|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 1 ΑΑΔ 695
13 Ιουνίου, 1997
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
Εφεσείων-Καθ' ου η αίτηση,
v.
ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΔAΦΙΩΤΟΥ-ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, ΦΥΣΙΚΗΣ
ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΝΙΚΟΥ, ΜΑΡΚΟΥ ΚΑΙ ΑΝΔΡΕΑ,
Εφεσίβλητης-Αιτήτριας.
(Έφεση Αρ. 69).
Οικογενειακό Δίκαιο — Γονική μέριμνα — Η μη ανάθεσή της σε γονέα, ο οποίος όντας ένοχος βάναυσης συμπεριφοράς προς το παιδί του, καταδικάστηκε για αδίκημα που αφορούσε την ζωή ή την υγεία του παιδιού του, κρίθηκε ορθή και επικυρώθηκε από το Εφετείο.
Η εφεσίβλητη - αιτήτρια διεκδίκησε στο Οικογενειακό Δικαστήριο τη γονική μέριμνα των τριών ανηλίκων παιδιών της. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάσισε να της αναθέσει μόνο τη γονική μέριμνα του μεγαλύτερου από τα παιδιά του Νίκου, ενώ ανέθεσε στον πατέρα τη γονική μέριμνα των άλλων δύο.
Ο εφεσείων καταχώρησε την παρούσα έφεση διεκδικώντας και τη γονική μέριμνα του Νίκου. Ο συνήγορός του εισηγήθηκε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο διέπραξε σφάλμα στην άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας, γιατί απέδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στο απομονωμένο επεισόδιο ξυλοδαρμού από τον εφεσείοντα του Νίκου, παρόλο που δέκτηκε πως οι περιστάσεις διαβίωσης του εφεσείοντα θα πρόσφεραν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στο παιδί.
Αποφασίστηκε ότι:
Για το επεισόδιο του ξυλοδαρμού του Νίκου, το οποίο ήταν όντως εξαιρετικά βάναυσο, ασκήθηκε ποινική δίωξη εναντίον του εφεσείοντα και καταδικάστηκε για την πράξη του. Σύμφωνα με τη μαρτυρία της μητέρας, η οποία έγινε αποδεκτή από το πρωτόδικο Δικαστήριο, το παιδί δεν ξεπέρασε την τραυματική εμπειρία του από το εν λόγω επεισόδιο.
Το Άρθρο 21 του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990, Ν. 216/90, προβλέπει ότι το Δικαστήριο μπορεί να αφαιρέσει την άσκηση της γονικής μέριμνας από γονέα που καταδικάστηκε για αδίκημα που αφορά τη ζωή, την υγεία ή τα ήθη του τέκνου.
Η κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου για ανάθεση της γονικής μέριμνας στην μητέρα, ήταν υπό τις συνθήκες, ορθή και ενέπιπτε εντός των πλαισίων της διακριτικής του ευχέρειας.
H έφεση απορρίφθηκε με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντα.
Έφεση.
Έφεση από τον καθ' ου η αίτηση κατά της απόφασης του Oικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Nικολάου, Πρ. Oικ. Δικ.) που δόθηκε στις 2.5.1996 (Aρ. Aίτ. 202/92), με την οποία ανατέθηκε στον πατέρα η γονική μέριμνα μόνο των δύο από τα τρία τέκνα.
Α. Μάγος, για τον Εφεσείοντα.
Χρ. Τριανταφυλλίδης, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσίβλητη-αιτήτρια διεκδίκησε στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας τη γονική μέριμνα των τριών ανηλίκων παιδιών της. Ο εφεσείων - καθ' ου η αίτηση, σύζυγός της, ενέστη στην αίτηση. Η διαδικασία στο Δικαστήριο υπήρξε, ως συνήθως, μακρά και επίπονη και θα αφήσει, ως είναι φυσικό, τα σημάδια της στα μικρά παιδιά των διαδίκων. Είναι, νομίζουμε, κοινή διαπίστωση πως η ρήξη στις συζυγικές σχέσεις δεν πρέπει να αφήνεται να επηρεάσει το νομικό αλλά και ηθικό καθήκον της ευθύνης των γονιών προς τα τέκνα, όταν δε επέλθει τέτοια διάσταση επιβάλλεται να πρυτανεύει η λογική, με μοναδικό οδηγό την ευημερία των παιδιών.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο είχε την ευκαιρία να ακούσει τις εκατέρωθεν θέσεις των διαδίκων, όπως προβλήθηκαν στη δική τους μαρτυρία, μαρτυρίας άλλων προσώπων καθώς και της Λειτουργού Ευημερίας, η οποία ερεύνησε τις προσωπικές συνθήκες και περιστάσεις διαβίωσης των διαδίκων. Το Δικαστήριο αποφάσισε να ανατεθεί η γονική μέριμνα των δυο από τα τρία τέκνα στον πατέρα, ενώ του μεγαλύτερου παιδιού, Νίκου, 5 ετών, στη μητέρα.
Ο εφεσείων καταχώρισε την υπό συζήτηση έφεση διεκδικώντας την γονική μέριμνα και του Νίκου. Η εφεσίβλητη δεν καταχώρισε αντέφεση αναφορικά με την απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία ανατέθηκε η γονική μέριμνα των δύο παιδιών στον εφεσείοντα.
Σε ένα, ουσιαστικά, λόγο βασίζεται η έφεση. Για να είμαστε δε δίκαιοι απέναντι στο δικηγόρο του εφεσείοντα, κατά την άποψή μας, και ο μόνος συζητήσιμος. Εισηγήθηκε ο συνήγορος πως το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλε στην άσκηση της διακριτικής του εξουσίας, γιατί απέδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στο απομονωμένο επεισόδιο ξυλοδαρμού από τον εφεσείοντα του γιου του Νίκου, παρόλον που δέκτηκε πως οι περιστάσεις διαβίωσης του εφεσείοντα θα πρόσφεραν καλύτερες συνθήκες ζωής στο παιδί, σε ότι αφορά τον χώρο διαμονής, οικονομική άνεση και διευκολύνσεις σχολείου, παρά αυτές της εφεσίβλητης. Στην πραγματικότητα, υποστήριξε ο συνήγορος, το επεισόδιο αυτό αποτέλεσε και το μοναδικό στοιχείο που έδρασε στην απόφαση του Δικαστηρίου.
Το Οικογενειακό Δικαστήριο, στην εμπεριστατωμένη απόφασή του, αποφαίνεται πράγματι πως οι συνθήκες διαβίωσης του πατέρα στην Κύπρο είναι καλύτερες από αυτές της μητέρας, η οποία μετά τη διάσταση στις συζυγικές σχέσεις, στις 22.10.92, έφυγε για να εγκατασταθεί στη Μυτιλήνη. Γι' αυτό εξάλλου και ανέθεσε τη γονική μέριμνα των δύο από τα τρία παιδιά στον εφεσείοντα, ο οποίος διατηρεί καλές σχέσεις μαζί τους.
Το Δικαστήριο όμως ήταν υποχρεωμένο, από το Νόμο, και κατά τη γνώμη μας ορθά έπραξε, να εξετάσει τις επιπτώσεις από το επεισόδιο του ξυλοδαρμού του Νίκου από τον εφεσείοντα. Το άρθρο 21 του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990, Ν.216/90, προβλέπει τα εξής:
"21.-(1) Το Δικαστήριο ύστερα από αίτηση του άλλου γονέα ή του Διευθυντή μπορεί να αφαιρέσει από γονέα την άσκηση της γονικής μέριμνας αν αυτός καταδικάστηκε για αδίκημα που αφορά τη ζωή, την υγεία ή τα ήθη του τέκνου.
(2) Το Δικαστήριο μπορεί σ' αυτή την περίπτωση, εκτιμώντας τις περιστάσεις να αφαιρέσει από το γονέα τη γονική μέριμνα και για τα υπόλοιπα τέκνα του, ύστερα από αίτηση του άλλου γονέα ή του Διευθυντή."
Το επεισόδιο ξυλοδαρμού του Νίκου από τον πατέρα του, που οδήγησε και στην εγκατάλειψη από την εφεσίβλητη του συζυγικού οίκου, ήταν άκρως σοβαρό και οι λεπτομέρειες του ανατριχιαστικές. Ο εφεσείων κτύπησε το παιδί του βάναυσα και ανελέητα με τη ζώνη του παντελονιού σε όλο του το σώμα. Το μαστιγωμένο κορμί του παιδιού είχαν την ευκαιρία να δουν τα αστυνομικά όργανα, που πήγαν στη σκηνή μετά από σχετική καταγγελία, και η Λειτουργός Ευημερίας. Ασκήθηκε ποινική δίωξη εναντίον του πατέρα, ο οποίος και καταδικάστηκε για την πράξη του. Βέβαια απολογήθηκε στο παιδί, και ενώπιον του Δικαστηρίου, για τη βάναυση πράξη του.
Από τη μαρτυρία διαπιστώνεται πως στη γενική συμπεριφορά του εφεσείοντα απέναντι στο Νίκο υπήρχε μια ανεξήγητη ψυχολογική αντιπάθεια, την οποία συχνά εκδήλωνε προς το παιδί. Μολονότι δόθηκε μαρτυρία και για άλλα επεισόδια σκληρής μεταχείρισης του Νίκου από τον πατέρα του, εντούτοις, δεν σχολιάζεται στις τελικές διαπιστώσεις του Δικαστηρίου.
Μετά τον ξυλοδαρμό το παιδί νοσηλεύτηκε στη μονάδα εντατικής παρακολούθησης του νοσοκομείου και αργότερα παρακολουθείτο από ειδικό παιδοψυχίατρο για ένα χρόνο. Η τραυματική εμπειρία του παιδιού δεν παρήλθε, όπως διαπίστωσε το Δικαστήριο, ενόψει της μαρτυρίας της ίδιας της μητέρας, την οποία επ' αυτού του σημείου αποδέκτηκε. Ως εκ τούτου έκρινε πως η συμπαράστασή της στο ψυχολογικό του πρόβλημα και η στοργή που έπρεπε να έχει το παιδί, μέχρι να καταστεί το επεισόδιο ανάμνηση, επέβαλλε να ανατεθεί η γονική του μέριμνα στη μητέρα.
Έχουμε τη γνώμη πως το Δικαστήριο εφάρμοσε ορθά το Νόμο, η δε απόφασή του ελήφθη μέσα στα πλαίσια της διακριτικής του ευχέρειας.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα κατά του εφεσείοντα.