|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1996) 1 ΑΑΔ 380
29 Μαρτίου, 1996
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
Τ. Α. ZACHARIADES LTD,
Ενάγοντες,
ν.
EVERGREEN MARINE CORPORATION ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Εναγομένων.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 34/96)
Δικονομία Ναυτοδικείου — Επίδοση κλητηρίου εκτός δικαιοδοσίας — Όρος σε φορτωτική για επιλογή Δικαστηρίου από τον φορτωτή—Παράλειψη του μεταφορέα να αποφασίσει, δεν αποκλείει καταχώριση αγωγής στο Κυπριακό Ναυτοδικείο.
Δυνάμει φορτωτικής, οι εναγόμενοι μετέφεραν ραδιοκασετόφωνα των εναγόντων από λιμάνι της Ταϊβάν στη Λεμεσό σε κιβώτια. Κατά την άφιξη τους, ένα από τα κιβώτια έλειπε ενώ από άλλο έλειπε ένα ραδιοκασετόφωνο, συνολικής αξίας ΛΚ207.
Ήταν όρος της φορτωτικής, ότι ο μεταφορέας θα αποφάσιζε κατ' επιλογήν του το Δικαστήριο της χώρας που θα επιλαμβάνετο τυχόν απαιτήσεων ή διαφορών σχετικά με τη φορτωτική.
Οι ενάγοντες πληροφόρησαν τους εναγομένους για την απαίτηση τους, αλλά δεν ανταποκρίθηκαν και καταχώρισαν στη συνέχεια αγωγή στο Κυπριακό Ναυτοδικείο. Με αίτηση τους ζήτησαν άδεια να επιδώσουν το κλητήριο στους εναγόμενους εκτός δικαιοδοσίας στην Ταϊβάν.
Αποφασίστηκε ότι:
(1) Δεν αποτελούσε κώλυμα για την έγερση της αγωγής στην Κύπρο η παράλειψη των εναγόντων να επιδιώξουν αποκρυστάλλωση της θέσης των εναγομένων ως προς το Δικαστήριο που θα εκδίκαζε τη διαφορά.
(2) Εφόσον δεν αποκρυσταλλώθηκε η επιλογή των εναγομένων ως προς το Δικαστήριο που θα εκδίκαζε τη διαφορά, ήταν πρόωρο να αποφασιστεί αν το Κυπριακό Ναυτοδικείο ήταν το καταλληλότερο.
Χορηγήθηκε άδεια επίδοσης τον κλητήρων στο εξωτερικό.
Αίτηση.
Αίτηση από τους ενάγοντες για την εξασφάλιση άδειας για επίδοση ειδοποίησης του κλητηρίου εντάλματος στους εναγόμενους 1 εκτός δικαιοδοσίας, με διπλοσυστημένη επιστολή.
Μ. Σάββα, για τους Ενάγοντες - Αιτητές.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Οι ενάγοντες-αιτητές επιδιώκουν τη χορήγηση άδειας για επίδοση ειδοποίησης του κλητηρίου εντάλματος στους εναγόμενους 1 εκτός δικαιοδοσίας, με διπλοσυστημένη επιστολή σε διεύθυνση στην Ταϊβάν. Και ζητούν όπως εν συνεχεία δοθούν οι προς τούτο αναγκαίες οδηγίες.
Η διατυπωθείσα αιτία αγωγής απορρέει από φορτωτική ημερομηνίας 1 Μαρτίου 1995, στην οποία οι ενάγοντες εμφαίνονται ως δικαιούχοι. Δυνάμει της φορτωτικής, οι εναγόμενοι 1 θα μετέφεραν στη Λεμεσό από τον λιμένα Καοσιούγκ της Ταϊβάν, αριθμό κιβωτίων που περιείχαν ραδιοκασετόφωνα. Οι ενάγοντες διατείνονται ότι ένα από τα κιβώτια δεν έφθασε στον προορισμό του ενώ από άλλο κιβώτιο έλειπε ένα ραδιοκασετόφωνο. Αξιώνουν ως εκ τούτου αποζημιώσεις, το συνολικό ύψος των οποίων ανέρχεται σε £207.
Στη φορτωτική περιέχεται όρος - ο όρος 29 - ο οποίος προβλέπει ότι:
"Οιαδήποτε απαίτησις ή διαφορά δυνάμει της παρούσης Φορτωτικής θα αποφασίζεται, κατ' επιλογήν του Μεταφορέως, δυνάμει του Νόμου και υπό των Δικαστηρίων της χώρας εις την οποίαν ο Μεταφορεύς έχει τον κύριον τόπον των εργασιών του ή της χώρας της φορτώσεως ή της παραδόσεως."
Οι ενάγοντες, με επιστολή τους, γνωστοποίησαν στους εναγόμενους το συμβάν και αξίωσαν όπως τους καταβληθεί αποζημίωση. Οι εναγόμενοι δεν ανταποκρίθηκαν. Οπότε οι ενάγοντες προχώρησαν στην καταχώριση της παρούσας αγωγής χωρίς να γνωστοποιήσουν στους εναγομένους την περί αυτού πρόθεση τους.
Το πρώτο ζήτημα που εγείρεται είναι το κατά πόσο, ενόψει του όρου 29, θα ήταν ορθό να επιτραπεί στους ενάγοντες να προωθήσουν αγωγή στην Κύπρο. Οι ενάγοντες προβάλλουν ότι εφόσον οι εναγόμενοι δεν προέβησαν ακόμη σε επιλογή, το έδαφος παραμένει ελεύθερο για τη λήψη δικαστικών μέτρων εκεί όπου το θεωρούν αυτοί πιο πρόσφορο. Επισημαίνουν ότι η Κύπρος είναι άλλωστε ο τόπος παράδοσης που, στον όρο 29, ορίζεται ως μια από τις δικαιοδοσίες. Οι ενάγοντες θίγουν και ένα δεύτερο ζήτημα. Προβάλλουν ότι, εν πάση περιπτώσει, ακόμα και αν οι εναγόμενοι επέλεγαν άλλη δικαιοδοσία, η Κύπρος θα αποτελούσε, για διάφορους λόγους που εξειδικεύουν, την πλέον κατάλληλη δικαιοδοσία, ώστε να δικαιολογείται η συνέχιση της καταχωρισθείσας αγωγής.
Ως προς το πρώτο ζήτημα, με προβλημάτισε το κατά πόσο οι ενάγοντες δεν θα έπρεπε, πριν από την καταχώριση της αγωγής, να το θέσουν στους εναγομένους έτσι ώστε να αποκρυσταλλωθεί εκ των προτέρων η τοποθέτηση των δεύτερων. Κατέληξα, και τούτο όχι χωρίς ενδοιασμό, ότι όσο και αν μου φαίνεται πως θα ήταν συνετό να είχαν προβεί σε σχετικό διάβημα με σκοπό την τέτοια αποκρυστάλλωση, εν τούτοις, το ότι δεν το έπραξαν δεν αποτελεί κώλυμα για την έγερση της εδώ αγωγής και συνεπώς δεν θα έπρεπε να αποτελέσει τροχοπέδη για τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας. Ως θέμα γενικού κανόνα το δικαστήριο δεν αποκλίνει εναντίον της δικαιοδοσίας του εκτός όπου προκύπτει πειστικός λόγος. Το ποια μπορεί να είναι η εξέλιξη σε περίπτωση που οι εναγόμενοι θα εξέφραζαν ακολούθως επιλογή για άλλη δικαιοδοσία παραμένει ανοικτό.
Ως προς το δεύτερο ζήτημα, έχω την άποψη ότι, εφόσον η κατάσταση δεν έχει αποκρυσταλλωθεί με την επιλογή των εναγομένων για άλλη δικαιοδοσία, αυτό είναι πρόωρο και καθίσταται ακαδημαϊκό. Θα αποφασιστεί αν και εφόσον προκύψει.
Εν προκειμένω χορηγείται η αιτηθείσα άδεια. Παρέχεται στους εναγομένους προθεσμία 45 ημερών από την επίδοση για εμφάνιση τους. Η υπόθεση ορίζεται για τις 12 Ιουνίου 1996. Σε περίπτωση παράλειψης των εναγομένων, ειδοποίηση περί οποιασδήποτε αίτησης στην αγωγή μπορεί να δοθεί με ανάρτηση επισήμου αντιγράφου της ειδοποίησης στον πίνακα του Δικαστηρίου για τουλάχιστο πέντε ημέρες. Εκδίδεται διάταγμα ανάλογα.
Χορηγείται άδεια επίδοσης τον κλητηρίου στο εξωτερικό.