ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΠΙΚΗ, Π., ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗ, ΚΡΟΝΙΔΗ, ΔΔ.

Αριστείδη Σ. Σαββάκη, εκ Λεμεσού

Εφεσείοντα

και

Κτηματική Μ.Λ. Μιχαηλίδη Λτδ., εκ Λεμεσού

Εφεσίβλητοι

-----------

Για τον εφεσείοντα: κ. Ν. Κανιάς.

Για τους εφεσίβλητους: κ. Κ. Τσιρίδης με κ. Χρ. Παύλου και κ. Γ. Μυλωνά.

---------------

Χρυσοστομής, Δ.: Ο εφεσείων με την παρούσα έφεση προσβάλλει την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου στην αγωγή αρ. 1682/92 του Ε.Δ. Λεμεσού, δυνάμει της οποίας διετάχθη να πληρώσει προς τους εφεσίβλητους το ποσό των £43.000 αποζημιώσεις πλέον έξοδα, λόγω διάρρηξης από μέρους του πωλητηρίου εγγράφου ημερ. 9.8.90.

Με το έγγραφο της 9.8.90, ο εφεσείων πώλησε στους εφεσίβλητους το κτήμα του υπ΄αρ. εγγραφής 18496, που βρίσκεται στην τοποθεσία Αρκάτζη, στο χωριό Ύψωνας, στη Λεμεσό, αντί του ποσού των £20.000.

Το τίμημα αγοράς συμφωνήθηκε να καταβληθεί ως ακολούθως:

(ι) £5.000.- με την υπογραφή της συμφωνίας

(ιι) £5.000.- μέσα σε 6 μήνες από την υπογραφή της συμφωνίας, και

(ιιι) το υπόλοιπο μέσα σε 12 μήνες από την υπογραφή της συμφωνίας.

Από την ίδια μέρα της υπογραφής της συμφωνίας ο εφεσείων πληροφόρησε τους εφεσίβλητους ότι θεωρούσε τη συμφωνία άκυρη και στις 14.8.90 με επιστολή του προς αυτούς τους πληροφορούσε ότι ακύρωνε τη συμφωνία.

Είναι η εκδοχή των εφεσιβλήτων, όπως παρατίθεται στην απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ότι δυο μέρες μετά την έκδοση της απόφασης στην αγωγή αρ. 4262/90, οι εφεσίβλητοι με επιστολή τους ημερ. 2.3.92 (τεκμήριο 2), κάλεσαν τον εφεσείοντα να προσέλθει στο Κτηματολόγιο στις 10.3.92, για να υπογράψει τα έγγραφα που ήταν αναγκαία για να καταστεί δυνατή η μεταβίβαση του κτήματος επ΄ονόματι τους, αναφέροντας ταυτόχρονα ότι ήταν ετοιμοι να καταβάλουν πριν από τη μεταβίβαση όλο το τίμημα αγοράς, πλέον τόκους. Ο εφεσείων την ίδια μέρα παρέδωσε προσωπικά επιστολή του (τεκμήριο 3), χωρίς ημερομηνία, στο δικηγόρο των εφεσιβλήτων σύμφωνα με την οποία ακύρωνε τη συμφωνία λόγω μη πληρωμής των δόσεων από την ενάγουσα εταιρεία.

Στις 3.3.92 οι εφεσίβλητοι απέστειλαν στον εφεσείοντα επιστολή ημερ. 2.3.92 (Τεκμήριο 5), μέσα στην οποία εσώκλεισαν επιταγή για το ποσό των £21.900.- (Τεκμήριο 7), προς εξόφληση του τιμήματος αγοράς του κτήματος και κάλεσαν τον εφεσείοντα να παρουσιαστεί στο Κτηματολόγιο στις 10.3.92 στις 8+30 π.μ., για τη μεταβίβαση του κτήματος. Κατά την πιο πάνω ημερομηνία, ο εφεσείων παρουσιάστηκε στο Κτηματολόγιο όπου δήλωσε στην Ξένια Μιχαηλίδου και Μιχάλη Σιάνο, ότι δεν μπορούσε να τους μεταβιβάσει το ακίνητο χωρίς να αναφέρει το λόγο και χωρίς να ζητήσει την πληρωμή του οφειλόμενου υπολοίπου από τους εφεσίβλητους. Ας σημειωθεί ότι οι εφεσίβλητοι εκκρεμούσης της πρώτης αγωγής, προέβησαν στην πληρωμή των δόσεων τους, πλην όμως ο εφεσείων δεν τις αποδέκτηκε.

Η εκδοχή του εφεσείοντα είναι ότι η ανταλλαγή των ως άνω αναφερομένων επιστολών, τεκμήρια 2 και 3, έγινε όπως ισχυρίστηκαν οι εφεσίβλητοι. Όμως την επιστολή (Τεκμήριο 5) του δικηγόρου των εφεσιβλήτων ημερ. 2.3.92, με την οποία εκαλείτο να παρουσιασθεί στο Κτηματολόγιο στις 10.3.92 στις 8+30 π.μ. για να γίνει η μεταβίβαση, την πήρε γύρω στις 2.00-3.00 μ.μ. της 10.3.92 από το ταχυδρομικό του κιβώτιο. Ο εφεσείων παραδέκτηκε ότι στην επιστολή αυτή υπήρχε εσώκλειστη η επιταγή των £21.900.-.

Ο εφεσείων μετέβηκε στο Κτηματολόγιο το πρωί της 10.3.92 όπου όταν του ζητήθηκε να μεταβιβάσει το κτήμα στους εφεσίβλητους, ανάφερε στη Ξένια Μιχαηλίδου ότι το συμβόλαιο ήταν άκυρο για άλλους λόγους που δεν καταπιάστηκε το Δικαστήριο στην πρώτη αγωγή. Επειδή ο εφεσείων δεν είχε πληρωθεί και δεν είχε υποχρέωση να αποδεχθεί πληρωμή, αποχώρησε.

Την ίδια μέρα (στις 10.3.92), ο εφεσείων ετοίμασε επιστολή ημερ. 10.3.92, με την οποία πληροφορούσε το γραφείο Κώστα Τσιρίδη και Σία ότι θεωρούσε το συμβόλαιο άκυρο για επιπρόσθετους λόγους, επιστρέφοντας την επισταγή των £21.900.-.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο αξιολόγησε την ενώπιον του μαρτυρία και κατάληξε στην απόφαση να αποδεχθεί την εκδοχή των εφεσιβλήτων.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο ασχολήθηκε, εκτός των άλλων, και με το θέμα της μη καταβολής ή έγκαιρης καταβολής των δόσεων που πρόβαλε ο εφεσείων στην υπό κρίση αγωγή. Το Δικαστήριο κατάληξε στο συμπέρασμα ότι για την προκαταβολή αποφάνθηκε το Δικαστήριο στην πρώτη αγωγή ότι καταβλήθηκε δεόντως και συνεπώς το θέμα αυτό αποτελεί δεδικασμένο. Για τη δεύτερη δόση, που ο εφεσείων δεν αρνείται την καταβολή της, αλλά αρνείται την αποδοχή της, αλλά δεν την αποδέχθηκε χωρίς να πληρωθεί την προκαταβολή, το Δικαστήριο κατάληξε, ενόψει της τελεσίδικης απόφασης στην πρώτη αγωγή, ότι η προκαταβολή καταβλήθηκε δεόντως, ότι η άρνηση του εφεσείοντα να παραλάβει το ποσό της δεύτερης δόσης ήταν αδικαιολόγητη. Επίσης για την τρίτη δόση που πληρώθηκε με επιταγή στην οποία ανεγράφη το όνομα του εφεσείοντα λανθασμένο, το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο λόγος του λανθασμένου ονόματος δεν προβλήθηκε από τον εφεσείοντα σαν λόγος ακύρωσης.

Με βάση τη μαρτυρία όπως την αποδέχθηκε, το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στα ευρήματα του τα οποία αναφέρονται στη σελ. 6 της απόφασης και έχουν ως ακολούθως:

Πριν προχωρήσουμε στους λόγους της έφεσης θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι δεν είναι λόγος της έφεσης ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν αξιολόγησε σωστά την ενώπιον του μαρτυρία. Ο δικηγόρος του εφεσείοντα περιόρισε τους λόγους στους ακόλουθους δύο:-

Έχουμε την άποψη ότι οι λόγοι της έφεσης δεν ευσταθούν. Τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου δεν αμφισβητούνται και οι διαπιστώσεις του είναι κατά τη γνώμη μας ορθές. Το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν παρέβλεψε τη μαρτυρία που αναφέρεται στον πρώτο λόγο της έφεσης, αλλά δεχόμενο την εκδοχή των εφεσιβλήτων, το θέμα που εγείρεται με το λόγο αυτό καθίσταται άνευ σημασίας και η ειδική αναφορά του περιττεύει.

Τέλος, αναφέρουμε πως η επιστολή του εφεσείοντα (Τεκμήριο 3) με την οποία επιχείρησε να ακυρώσει το πωλητήριο έγγραφο λόγω μη πληρωμής των δόσεων, όπως ισχυρίστηκε, δεν είχε υπό τις περιστάσεις νομική ισχύ, γιατί αντιστρατευόταν τα ευρήματα του Δικαστηρίου στην πρώτη αγωγή ως προς την εγκυρότητα της συμφωνίας και την εμπρόθεσμη πληρωμή της προκαταβολής, καθώς επίσης και γιατί οι υπόλοιπες πληρωμές που καταβλήθηκαν έγκαιρα, αδικαιολόγητα δεν έγιναν αποδεκτές από τον εφεσείοντα.

Για τους πιο πάνω λόγους, η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντα.

Π.

Δ.

Δ.

/ΚΧ"Π