ζημιά προκλήθηκε όταν οι εφεσίβλητοι - εναγόμενοι ανέλαβαν να ισοπεδώσουν με εκσκαφέα μέρος του κτήματος του εφεσείοντα - τριτοδιάδικου, όπου υπήρχε προς όφελός του δικαίωμα διαβάσεως. Κατά τη διάρκεια των εργασιών, ο εκσκαφέας μπήκε κάποια στιγμή στο όμορο κτήμα του ενάγοντα και έριξε μερικούς στύλους και το συρματόπλεγμα που το περιέκλειε, εξ ου και η αγωγή του για αποζημιώσεις ύψους £135. Οι εναγόμενοι ισχυρίσθηκαν ότι οι οδηγίες για την εκτέλεση της εργασίας δόθηκαν από τον εφεσείοντα, ο οποίος ανέλαβε την ευθύνη να τους αποζημιώσει για οποιαδήποτε ζημιά που τυχόν θα γινόταν στο κτήμα του ενάγοντα.
Το Εφετείο αποφάνθηκε ότι οι διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι, με βάση την αποδεκτή μαρτυρία, ορθές.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Per Curiam: Οι διάδικοι πρέπει να κάμνουν εύλογη χρήση του δικαιώματος προσφυγής του πολίτη στη δικαιοσύνη.
Έφεση.
Έφεση από τον τριτοδιάδικο κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Xαραλάμπους, E.Δ.), που δόθηκε στις 12 Nοεμβρίου, 1997 (Aρ. Aγωγής 70/93) υπέρ των εναγομένων και εναντίον του τριτοδιάδικου για ποσό £55 πλέον έξοδα, ως αποζημιώσεις για ζημιές που προκάλεσαν οι εναγόμενοι στο κτήμα του ενάγοντα.
Ε. Κορακίδης, για τον Eφεσείοντα-Tριτοδιάδικο.
Μ. Κυριακίδης για Φακοντή, για τον Eφεσίβλητο-Eνάγοντα.
Α. Κακογιάννης, για τους Eφεσίβλητους-Eναγόμενους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο ενάγων εφεσίβλητος, στο εξής ενάγων, διεκδικούσε με την αγωγή του ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, εναντίον των εναγομένων/εφεσιβλήτων, στα επόμενα εναγομένων, £135, για αποκατάσταση της ζημιάς που προκάλεσαν στο κτήμα του, τεμάχιο 107/1, Φ.Σχ.52/1 στην τοποθεσία "Μύλος" του χωριού Χολέτρια. Με τη χρήση της διαδικασίας τριτοδιάδικου οι εναγόμενοι αξιούσαν από αυτόν, εφεσείοντα εδώ, αποζημίωση και/ή συνεισφορά για το ποσό που τυχόν θα επιδικαζόταν εναντίον τους και υπέρ του ενάγοντος.
Δε χρειάζεται να αναφερθούμε σε έκταση στα γεγονότα που απασχόλησαν το πρωτόδικο Δικαστήριο στην ακροαματική διαδικασία. Είναι αρκετό να πούμε πως στην εμπεριστατωμένη απόφαση του διαπίστωσε κάποια επέμβαση των εναγομένων στο κτήμα του ενάγοντος και, αφού αξιολόγησε τη μαρτυρία που δόθηκε αναφορικά με τη ζημιά που προκλήθηκε, καθόρισε την αποζημίωση σε £55. Το Δικαστήριο ασχολήθηκε στη συνέχεια με την ευθύνη του εφεσείοντα-τριτοδιάδικου έναντι των εναγομένων, και βρήκε, βάσει της μαρτυρίας που είχε ενώπιον του, πως ο πρώτος είχε αναλάβει προσωπική ευθύνη να τους αποζημιώσει για οποιαδήποτε τυχόν ζημιά ήθελε προκληθεί στο κτήμα του ενάγοντος. Ας σημειωθεί πως οι εφεσίβλητοι ανέλαβαν να ισοπεδώσουν με εκσκαφέα μέρος του κτήματος του εφεσείοντα, όπου υπήρχε προς όφελος του δικαίωμα διαβάσεως. Κατά τη διάρκεια των εργασιών ο εκσκαφέας μπήκε κάποια στιγμή στο όμορο κτήμα του ενάγοντος και έριξε μερικούς στύλους και το συρματόπλεγμα που το περιέκλειε, εξ ου και η αγωγή του για αποζημιώσεις ύψους £135.
Ο εφεσείων δεν έδωσε μαρτυρία στο Δικαστήριο. Ισχυρίστηκε όμως πως, από το έγγραφο που υπέγραψε και έδωσε στους εναγομένους, (τεκμ.6), αποδεικνύεται πως ενεργούσε ως αντιπρόσωπος της κόρης του, ιδιοκτήτριας του κτήματος, και επομένως ο ίδιος δεν έφερε καμιά ευθύνη προς αυτούς.
Το Δικαστήριο, όπως είπαμε πιο πάνω, συζήτησε τη μαρτυρία για το επίμαχο αυτό ζήτημα στη βάση του τεκμηρίου 6, αλλά και της προφορικής μαρτυρίας που δόθηκε εκ μέρους των εναγομένων, σύμφωνα με την οποία ο ίδιος ο εφεσείων τους έδωσε οδηγίες για την εργασία που εκτέλεσαν, και ανέλαβε την ευθύνη να τους αποζημιώσει για οποιαδήποτε ζημιά που τυχόν θα γινόταν στο κτήμα του ενάγοντος. Το γεγονός πως προστέθηκε κάτω από το όνομα του η ιδιότητα του πατέρα της ιδιοκτήτριας, τούτο προφανώς έγινε για να βεβαιούται πως η εντολή στους εναγομένους, για την εργασία στο κτήμα, δόθηκε από πρόσωπο που έχει σχέση με αυτό, και όχι από κάποιο άγνωστο.
Δεν έχει λεχθεί τίποτε ενώπιον μας που να πλήττει τις πιο πάνω διαπιστώσεις του Δικαστηρίου. Κρίνουμε, επομένως, την έφεση ως αβάσιμη και την απορρίπτουμε με έξοδα.
Ας μας επιτραπεί, τελειώνοντας, να σημειώσουμε πως η συζήτηση αυτής της υπόθεσης, με επίδικο θέμα £135 στο κάτω Δικαστήριο και £55 εδώ και στις δύο βαθμίδες της δικαστικής λειτουργίας, αποτελεί, κατά την ταπεινή μας άποψη, εγκώμιο για το απρόσκοπτο δικαίωμα προσφυγής του πολίτη στη δικαιοσύνη, αλλά και την αφοσίωση των λειτουργών της στο έργο. Δικαιολογείται όμως, νομίζουμε, να αναμένεται εύλογη χρήση του δικαιώματος αυτού.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.