|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 78/98
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ.Κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.
Επί τοις αφορώσι το άρθρο 155.4 του Συντάγματος και τα άρθρα 3 και 9 των περί της Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμου 1964 όπως αυτή έχει τροποποιηθεί από τους νόμους 33/64, 35/75, 72/77, 59/81, 3/87 και 158/88
και
Επί τοις αφορώσι τους SAYAKHAT AIR COMPANY από το Καζακστάν για άδεια του Δικαστηρίου για έκδοση Διατάγματος MANDAMUS
και
Επί τοις αφορώσι την αστικήν υπόθεση υπ' αριθμόν 10280/98 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας
και
Επί τοις αφορώσι την ενδιάμεση απόφαση ημερομηνίας 13/8/98 που εξέδωσε η Δικαστής Στάλω Χατζηγιάννη Ιωσήφ στην αίτηση των εναγόντων ημερομηνίας 7/8/98 αναφορικά με αίτημα των εναγομένων όπως αυξηθεί η εγγύηση που δόθηκε για την έκδοση του προσωρινού διατάγματος και όπως η εγγύηση που θα δοθεί είναι τραπεζική και όχι προσωπική.
---------------------------
17 Αυγούστου 1998
Για τους αιτητές: κα Ε. Βραχίμη.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι αιτητές ζητούν όπως τους χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης προς έκδοση εντάλματος mandamus το οποίο να απευθύνεται στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας σε σχέση με εκκρεμούσα αίτηση, ημερομηνίας 7 Αυγούστου 1998, στην αγωγή αρ. 10280/98.
Οι αιτητές είναι εναγόμενοι στην αγωγή. Στην αίτηση, ημερομηνίας 7 Αυγούστου 1998, εκδόθηκε, στις 10 Αυγούστου 1998, προσωρινό διάταγμα με το οποίο απαγορευόταν
"στους εναγόμενους-καθ΄ων η αίτηση και/ή τους υπηρέτας και/ή αντιπροσώπους αυτούς από του να απογειώσουν το αεροσκάφος τύπου TUPOLEV 154 με αριθμό άφιξης SAH 9453 και/ή SAH 9454 ιδιοκτησία των καθ΄ων η αίτησης, από το αεροδρόμιο Πάφου την 10.8.98, μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου και/ή μέχρι οι καθ΄ων η αίτησης παράσχουν ικανοποιητική εξασφάλιση".
Το διάταγμα ορίστηκε επιστρεπτέον 13 Αυγούστου 1998. Κατ' εκείνη την ημερομηνία οι εναγόμενοι καταχώρησαν την ένστασή τους. Ενόψει της βραχύτητας του χρόνου δεν ετίθετο θέμα καθυστέρησης. Οι Ενάγοντες ζήτησαν αναβολή της ακρόασης για να μελετήσουν την ένσταση. Ο συνήγορος των εναγομένων εξέφρασε ανησυχία για τις οικονομικές επιπτώσεις της όποιας καθυστέρησης και εισηγήθηκε όπως, αν το αίτημα γινόταν δεκτό, η ακρόαση οριστεί για την επομένη. Το Δικαστήριο την ανέβαλε για σήμερα, 17 Αυγούστου 1998 9.00 π.μ. Και ήδη άρχισε.
΄Ομως, πριν από την αναβολή, ο συνήγορος των εναγομένων αποτάθηκε προφορικά για διαφοροποίηση του αρχικά τεθέντος όρου εγγύησης για έκδοση του προσωρινού διατάγματος. Ο όρος διαλάμβανε προσωπική εγγύηση των εναγόντων - εταιρείας περιορισμένης ευθύνης - ύψους £30,000. Οι εναγόμενοι επικαλούμενοι στοιχεία που εξέθεταν στην ένορκη δήλωση που συνόδευε την ένσταση τους, υπέβαλαν ότι η δοθείσα εγγύηση ήταν ανεπαρκής τόσο από άποψης ύψους όσο και εξασφάλισης. Εισηγήθηκαν αύξηση της σε τουλάχιστον $200,000 ΗΠΑ και να είναι τραπεζική. Ο συνήγορος των εναγόντων ενέστη, υποστηρίζοντας ότι οι εναγόμένοι δεν μπορούσαν να προωθήσουν το ζήτημα με προφορική αίτηση.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο, σε ενδιάμεση απόφασή του της ίδιας ημερομηνίας, ανέφερε σχετικά τα εξής:
"Εχω την άποψη ότι το θέμα αυτό μπορεί να αποφασιστεί από το Δικαστήριο κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας, μόνο αφού ολοκληρωθεί η ακροαματική διαδικασία του Προσωρινού Διατάγματος, ώστε το δικαστήριο να μπορεί να καταλήξει με ασφάλεια αν συνίσταται η αύξηση του ποσού της εγγύησης, αφού προηγουμένως προσαχθεί η όλη σχετική μαρτυρία και από τις δυο πλευρές. Στο παρόν στάδιο, προτού αρχίσει και ολοκληρωθεί η ακροαματική διαδικασία, κρίνω ότι το αίτημα αυτό είναι πρόωρο".
Είναι η θέση των εναγομένων ότι από το σκεπτικό του Επαρχιακού Δικαστηρίου προκύπτει ότι τελούσε με την αντίληψη ότι εστερείτο δικαιοδοσίας να επιφληθεί του ζητήματος σε εκείνο το στάδιο. Με αυτό ως δεδομένο, η συνήγορος τους με παρέπεμψε στην υπόθεση
Hartman (1990) 1 AAD 587 για να υποστηρίξει ότι μια τέτοια αντίληψη ήταν νομικά εσφαλμένη. Η συνήγορος επεσήμανε εξάλλου ότι στην προκείμενη περίπτωση, με την ίδια απόφαση, το Επαρχιακό Δικαστήριο προέβη σε διαφοροποίηση - υπό μορφή διευκρίνησης όπως το ίδιο τη χαρακτήρισε - του όρου για την παροχή εξασφάλισης από τους εναγομένους προς τους ενάγοντες για άρση της απαγόρευσης.Συμφωνώ βέβαια ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο διατηρούσε δικαιοδοσία να επιληφθεί του εν λόγω ζητήματος με τον τρόπο και κατά τον χρόνο που τέθηκε. Δεν μου φαίνεται όμως ότι τα όσα το Δικαστήριο ανέφερε στην απόφασή του σήμαιναν πως θεωρούσε ότι εστερείτο δικαιοδοσίας σε εκείνο το στάδιο. Το Δικαστήριο επεσήμανε κατ΄αρχήν ότι επρόκειτο περί ζητήματος για την επίλυση του οποίου θα ασκούσε διακριτική εξουσία. Εν συνεχεία θεώρησε ότι για "να μπορεί να καταλήξει με ασφάλεια" θα έπρεπε να αναμένει την αποκρυστάλλωση, με την ολοκλήρωση της ακρόασης. Αυτή η προσέγγιση αποτελούσε αφ΄εαυτής άσκηση διακριτικής εξουσίας. Η ορθότητα της οποίας θα μπορούσε να τεθεί υπό αμφισβήτηση. Δεν ελέγχεται όμως με προνομιακό ένταλμα.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Γ.Κ. Νικολάου
Δ.
/ΜΣι.