|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 1 ΑΑΔ 1559
28 Νοεμβρίου, 1997
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΘΩΜΑΣ ΣΚΟΥΛΑΡΑΣ,
Εφεσείων-Εναγόμενος,
v.
ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Α.Ε.,
Εφεσίβλητης-Ενάγουσας.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 9886).
Πολιτική Δικονομία — Έφεση — Απόρριψη αίτησης για παραμερισμό απόφασης που εκδόθηκε ερήμην — Η ύπαρξη συζητήσιμου θέματος για προβολή στην υπεράσπιση του εφεσείοντα, δεν διεγνώσθη από το πρωτόδικο Δικαστήριο, με αποτέλεσμα η απόφασή του για απόρριψη της αίτησης για παραμερισμό της απόφασης που εκδόθηκε ερήμην του εφεσείοντα, να ακυρωθεί από το Εφετείο.
Η παρούσα υπόθεση αφορά την υπογραφή διαφόρων εγγράφων και εντύπων από τον εφεσείοντα, για ενοικιαγορά αυτοκινήτου από πωλητή αυτοκινήτων ο οποίος, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του εφεσείοντα, ενεργούσε ως αντιπρόσωπος της εφεσίβλητης τράπεζας.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση ερήμην του εφεσείοντα, λόγω μη εμφάνισής του κατά την ημερομηνία ακρόασης στο Δικαστήριο. Στη συνέχεια απέρριψε την αίτησή του για παραμερισμό της απόφασης για να του δοθεί άδεια να προβάλει την υπεράσπισή του στην αγωγή. Η έφεση στρέφεται κατά της απόρριψης της εν λόγω αίτησης.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ο πρωτόδικος δικαστής προσήγγισε τους ισχυρισμούς που πρόβαλε ο εφεσείων για να δείξει ότι έχει συζητήσιμη υπεράσπιση, θεωρώντας πως θεμελίωνε την υπόθεσή του στη βάση της υπεράσπισης γνωστής ως non est factum, συμπεραίνοντας πως τέτοια υπεράσπιση δεν ήταν διαθέσιμη γι' αυτόν υπό το φως των γεγονότων της ένορκης δήλωσής του. Επίσης το πρωτόδικο Δικαστήριο διέπραξε σφάλμα όταν θεώρησε ότι στην ένορκη δήλωση ο προβαλλόμενος ισχυρισμός για διάπραξη απάτης δεν ενέπλεκε την τράπεζα.
2. Ο εφεσείων αναφέρεται στην αίτησή του σε γεγονότα βάσει των οποίων ο πωλητής αυτοκινήτων Γιώργος Δημητρίου διέπραξε απάτη εις βάρος του. Τα γεγονότα αυτά είναι ότι ο Δημητρίου είχε στην κατοχή του έγγραφα στα οποία η εφεσίβλητη τράπεζα εμφαίνεται ως η ιδιοκτήτρια του αυτοκινήτου, το οποίο πωλεί με όρους ενοικιαγοράς. Προβάλλει επομένως ως συζητήσιμο θέμα ο εν λόγω πωλητής να ενεργούσε κάτω υπό τις περιστάσεις που ισχυρίζεται ο εφεσείων, ως αντιπρόσωπος της τράπεζας η οποία και ως εκ τούτου δυνατό να κριθεί υπεύθυνη της ισχυριζόμενης από τον εφεσείοντα απάτης εις βάρος του.
Η έφεση επιτυγχάνει. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Η αίτηση του εφεσείοντα για απόκτηση άδειας για προβολή της υπεράσπισής του γίνεται αποδεκτή. Η εφεσίβλητη να καταβάλει τα έξοδα τόσο πρωτόδικα όσο και κατ' έφεση.
H έφεση έγινε δεκτή με έξοδα.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Saunders v. Anglia Building Society [1970] 3 All E.R. 961,
Financings Ltd. v. Stimson [1962] 3 All E.R. 386.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο 2 κατά της απόφασης, του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Aμμοχώστου που συνεδριάζει στην Λάρνακα (Oικονόμου, E.Δ.), ημερομηνίας στις 20.1.97 στην Aγωγή Aρ. 839/92, με την οποία απορρίφθηκε η αίτησή του για παραμερισμό της απόφασης που εκδόθηκε στην απουσία του.
Ελ. Βραχίμη (κα) με τον Λ. Βραχίμη, για τον Εφεσείοντα.
Γ. Πιττάτζης, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Χρ. Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ: Το Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου, που συνεδριάζει στη Λάρνακα, εξέδωσε στις 13.5.94 απόφαση στην αγωγή της ενάγουσας-εφεσίβλητης τράπεζας, ερήμην του εναγόμενου 2 - εφεσείοντα, ο οποίος καταχώρισε στις 3.2.95 αίτηση παραμερισμού της απόφασης για να δοθεί άδεια να προβάλει την υπεράσπισή του στην αγωγή. Το Δικαστήριο, με την υπό έφεση απόφασή του, που εκδόθηκε στις 20.1.97, απέρριψε το αίτημά του.
Ο εφεσείων υποστήριξε την επίδικη αίτηση του στο πρωτόδικο Δικαστήριο με ένορκη δήλωση, στην οποία εξηγούσε γιατί δεν εμφανίστηκε στο Δικαστήριο, όταν η αγωγή ήταν ορισμένη για ακρόαση, και παρέθετε τους λόγους που κατά την άποψή του αποδεικνύεται ως γνήσια και εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη η υπεράσπισή του.
Δεν μας απασχόλησε το πρώτο σκέλος της υπόθεσης γιατί και το ίδιο το πρωτόδικο Δικαστήριο μολονότι διαπίστωσε πως υπήρξε κάποια καθυστέρηση, εντούτοις έκρινε πως ο παράγοντας αυτός δεν θα λειτουργούσε εις βάρος του εφεσείοντα, αν κατέληγε στο συμπέρασμα πως ο εφεσείων είχε επιτύχει να δείξει εκ πρώτης όψεως υπεράσπιση.
Αναφορικά με την ουσία της επίδικης αίτησης, τους λόγους δηλαδή που πρόβαλε για να δείξει πως έχει συζητήσιμη υπεράσπιση, και ως εκ τούτου θα έπρεπε να του δοθεί η άδεια να την προβάλει, λέει τα πιο κάτω στην ένορκη δήλωσή του, στις παραγράφους 4, 5, 6 και 7.
"4. Εγώ είχα αναλάβει να διαπραγματευτώ με τον πωλητή την αγορά του αυτοκινήτου και με υπόδειξη του ειρημένου Γιώργου Δημητρίου υπέγραψα διάφορα έγγραφα και έντυπα τα οποία αυτός μου ανέφερε ότι σχετίζονταν με την αγορά και μεταβίβαση του αυτοκινήτου στο όνομα της γυναίκας μου καθώς και την μεταφορά της άδειας ταξί (του «Τ») από το παλιό μου αυτοκίνητο στο αυτοκίνητο που θα αγόραζε η γυναίκα μου.
5. Χωρίς να το γνωρίζω, ένα από τα έντυπα στα οποία με υπόδειξη του ειρημένου Γιώργου Δημητρίου έθεσα την υπογραφή μου, ήταν μια αίτηση για ενοικιαγορά αυτοκινήτου την οποία ο ειρημένος Γιώργος Δημητρίου στην συνέχεια υπέβαλε στην Τράπεζα.
6. Ως εκ τούτου η υπογραφή μου ως εγγυητή στην επίδικη ενοικιαγορά αποσπάστηκε με δόλο ή απάτη η δε εγγύηση είναι άκυρη.
7. Τόσον ο πρωτοφειλέτης εναγόμενος 1 όσον και ο εναγόμενος 3 μου είναι άγνωστοι."
Ο πρωτόδικος δικαστής προσήγγισε τους ανωτέρω ισχυρισμούς θεωρώντας πως ο εφεσείων θεμελίωνε την υπόθεσή του στη βάση της υπεράσπισης γνωστής ως «non est factum», με ειδική αναφορά στην Αγγλική νομολογία, όπου μια από τις βασικές αυθεντίες είναι: Saunders (Executrix of the estate of Rose Maud Gallie (deceased) v. Anglia Building Society (fomerly Northampton Town and County Building Society) [1970] 3 All E.R. p. 961. O δικαστής συμπεραίνει πως τέτοια υπεράσπιση, υπό το φως των γεγονότων της ένορκης δήλωσης του εφεσείοντα, δεν ήτο διαθέσιμη σ' αυτόν. Έκαμε επίσης αναφορά στην απάτη, που ισχυρίζεται ο εφεσείων πως διέπραξε εις βάρος του ο πωλητής των αυτοκινήτων Γιώργος Δημητρίου και είπε σχετικά: «ειδικώτερα σε ότι αφορά την απάτη ο κ. Βραχίμης ανέφερε αγορεύοντας ότι η απάτη έγινε από τρίτο πρόσωπο που στην προκείμενη περίπτωση ενεργούσε ως αντιπρόσωπος της τράπεζας. Τέτοια όμως θέση δεν βρίσκει κανένα έρεισμα στην ένορκη δήλωση του αιτητή. Ότι προκύπτει από την αίτηση του αιτητή αφορά κάποιο Γιώργο Δημητρίου χωρίς αναφορά σε εμπλοκή της τράπεζας».
Σ' αυτό το τελευταίο σημείο, που είναι και το σοβαρότερo στην αίτηση, έγκειται κατά τη γνώμη μας το λάθος του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Είναι γεγονός πως ο εφεσείων στην αίτησή του δε ανέφερε ειδικά πως ο Γιώργος Δημητρίου ενεργούσε ως αντιπρόσωπος της τράπεζας, αλλά κατά τη γνώμη μας τούτο δεν ήτο αναγκαίο. Ο εφεσείων αναφέρεται στην αίτησή του στα γεγονότα, βάσει και των οποίων ισχυρίζεται την απάτη που διαπράχθηκε εις βάρος του από τον Γιώργο Δημητρίου. Τι είναι όμως αυτά τα γεγονότα; Ο Γιώργος Δημητρίου είχε στην κατοχή του έγγραφα, στα οποία η εφεσίβλητη τράπεζα εμφαίνεται ως η ιδιοκτήτρια του αυτοκινήτου, το οποίο πωλεί με όρους ενοικιαγοράς. Προβάλλει επομένως ως συζητήσιμο θέμα, για το οποίο εμείς δεν εκφέρουμε οποιαδήποτε άποψη, ο πωλητής Γ.Δημητρίου να ενεργούσε, κάτω από τις περιστάσεις που ισχυρίζεται ο εφεσείων, ως αντιπρόσωπος της τράπεζας, η οποία και ως εκ τούτου δυνατό να κριθεί υπεύθυνη της ισχυριζόμενης από τον εφεσείοντα απάτης εις βάρος του. Η υπόθεση Financings Ltd. v. Stimson [1962] 3 All E.R. p. 386 είναι η σχετική.
Κρίνουμε ως εκ τούτου πως η έφεση πρέπει να επιτύχει. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Η αίτηση του εφεσείοντα, για να του δοθεί άδεια να προβάλει την υπεράσπισή του γίνεται αποδεκτή. Η εφεσίβλητη θα καταβάλει τα έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας και εδώ.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.