|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 1 ΑΑΔ 1788
24 Σεπτεμβρίου, 1998
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ/στές]
OLEG BLACHIN ΑΛΛΩΣ BLOCHINE,
Εφεσείων-Eναγόμενος,
ν.
ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ,
Εφεσιβλήτου-Eνάγοντα.
(Πολιτική Έφεση Aρ. 8971)
Eυρήματα Δικαστηρίου — Αξιολόγηση μαρτυρίας από το πρωτόδικο Δικαστήριο, σε υπόθεση απαίτησης για οφειλόμενα ποσά προμήθειας για παροχή υπηρεσιών και ανταπαίτησης για ισχυριζόμενη κατακράτηση ποσών που εισπράχθησαν για λογαριασμό του ατόμου προς το οποίο προσφέρθηκαν οι υπηρεσίες — Η επέμβαση του Εφετείου κρίθηκε επιβεβλημένη αναφορικά με την ανταπαίτηση, λόγω εσφαλμένης αξιολόγησης της μαρτυρίας.
Πολιτική Δικονομία — Δικόγραφα — Καθορίζουν τα επίδικα θέματα — Μαρτυρία που δεν καλύπτεται από τα δικόγραφα πρέπει να αγνοείται από το Δικαστήριο.
Ο εφεσείων-εναγόμενος ήταν Ρώσσος διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος προς το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας ήταν ποδοσφαιριστής του ΑΡΗ Λεμεσού για την ποδοσφαιρική περίοδο 1989-1990.
Ο εφεσίβλητος-ενάγων προώθησε τον εφεσείοντα να διοριστεί προπονητής σε ποδοσφαιρική ομάδα στην Ελλάδα. Μεταξύ των διαδίκων υπεγράφη συμβόλαιο με το οποίο ο εφεσείων παραχωρούσε 10% επί των απολαβών του στον εφεσίβλητο ως προμήθεια για τις υπηρεσίες του. Περί το τέλος του Αυγούστου του 1990 ο εφεσείων-εναγόμενος χωρίς νόμιμη δικαιολογία τερμάτισε το συμβόλαιο.
Ο εφεσίβλητος καταχώρησε αγωγή απαιτώντας τα ποσά που του οφείλονταν ως προμήθεια από τον εφεσείοντα. Το πρωτόδικο Δικαστήριο του επεδίκασε $51.800 ως αποζημιώσεις, σύμφωνα με τις πρόνοιες της μεταξύ τους έγγραφης συμφωνίας.
Με την ανταπαίτησή του ο εφεσείων απαιτούσε ποσό $72.000, το οποίο κατά τους ισχυρισμούς του εισέπραξε για λογαριασμό του ο εφεσίβλητος. Το Δικαστήριο απέρριψε την ανταπαίτηση.
Το παράπονο του εφεσείοντα στην έφεση επικεντρώθηκε σε δύο σημεία:
(α) Το πρωτόδικο Δικαστήριο από λάθος υπολόγισε ποσό προμήθειας $5.000 επί ποσού $50.000 που πληρώθηκε από την ποδοσφαιρική ομάδα στον εφεσίβλητο για λογαριασμό του εφεσείοντα δύο φορές, και
(β) Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε χωρίς να εξετάσει την ανταπαίτηση και ενόψει των ευρημάτων του θα έπρεπε να επιδικάσει επί της ανταπαίτησης τουλάχιστο το ποσό των $50.000 που πληρώθηκε ως το (α) ανωτέρω.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το πρώτο παράπονο του εφεσείοντα δεν ευσταθεί ενόψει των ποσών που υπολογίστηκαν από το Δικαστήριο για να αφαιρεθεί από αυτά η προμήθεια του εφεσίβλητου (Τα ποσά αυτά αναφέρονται στην απόφαση).
2. Παρόλον ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε τη μαρτυρία του εφεσείοντα αναφορικά με την πληρωμή $72.000 στον εφεσίβλητο για λογαριασμό του, ώφειλε, ενόψει των ισχυρισμών που περιέχονταν στα δικόγραφα και του ευρήματός του ότι πράγματι είχε ληφθεί ποσό $50.000 για λογαριασμό του εφεσείοντα, το οποίο με βάση τη μαρτυρία ήταν φανερό ότι ουδέποτε πληρώθηκε σε αυτόν και για το οποίο όμως επεδίκασε την προμήθεια στον εφεσίβλητο, να εκδώσει απόφαση υπέρ του εφεσείοντα για το μικρότερο αυτό ποσό των $50.000 που καλυπτόταν από την ανταπαίτηση για $72.000.
Η πρωτόδικη απόφαση επί της απαίτησης επικυρώνεται. Η πρωτόδικη απόφαση επί της ανταπαίτησης ακυρώνεται και αντικαθίσταται με απόφαση υπέρ του εφεσείοντα για ποσό $50.000. Oυδεμία διαταγή για έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Hλιάδης, Π.E.Δ., Παμπαλλής, E.Δ.), που δόθηκε στις 27 Mαΐου, 1993 (Aρ. Aγωγής 4895/90), με την οποία έγινε αποδεκτή η εκδοχή του ενάγοντα και επιδικάστηκε σ' αυτόν ποσόν £51.800 ως αποζημιώσεις δυνάμει έγγραφης συμφωνίας μεταξύ των διαδίκων. Περαιτέρω απορρίφθηκε η ανταπαίτηση του εναγομένου.
Α. Νεοκλέους, για τον Eφεσείοντα.
Ε. Αναστασίου, για τον Eφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων-εναγόμενος ήταν Ρώσσος διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος προς το τέλος της ποδοσφαιρικής καριέρας του αγωνίστηκε με τον ΑΡΗ Λεμεσού για την ποδοσφαιρική περίοδο 1989-1990. Στην Κύπρο γνωρίστηκε με τον εφεσίβλητο-ενάγοντα που είχε διατελέσει στο παρελθόν ποδοσφαιριστής του ΑΡΗ.
Σύμφωνα με τα ευρήματα του Δικαστηρίου, ο εφεσίβλητος-ενάγων διείδε ότι ο εφεσείων-εναγόμενος θα μπορούσε να σταδιοδρομήσει ως επιτυχημένος προπονητής και προς τούτο τον έπεισε να το διορίσει αντιπρόσωπο του και κατόπιν έπεισε τους αξωματούχους της ΠΑΕ Ολυμπιακός να υπογράψουν προσύμφωνο μαζί του. Ακολούθως ο εφεσίβλητος πέτυχε τους όρους εργοδότησης του εφεσείοντα στην ΠΑΕ Ολυμπιακός που περιλήφθηκαν σε έγγραφη συμφωνία (τεκμ.4). Συναφώς υπεγράφη μεταξύ των διαδίκων συμβόλαιο με το οποίο ο εφεσείων παραχωρούσε 10% επί των απολαβών του στον εφεσίβλητο ως προμήθεια για τις υπηρεσίες του. Περί το τέλος του Αυγούστου του 1990 ο εφεσείων-εναγόμενος χωρίς νόμιμη δικαιολογία τερμάτισε την έγγραφη συμφωνία που υπέγραψε με τον εφεσίβλητο.
Με την αγωγή του ο εφεσίβλητος απαιτούσε τα ποσά που οφείλονταν από τον εφεσείοντα, με βάση την πιο πάνω σύμβαση για προμήθεια. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αποδεχόμενο την εκδοχή του εφεσίβλητου, επεδίκασε σ' αυτόν ποσό $51.800 ως αποζημιώσεις, σύμφωνα με τις πρόνοιες της μεταξύ τους έγγραφης συμφωνίας (τεκμ.3).
Με την ανταπαίτηση του ο εφεσείων απαιτούσε ποσό $72.000, το οποίο κατά τους ισχυρισμούς του εισέπραξε για λογαριασμό του ο εφεσίβλητος από τον Ολυμπιακό και το οποίο ουδέποτε πλήρωσε σ' αυτόν. Το Δικαστήριο απέρριψε την ανταπαίτηση.
Κατά την ακρόαση της έφεσης οι λόγοι έφεσης που αφορούσαν τα πραγματικά ευρήματα του Δικαστηρίου εγκαταλείφθηκαν από τον εφεσείοντα και το παράπονο του επικεντρώθηκε σε δύο σημεία:
(α) Το ότι, κατά τον ισχυρισμό του, το πρωτόδικο Δικαστήριο από λάθος υπολόγισε ποσό προμήθειας $5.000 επί ποσού $50.000 που πληρώθηκε από την ΠΑΕ Ολυμπιακός στον εφεσίβλητο για λογαριασμό του εφεσείοντα δύο φορές, και
(β) το ότι το Δικαστήριο απέρριψε χωρίς να εξετάσει την ανταπαίτηση του και ότι κάτω από τις συνθήκες και τα ευρήματα του θα έπρεπε να επιδικάσει επί της ανταπαίτησης τουλάχιστο το ποσό των $50.000 που πληρώθηκε ως το (α) ανωτέρω.
Το πρώτο παράπονο του εφεσείοντα δεν ευσταθεί. Αφού εξετάσαμε με προσοχή τα ποσά που υπολογίστηκαν από το Δικαστήριο για να αφαιρεθεί απ' αυτά η προμήθεια του εφεσίβλητου βρίσκουμε ότι το ποσό των $50.000 δεν είχε υπολογιστεί δυο φορές. Τα ποσά αυτά φαίνονται στις σελ. 15 και 16 της απόφασης του Δικαστηρίου και είναι τα πιο κάτω:
$60.000 ως πριμ υπογραφής,
$30.000 για την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας
$15.000 για την κατάκτηση του Κυπέλλου Ομοσπονδίας
$ 5.000 για πρόκριση στο δεύτερο γύρο του Κυπέλλου
Κυπελλούχων
$10.000 για πρόκριση στον τρίτο γύρο του Κυπέλλου
Κυπελλούχων
$348.000 για μισθούς από 1.9.90 μέχρι 19.1.93, δηλαδή
29 μήνες προς $12.000.
Όλα τα πιο πάνω ποσά μας δίδουν το συνολικό ποσό των $468.800 επί του οποίου η προμήθεια των 10% ανέρχεται σε $46.800. Προσθέτοντας σε αυτό και $5.000 ως προμήθεια για ποσό $50.000 που εισπράχθηκαν για λογαριασμό του εφεσείοντα από τον εφεσίβλητο από την ΠΑΕ Ολυμπιακός (στο οποίο αναφερόμαστε πιο κάτω) φθάνουμε στο συνολικό ποσό των $51.800, που είναι και το ποσό που επεδίκασε το πρωτόδικο Δικαστήριο υπέρ του εφεσίβλητου. Είναι έτσι προφανές από τους πιο πάνω υπολογισμούς ότι το ποσό των $5.000 δεν υπολογίστηκε δύο φορές.
Θα στραφούμε τώρα στο δεύτερο παράπονο του εφεσείοντα που αναφέρεται στην απόρριψη της ανταπαίτησης του. Όπως έχουμε ήδη επισημάνει, με την ανταπαίτηση του ζητούσε ποσό $72.000, που κατά τον ισχυρισμό του πληρώθηκε από την ΠΑΕ Ολυμπιακός στον εφεσίβλητο για λογαριασμό του και που ο εφεσίβλητος ουδέποτε του πλήρωσε. Ο εφεσίβλητος στην Έκθεση Απαίτησης του παραδέχεται ότι ο Ολυμπιακός πλήρωσε προς αυτόν για λογαριασμό του εφεσείοντα $50.000. Περαιτέρω, ισχυρίζεται ότι, αφού αφαίρεσε από αυτό τη συμφωνηθείσα αμοιβή και/ή προμήθεια του και τα έξοδα του ιδίου και του δικηγόρου, ειδοποίησε τον εφεσείοντα ότι κρατούσε για λογαριασμό του $21.400 και τον καλούσε να του υποδείξει σε ποιό λογαριασμό να τα εμβάσει. Περαιτέρω, ισχυρίστηκε ότι ο εφεσείων αρνήθηκε την ύπαρξη συμφωνίας για προμήθεια, δεν του έδωσε τις αιτηθείσες οδηγίες αλλά αντίθετα απαιτούσε την καταβολή σ' αυτόν ποσού $72.000.
Στην Υπεράσπιση στην Ανταπαίτηση όμως, ο εφεσίβλητος αρνήθηκε ότι έλαβε τις $72.000 όπως ήταν ο ισχυρισμός του εφεσείοντα και επιπρόσθετα ισχυρίστηκε ότι τα $50.000 που εισπράχθηκαν από την ΠΑΕ Ολυμπιακός αφορούσαν προσωπικές συμβατικές του σχέσεις με τον Ολυμπιακό και το ποσό αυτό δεν είχε παραληφθεί εκ μέρους ή για λογαριασμό του εφεσείοντα, ανατρέποντας έτσι τα όσα προηγουμένως ισχυριζόταν στην Έκθεση Απαίτησης του.
Στη μαρτυρία του ο εφεσίβλητος πρόβαλε και πάλιν εκδοχή που συνάδει με τον ισχυρισμό της Έκθεσης Απαίτησης του όσον αφορά τα $50.000 και το ποσό που ο ίδιος ανέφερε ότι εδικαιούτο να αποκόψει απ' αυτά. Το Δικαστήριο με τα ευρήματα του κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο εφεσίβλητος έλαβε πράγματι ποσό $50.000 για λογαριασμό του εφεσείοντα, δεν ασχολήθηκε όμως με το κατά πόσο αυτός εδικαιούτο να αφαιρέσει τα ποσά που αφαίρεσε. Είμαστε της γνώμης ότι δεν θα μπορούσε εν πάση περιπτώσει το Δικαστήριο να αποδεχθεί το δικαίωμα αποκοπής εξόδων από το ποσό αυτό, αφού δεν είχε εγερθεί με την Υπεράσπιση στην Ανταπαίτηση τέτοιο θέμα. Αλλά και η Έκθεση Απαίτησης ήταν αντίθετη με την εκδοχή αυτή, αφού με την παράγραφο 10 προβλήθηκε η θέση ότι ο Ολυμπιακός ανέλαβε όπως πληρώσει ο ίδιος όλα τα έξοδα του εφεσείοντα σε σχέση με τον καταρτισμό της Συμφωνίας Εργοδοτήσεως, συμπεριλαμβανομένων και των εξόδων και της αμοιβής του εφεσίβλητου και του δικηγόρου των διαδίκων που συμφωνήθηκε σε $20.000.
Έτσι, παρόλον ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε τη μαρτυρία του εφεσείοντα αναφορικά με την πληρωμή $72.000 στον εφεσίβλητο για λογαριασμό του, ώφειλε, εν όψει των ισχυρισμών που περιέχονταν στα δικόγραφα και του ευρήματός του ότι πράγματι είχε ληφθεί ποσό $50.000 για λογαριασμό του εφεσείοντα, το οποίο με βάση τη μαρτυρία ήταν φανερόν ότι ουδέποτε πληρώθηκε σε αυτόν και για το οποίο όμως επεδίκασε την προμήθεια στον εφεσίβλητο, να εκδώσει απόφαση υπέρ του εφεσείοντα για το μικρότερο αυτό ποσό των $50.000 που καλυπτόταν από την ανταπαίτηση για $72.000. Αντί να πράξει τούτο, το Δικαστήριο αντίθετα απέρριψε την ανταπαίτηση χωρίς κανένα περαιτέρω σχόλιο.
Κάτω από το φως των πιο πάνω η επίδικη απόφαση επί της απαίτησης επικυρώνεται και η έφεση απορρίπτεται. Η πρωτόδικη απόφαση επί της ανταπαίτησης ακυρώνεται και αντικαθίσταται με απόφαση υπέρ του εφεσείοντα για ποσό $50.000.
Εν όψει της κατάληξης μας το πρωτόδικο διάταγμα για έξοδα ακυρώνεται. Δεν εκδίδεται διάταγμα για έξοδα, τόσο πρωτόδικα, όσο και κατ' έφεση.
Η πρωτόδικη απόφαση επί της απαίτησης επικυρώνεται. Η πρωτόδικη απόφαση επί της ανταπαίτησης ακυρώνεται και αντικαθίσταται με απόφαση υπέρ του εφεσείοντα για ποσό $50.000. Oυδεμία διαταγή για έξοδα.