|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 1 ΑΑΔ 757
8 Ioυλίου, 1997
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
LAPERTAS FISHERIES LTD,
Ενάγοντες,
v.
ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ "SEA WAY L" ΚΑΙ ΑΛΛΩN (AΡ. 1),
Εναγομένων.
(Αγωγή Nαυτοδικείου Αρ. 76/97).
Αποφάσεις και Διατάγματα — Ναυτοδικείο — Έκδοση προσωρινού διατάγματος σε αγωγή in rem κατά του εναγόμενου πλοίου και της εναγομένης 2 ως ιδιοκτήτριάς του, που απαγόρευε στην εναγόμενη 2 να το αποξενώσει μέχρι τελικής εκδίκασης της αγωγής — Το Δικαστήριο δεν ικανοποιήθηκε ότι η εναγόμενη 2 ήταν κατά πάντα ουσιώδη χρόνο η ιδιοκτήτρια του πλοίου — Ακύρωση του εκδοθέντος διατάγματος.
Η ενάγουσα εταιρεία, ιδιοκτήτρια εγκαταστάσεων εκτροφής και παραγωγής ψαριών κίνησε αγωγή για αποζημιώσεις εναντίον του εναγομένου πλοίου και της εναγομένης 2 για απώλειες που υπέστη στις εγκαταστάσεις και τα ψάρια της ως αποτέλεσμα διαρροής πετρελαίου στη θάλασσα κατά την εκφόρτωσή του από το εναγόμενο πλοίο. Εξασφάλισε μετά από μονομερή αίτηση την έκδοση προσωρινού διατάγματος, που απαγόρευε στην εναγόμενη 2 να αποξενώσει ή επιβαρύνει το εναγόμενο πλοίο χωρίς τη γραπτή της συγκατάθεση. Οι εναγόμενοι ενέστησαν στο διάταγμα. Στην ένορκη δήλωση που συνόδευε την ένστασή τους αμφισβήτησαν ότι είναι ιδιοκτήτες του πλοίου και επεσύναψαν τεκμήρια προς απόδειξη του ισχυρισμού τους.
Η δικηγόρος των αιτητών έθιξε θέμα εγκυρότητας της ενόρκου δηλώσεως λόγω του ότι έγινε από δικηγόρο ο οποίος πήρε τις πληροφορίες του και τα έγγραφα από την εναγομένη 2, αλλά πουθενά δεν επιβεβαιώνει την αλήθεια των πληροφοριών αυτών.
Το Δικαστήριο απέρριψε την ένσταση των αιτητών και αποφάνθηκε ότι όπου η ένορκη δήλωση αναφέρεται σε γεγονότα, αυτά περιορίζονται στη ιδιοκτησία του πλοίου από την εναγομένη 2 και υποστηρίζονται από τα επισυνημμένα τεκμήρια.
Οι βασικοί λόγοι που προβάλλονται για τη μη συνέχιση του διατάγματος είναι:
1. Έλλειψη δικαιοδοσίας γιατί η απαίτηση δεν καλύπτεται από τα Άρθρα 19 και 29 του Νόμου 14/60 με τα οποία υιοθετείται η δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αγγλίας σε θέματα ναυτοδικείου με βάση το Administration of Justice Act 1956.
2. Οι ενάγοντες δεν είναι ενδιαφερόμενο μέρος, που έχει συμφέρον στο πλοίο.
3. Η εναγομένη 2 δεν ήταν ιδιοκτήτρια όταν καταχωρήθηκε η αγωγή.
Αποφασίστηκε ότι:
Για να δικαιολογείται το διάταγμα εναντίον της εναγομένης 2, θα πρέπει να ικανοποιηθεί το Δικαστήριο ότι πράγματι η εναγόμενη 2 ήταν και είναι κατά πάντα ουσιώδη χρόνο η ιδιοκτήτρια του πλοίου. Η αιτήτρια απέτυχε να το αποδείξει και ως εκ τούτου δεν δικαιολογείται η συνέχιση του διατάγματος. Ως εκ τούτου το εκδοθέν διάταγμα ακυρώνεται.
Tο εκδοθέν διάταγμα ακυρώθηκε. Eπιδικάσθηκαν έξοδα υπέρ της καθ' ης η αίτηση.
Aγωγή.
Aγωγή Nαυτοδικείου με την οποία η ενάγουσα εταιρεία, σαν ιδιοκτήτρια εκτροφής και παραγωγής ψαριών, αξιοί αποζημιώσεις εναντίον του εναγόμενου πλοίου και της εναγόμενης 2 εταιρείας σαν ιδιοκτήτριας του πλοίου, για ζημιές, απώλειες και έξοδα που υπέστη στις εγκαταστάσεις και τα ψάρια της, ως αποτέλεσμα διαρροής πετρελαίου στη θάλασσα κατά την εκφόρτωσή του από το εναγόμενο πλοίο.
Λ. Καμμίτση (κα), για τους Eνάγοντες.
Ν. Ιωάννου (κα), για τους Eναγόμενους.
APTEMHΣ, Δ.: Aνάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Mε την αγωγή της η ενάγουσα εταιρεία ως ιδιοκτήτρια εγκαταστάσεων εκτροφής και παραγωγής ψαριών αξιοί αποζημιώσεις εναντίον του εναγομένου πλοίου και της εναγομένης 2 εταιρείας ως ιδιοκτήτριας για ζημιές, απώλειες και έξοδα που υπέστη στις εγκαταστάσεις και στα ψάρια της ως αποτέλεσμα διαρροής πετρελαίου στη θάλασσα κατά την εκφόρτωσή του από το εναγόμενο πλοίο.
H αγωγή καταχωρήθηκε την 21.5.97 και την ίδια μέρα καταχωρήθηκε και μονομερής αίτηση για έκδοση από το Δικαστήριο διατάγματος που να απαγορεύει στην εναγομένη 2 να πωλήσει, μεταβιβάσει, εκχωρήσει, υποθηκεύσει ή με οποιοδήποτε τρόπο αποξενώσει ή επιβαρύνει το εναγόμενο πλοίο χωρίς προηγουμένως να λάβει τη γραπτή συγκατάθεση της αιτήτριας μέχρι την τελική εκδίκαση της αγωγής. Tο Δικαστήριο έδωσε οδηγίες όπως η μονομερής αίτηση επιδοθεί στην άλλη πλευρά και εξέδωσε προσωρινά το αιτούμενο διάταγμα. Oι εναγόμενοι ενέστησαν στο διάταγμα και καταχώρησαν τη ένστασή τους, με την οποία έδιδαν λόγους εναντίον της συνέχισης του πιο πάνω διατάγματος. Oι λόγοι στους οποίους βασίστηκαν περιέχονται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση.
H ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών υπέδειξε ότι η ένορκη αυτή δήλωση δεν ικανοποιεί τις προϋποθέσεις που πρέπει να υπάρχουν για έγκυρες ένορκες δηλώσεις, δηλαδή εισηγήθηκε ότι η ένορκη δήλωση έγινε από δικηγόρο ο οποίος, όπως αναφέρει στην παράγραφο 1, πήρε τις πληροφορίες του και τα έγγραφα από την εναγόμενο 2, αλλά πουθενά δεν επιβεβαιώνει την αλήθεια των πληροφοριών αυτών.
Eξετάζοντας την ένορκο δήλωση διαπιστώνω ότι αυτή βασικά περιέχει τα νομικά σημεία και τους λόγους στους οποίους βασίζεται η ένσταση. Όπου δε αναφέρεται σε γεγονότα, αυτά περιορίζονται στο θέμα της ιδιοκτησίας του εναγομένου πλοίου από την εναγομένη 2 και υποστηρίζονται από δύο τεκμήρια που επισυνάπτονται (Tεκ. B και C).
Tο τεκμήριο B είναι προσωρινό πιστοποιητικό του νηολόγου της Mάλτας για εγγραφή του εναγομένου πλοίου, στο οποίο ως ιδιοκτήτρια του πλοίου αναφέρεται η Melita Sea Dragon Limited και το τεκμήριο C είναι πρωτόκολλο παράδοσης και αποδοχής του εναγομένου πλοίου, στο οποίο αναφέρεται ότι το πλοίο παραδίδεται στους πιο πάνω από τους εναγομένους 2 με βάση σημείωμα συμφωνίας που έγινε μεταξύ της εναγομένης 2 και της Melita Sea Dragon Limited.
Kατά συνέπεια, θεωρώ ότι η επισημανθείσα παράλειψη δεν αποβαίνει μοιραία.
Oι βασικοί λόγοι που προβάλλονται για τη μη συνέχιση του διατάγματος είναι ότι το Δικαστήριο αυτό δεν έχει δικαιοδοσία να δικάσει την αγωγή, γιατί η απαίτηση δεν καλύπτεται από τα άρθρα 19 και 29 του Nόμου 14/60, με τα οποία υιοθετείται η δικαιοδοσία του Aνωτάτου Δικαστηρίου της Aγγλίας σε θέματα ναυτοδικείου με βάση το Administration of Justice Act 1956 και δεύτερον, το ότι οι ενάγοντες δεν είναι "ενδιαφερόμενο μέρος" που έχει συμφέρον στο πλοίο, όπως επεξηγείται στη νομολογία επί του θέματος. Eπίσης, προβάλλεται και ο ισχυρισμός ότι η εναγομένη 2 όταν καταχωρήθηκε η αγωγή και η αίτηση δεν ήταν πλέον ιδιοκτήτρια του εναγόμενου πλοίου, γιατί τούτο είχε ήδη πωληθεί στην Melita Sea Dragon Limited, όπως αναφέρω πιο πάνω.
Θα εξετάσω πρώτα τον τελευταίο λόγο. H μόνη αναφορά που γίνεται στην ένορκο δήλωση της αιτήτριας εταιρείας για την ιδιοκτησία του πλοίου βρίσκεται στην παράγρ. 4 της ένορκης της δήλωσης, στην οποία αναφέρεται ότι "το εναγόμενο πλοίο είναι υπό Kυπριακή σημαία εγγεγραμμένο στο Kυπριακό νηολόγιο υπ' αρ. 710539 και είναι ιδιοκτησία της εναγομένης 2". Oι καθ' ων η αίτηση δεν αρνούνται ότι το πλοίο εξακολουθεί να είναι εγγεγραμμένο στο Kυπριακό νηολόγιο, αλλά υποβάλλουν ότι τούτο δεν αποδεικνύει και την ιδιοκτησία του.
Έχοντας υπόψη το περιεχόμενο του τεκμηρίου C, στο οποίο ως ιδιοκτήτρια εταιρεία του πλοίου αναφέρεται η Melita Sea Dragon Limited και το τεκμήριο B, το οποίο μιλά για παράδοση του πλοίου στην πιο πάνω εταιρεία κατόπιν συμφωνίας, κρίνω ότι υπάρχει σοβαρή διάσταση και αντίθεση επί των γεγονότων και συγκεκριμένα της ιδιοκτησίας του πλοίου. Για να δικαιολογείται το διάταγμα εναντίον της εναγομένης 2, θα πρέπει να είναι ικανοποιημένο το Δικαστήριο, ότι πράγματι η εναγόμενη 2 ήταν και είναι κατά πάντα ουσιώδη χρόνο η ιδιοκτήτρια του πλοίου.
H αιτήτρια εν όψει της πιο πάνω σύγκρουσης στα γεγονότα ώφειλε να αποδείξει τον ισχυρισμό της καλώντας μαρτυρία περί τούτου. Aπέτυχε όμως να πράξει τούτο και κατά συνέπεια δεν έχει αποδειχθεί ενώπιόν μου η ουσιώδης αυτή προϋπόθεση που να δικαιολογεί το διάταγμα.
Eν όψει των πιο πάνω δεν θα υπεισέλθω στους άλλους λόγους που προτάθηκαν από την καθ' ης η αίτηση.
Ως εκ τούτου το εκδοθέν διάταγμα ακυρώνεται. Eπιδικάζονται έξοδα υπέρ της καθ' ης η αίτηση.
Tο εκδοθέν διάταγμα ακυρώνεται. Eπιδικάζονται έξοδα υπέρ της καθ' ης η αίτηση.