|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΝΑΥΤΟΔΙΚΕΙΟΥ
Αγωγή Αρ. 181/96
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ.Κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.
Μεταξύ
OCEAN CORPORATION LTD,
από τη Δημοκρατία της Κορέας,
Ενάγοντες
- και -
NOVOROSSIJSKRYBPROM COMPANY LIMITED
από τη Λεμεσό,
Εναγομένων
-------------------------
8 Νοεμβρίου 1996
Για τους αιτητές-ενάγοντες: Ε. Μοντάνιος.
Για τους καθ΄ ων η αίτηση-εναγόμενους: Ν. Ιωάννου για Γ. Χριστοδούλου.
-------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με απόφαση που εξέδωσα λίγο ενωρίτερα σήμερα, διέλυσα προσωρινό διάταγμα το οποίο είχα εκδώσει υπέρ των εναγόντων σε μονομερή αίτηση τους. Μετά την απαγγελία της απόφασης ο συνήγορος των εναγόντων υπέβαλε αμέσως προφορική αίτηση δυνάμει του Κανονισμού 203 του περί Δικαιοδοσίας Ναυτοδικείου Διαδικαστικού Κανονισμού για την έκδοση νέου διατάγματος αρμοσμένου προκειμένου να ανασταλεί η διάλυση του προηγούμενου διατάγματος μέχρι το πέρας έφεσης την οποία οι ενάγοντες προτίθενται να καταχωρήσουν για να αμφισβητήσουν την ορθότητα της διάλυσης του πρώτου διατάγματος. Ο συνηγόρος των εναγόντων με παρέπεμψε στην απόφαση του δικαστή Megarry στην υπόθεση Erinford Properties Ltd v. Cheshire County Council (1974) 2 All ER 448 αναφορικά με τη δυνατότητα έκδοσης τέτοιων ανασταλτικής φύσης διαταγμάτων.
Η διαφύλαξη του δικαιώματος έφεσης με τη διατήρηση του αντικειμένου αποτελεί βέβαια μείζον ζήτημα προς το οποίο το Δικαστήριο δεν παραμένει αδιάφορο. Με εκλαμβανόμενη ως δεδομένη τη δικαιοδοτική δυνατότητα έκδοσης τέτοιων διαταγμάτων την οποία υποστηρίζει η εν λόγω απόφαση, χωρίς όμως να αποφαίνομαι επ΄ αυτής οριστικά, το Δικαστήριο οφείλει ακολούθως να εξετάσει το κατά πόσο συντρέχουν λόγοι και είναι δίκαιο να εκδοθεί τέτοιο διάταγμα. Το που κλίνει η πλάστιγγα σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι πάντοτε εύκολο να το διακρίνει κανείς. Στην εν λόγω απόφαση του ο δικαστής Megarry φαίνεται να θεωρεί πως η έκδοση τέτοιου διατάγματος δικαιολογείται ως σχεδόν ζήτημα ρουτίνας με εξαίρεση μόνο όπου συντρέχουν ειδικοί λόγοι. Κατονομάζει δύο. Ο ένας είναι όπου η αίτηση δεν ενέχει σοβαρότητα και ο άλλος είναι όπου το ισοζύγιο ευκολίας δεν θα καθιστούσε σκόπιμη την έκδοση. Αυτή η τόσο ευρεία προσέγγιση δεν με βρίσκει σύμφωνο.
Κατά τη γνώμη μου η έκδοση τέτοιου είδους διαταγμάτων δεν πρέπει να παραγνωρίζει πως είναι επιθυμητό οι αποφάσεις σε ενδιάμεσες διαδικασίες να μην αποτελούν τροχοπέδη στην περαιτέρω εξέλιξη της υπόθεσης. Έπειτα θα μπορούσε να λεχθεί ότι η κατάληξη μου στο κύριο ζήτημα πως το Δικαστήριο στερείται δικαιοδοτικής δυνατότητας να εκδώσει διάταγμα δυνάμει του άρθρου 30 στις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης, αποτελεί, όσο και αν αυτή η κατάληξη υπόκειται σε έλεγχο κατόπιν έφεσης, ένα ακόμα παράγοντα γιατί το Δικαστήριο θα πρέπει να είναι διστακτικό προκειμένου να διατηρήσει σε ισχύ το διάταγμα που διαλύθηκε. Πέρα όμως και ανεξάρτητα από αυτά, έχω την άποψη ότι στην προκείμενη περίπτωση το ισοζύγιο ευκολίας δεν κλίνει υπέρ των εναγόντων. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να οδηγήσει στην απόρριψη της αίτησης.
Η αίτηση για την έκδοση διατάγματος με το οποίο να αναστέλλεται η διάλυση του προσωρινού διατάγματος ημερομηνίας 4 Οκτωβρίου 1996 μέχρις ότου διεκπεραιωθεί έφεση που προτίθενται να καταχωρήσουν οι ενάγοντες απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Γ.Κ. Νικολάου,
Δ.
/ΕΘ