|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 1 ΑΑΔ 584
27 Μαρτίου, 1998
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑOY, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
SIBYLLA HOTEL APPARTMENTS LTD.,
Eφεσείοντες-Εναγόμενοι,
v.
ΑΝΔΡΕΑ ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΛΤΔ.,
Eφεσιβλήτων-Εναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 9552)
Eυρήματα Δικαστηρίου — Αξιολόγηση αξιοπιστίας μαρτύρων — Αποδοχή της μαρτυρίας των εναγόντων η οποία κρίθηκε αξιόπιστη και έκδοση απόφασης ως η αξίωσή τους — Δεν υπήρχε πεδίο για επέμβαση από το Εφετείο.
Οι εφεσίβλητοι - ενάγοντες καταχώρησαν αγωγή για υπόλοιπο λογαριασμού εκ £6,797 για την αξία επίπλων που κατασκεύασαν και παρέδωσαν στους εφεσείοντες - εναγόμενους. Οι εφεσείοντες - εναγόμενοι ισχυρίστηκαν ότι δεν όφειλαν τίποτε και μάλιστα ανταπαιτούσαν ποσό εκ £3,081, αξία επίπλων των οποίων η παραγγελία είχε ακυρωθεί και δεν παραδόθηκαν σ' αυτούς.
Οι εφεσείοντες ισχυρίζονταν στην έκθεση υπερασπίσεώς τους ότι η σύμβαση δεν έγινε με αυτούς αλλά με άλλη εταιρεία. Επίσης η μαρτυρία που προσκόμισαν στο Δικαστήριο παρουσίαζε το διευθυντή των εφεσειόντων να λειτουργεί και για τις δύο εταιρείες.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση ως η αξίωση, αφού δέκτηκε τη μαρτυρία των εφεσιβλήτων πως η σύμβαση αφορούσε τους εφεσείοντες. Αναφορικά με την ουσία της υπόθεσης που ήταν κατά πόσο η εργασία, αντικείμενο του τεκμηρίου 3, δεν περιλαμβανόταν στην αρχική συμφωνία των διαδίκων και εφόσον παραδόθηκε στην εφεσείουσα αν εκκρεμεί η εξόφλησή της, το Δικαστήριο αποδέκτηκε τη θέση των εφεσιβλήτων πως η συμφωνία για την οποία εγέρθηκε η αξίωσή τους δεν είχε οποιαδήποτε σχέση με την αρχική συμφωνία που αφορούσε σε κατασκευή επίπλων αξίας £46.000 αλλά για έξτρα έπιπλα που αναφέρονταν στο τιμολόγιο τεκμ. 3, των οποίων η αξία ετιμολογείτο σε £8,728. Η παρατήρηση του πρωτόδικου Δικαστηρίου πως το ποσό των £1,931 που αφαιρείται από το πιο πάνω ποσό, δεν πληρώθηκε περιοδικά από τους εφεσείοντες, αλλά οι εφεσίβλητοι το αφαιρούν γιατί αντιπροσωπεύει έπιπλα που με κοινή συμφωνία δεν κατασκευάστηκαν είναι ορθή. Οι εφεσείοντες ανέβασαν την αξία των επίπλων αυτών σε £3,081, ποσό που ανταπαιτούν.
Η έφεση στρέφεται κατά των διαπιστώσεων του πρωτόδικου Δικαστηρίου που βασίστηκαν επί της αξιολόγησης της αξιοπιστίας των μαρτύρων, με την εισήγηση πως τα συμπεράσματά του ήσαν εσφαλμένα και αναιτιολόγητα.
Αποφασίστηκε ότι η πρωτόδικη απόφαση ήταν καθ' όλα όρθή.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους εναγομένους κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Aρέστης, Π.E.Δ.) που δόθηκε στις 31 Μαΐου, 1995 (Aρ. Aγωγής 4829/91) με την οποία υποχρεώθηκαν σε καταβολή ποσού Λ.K.6.797 προς την ενάγουσα, ως υπόλοιπο λογαριασμού για την αξία επίπλων που κατασκεύασε και παρέδωσε σ' αυτούς.
Α. Ποιητής, για τους Εφεσείοντες.
Ε. Φλουρέντζος, για τους Εφεσιβλήτους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η αγωγή της εφεσίβλητης εταιρείας, όπως διατυπώθηκε στην Έκθεση Απαιτήσεως ειδικά οπισθογραφημένης στο κλητήριο ένταλμα, ήταν για £6,797 υπόλοιπο λογαριασμού για την αξία επίπλων που κατασκεύασε και παρέδωσε στην εφεσείουσα εταιρεία. Ειδικώτερα, στην παράγραφο 2 της Έκθεσης Απαιτήσεως αναφέρεται πως τον Οκτώβρη του 1990 οι διάδικοι συμφώνησαν όπως η εφεσίβλητη κατασκευάσει διάφορα είδη επίπλων για τον εξοπλισμό των τουριστικών διαμερισμάτων της εφεσείουσας στην τιμή των £8,729. Στην παράγραφο 4 προστίθεται πως η εφεσείουσα κατέβαλε σε διάφορες ημερομηνίες έναντι του πιο πάνω ποσού £1,931, και έτσι παρέμεινε το υπόλοιπο που αξιωνόταν στην αγωγή.
Η εφεσείουσα στην Έκθεση Υπερασπίσεως και Ανταπαιτήσεως της ξεδιπλώνει ολόκληρη την εμπορική δοσοληψία των διαδίκων, η οποία περιλάμβανε την κατασκευή μεγάλου αριθμού επίπλων για τον εξοπλισμό των τουριστικών διαμερισμάτων της αξίας £46.000, έναντι της οποίας πλήρωσε £10.000, το δε υπόλοιπο ποσό χρηματοδοτήθηκε από εμπορική τράπεζα. Συνεπώς, η εφεσείουσα ισχυρίζεται πως δεν όφειλε τίποτε και μάλιστα ανταπαιτεί ποσό £3,081, αξία επίπλων των οποίων η παραγγελία είχε ακυρωθεί και δεν παραδόθηκαν σ' αυτήν. Μετά την αναφορά στα γεγονότα, που συνοψίζουμε πιο πάνω, η εφεσίβλητη στην Απάντησή της στην Έκθεση Υπερασπίσεως και Ανταπαιτήσεως παρέθεσε τους δικούς της ισχυρισμούς σε ολόκληρο το φάσμα των εμπορικών της σχέσεων με την εφεσείουσα, επιμένοντας στην Έκθεση Απαιτήσεως.
Η υπόθεση προχώρησε στην ακρόαση που ήταν κοπιώδης για το Δικαστήριο. Ο δικαστής, που εξέδωσε στις 31.5.95 την απόφαση του η οποία αποτελείται από 21 σελίδες, παρατηρεί στην αρχή, και συμφωνούμε μαζί του, πως η Έκθεση Απαιτήσεως δεν ήταν διατυπωμένη με τον πρέποντα τρόπο, έτσι που να μεταδίδεται μέσα από τις γραμμές της με σαφήνεια η αξίωση της εφεσίβλητης. Από την άλλη μεριά η εφεσείουσα με την Έκθεση Υπερασπίσεως και Ανταπαιτήσεως αντί να επικεντρωθεί στην πραγματική επίδικη διαφορά, όπως αυτή εμφανίζεται στην Έκθεση Απαιτήσεως, περιέπλεξε τα γεγονότα με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί σύγχυση και δυσκολία στη διάγνωση της αλήθειας από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Ευτυχώς όμως που ο δικαστής, όπως αποδεικνύεται στην απόφαση του, διατήρησε πλήρη έλεγχο επί της ουσίας της διαφοράς. Αφού αναφέρθηκε σε όσα άσχετα, κατά τη γνώμη μας, παρουσιάστηκαν ενώπιόν του, προχώρησε στον εντοπισμό της πραγματικότητας και κατέληξε σε ορθά συμπεράσματα και ετυμηγορία.
Η υπόθεση αποφασίστηκε καθ' ολοκληρίαν επί της αξιοπιστίας των μαρτύρων. Στο μακροσκελές περίγραμμα της αγόρευσης του δικηγόρου της εφεσείουσας καταβάλλεται προσπάθεια να προσβληθούν οι διαπιστώσεις του Δικαστηρίου, που βασίστηκαν στην αξιολόγηση της αξιοπιστίας των μαρτύρων, με την εισήγηση πως τα συμπεράσματα του ήσαν εσφαλμένα και αναιτιολόγητα.
Δε συμφωνούμε με την πιο πάνω εισήγηση. Το Δικαστήριο, όπως έχουμε ήδη πει, ενδιέτριψε με περισσή λεπτομέρεια σε όλες τις πτυχές της υπόθεσης, αιτιολόγησε δε πλήρως τα συμπεράσματα του, με ειδικη αναφορά στην μαρτυρία που προσκομίστηκε. Δεν έχουμε εντοπίσει κανένα βάσιμο λόγο που να δικαιολογεί την παρέμβαση μας στην πρωτόδικη απόφαση.
Από τον αχρείαστο κυκεώνα μαρτυρίας που παρουσιάστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου, ο δικαστής ξεχώρισε τρία επίδικα θέματα που έκρινε πως ήταν θεμελιακά.
α. Τον ισχυρισμό της εφεσείουσας πως δεν ευθύνεται για την αξίωση της εφεσίβλητης επειδή η σύμβαση έγινε με την Sunny Coast Hotel Apts Ltd και όχι με την ίδια.
β. Κατά πόσο η εργασία, αντικείμενο του τεκμηρίου 3, δεν περιλαμβάνονταν στην αρχική συμφωνία των διαδίκων, και εφόσον παραδόθηκε στην εφεσείουσα αν εκκρεμεί η εξόφλησή της.
γ. Ποία η αξία των επίπλων, που χαρακτηρίζονται ως «Μαριάννα», και που πράγματι δεν παραδόθηκαν γιατί ακυρώθηκε η παραγγελία τους.
Το Δικαστήριο βασιζόμενο στην αόριστη τοποθέτηση της εφεσείουσας στην Έκθεση Υπερασπίσεως της αναφορικά με το «α», αλλά και στη μαρτυρία που προσκομίστηκε ενώπιόν του, που αποδεδειγμένα παρουσίαζε τον διευθυντή της εφεσείουσας και της Sunny Coast Hotel Apts Ltd να λειτουργεί και για τις δυο εταιρείες, δέκτηκε τη μαρτυρία της εφεσίβλητης πως η σύμβαση αφορούσε την εφεσείουσα. Η κρίση του Δικαστηρίου πάνω σ΄αυτό το σημείο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.
Σε σχέση με το «β», που είναι και η ουσία της υπόθεσης, το Δικαστήριο αποδέκτηκε τη θέση της εφεσίβλητης πως η συμφωνία για την οποία ηγέρθη η αξίωση της δεν είχε οποιαδήποτε σχέση με την αρχική συμφωνία, που αφορούσε σε κατασκευή επίπλων αξίας £46,000 αλλά για έξτρα έπιπλα που αναφέρονται στο τιμολόγιο τεκμ.3, των οποίων η αξία τιμολογείται σε £8,728. Είναι γεγονός, και ορθά παρατηρεί το πρωτόδικο Δικαστήριο, πως το ποσό των £1,931, που αφαιρείται από το πιο πάνω ποσό, δεν πληρώθηκε περιοδικά από την εφεσείουσα, αλλά η εφεσίβλητη το αφαιρεί γιατί αντιπροσωπεύει έπιπλα τα οποία με κοινή συμφωνία δεν κατασκευάστηκαν. Αυτά τα έπιπλα είναι τα «Μαριάννα», των οποίων η εφεσείουσα ανεβάζει την αξία σε £3,081, ποσό που ανταπαιτεί.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε πως τα έπιπλα του τεκμηρίου 3 παραδόθηκαν στην εφεσίβλητη και από την προσαχθείσα μαρτυρία ικανοποποιήθηκε πως η κοστολογημένη τιμή τους ήταν λογική. Εξέδωσε επομένως απόφαση ως η αξίωση.
Δεν έχουμε εντοπίσει τίποτε, μολονότι γράφτηκαν πολλά στο περίγραμμα αγόρευσης του δικηγόρου της εφεσείουσας, που να καθιστά την υπό έφεση απόφαση τρωτή.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.