|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 1 ΑΑΔ 984
9 Σεπτεμβρίου, 1997
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στές]
ΚΛΕΟΠΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
Εφεσείων,
v.
SOUTH AFRICAN EAGLE INSURANCE COMPANY LTD,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 9617).
Αποζημιώσεις — Μεταβίβαση κλαπέντος αυτοκινήτου υπό συνθήκες που απέκλειαν την ύπαρξη καλής πίστης — Ο κάτοχος του αυτοκινήτου δεν αποκτά δικαίωμα νόμιμης ιδιοκτησίας επί αυτού, παρά το γεγονός ότι επί του πιστοποιητικού εγγραφής εμφανιζόταν ως νόμιμος ιδιοκτήτης — Επιδίκαση υπέρ των ασφαλιστών του αυτοκινήτου του ποσού που κατέβαλαν στον νόμιμο ιδιοκτήτη — Επικυρώθηκε από το Εφετείο.
Mηχανοκίνητα οχήματα — Πιστοποιητικό εγγραφής — Δεν συνιστά τίτλο κυριότητας — Oι περί Mηχανοκινήτων Oχημάτων και Tροχαίας Kινήσεως Kανονισμοί του 1984, Kαν. 8.
Οι εφεσίβλητοι ήταν ασφαλιστές αυτοκινήτου το οποίο κλάπηκε στη Νότιο Αφρική στις 10.8.1990. Αφού αποζημίωσαν τον εκεί ιδιοκτήτη του, απέκτησαν οι ίδιοι την κυριότητα. Το εν λόγω αυτοκίνητο εισήχθη στην Κύπρο στις 26.11.1990 και εντοπίστηκε στην κατοχή του εφεσείοντα, εμπόρου αυτοκινήτων, ο οποίος ισχυριζόταν ότι αποτελούσε δική του νόμιμη ιδιοκτησία.
Οι εφεσίβλητοι κίνησαν αγωγή αξιώνοντας διάταγμα για παράδοση του αυτοκινήτου και εναλλακτικά αποζημιώσεις για την αξία του όπως και εν πάση περιπτώσει και αποζημιώσεις για παράνομη κατακράτηση ή ιδιοποίηση.
Ο εφεσείων ισχυρίστηκε ότι αγόρασε το αυτοκίνητο έναντι νομίμου ανταλλάγματος και καλή τη πίστει σε ανοικτή αγορά από τον, δυνάμει Κυπριακού πιστοποιητικού εγγραφής, εμφανιζόμενο ως νόμιμο ιδιοκτήτη.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάσισε ότι: (α) το αυτοκίνητο ήταν όντως εκείνο που είχε κλαπεί στη Νότιο Αφρική και ότι στην Κύπρο ενεγράφη με την προσκόμιση πλαστών εγγράφων, (β) ο εφεσείων δεν απέκτησε δικαίωμα ιδιοκτησίας, διότι δεν ενήργησε καλή τη πίστει και (γ) δεν συνέτρεχαν οι περιστάσεις του Άρθρου 27 του περί Πωλήσεως Αγαθών Νόμου, Κεφ. 267, για τη μεταβίβαση κυριότητας από μη ιδιοκτήτη, και επεδίκασε στους εφεσίβλητους το ποσό που κατέβαλαν για την πρόσκτηση του αυτοκινήτου.
Η παρούσα αίτηση εστόχευε στην προσβολή των πρωτόδικων ευρημάτων που αναφέρονται πιο πάνω.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Όλα τα πρωτόδικα ευρήματα ετεκμηριώνοντο από τη σχετική μαρτυρία.
2. Η ύπαρξη πιστοποιητικού εγγραφής του αυτοκινήτου, δεν αποτελούσε καθοριστικό παράγοντα. Σύμφωνα με τον Κανονισμό 8 των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών του 1984 (Κ.Δ.Π. 66/1984), το πιστοποιητικό εγγραφής λογίζεται ως εκ πρώτης όψεως απόδειξη της εγγραφής. Το Άρθρο 30 του περί Πωλήσεως Αγαθών Νόμου, το οποίο επικαλέσθηκε ο εφεσείων, δεν σχετίζεται με την παρούσα υπόθεση, διότι προϋποθέτει καλή πίστη που δεν υπήρχε εδώ και επίσης οι περιστάσεις εφαρμογής του είναι εντελώς διάφορες από εκείνες της παρούσας υπόθεσης.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα που θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Υπόθεση που αναφέρθηκε:
Central Newbury Car Auctions Ltd. v. Unity Finance Ltd. and Another [1956] 3 All E.R. 905.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Αναστασίου, Π.E.Δ., Xαραλάμπους E.Δ.) (Aρ. Aγωγής 1689/92) με την οποία επιδικάσθηκε εναντίον του το ποσό των R41.087,50 (Pάντς Nοτίου Aφρικής) ως αποζημίωση.
E. Nικολαΐδου για Π. Σιβιτανίδη. για τον Εφεσείοντα.
Xρ. Kληρίδης, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Nικολάου, Δ.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Οι εφεσίβλητοι ήταν οι ασφαλιστές αυτοκινήτου το οποίο κλάπηκε στις 10 Αυγούστου 1990 στη Νότιο Αφρική. Ειδοποιήθηκαν περί της κλοπής οι τοπικές Αστυνομικές Αρχές. Επειδή εν συνεχεία δεν διαφαινόταν άμεσο ενδεχόμενο ανεύρεσης του αυτοκινήτου, οι εφεσίβλητοι αποζημίωσαν τον εκεί ιδιοκτήτη, καταβάλλοντάς του ποσό R.41,087.50 (Ραντς Νοτίου Αφρικής) και απέκτησαν οι ίδιοι την κυριότητα.
Η προσπάθεια για ανεύρεση του αυτοκινήτου συνεχίστηκε. Και απέληξε, κατά τας αρχάς του 1992, στον εντοπισμό αυτοκινήτου το οποίο κυκλοφορούσε στην Κύπρο και το οποίο, σύμφωνα με τους εφεσίβλητους, ήταν το δικό τους.
Επρόκειτο για αυτοκίνητο που εισήχθη στην Κύπρο στις 26 Νοεμβρίου 1990 και ενεγράφη στις 26 Αυγούστου 1991 με αρ. ABC 462 στο όνομα κάποιου Κυριάκου Ελευθεριάδη που είναι αδελφός γαμβρού του εφεσείοντος. Ο εφεσείων που ήταν έμπορος αυτοκινήτων εμφανίζεται να αγόρασε το αυτοκίνητο από εκείνο το πρόσωπο κατά το 1991. Επήλθε πάντως η σχετική μεταβολή στο πιστοποιητικό εγγραφής και ο εφεσείων έκτοτε κατείχε το αυτοκίνητο. Οι εφεσίβλητοι τον κάλεσαν να τους το παραδώσει. Εκείνος αρνήθηκε, ισχυριζόμενος ότι αποτελούσε δική του νόμιμη ιδιοκτησία.
Οι εφεσίβλητοι κίνησαν τότε αγωγή αξιώνοντας διάταγμα για παράδοση του αυτοκινήτου και εναλλακτικά αποζημιώσεις για την αξία του όπως εν πάση περιπτώσει και αποζημιώσεις για παράνομη κατακράτηση ή ιδιοποίηση. Στη δίκη απασχόλησαν, ως προς την ευθύνη, τρία κύρια θέματα. Το πρώτο ήταν το κατά πόσο το αυτοκίνητο του οποίου ο εφεσείων εμφανιζόταν ως ιδιοκτήτης και κάτοχος ήταν πράγματι το κλαπέν αυτοκίνητο των εφεσιβλήτων. Το δεύτερο, που προσλάμβανε σημασία μόνο κατόπιν καταφατικής απάντησης στο πρώτο, ήταν το κατά πόσο επήλθαν περιστάσεις εκ των οποίων θα έπρεπε να αναγνωριστεί στον εφεσείοντα δικαίωμα ιδιοκτησίας. Πρόβαλε, σε σχέση με αυτό, ότι αγόρασε το αυτοκίνητο έναντι νομίμου ανταλλάγματος και καλή τη πίστει σε ανοικτή αγορά από τον, δυνάμει Κυπριακού πιστοποιητικού εγγραφής, εμφανιζόμενο ως νόμιμο ιδιοκτήτη. Και το τρίτο ήταν το κατά πόσο οι εφεσίβλητοι προέβησαν ή όχι με σπουδή στα αναγκαία διαβήματα για εντοπισμό του αυτοκινήτου. Ο εφεσείων πρόβαλε σχετικά ότι οι εφεσίβλητοι κωλύονταν λόγω αμέλειας να αμφισβητήσουν ότι ο εφεσείων νομίμως απέκτησε το αυτοκίνητο διότι δεν κινητοποίησαν αμέσως με δική τους πρωτοβουλία και την ΙΝΤΕΡΠΟΛ για ταχύτερο εντοπισμό του αυτοκινήτου, αρκεσθέντες αρχικά σε μόνο καταγγελία στις αστυνομικές αρχές της Νοτίου Αφρικής.
Το δικαστήριο κατέληξε, ενόψει της προσαχθείσας μαρτυρίας, ότι το αυτοκίνητο ήταν όντως εκείνο που είχε κλαπεί στη Νότιο Αφρική και ότι στην Κύπρο ενεγράφη με την προσκόμιση πλαστών εγγράφων· ότι ο εφεσείων δεν απέκτησε δικαίωμα ιδιοκτησίας διότι, καθώς προέκυπτε, δεν ενήργησε καλή τη πίστει, ούτε και συνέτρεχαν οι περιστάσεις που εκτίθεντο στο άρθρο 27 του περί Πωλήσεως Αγαθών Νόμου, Κεφ. 267, για τη μεταβίβαση κυριότητας από μη ιδιοκτήτη και ότι η καταγγελία στις αστυνομικές αρχές της Νοτίου Αφρικής δεν υπολειπόταν ό,τι μπορούσε να αναμενόταν υπό τις περιστάσεις. Τέλος, επεδίκασε στους εφεσίβλητους το ποσό που κατέβαλαν για την πρόσκτηση του αυτοκινήτου, κρίνοντας πως εν προκειμένω αυτό αποτελούσε από μόνο του επαρκή θεραπεία.
Ο εφεσείων προσβάλλει και τα τρία πρωτόδικα ευρήματα. Τίποτε όμως δεν προτάθηκε που να επισκιάζει την ορθότητά τους. Όχι μόνο τα επέτρεπε η προσαχθείσα μαρτυρία αλλά και τα καθιστούσε αναπόφευκτα. Σε ό,τι αφορά την ταυτότητα του αυτοκινήτου η μαρτυρία παρέμεινε συντριπτική παρόλον που παρεισέφρησε κάποια αριθμητική ανακρίβεια. Εξηγήθηκε όμως αυτή ώστε να καθίσταται, όπως ορθά υποδεικνύεται στην πρωτόδικη απόφαση, άνευ ουσιαστικής σημασίας. Ως προς τις περιστάσεις κάτω από τις οποίες ο εφεσείων, καθώς ο ίδιος ανέφερε, αγόρασε το αυτοκίνητο, η σχετική μαρτυρία, η οποία συζητείται στην πρωτόδικη απόφαση, καταδείχνει πειστικά ότι αυτός δεν μπορεί να ενήργησε καλόπιστα. Η ύπαρξη πιστοποιητικού εγγραφής του αυτοκινήτου δεν αποτελούσε καθοριστικό παράγοντα. Σύμφωνα με τον Κανονισμό 8 των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών του 1984 (Κ.Δ.Π. 66/1984) "το πιστοποιητικόν εγγραφής λογίζεται ως εκ πρώτης όψεως απόδειξις της εγγραφής ....". Το πιστοποιητικό εγγραφής μηχανοκινήτου οχήματος δεν αποτελεί λοιπόν τίτλο κυριότητας και μάλιστα αδιάσειστο, όπως πρότεινε η συνήγορος του εφεσείοντος, αλλά μόνο ένδειξη περί κυριότητος. Και αυτή η ένδειξη υποχωρεί μπροστά σε άλλη που αποκαλύπτει την πραγματικότητα. Όπως άλλωστε συμβαίνει και στην Αγγλία: βλ. Central Newbury Car Auctions Ltd v. Unity Finance Ltd and Another [1956] 3 All E.R. 905. Ο εφεσείων επικαλέστηκε και το άρθρο 30 του περί Πωλήσεως Αγαθών Νόμου. Δεν παρίσταται όμως ανάγκη να το συζητήσουμε διότι όχι μόνο διαλαμβάνονται εκεί περιστάσεις εντελώς διάφορες από εκείνες που απασχόλησαν στην προκείμενη περίπτωση αλλά και διότι προϋποθέτει καλή πίστη που δεν υπήρχε εδώ. Τέλος, και το εύρημα ότι η καταγγελία στις αστυνομικές αρχές Νοτίου Αφρικής επαρκούσε ως μέτρο στην αναζήτηση του αυτοκινήτου, ήταν πλήρως δικαιολογημένο. Στην εξέλιξη ήταν που η ιχνηλάτηση κατέστησε πρόσφορα και άλλα διαβήματα.
Η έφεση αποτυγχάνει. Και απορρίπτεται με έξοδα. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
H έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα που θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.