|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 1 ΑΑΔ 1473
14 Σεπτεμβρίου, 1998
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
STEAMER SHIPPING CO. LTD.,
Ενάγοντες,
ν.
1. SIBYL TRADING & SHIPPING LTD.,
2. EMED CHARTERING LTD.,
Eναγoμένων.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Aρ. 128/97)
Ναυτοδικείο — Ναυλοσύμφωνο — Ρήτρα διαιτησίας — Κατά πόσο η απαίτηση πληρωμής του ναύλου αποτελεί "διαφορά" (dispute) μέσα στην έννοια του όρου στη ρήτρα διαιτησίας.
Δικονομία Nαυτοδικείου — Αίτηση για αναστολή της διαδικασίας σε αγωγή, λόγω ισχυριζόμενης παράβασης ρήτρας διαιτησίας στο ναυλοσύμφωνο και παραπομπή της υπόθεσης σε διαιτησία — Η εξουσία του Δικαστηρίου είναι διακριτική με βάση το εφαρμοστέο δίκαιο που είναι το Άρθρο 4(1) του Αγγλικού Arbitration Act 1950 — Ποίες προϋποθέσεις πρέπει να ικανοποιηθούν για την παραπομπή υπόθεσης σε διαιτησία.
Nαυτοδικείο — Aπαίτηση για πληρωμή του ναύλου — Eξομοιώνεται με χρέος κάτω από συναλλαγματική.
Οι ενάγοντες καταχώρησαν αγωγή αξιώνοντας 150.461,58 Δολάρια Αμερικής, ως οφειλόμενα ναύλα και/ή αποζημιώσεις δυνάμει συμβάσεων ναυλώσεως που έγιναν στην Κύπρο μεταξύ των εναγόντων ως ιδιοκτητών τριών πλοίων και των εναγομένων ως ναυλωτών των εν λόγω πλοίων. Οι εναγόμενοι 2 ενεργούσαν ως αντιπρόσωποι των εναγομένων 1 στη σύναψη των συμβάσεων.
Οι εναγόμενοι καταχώρησαν εμφάνιση υπό διαμαρτυρία. Επίσης καταχώρησαν ξεχωριστή αίτηση ο κάθε ένας τους, ζητώντας την έκδοση διατάγματος για αναστολή της αγωγής και/ή της διαδικασίας, γιατί τα επίδικα θέματα εμπίπτουν στις ρήτρες διαιτησίας που περιέχονται στα επίδικα ναυλοσύμφωνα. Οι δύο αιτήσεις βασίζονται στο Άρθρο 8 του περί Διαιτησίας Νόμου, Κεφ. 4 και συνεκδικάσθησαν γιατί έχουν το ίδιο νομικό και πραγματικό υπόβαθρο.
Οι εναγόμενοι - αιτητές ισχυρίζονται ότι η απαίτηση των εναγόντων συνιστά διαφορά (dispute) που εμπίπτει στην πρόνοια της παραγράφου 17 των Ναυλοσυμφώνων και υπόκειται σε παραπομπή σε διαιτησία, σε εφαρμογή της συμφωνίας των μερών.
Οι ενάγοντες - καθ' ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι η απαίτησή τους αφορά ναύλα με βάση τις τρεις συμφωνίες ναύλωσης και δεν εμπίπτει στην έννοια της "διαφοράς" και έτσι δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής η παράγραφος 17. Ισχυρίζονται επίσης ότι οι διάδικοι κατέληξαν σε συμφωνία, μετά από διαπραγματεύσεις, για την πληρωμή των ναύλων, την οποία όμως δεν ετίμησαν.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η εξουσία του Δικαστηρίου για αναστολή της διαδικασίας και παραπομπή σε διαιτησία είναι διακριτική, με βάση το Άρθρο 4(1) του Αγγλικού Arbitration Act 1950.
2. Μεταξύ των προϋποθέσεων που πρέπει να ικανοποιηθούν για την παραπομπή υπόθεσης σε διαιτησία είναι ότι η δικαστική διαδικασία πρέπει να αφορά την αμφισβήτηση που συμφωνήθηκε να παραπεμφθεί και επίσης ότι ο αιτητής πρέπει να είναι πρόθυμος να πράξει όλα τα αναγκαία για τη δέουσα διεξαγωγη της διαιτησίας.
3. Οι ενάγοντες ισχυρίζονται ότι οι πιο πάνω προϋποθέσεις δεν έχουν ικανοποιηθεί στην παρούσα υπόθεση.
4. Το κρίσιμο ερώτημα είναι κατά πόσο η απαίτηση των εναγόντων για την πληρωμή του ναύλου συνιστά διαφορά ή αμφισβήτηση που εμπίπτει στην παράγραφο 17 των Ναυλοσυμφώνων. Η απάντηση - ενόψει της σχετικής νομολογίας ότι (α) δεν υπάρχει διαφορά για τις απαιτήσεις με βάση συναλλαγματικές και (β) η απαίτηση για πληρωμή ναύλου εξομοιώνεται με χρέος κάτω από συναλλαγματική - είναι αρνητική. Ως εκ τούτου οι αιτήσεις αποτυγχάνουν και απορρίπτονται με έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση-εναγόντων.
Οι αιτήσεις απορρίπτονται με έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση-εναγόντων.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Bulfracht v. Third World Steel Company Ltd. (1993) 1 A.A.Δ. 148,
Hayter v. Nelson and House Insurance Co. [1990] 2 Lloyd's Rep. 265,
Ellerine Brothers (Pty.) Ltd. v. Klinger (C.A.) [1982] 1 W.L.R. 1375,
Nova (Jersey) Knit Ltd. v. Kamungarn Spinnerie G.M.B.H., (H.L.) [1977] 1 Lloyd's Rep. 463,
Colonial Bank (Now Bank of Boston Connecticut) v. European Grain & Shipping Ltd (The "Dominique") [1989] 1 Lloyd's Rep. 431.
Aιτήσεις.
Aιτήσεις σε αγωγή Nαυτοδικείου με τις οποίες οι εναγόμενοι ζητούν την έκδοση διατάγματος αναστολής της αγωγής Nαυτοδικείου αρ. 128/97 γιατί τα επίδικα θέματα εμπίπτουν στις ρήτρες διαιτησίας που περιέχονται στα επίδικα ναυλοσύμφωνα.
Π. Νεοκλέους, για τους Aιτητές-Eναγομένους αρ.1 στην αίτηση της 23.10.97.
Στ. Μουσιούττα για S. McBride, για τους Aιτητές-Eναγομένους αρ.2 στην αίτηση της 11.11.97.
Στ. Αμερικάνος με Ε. Ναθαναήλ, για τους Kαθ' ων η αίτηση- Eνάγοντες και στις δύο αιτήσεις.
Cur. adv. vult.
KPONIΔHΣ, Δ.: Οι ενάγοντες με την αγωγή αξιώνουν:-
"α. Δολάρια Αμερικής (USD) 150.461,58 ως οφειλόμενο ποσό και/ή αποζημιώσεις και/ή υπόλοιπο λογαριασμού δυνάμει συμβάσεων ναυλώσεως (Time Charters) καταρτισθέντων στην Κύπρο ημερομηνιών 24/4/96, 6/5/96 και 18/1/97 και 24/4/96 μεταξύ των εναγόντων ως ιδιοκτητών και των εναγομένων ως ναυλωτών σε σχέση με τα πλοία M/V "ST-1304", M/V "ALEKSANDRA MARINESKO" και M/V "BORIS KORNILOV".
β. Τόκους.
γ. Έξοδα.".
Αμφότεροι οι εναγόμενοι καταχώρησαν εμφάνιση, υπό διαμαρτυρία. Με δύο ξεχωριστές αιτήσεις ένας έκαστος των εναγομένων ζήτησαν:-
"Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου που να διατάζει την αναστολή της ως άνω αριθμού και τίτλου αγωγής και/ή διαδικασίας γιατί τα επίδικα θέματα εμπίπτουν στις ρήτρες διαιτησίας που περιέχονται στα επίδικα ναυλοσύμφωνα.".
Οι δύο αιτήσεις συνεκδικάσθησαν γιατί έχουν το ίδιο νομικό και πραγματικό υπόβαθρο.
Οι αιτήσεις βασίζονται στο άρθρο 8 του περί Διαιτησίας Νόμου, Κεφ. 4.
Οι ενάγοντες την 6.5.96 συνήψαν συμφωνία ναύλωσης του πλοίου M/V ST1304 με τους εναγομένους αρ. 1 για περίοδο 6+6+6+6 μηνών. Οι εναγόμενοι αρ. 2 ενεργούσαν ως αντιπρόσωποι των εναγομένων αρ. 1 στη σύναψη της εν λόγω συμφωνίας.
Την 24.4.96 οι ενάγοντες συνήψαν παρόμοια συμφωνία ναύλωσης του πλοίου BORIS KORNILOV με τους εναγομένους αρ. 1 για περίοδο και πάλι 6+6+6+6 μηνών. Οι εναγόμενοι αρ. 2 και πάλιν ενεργούσαν ως αντιπρόσωποι των εναγομένων αρ. 1 στη σύναψη της συμφωνίας.
Την ίδια ημερομηνία, 24.4.96, οι ενάγοντες συνήψαν επίσης συμφωνία ναύλωσης του πλοίου ALEKSANDER MARINESCO με τους εναγομένους αρ. 1 για περίοδο και πάλιν 6+6+6+6 μηνών. Οι εναγόμενοι αρ. 2 και πάλιν ενεργούσαν ως οι αντιπρόσωποι των εναγομένων αρ. 1 στη σύναψη της συμφωνίας.
Σύμφωνα με την ένορκη δήλωση των καθ΄ων η αίτηση-εναγόντων τα τρία πλοία παρεδόθησαν στους ναυλωτές για περίοδο 6 μηνών με περαιτέρω δικαίωμα (option) για 6+6+6 μήνες με ημερήσια τέλη ναύλωσης USD 1.650 για έκαστο πλοίο, τα οποία θα αυξάνοντο σε USD 1.750 από κάποια περίοδο και μετέπειτα. Οι εναγόμενοι αρ. 2 απεδέχθησαν και ανέλαβαν την εκπλήρωση των υποχρεώσεων των ναυλωτών - εναγομένων αρ. 1 - που προέρχονταν από τα εν λόγω ναυλοσύμφωνα.
Από την ένορκη δήλωση των εναγόντων προκύπτει ότι οι εναγόμενοι σταμάτησαν τις πληρωμές των ναύλων και για τα τρία πλοία, σύμφωνα με τους όρους των ναυλοσυμφώνων. Επακολούθησαν διαπραγματεύσεις για εξεύρεση συναινετικής λύσης οι οποίες τελικά κατέληξαν σε αποδοχή πληρωμής των οφειλομένων ναύλων από τους εναγομένους. Οι τελευταίοι όμως δεν ετήρησαν τις υποσχέσεις τους εξ ου και καταχωρήθηκε η αγωγή.
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των αιτητών-εναγομένων αρνήθησαν ότι ποτέ κατέληξαν σε δεσμευτική συμφωνία κατά τις διαπραγματεύσεις προς επίλυση της διαφοράς. Δεν αμφισβητήθηκε όμως ενώπιον μου ότι η απαίτηση της αγωγής αφορά τα ναύλα των τριών πλοίων με βάση τις τρεις συμφωνίες ναύλωσης.
Οι αιτητές-εναγόμενοι τις αιτήσεις τους βασίζουν στον όρο 17 των ναυλοσυμφώνων που έχει ως εξής:-
"17. That should any dispute arise between the Owners and the Charterers, the matter in dispute shall be referred to three persons at London, one to be appointed by each of the parties hereto, and the third by the two so chosen; their decision or that of any two of them, shall be final, and for the purpose of enforcing any award, this agreement shall be made a rule of the Court. The Arbitrators shall be commercial men.".
Οι εναγόμενοι-αιτητές ισχυρίζονται ότι η απαίτηση των εναγόντων έχει χαρακτήρα "διαφοράς" (dispute) που εμπίπτει στην πρόνοια της πιο πάνω παραγράφου 17 των Ναυλοσυμφώνων και υπόκειται σε παραπομπή σε διαιτησία, σε εφαρμογή της συμφωνίας των μερών.
Οι ενάγοντες-καθ'ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι η απαίτηση τους αφορά ναύλα με βάση τις τρεις συμφωνίες ναύλωσης και δεν εμπίπτει στην έννοια της "διαφοράς" και έτσι δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής η παράγραφος 17. Ισχυρίζονται επίσης ότι οι διάδικοι κατέληξαν σε συμφωνία, μετά από διαπραγματεύσεις, για την πληρωμή των ναύλων, την οποία όμως δεν ετίμησαν.
Η εξουσία του Δικαστηρίου για αναστολή της διαδικασίας και παραπομπή σε διαιτησία δεν είναι επιτακτική. Το Δικαστήριο ασκεί διακριτική ευχέρεια, με βάση το άρθρο 4(1) του Αγγλικού Arbitration Act 1950 (Βλέπε: Bulfracht v. Third World Steel Company Ltd. (1993) 1 Α.Α.Δ. 148).
Στην πιο πάνω απόφαση αναφέρονται οι ακόλουθες προϋποθέσεις που πρέπει να ικανοποιούνται για την παραπομπή σε διαιτησία:-
"1. Ύπαρξη έγκυρης συμφωνίας για παραπομπή της αμφισβήτησης σε διαιτησία.
2. Έναρξη διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου.
3. Έναρξη δικαστικής διαδικασίας από συμβαλλόμενο στη σύμβαση διαιτησίας ή από πρόσωπο που αξιώνει μέσω ή κάτω από αυτό εναντίον του αντισυμβαλλομένου ή εναντίον προσώπου που αξιώνει μέσω ή κάτω από αυτό.
4. Η δικαστική διαδικασία να είναι αναφορικά με την αμφισβήτηση που συμφωνήθηκε να παραπεμφθεί.
5. Η αίτηση για αναστολή να γίνεται από διάδικο στη δικαστική διαδικασία.
6. Υποβολή της αίτησης μετά την καταχώριση εμφάνισης και πριν την ανταλλαγή εγγράφων προτάσεων ή τη λήψη οποιουδήποτε άλλου διαβήματος στη διαδικασία.
7. Ο αιτητής να είναι έτοιμος και πρόθυμος να πράξει όλα τα αναγκαία για τη δέουσα διεξαγωγή της διαιτησίας.
(Βλ. Russel on Arbitration, 19η Έκδοση, σελ. 175.)".
Οι ενάγοντες ισχυρίζονται ότι οι προϋποθέσεις 4 και 7 δεν έχουν ικανοποιηθεί στην παρούσα υπόθεση.
Αναφορικά με την προϋπόθεση 7, η υποβολή της αίτησης για παραπομπή σε διαιτησία, έστω και αν δεν λήφθηκε κανένα μέτρο μέχρι σήμερα από τους εναγομένους, είναι ένδειξη ετοιμότητας και προθυμίας για προώθηση της διαδικασίας της διαιτησίας.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι: Είναι η απαίτηση των εναγόντων για την πληρωμή του ναύλου διαφορά ή αμφισβήτηση που εμπίπτει στην παράγραφο 17 των Ναυλοσυμφώνων;
Στην υπόθεση Hayter v. Nelson and House Insurance Co. [1990] 2 Lloyd's Rep. 265, ειπώθηκε ότι στην αίτηση για αναστολή της διαδικασίας και παραπομπή σε διαιτησία, δεν πρέπει να επιτρέπεται πλήρης ανάπτυξη της επιχειρηματολογίας των μερών πάνω στην ουσία της υπόθεσης.
Στην υπόθεση Ellerine Brothers (Pty.) Ltd. v. Klinger (C.A.) [1982] 1 W.L.R. 1375 επιβεβαιώθηκε ότι:-
"There is a dispute until the defendant admits that a sum is due and payable.....".
Στην υπόθεση Nova (Jersey) Knit Ltd. v. Kamungarn Spinnerie G.M.B.H., (H.L.) [1977] 1 Lloyd's Rep. 463 η Βουλή των Λόρδων απεφάσισε ότι δεν υπάρχει "διαφορά ή αμφισβήτηση" για τις απαιτήσεις με βάση συναλλαγματικές. Στις σελίδες 473-474 λέχθηκε:-
"A claim for freight has the following characteristic (vital to this case) which is the same as that of a claim on a bill of exchange.".
Στη μεταγενέστερη υπόθεση Colonial Bank (Now Bank of Boston Connecticut) v. European Grain & Shipping Ltd. (The "Dominique") [1989] 1 Lloyd's Rep. 431, αποφασίσθηκε ότι η απαίτηση για πληρωμή ναύλου εξομειώνεται με χρέος κάτω από συναλλαγματική. Εφόσον στην Κύπρο, με νομοθετική διάταξη, εφαρμοζόμενο Δίκαιο είναι το Αγγλικό, τυγχάνει εφαρμογής ο πιο πάνω κανόνας δικαίου.
Με βάση τις πιο πάνω αυθεντίες κατέληξα, ασκώντας τη διακριτική μου εξουσία, ότι η απαίτηση των εναγόντων δεν εμπίπτει στις πρόνοιες της παραγράφου 17 των ναυλοσυμφώνων.
Κατά συνέπεια αμφότερες οι αιτήσεις αποτυγχάνουν και απορρίπτονται με έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση-εναγόντων.
Oι αιτήσεις απορρίπτονται με έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση-εναγόντων.