|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική έφεση αριθ.8901
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΑΡΤΕΜΙΔΗ, ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, ΚΑΛΛΗ, Δ/στωνΘεόδωρου Χόππη, από τη Λευκωσία
εφεσείων-ενάγων
ν.
Ιάκωβου Παναγή, από τη Λευκωσία
εφεσίβλητου-εναγομένου
---------------------------
Ημερομηνία
: 20.9.96Για τον εφεσείοντα-ενάγοντα: κ.Γ.Παπαθεοδώρου
Για τον εφεσίβλητο-εναγόμενο: κ.Χρ.Χρυσάνθου
-----------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων-ενάγων αξίωσε από τον εναγόμενο-εφεσίβλητο ποσό £4,000, κόστος για την αποκατάσταση των ζημιών, που, κατά τον ισχυρισμό του, προξένησε στο σπίτι του ο εφεσίβλητος κατά τη διάρκεια της ενοικίασης του, και που δεν οφειλόταν σε φυσική φθορά ως εκ της χρήσεως του. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, μετά από μια εξαντλητική ακροαματική διαδικασία, απέρριψε ουσιαστικά την αγωγή του εφεσείοντα, εκδίδοντας απόφαση για ποσό £20.35 σεντ, μόνο, κονδύλι το οποίο ο δικηγόρος του εφεσίβλητου αποδέχθηκε.
Στην εμπεριστατωμένη απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναλύεται σε βάθος το μαρτυρικό υλικό που είχε ενώπιον του, προτού καταλήξει πως τούτο δεν αποδείκνυε την υπόθεση του ενάγοντα.
Η ειδοποίηση έφεσης, ανεξάρτητα από τη λεκτική διατύπωση της, και η ενώπιον μας επιχειρηματολογία του συνηγόρου του εφεσείοντα, κατευθύνονταν στην ουσία ενάντια στις διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου, στις οποίες κατέληξε αφού ανάλυσε σε βάθος και αξιολόγησε την προσαχθείσα μαρτυρία. Το έργο του συνηγόρου δεν ήταν μόνο δύσκολο, λόγω της νομολογιακής αρχής πως το εφετείο δεν ανατρέπει κατά κανόνα απόφαση που βασίζεται στα ευλόγως επιτρεπτά συμπεράσματα του πρωτόδικου Δικαστηριου μετά την ανάλυση της μαρτυρίας και της αξιοπιστίας των μαρτύρων, αλλά και γιατί δεν πρότεινε τίποτε, και εξ αντικειμένου δεν υπήρχε, που να πλήττει την κρίση του δικάσαντος Δικαστηρίου.
Δεν θα ασχοληθούμε για πολύ με την υπόθεση. Λίγα μόνο λόγια αρκούν. Το σπίτι, όταν ο εφεσίβλητος το παρέδωσε στον εφεσείοντα, ήταν περίπου 15 χρόνων. Για την ακριβή ηλικία του δεν υπήρξε μαρτυρία. Δεν αμφισβητήθηκε πως ο προηγούμενος ιδιοκτήτης του σπιτιού, και μετά ο εφεσείων, δεν προέβησαν σε καμιά απολύτως επιδιώρθωση από τον καιρό που κτίστηκε. Ο εφεσίβλητος το παρέλαβε στην κατάσταση που βρισκόταν από τον προηγούμενο ενοικιαστή και ο ίδιος έκαμε περιοδικά ορισμένες επιδιορθώσεις για να καταστεί ικανοποιητική η χρήση του. Οταν το παρέδωσε στον εφεσείοντα, ο τελευταίος ανάθεσε σε αρχιτέκτονα να το επιδιορθώσει και να κοστολογήσει τα έξοδα επιδιόρθωσης του. Ταυτόχρονα, φωτογράφος φωτογράφισε όλες τις ζημιές που παρουσιάζονταν στο σπίτι.
Ο αρχιτέκτονας, καταθέτοντας στο Δικαστήριο, είπε πως υπολόγισε τα έξοδα επιδιόρθωσης του σπιτιού σε περίπου £4,000. Είπε όμως πως οι προτεινόμενες επιδιορθώσεις ήταν για να καταστεί το σπίτι ικανοποιητικά λειτουργήσιμο. Δεν έκαμε ειδική αναφορά και διαφοροποίηση των ζημιών που οφείλονταν σε άλλες αιτίες, εκτός της φυσικής φθοράς, μήτε και καθόρισε τα κονδύλια που θα απαιτούνταν γι΄αυτά τα δυο είδη φθοράς. Ενδειξη αυτής της αδυναμίας στην υπόθεση του εφεσείοντα είναι το γεγονός πως ο δικηγόρος του ενώπιον μας δέχθηκε πως από το ποσό της απαίτησης θα μπορούσε το πρωτόδικο Δικαστήριο να αφαιρέσει μέχρι και £2,600, που όντως δαπανήθηκαν για επιδιορθώσεις έτσι που να εξωραΪστεί γενικά το σπίτι. Τέτοια όμως διαφοροποίηση, με ικανοποιητική μαρτυρία, θάπρεπε να προσκομιζόταν πρωτοδίκως. Τέλος και αυτό είναι δικό μας σχόλιο, για σπίτι ηλικίας 15 ετών χωρίς οποιεσδήποτε επιδιορθώσεις από το κτίσιμο του, δεν θα ήταν παράλογο να απαιτούνται £4,000, για γενική επιδιόρθωση και εξωραϊσμό του .
Κρίνουμε πως η έφεση είναι αβάσιμη και απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του εφεσείοντα.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΜΑΑ