|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 1 ΑΑΔ 361
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 9988
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΑΡΤΕΜΙΔΗ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ/στών
Ντίνος Λύρα,
Εφεσείων
- ν. -
Πετρολίνα Λτδ,
Εφεσίβλητων
---------------------------
23 Φεβρουαρίου 1998
Για τον εφεσείοντα: Κ. Ταλαρίδης με Ν. Ταλαρίδου.
Για τους εφεσίβλητους: Α. Ζαχαρίου.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάου, Δ.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Εκκρεμούν στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας δύο διασταυρούμενες αγωγές μεταξύ των παρόντων διαδίκων. Τη μια, με αριθμό 880/94, την κίνησαν οι εφεσίβλητοι στις 10 Μαρτίου 1994 και την άλλη, με αριθμό 969/94, την κίνησε ο εφεσείων στις 18 Μαρτίου 1994. Οι εφεσίβλητοι αποτάθηκαν στο δικαστήριο για αναστολή της δεύτερης αγωγής και το δικαστήριο, με απόφαση ημερ. 29 Ιουνίου 1995, εξέδωσε σχετικό διάταγμα. Ασκήθηκε έφεση. Την οποία το Εφετείο επέτρεψε: βλ. Λύρας ν. Πετρολίνα Λτδ, Πολ. Έφ. 9483, ημερ. 27 Δεκεμβρίου 1996. Έκρινε ότι "ορθά ασκούμενη, η διακριτική εξουσία δεν μπορούσε παρά να οδηγήσει σε μόνο μια κατεύθυνση, ήτοι, στην απόρριψη της αίτησης των εφεσιβλήτων για αναστολή της αγωγής υπ΄ αρ. 969/94." Τα κριτήρια τα εξέθεσε ως εξής:
"Το ποια από δύο διασταυρούμενες αγωγές πρέπει να ανασταλεί, εξαρτάται από τις περιστάσεις. Γενικός και άκαμπτος κανόνας δεν υπάρχει. Ένας σημαντικός παράγοντας είναι το ποιος από τους δύο διαδίκους φέρει το βάρος απόδειξης εκεί όπου αυτό βρίσκεται στη μια πλευρά ή κυρίως στη μια πλευρά. Εκείνος που το φέρει πρέπει να αρχίζει πρώτος και γι΄ αυτό ορθό είναι να παραμένει η αγωγή στην οποία εκείνος είναι ενάγων. Άλλος σημαντικός παράγοντας είναι το κατά πόσο προκύπτει από μια αγωγή συγκεκριμένο ωφέλημα για τον ενάγοντα το οποίο δεν θα ήταν ορθό να του στερηθεί. Αν συντρέχει μόνο ο ένας από αυτούς τους παράγοντες, τότε υπερισχύει έναντι οποιωνδήποτε άλλων. Αν συνυπάρχουν, τότε το δικαστήριο τους σταθμίζει για να επιλέξει μεταξύ τους. Στην απουσία και των δύο αποκτά σημασία η χρονολογική σειρά στην καταχώρηση των αγωγών. Αυτοί οι τρεις παράγοντες δεν εξαντλούν τις δυνατότητες. Δεν αποκλείονται και άλλοι - ήσσονος όμως σημασίας συγκριτικά με τους πρώτους δύο - οι οποίοι θα μπορούσαν ίσως να εκτοπίσουν την χρονολογική σειρά."
Επεσήμανε δε, αναφορικά με τις ανάγκες της περίπτωσης, ότι ο εφεσείων είχε μεγαλύτερο βάρος απόδειξης και ότι η συνέχιση της δικής του αγωγής θα του παρείχε το ωφέλημα προώθησης εκκρεμούσας αίτησης για την έκδοση προσωρινού διατάγματος ενώ τέτοιο διάταγμα, προηγουμένως εκδοθέν προς όφελος των εφεσιβλήτων, είχε ήδη ακυρωθεί με δική τους πρόταση.
Τα δεδομένα που είχαν οδηγήσει το Εφετείο στο συμπέρασμα ότι δεν εδικαιολογείτο η αναστολή της αγωγής του εφεσείοντος σήμαιναν εξ αντιδιαστολής ότι, κατόπιν σχετικής αίτησης, θα καθίστατο δικαιολογημένη η αναστολή της αγωγής των εφεσιβλήτων. Και όμως, αίτηση την οποία ο εφεσείων υπέβαλε στις 14 Φεβρουαρίου 1997, απορρίφθηκε. Αυτό, καθώς είναι προφανές, ήταν το αποτέλεσμα της εσφαλμένης εντύπωσης του δικαστηρίου ότι υπήρχε σε ισχύ το προσωρινό διάταγμα που είχε αρχικά εκδοθεί στην αγωγή των εφεσιβλήτων. Το δικαστήριο πρόσθεσε ως λόγο για την απόρριψη της αίτησης και το ότι η αγωγή των εφεσιβλήτων βρισκόταν σε προχωρημένο στάδιο χωρίς ωστόσο να λάβει υπόψη ότι στην πορεία της αγωγής του εφεσείοντος είχε επιδράσει η εσφαλμένη αναστολή της. Η πρωτόδικη απόφαση δεν μπορεί παρά να παραμεριστεί, με αυτονόητη εν συνεχεία την έκβαση της αίτησης του εφεσείοντος για αναστολή της αγωγής των εφεσιβλήτων.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Εκδίδεται διάταγμα αναστολής της αγωγής με αριθμό 880/94 των εφεσιβλήτων. Συνακόλουθα, παρέχεται στους εφεσίβλητους άδεια όπως εντός 15 ημερών καταχωρήσουν ανταπαίτηση στην αγωγή με αριθμό 969/94 αναφορικά με ό,τι προβάλλουν στην ανασταλείσα αγωγή και εκδίδεται προς τούτο διάταγμα ανάλογα. Τα έξοδα πρωτόδικα να είναι έξοδα δίκης.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΕΘ