ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική εφεση αρ.9148
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΑΡΤΕΜΙΔΗ, ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, ΚΑΛΛΗ, Δ/στωνΜαρίας Θεοχάρους,
εφεσείουσας-ενάγουσας
ν.
1. HORIZON EDUCATION AND CULTURAL ASSOCIATION
2. HANS LAROO και άλλων
εφεσιβλήτων-εναγομένων
-------------------------
Ημερομηνία
: 29.11.96Για την εφεσείουσα: κ.Μ.Κυριακίδης
Για τους εφεσίβλητους: κ.Ξ.Ξενόπουλος
-------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ,Δ
.: Τα γεγονότα, όπως τα διαπίστωσε το πρωτόδικο Δικαστήριο και δεν αμφισβητούνται εδώ, είναι τα εξής: Η εφεσείουσα-ενάγουσα εργοδοτήθηκε από τους εναγόμενους 1 ως διευθύντρια και καθηγήτρια των Αγγλικών στο Horizon Community School από 11.1.90, με αρχικό μισθό £460 τον μήνα και αργότερα £600. Κατά παράβαση της πιο πάνω συμφωνίας δεν πληρώθηκαν τα ωφελήματα της εφεσείουσας για τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο του 1991, συνολικού ύψους £1.400, τα οποία και αξίωσε με αγωγή ως αποζημιώσεις πλέον £300 που, κατά τον ισχυρισμό της, αντιπροσώπευαν τον πληρωτέο από την ίδια φόρο εισοδήματος, και που βάσει της συμφωνίας της κατέβαλλε ο εναγόμενος-εφεσίβλητος 1.Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε πως η εφεσείουσα απέδειξε την αξίωση για αποζημίωση ύψους £1.400, απέρριψε όμως την αγωγή με την αιτιολογία πως η περιγραφή του εφεσίβλητου 1 στον τίτλο της είναι νομικά εσφαλμένη. Η αγωγή, όπως κατέληξε το Δικαστήριο, στρεφόταν εναντίον ανύπαρκτου εναγομένου.
Η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου έχει σαν βάση την άποψη πως ο εφεσίβλητος δεν συνιστούσε σωματείο, εγγεγραμμένο σύμφωνα με τον περί Σωματείων και Ιδρυμάτων Νόμο του 1972, 57/72. Ο δικαστής προχώρησε μάλιστα παραπέρα για να αποφανθεί πως ο εφεσίβλητος συνιστούσε λέσχη, εγγεγραμμένη δυνάμει του περί Λεσχών (Εγγραφή) Νόμο Κεφ.112. Κατά συνέπεια, είπε, η αγωγή θα έπρεπε να στραφεί εναντίον του γραμματέα της εναγομένης λέσχης, ως εκπροσώπου των μελών της. Εξέφρασε επίσης τη γνώμη πως η απόδοση στα ελληνικά της λέξης "club" στον τίτλο του νόμου "The Clubs Registration Law" με τη λέξη "λέσχη", είναι εσφαλμένη και πως η ορθή μετάφραση του "club" στα ελληνικά είναι "σωματείο".
Κρίνουμε πως η νομική διεργασία του πρωτόδικου δικαστή, που παραθέσαμε πιο πάνω, και που τον οδήγησε στην τελική του ετυμηγορία, είναι λαθεμένη. Στην έκθεση απαιτήσεως αναφέρεται πως ο εφεσίβλητος 1 συνιστά σωματείο "εγγεγραμμένο στην Κύπρο κάτω από τον περί Σωματείων Νόμο". Είναι γεγονός πως δεν αναγράφεται ολόκληρος ο τίτλος του Νόμου, που είναι ο περί Σωματείων και Ιδρυμάτων Νόμος, κάτι εξάλλου που δεν χρειαζόταν. Το πρωτόδικο δικαστήριο όμως δεν είχε κανένα στοιχείο ενώπιον του, μήτε και ηγέρθη τέτοιο ζήτημα, ώστε αυτεπάγγελτα να υποθέσει πως ο εφεσίβλητος δεν ήταν εγγεγραμμένος ως σωματείο, αλλά ως λέσχη. Ο εφεσίβλητος δεν αμφισβήτησε στην έκθεση υπερασπίσεως του την υπόσταση του, όπως αυτή του αποδίδεται στην έκθεση απαιτήσεως. Αντίθετα δέχεται πως η σύμβαση εργοδότησης της εφεσείουσας έγινε μαζί του.
Το άρθρο 17(1) του περί Σωματείων και Ιδρυμάτων Νόμου του 1972, προβλέπει τα εξής:
"17.-(1) Ο έχων την διοίκησιν επιμελείται των υποθέσεων του σωματείου και αντιπροσωπεύει τούτο δικαστικώς και εξωδίκως. Υποκατάστασις, ενόσω, η συστατική πράξις ή το καταστατικόν δεν ορίζει άλλως, απαγορεύεται."
Στην αγωγή συνενώνονται ως εναγόμενοι και όλα τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του εναγομένου σωματείου. Η αγωγή στρεφόταν κατά της νομικής οντότητας του σωματείου-εφεσίβλητου 1. Τούτο δεν αμφισβητήθηκε πρωτοδίκως, και ως εκ τούτου το Δικαστηριο υπερέβη την αρμοδιότητα του όταν προχώρησε να εξετάσει ζητήματα που δεν εγείρονταν στην διαφορά, και μάλιστα να προβεί και σε υποθέσεις χωρίς οποιοδήποτε αποδεικτικό υλικό.
Εν παρενθέσει αναφέρουμε ότι είναι εσφαλμένη η άποψη του Δικαστηρίου πως η ορθή απόδοση στα ελληνικά της λέξης "club" στο Club's Law είναι "σωματείο". Νομίζουμε πως ορθά αποδίδεται στην μετάφραση του Νόμου από την Υπηρεσία Αναθεωρήσεως και Ενοποιήσεως της Κυπριακής Νομοθεσίας ως "λέσχη". Τούτο επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι η μετάφραση αυτή αποτελεί πλέον το αυθεντικό κείμενο του Νόμου, εφόσον έχει δημοσιευθεί σύμφωνα με το άρθρο 4(2) των περί Επισήμων Γλωσσών της Δημοκρατίας Νόμων του 1988 έως 1996.
Η απόφαση όμως του πρωτόδικου Δικαστηρίου να μην προσθέσει στο ποσό των αποζημιώσεων και £300, που αντιπροσώπευαν τον οφειλόμενο από την εφεσείουσα φόρο εισοδήματος, ήταν ορθή. Τέτοιο ποσό, σύμφωνα με την πάγια νομολογία μας, αφαιρείται από το ύψος των αποζημιώσεων, εφόσον θα καταβαλλόταν στις φορολογικές αρχές.
Η έφεση επιτρέπεται. Εκδίδεται απόφαση υπέρ της εφεσείουσας και εναντίον του εφεσίβλητου 1 για ποσό £1.400, με έξοδα στην πρωτόδικη διαδικασία και εδώ.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΜΑΑ