|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 1 ΑΑΔ 1495
17 Νοεμβρίου, 1997
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ/στές]
LOIZIAS & SONS CONTRACTING & BUILDING (OVERSEAS) LTD,
Εφεσείοντες-Εναγόμενοι,
v.
ΑΝΔΡΕΑ AΘΑΝΑΣΙΟΥ,
Εφεσίβλητου-Ενάγοντα.
(Πoλιτική Έφεση Αρ. 9513).
Αμέλεια — Εργατικό ατύχημα — Νεοπροσληφθείς ανειδίκευτος εργάτης τραυματίστηκε όταν έπεσε από ξύλινη δίοδο στο εργοτάξιο των εναγομένων όπου πήγε για να πιάσει δουλειά — Προσελήφθη από τον εξουσιοδοτημένο αντιπρόσωπο των εναγομένων — Το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι ο τραυματισμός του έγινε εντός των πλαισίων εργοδότησής του από τους εναγομένους ήταν, εν όψει της προσαχθείσας μαρτυρίας, ορθό — Επιδίκαση αποζημιώσεων Λ.Κ.4.500.
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι εν συντομία τα εξής:
Ο διευθυντής των εναγομένων έδωσε οδηγίες στον επιστάτη τους σε συγκεκριμένο εργοτάξιο να εξασφαλίσει ειδικευμένο και ανειδίκευτο προσωπικό. Ο ενάγων που ενδιαφερόταν να εργαστεί ως ανειδίκευτος εργάτης πήγε στο χώρο της εργασίας το Σάββατο όπου ο επιστάτης του ανέφερε ότι θα άρχιζε δουλειά την επόμενη Δευτέρα 5.1.1987. Ο τραυματισμός του έγινε τη Δευτέρα καθώς προχωρούσε στο εργοτάξιο κατόπιν οδηγιών της υπεύθυνης μηχανικού του έργου.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέκτηκε τη μαρτυρία του επιστάτη ότι η πρόσληψη του ενάγοντα έγινε κατόπιν οδηγιών του διευθυντή των εναγομένων για πρόσληψη προσωπικού και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μεταξύ ενάγοντος και εναγομένων υπήρχε σύμβαση εργασίας. Το Δικαστήριο εξετάζοντας την εν λόγω μαρτυρία στο σύνολό της κατέληξε ότι η εξήγηση για την άμεση πρόσληψη του εφεσίβλητου, ότι δηλαδή δεν υπήρχε δυνατότητα μεγάλης επιλογής λόγω έλλειψης εργατικού δυναμικού, ήταν λογική.
Οι εφεσείοντες ισχυρίστηκαν στην έφεση ότι ο ενάγων είπε κατά τη διάρκεια της μαρτυρίας του ότι δεν προσελήφθη από τον επιστάτη τον οποίο θεώρησε ως μεσάζοντα των εναγομένων, αλλά από την πολιτικό μηχανικό. Επίσης ότι δεν δημιουργήθηκε σύμβαση εργοδότησης αν δεν συμφωνήθηκε ακριβώς η αντιμισθία του ενάγοντα.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η απόφαση περί εργοδότησης ή όχι του ενάγοντα από τους εναγομένους δεν βασίζεται στο τι ο ίδιος νόμιζε ότι έγινε, αλλά στα γεγονότα που εκτέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου. Σύμφωνα με αυτά η πολιτικός μηχανικός ήταν εξουσιοδοτημένη αντιπρόσωπος των εναγομένων και συνεπώς ο ενάγων ορθά θεωρήθηκε ότι κατά το χρόνο του τραυματισμού του είχε ήδη εργοδοτηθεί από τους εναγομένους.
2. Ο ενάγων αποδέκτηκε τους συγκεκριμένους όρους εργοδότησης που του ανέφερε ο επιστάτης, και γι' αυτό βρέθηκε στις 5.1.1987 στο εργοτάξιο των εναγομένων για να πιάσει δουλειά.
3. Δεν ήταν δυνατό ο εν λόγω επιστάτης, ο οποίος ήταν νεοπροσληφθείς επιστάτης στο εργοτάξιο Πλατύ, να γνωρίζει ότι οι εναγόμενοι είχαν και εργοτάξιο στη Μακεδονίτισσα, όπου προσελήφθη για εργασία ο ενάγων, στο οποίο μάλιστα είχαν και ανάγκες σε προσωπικό, αν δεν ενημερωνόταν σχετικά με την ανάγκη πρόσληψης προσωπικού από το διευθυντή των εναγομένων. Ως εκ τούτου η απόρριψη από το πρωτόδικο Δικαστήριο του ισχυρισμού των εναγομένων ότι το εργοτάξιο στη Μακεδονίτισσα ήταν συμπληρωμένο είναι ορθή.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους εναγόμενους κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Aρέστης, Π.E.Δ.), που δόθηκε στις 30.6.95 (Aρ. Aγωγής 10326/87), με την οποία επιδικάσθηκε στον ενάγοντα το ποσό των Λ.K.4.500 σαν αποζημιώσεις για σωματικές βλάβες, τις οποίες υπέστη ύστερα από πτώση του από ξύλινη δίοδο στο εργοτάξιο των εναγομένων.
Στ. Α. Ρήγας, για τους Εφεσείοντες-Εναγόμενους.
Π. Αγγελίδης, για τον Εφεσίβλητο-Ενάγοντα.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
NIKOΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσίβλητος-ενάγων τραυματίστηκε στις 5.1.1987 ύστερα από πτώση του από ξύλινη δίοδο σε εργοτάξιο. Καταχώρησε αγωγή εναντίον των εναγομένων αξιώνοντας γενικές και ειδικές αποζημιώσεις για τις σωματικές βλάβες που υπέστη, ισχυριζόμενος ότι τραυματίστηκε ενώ βρισκόταν στην υπηρεσία των εναγομένων, ισχυρισμό που οι εναγόμενοι απορρίπτουν. Το πρωτόδικο δικαστήριο στην απόφασή του δέκτηκε ότι ο εφεσίβλητος κατά το χρόνο του τραυματισμού του ήταν στην υπηρεσία των εναγομένων και του επιδίκασε ποσό £4.500 που είχε ήδη αποφασιστεί σε προηγούμενη δικαστική διαδικασία. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η απόφαση είναι αποτέλεσμα επανεκδίκασης ύστερα από προηγούμενη έφεση στην οποία οι επιδικασθείσες αποζημιώσεις δεν αμφισβητήθηκαν.
Στην απόφασή του το πρωτόδικο δικαστήριο δέχεται ότι κάποιος Κώστας Στρατής (Μ.Ε.1) επιστάτης των εφεσειόντων στο συγκεκριμένο εργοτάξιο, ύστερα από σχετική εξουσιοδότηση του διευθυντή των εναγομένων για εξεύρεση προσωπικού, προσέλαβε τον εφεσίβλητο. Οι εφεσείοντες ισχυρίζονται ότι το Δικαστήριο λανθασμένα δέκτηκε τις μαρτυρίες του ενάγοντος και του Στρατή που περιείχαν αντιφάσεις και λανθασμένα κατέληξε ότι ο Στρατής είχε εξουσιοδότηση να προσλαμβάνει εκ μέρους των εφεσειόντων προσωπικό. Επίσης ισχυρίζονται ότι το Δικαστήριο λανθασμένα κατέληξε ότι μεταξύ του ενάγοντος και των εφεσειόντων υπήρχε σύμβαση εργασίας.
Το πρωτόδικο δικαστήριο στηρίκτηκε πάνω στη μαρτυρία του Στρατή ο οποίος κατέθεσε ότι ο διευθυντής των εναγομένων Παναγιώτης Λοϊζιάς του έδωσε οδηγίες να εξασφαλίσει ειδικευμένο και ανειδίκευτο προσωπικό, τόσο για το έργο στο οποίο ο ίδιος εργαζόταν, όσο και για άλλη εργασία που οι εναγόμενοι εκτελούσαν στη Μακεδονίτισσα, καθορίζοντάς του μάλιστα τόσο τον αριθμό όσο και το είδος των εργατών που θα έστελλε σε κάθε εργοτάξιο. Ο Στρατής πληροφόρησε σχετικά το Γραφείο Εργασίας και ως αποτέλεσμα δέκτηκε ένα τηλεφώνημα από τον ενάγοντα που ενδιαφερόταν να εργαστεί ως ανειδίκευτος εργάτης. Ο Στρατής οδήγησε τον ενάγοντα στο χώρο της εργασίας στη Μακεδονίτισσα, όπου του ανέφερε ότι θα άρχιζε δουλειά τη Δευτέρα.
Ο ενάγων στη δική του μαρτυρία ανέφερε ότι έφτασε στο εργοτάξιο τη Δευτέρα 5.1.1987 γύρω στις 7.00 το πρωί και λίγο αργότερα κατέφθασε κάποια Μενοικέα, που ήταν η υπεύθυνη μηχανικός του έργου. Ο ενάγων της ανέφερε ότι το προηγούμενο Σάββατο τον οδήγησε εκεί ο Στρατής για να προσληφθεί και η Μενοικέα του είπε να προχωρήσει προς το χώρο του εργοταξίου. Καθώς προχωρούσε στο εργοτάξιο τραυματίστηκε.
Αντίθετα η θέση του διευθυντή των εναγομένων ήταν ότι τα καθήκοντα του Στρατή περιορίζονταν απλώς στην παροχή οδηγιών στο προσωπικό και εφ' όσον υπήρχαν ελλείψεις στη συμπλήρωση του προσωπικού. Ο Στρατής θα έπρεπε να οδηγεί στο εργοτάξιο τους νέους εργάτες ώστε να συμφωνούν με τον ίδιο τους όρους εργοδότησης. Ο Λοϊζιάς παραδέκτηκε ότι η Μενοικέα ήταν η πολιτικός μηχανικός υπεύθυνη του έργου στο εργοτάξιο της Μακεδονίτισσας. Ισχυρίστηκε τέλος ότι ουδέποτε προσέλαβε στην εργασία του τον εφεσίβλητο και ότι μόνο ο ίδιος, ο αρχιμηχανικός και ο υπεύθυνος του λογιστηρίου μπορούσε να προβαίνει σε προσλήψεις προσωπικού.
Το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς αυτούς, επισημαίνοντας ότι αν ο Στρατής δεν είχε ενημερωθεί από το Λοϊζιά και για τα δύο εργοτάξια καθώς και για την ανάγκη εξεύρεσης εργατών γι' αυτά, δεν θα μπορούσε να γνωρίζει καν την ύπαρξη του δεύτερου εργοτάξιου ούτως ώστε να οδηγήσει τον εναγόμενο στις 3.1.1987 εκεί. Αν ο Στρατής, παρατηρεί το πρωτόδικο δικαστήριο, δεν είχε οδηγίες να εξεύρει προσωπικό και μάλιστα για το εργοτάξιο της Μακεδονίτισσας, θα ήταν πολύ παράτολμο γι' αυτόν, όντας ο ίδιος υπάλληλος που μόλις είχε και εκείνος προσληφθεί, να στείλει κάποιον να εργαστεί κάπου όπου γνώριζε ότι άλλοι ήταν υπεύθυνοι επιστάτες και μηχανικοί του έργου. Το Δικαστήριο κατέληξε ότι ο Στρατής είχε εξουσιοδότηση από το διευθυντή των εναγομένων να βρίσκει και προσλαμβάνει προσωπικό και για τα δύο εργοτάξια. Δέκτηκε περαιτέρω ότι ο Στρατής ενεργώντας με βάση αυτή την εντολή επιστράτευσε τον ενάγοντα στον οποίο μάλιστα φρόντισε να γνωρίσει τον τόπο εργασίας. Το Δικαστήριο εξετάζοντας τη μαρτυρία του Στρατή στην ολότητά της κατέληξε ότι η εξήγησή του για την άμεση πρόσληψη του εφεσίβλητου, ότι δηλαδή δεν υπήρχε η δυνατότητα μεγάλης επιλογής λόγω έλλειψης εργατικού δυναμικού, ήταν λογική.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσειόντων έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στο ότι ο ενάγων κατά τη διάρκεια της μαρτυρίας του είπε ότι δεν προσελήφθη από τον κ. Στρατή τον οποίο θεώρησε ως μεσάζοντα των εναγομένων, αλλά από τη Μενοικέα. Το πρωτόδικο δικαστήριο με λεπτομέρεια εξηγεί ότι η απόφαση ότι ο ενάγων εργοδοτήθηκε από τους εναγόμενους ή όχι δεν βασίζεται στο τι ο ίδιος νομίζει ότι έγινε, αλλά στα γεγονότα που ο ενάγων και οι άλλοι βέβαια μάρτυρες εξέθεσαν ενώπιόν του Δικαστηρίου. Ο ενάγων εξέθεσε τα γεγονότα όπως τα αντιλήφθηκε. Τα πραγματικά γεγονότα συνεκτιμούμενα βοηθούν το Δικαστήριο να αποφασίσει τελικά αν ο ενάγων προσελήφθη ή όχι. Το Δικαστήριο δέκτηκε ότι η εξουσιοδότηση του Λοϊζιά προς το Στρατή έφτανε μέχρι του σημείου τελικής πρόσληψης εργατών. Προχωρά και σχολιάζει ότι ακόμα κι' αν ο Στρατής δεν είχε εξουσία πρόσληψης αλλά μόνο εντοπισμού και επαφής εργατών, ο ενάγων κατέστη εργοδοτούμενος των εναγομένων από τη στιγμή που η Μενοικέα τον δέκτηκε και του έδωσε την εντολή να προχωρήσει για εργασία προς το εργοτάξιο. Η Μενοικέα ήταν εξουσιοδοτημένη αντιπρόσωπος των εναγομένων και συνεπώς ο ενάγων ορθά θεωρήθηκε ότι είχε ήδη εργοδοτηθεί από τους εναγόμενους κατά το χρόνο του τραυματισμού του.
Άλλο σημείο που ηγέρθη είναι κατά πόσο συμφωνήθηκε το ακριβές ύψος της αμοιβής του ενάγοντος και κατ' ακολουθία αν υπήρξε τελικός καταρτισμός οποιασδήποτε σύμβασης. Αν δεν συμφωνήθηκε ακριβώς η αντιμισθία του τότε, σύμφωνα με τους εφεσείοντες, η σύμβαση εργοδότησης, ακόμα και αν καταρτίστηκε, είναι άκυρη λόγω αοριστίας. Το Δικαστήριο δέκτηκε ότι ο Στρατής ανέφερε στον ενάγοντα ότι θα έπαιρνε το νόμιμο ελάχιστο του μισθού, σύμφωνα με τη σύμβαση μεταξύ συντεχνιών και εργοδοτών. Η αναφορά αυτή καταλήγει σε συγκεκριμένους όρους εργοδότησης και είναι γι΄αυτό το λόγο αρκετή. Ο ενάγων συμφώνησε, αποδέκτηκε δηλαδή τους όρους και γι' αυτό βρέθηκε στις 5.1.1987 στο εργοτάξιο των εναγομένων για να πιάσει δουλειά.
Βρίσκουμε τέλος ότι δεν ευσταθεί ούτε ο ισχυρισμός του δικηγόρου των εφεσειόντων ότι δεν απορρίφθηκε η θέση ότι το προσωπικό στο εργοτάξιο της Μακεδονίτισσας ήταν συμπληρωμένο. Αντίθετα το Δικαστήριο απορρίπτοντας τον πιο πάνω ισχυρισμό αναφέρει ότι ο Στρατής όντας ο ίδιος νεοπροσληφθείς δεν θα μπορούσε να γνωρίζει τα εργοτάξια των εναγομένων, εκτός βέβαια αν είχε ενημερωθεί σχετικά με την ανάγκη πρόσληψης προσωπικού από το διευθυντή των εναγομένων. Δεν θα ήταν δυνατό ο Στρατής, επιστάτης στο εργοτάξιο στο Πλατύ, να γνωρίζει ότι οι εφεσείοντες είχαν και εργοτάξιο στη Μακεδονίτισσα, στο οποίο μάλιστα είχαν και ανάγκες σε προσωπικό. Όσο δε αφορά τον ισχυρισμό ότι η συνομιλία του ενάγοντος με τη Μενοικέα αποτελεί εξ ακοής μαρτυρία που δεν θα έπρεπε να ληφθεί υπ' όψη, αρκεί να λεχθεί ότι το επιχείρημα δεν ευσταθεί.
Εν όψει όλων των πιο πάνω βρίσκουμε ότι οι εφεσείοντες δεν έχουν δείξει οποιοδήποτε λόγο γιατί το Εφετείο να παρέμβει και να τροποποιήσει την απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου την οποία βρίσκουμε ότι είναι ορθή, απόλυτα λογική και στηριγμένη στη δοθείσα μαρτυρία. Η έφεση απορρίπτεται. με έξοδα όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.