|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 1 ΑΑΔ 1879
16 Oκτωβρίου, 1998
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, KΡAMBHΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
1. ΤΡΙΑΔΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ,
2. ΑΛΕΚΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ,
Eφεσείοντες—Eνάγοντες,
ν.
1. ΓΙΑΝΝΗ ΛΟΪΖΟΥ,
2. ΑΧΙΛΛΕΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
Eφεσιβλήτων-Eναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 9439)
Αμέλεια — Τροχαίο ατύχημα — Eπιμερισμός ευθύνης — Σύγκρουση οχήματος σαλούν στο πίσω μέρος φορτηγού το οποίο αναγκάστηκε να ακινητοποιηθεί στην άκρη του δρόμου, όταν έσπασε το ένα από τα ελαστικά του, με αποτέλεσμα η οδηγός του σαλούν να τραυματιστεί και το αυτοκίνητό της να υποστεί σοβαρές ζημιές — Ύπαρξη χώρου διέλευσης 4.85 μ. από το δεξιό πλευρό του σταματημένου φορτηγού — Χρήση των φώτων κινδύνου του φορτηγού — Κρίθηκε πρωτόδικα ότι το ατύχημα οφείλετο αποκλειστικά στην προσπάθεια της οδηγού του σαλούν να προσπεράσει το φορτηγό χωρίς όμως να το επιτύχει λόγω της έλευσης αυτοκινήτων από απέναντι — Η πρωτόδικη απόφαση επικυρώθηκε κατ' έφεση.
Το ατύχημα συνέβηκε στις 30.7.92, γύρω στις 3.30 μ.μ. στον κύριο δρόμο Ανθούπολης - Παλαιχωρίου. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε το δυστύχημα δεν αμφισβητούνται. Ο οδηγός του φορτηγού, ο εφεσίβλητος 1, αναγκάστηκε να το ακινητοποιήσει όταν σε ένα σημείο του δρόμου, όπου υπήρχε δεξιόστροφη καμπή σε σχέση με την πορεία του, έσπασε ένα από τα ελαστικά του φορτηγού. Η θέση του φορτηγού, όταν ακινητοποιήθηκε, ήταν τέτοια που μέρος της μπροστινής αριστερής του πλευράς ήταν 1.18 μέτρα στο παγκέτο, ενώ το υπόλοιπο του οχήματος βρισκόταν στο κύριο οδόστρωμα. Ο δρόμος είχε πλάτος 6.5 μ. και διαχωριζόταν με άσπρη γραμμή. Υπήρχε ελεύθερος χώρος διέλευσης πλάτους 4.85 μ. από το δεξιό πλευρό του φορτηγού.
Η εφεσείουσα 1, που ακολουθούσε την ίδια πορεία με το φορτηγό, προσέκρουσε στο πίσω μέρος του σταματημένου φορτηγού, επτά-οκτώ λεπτά μετά την ακινητοποίησή του. Υπήρχε ορατότητα περίπου 140 μέτρα προς την κατεύθυνση της εφεσείουσας. Το φορτηγό είχε τα φώτα κινδύνου αναμμένα.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή των εφεσειόντων, αφού έκρινε ότι ο εφεσίβλητος 1, οδηγός του φορτηγού, δεν επέδειξε οποιαδήποτε αμέλεια.
Το Εφετείο απέρριψε την εισήγηση που προβλήθηκε εκ μέρους των εφεσειόντων ότι ο εφεσίβλητος 1, ήταν υπεύθυνος για συντρέχουσα αμέλεια και αποφάνθηκε ότι ο εφεσίβλητος 1 δεν μπορούσε να κάνει τίποτε από τη στιγμή που έσπασε το ελαστικό, με τις συνέπειες που αναφέρθηκαν πιο πάνω, παρά μόνο να ακινητοποιήσει το αυτοκίνητό του.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους ενάγοντες κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Mεττούρης, E.Δ.), που δόθηκε στις 16 Mαρτίου, 1995 (Aρ. Aγωγής 4638/93), με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή των εναγόντων και αποφασίσθηκε ότι ο εναγόμενος, οδηγός του φορτηγού αυτοκινήτου, δεν επέδειξε οποιαδήποτε αμέλεια για πρόκληση τροχαίου ατυχήματος.
Χρ. Χρυσάνθου, για τους Eφεσείοντες.
Στ. Ερωτοκρίτου, για τους Eφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Στις 30.7.92, γύρω στις 3.30μ.μ., επεσυνέβη τροχαίο δυστύχημα στον κύριο δρόμο Ανθούπολης - Παλαιχωρίου, με ενεχόμενα οχήματα το μεγάλο φορτηγό ABJ141 που οδηγούσε ο πρώτος εφεσίβλητος - ιδιοκτησία του δευτέρου, και το ιδιωτικό αυτοκίνητο VU856 με οδηγό την εφεσείουσα 1, ιδιοκτησία του συζύγου της - εφεσείοντος 2. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε το δυστύχημα δεν αμφισβητούνται. Σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ενώ ο εφεσίβλητος 1 οδηγούσε το φορτηγό, με κατεύθυνση την Ανθούπολη, σε ένα σημείο του δρόμου όπου υπήρχε δεξιόστροφη καμπή σε σχέση με την πορεία του, έσπασε το ένα από τα ελαστικά του αυτοκινήτου, με συνεπακόλουθο τη διαφυγή του αέρα από τους ελαστικούς σωλήνες του συστήματος πεδήσεως του οχήματος, έτσι που το σύστημα αυτό αλλά και της οδήγησης να πούσουν να λειτουργούν. Όταν ο εφεσίβλητος βρέθηκε σ' αυτή την απρόβλεπτη κατάσταση προσπάθησε, και κατόρθωσε, να ακινητοποιήσει το αυτοκίνητο του στο δρόμο σε τέτοια θέση που μέρος της μπροστινής αριστερής του πλευράς να είναι 1.18μέτρα στο παγκέτο, ενώ το υπόλοιπο του οχήματος να βρίσκεται στο κύριο οδόστρωμα. Ο δρόμος έχει πλάτος 6.5μ και διαχωρίζεται με άσπρη γραμμή. Σύμφωνα με την κατεύθυνση και των δύο αυτοκινήτων υπήρχε ελεύθερος χώρος διέλευσης πλάτους 4.85μ, από το δεξιό πλευρό του σταματημένου φορτηγού. Ο εφεσίβλητος οδηγός του φορτηγού είχε επίσης ανάψει τα φώτα κινδύνου του οχήματος.
Η εφεσείουσα 1, που οδηγούσε το αυτοκίνητο της στην ίδια κατεύθυνση προσέκρουσε στο πίσω μέρος του σταματημένου φορτηγού, επτά-οκτώ λεπτά μετά την ακινητοποίηση του, με αποτέλεσμα η ίδια να τραυματιστεί και το αυτοκίνητο να υποστεί σοβαρές ζημιές.
Οι συνθήκες του δυστυχήματος περιγράφηκαν στο πρωτόδικο Δικαστήριο από την ίδια. Ανέφερε συγκεκριμένα πως είδε το φορτηγό από απόσταση 100 μέτρων περίπου και της δημιουργήθηκε η εντύπωση πως τούτο εκινείτο πολύ αργά. Είχε πρόθεση να το προσπεράσει, πρόσεξε όμως πως από την απέναντι κατεύθυνση ερχόντουσαν αυτοκίνητα. Στην προσπάθεια της να μείνει πίσω από το φορτηγό έκανε χρήση του συστήματος πεδήσεως του αυτοκινήτου της, αλλά δεν κατόρθωσε να αποφύγει τη σύγκρουση. Τα σημάδια από τα ίχνη τροχοπέδησης του αυτοκινήτου της είχαν μήκος 36,40μ. και 43.30μ. αντίστοιχα.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε, με βάση τα γεγονότα που εκθέτουμε πιο πάνω, πως ο εφεσίβλητος οδηγός του φορτηγού αυτοκινήτου δεν επέδειξε οποιαδήποτε αμέλεια, και ως εκ τούτου απέρριψε την αγωγή των εφεσειόντων. Ο συνήγορος τους προσπάθησε να μας πείσει πως η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι εσφαλμένη γιατί θα ΄πρεπε να καταλογιστεί κάποια συντρέχουσα αμέλεια στον οδηγό του φορτηγού. Υποστήριξε, ειδικώτερα, πως ο εφεσίβλητος θα μπορούσε να σταματήσει το αυτοκίνητο εξολοκλήρου στο αριστερό παγκέτο, έτσι που να μείνει μεγαλύτερος χώρος ελεύθερος για τα διερχόμενα οχήματα, και πως επίσης θα ΄πρεπε να τοποθετήσει και τα αντανακλαστικά τρίγωνα, για να προειδοποιούνται οι οδηγοί έγκαιρα.
Δεν συμφωνούμε με τις πιο πάνω εισηγήσεις του δικηγόρου των εφεσειόντων. Έχουμε τη γνώμη πως δεν υπήρξε καμιά αιτιώδης συνάφεια του τρόπου οδήγησης του εφεσίβλητου 1 με το δυστύχημα, που οφειλόταν αποκλειστικά στην αμέλεια της εφεσείουσας 1. Έστω, και αν ο οδηγός του φορτηγού έκανε αυτά που εισηγήθηκε ο συνήγορος, το δυστύχημα δεν θα αποφευγόταν. Έγινε δε αποκλειστικά λόγω της πρόθεσης της εφεσείουσας να προσπεράσει το φορτηγό, η οποία όμως όταν είδε να έρχονται από απέναντι οχήματα, δεν κατόρθωσε να μείνει πίσω από το φορτηγό, στο οποίο και κτύπησε. Ο εφεσίβλητος δεν μπορούσε να κάνει τίποτε από τη στιγμή που έσπασε το ελαστικό, με τις επακόλουθες συνέπειες που περιγράψαμε πιο πάνω, παρά μόνο να ακινητοποιήσει το αυτοκίνητο του. Οι αντανακλαστήρες δεν θα αποτελούσαν πρόσθετη προειδοποίηση στους οδηγούς, για τον απλούστατο λόγο ότι το φορτηγό ήταν σταματημένο σε σημείο που υπήρχε ορατότητα περίπου 140 μέτρα προς την κατεύθυνση της εφεσείουσας, και με τα φώτα κινδύνου αναμμένα. Και βεβαίως η ώρα ήταν 3.30μ.μ., με άπλετο δηλαδή φως η ημέρα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.