|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΝΑΥΤΟΔΙΚΕΙΟΥ
ΑΓΩΓΗ ΝΑΥΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΡ. 32/96
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ, Δ.Μεταξύ:
Πανευρωπαϊκής Ασφαλιστικής Εταιρείας Λτδ., από τη Λευκωσία
Εν αγόντων
και
1. Τhe Black Sea Shipping Co. από την Οδυσσό, Ουκρανία
2. Zim Navigation Co. Ltd
3. To πλοίο Μ/V 'GEROI MONKADI υπό Ουκρανική σημαία
4. Το Πλοίο Μ/V 'MELBOURNE' υπό Ισραηλιτική σημαία και τώρα στο λιμάνι της Λεμεσού
5. Το εμπορευματοκιβώτιο επί του πλοίου Εναγομένου 3 με αριθμό ΜΜU1611442 επί του εναγομένου 3 πλοίου.
Εν αγομένων
---------------------
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 8 ΜΑΙΟΥ 1996
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 31 Μαίου 1996 - ΄Ωρα: 12.05 μ.μ.
Για τους ενάγοντες-αιτητές: κα Πρ. Μιχαήλ για Χρ. Π. Μιτσίδη.
----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι ενάγοντες είναι ασφαλιστική εταιρεία. Για λόγους που παραθέτουν στο κλητήριο ένταλμα διεκδικούν ίδιον αγώγιμο δικαίωμα κατά των εναγομένων. Τους καταλογίζουν παράβαση συμβατικών υποχρεώσεων και/ή αμέλεια και/ή "οικειοποίηση" εμπορευμάτων και διεκδικούν αποζημιώσεις.
Εγκρίθηκε ex parte αίτηση των εναγόντων και εκδόθηκε παρεμπίπτον διάταγμα με το οποίο απαγορεύθηκε στους εναγόμενους 1 να εξάξουν εμπορευματοκιβώτιο που βρίσκεται σε αποθήκη στη Λεμεσό. Το παρεμπίτον διάταγμα εκδόθηκε πάνω στη βάση ένορκης δήλωσης σύμφωνα με την οποία το εμπορευματοκιβώτιο είναι ιδιοκτησία των εναγομένων 1. Επίσης, εγκρίθηκε αίτηση για επίδοση στους εναγομένους 1 εκτός δικαιοδοσίας αλλά αυτό το θέμα παρέμεινε στάσιμο. Οι ενάγοντες δεν προέβησαν σε οποιοδήποτε διάβημα για προώθηση της επίδοσης.
Οι ενάγοντες επανήλθαν με νέα αίτηση. Απέσυραν την αγωγή κατά των εναγομένων 2, 3 και 4 ως ασκηθείσα λόγω λανθασμένων πληροφοριών και ζήτησαν την προσθήκη ως εναγομένης της εταιρείας Plan Marine A.G. από την Ελβετία. Θεωρούν αναγκαία αυτή την προσθήκη επειδή, όπως αναφέρεται στην ένορκο δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, η πιο πάνω εταιρεία είναι η ιδιοκτήτρια του εμπορευματοκιβωτίου. Ζήτησα τις θέσεις των εναγόντων πάνω σε δυο θέματα. Πρώτον, σε σχέση με το γεγονός της εξασφάλισης παρεμπίπτοντος διατάγματος πάνω σε βάση που οι ίδιοι τώρα δέχονται πως είναι ανύπαρκτη και δεύτερον, σε σχέση με το γεγονός ότι δεν αποκαλύπτουν οποιαδήποτε αιτία αγωγής κατά της εταιρείας που προτείνουν να προστεθεί ως εναγομένη.
Οι ενάγοντες εξήγησαν πως οφειλόταν σε λάθος η αρχική εμφάνιση των εναγομένων 1 ως των ιδιοκτητών του εμπορευματοκιβωτίου. Δεν ήθελαν να παραπλανήσουν το Δικαστήριο εξ ου και, χωρίς καθυστέρηση, έθεσαν τα πραγματικά γεγονότα ενώπιόν του. Παρόλον τούτο, εφόσον εξεδόθη το διάταγμα, θα έπρεπε να παραμείνει σε ισχύ. Οι εναγόμενοι 1 θα είχαν την ευκαρία, αφού τους επιδιδόταν στο εξωτερικό όπου βρίσκονται, να δείξουν εκείνοι λόγο για την ακύρωσή του. Ως προς την προσθήκη που επιδιώκουν, δήλωσαν χωρίς περιστροφές πως πράγματι δεν διεκδικούν οποιοδήποτε αγώγιμο δικαίωμα κατά της εταιρείας που αναφέρθηκε. Αυτή η εταιρεία τούς είναι άγνωστη, και δεν έχει σχέση προς όσα στοιχειοθετούν την αξίωσή τους. Υπάρχει όμως πιθανότητα να υπέχουν κάποια υποχρέωση αφού ενδεχομένως εκμίσθωσαν το εμπορευματοκιβώτιο στους εναγομένους 1Χ και αφού το εμπορευματοκιβώτιο ήδη συνενώθηκε ως εναγόμενος, το ορθό θα ήταν να προστεθούν και οι ιδιοκτήτες του. Η εμφάνιση και η συμμετοχή τους στη διαδικασία ίσως θα αποκάλυπτε γεγονότα που θα στοιχειοθετούσαν αγώγιμο δικαίωμα εναντίον τους. Δέχονται πως το θέμα εμπίπτει στη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου και εισηγούνται πως αυτή πρέπει να ασκηθεί υπέρ της έγκρισης της αίτησής τους.
Δεν θα επεκταθώ σε νομοτυπικά ούτε και πιστεύω ότι δικαιολογείται να μακρυγορήσω. Ενώ δεν είναι του παρόντος να ασχοληθώ με το ζήτημα της εξ αρχής συνένωσης του εμπορευματοκιβωτίου ως εναγομένου, θεωρώ πως, εφόσον οι ενάγοντες απευθύνονται στη διακριτική μου εξουσία (βλ. σχετικά τον Καν. 30 των Κανονισμών Ναυτοδικείου) δεν είναι δυνατό να παραγνωρίσω τη σαφή δήλωση τους πως δεν διεκδικούν αγώγιμο δικαίωμα κατά των προτεινομένων ως πρόσθετων εναγομένων. Δεν θα μπορούσε ποτέ να προωθηθεί τέτοια αγωγή. Θα υπέκειτο σε παραμερισμό και ουδέποτε θα παρεχόταν άδεια για επίδοση στους νέους εναγομένους οι οποίοι βρίσκονται εκτός δικαιοδοσίας (βλ. Καν. 24 των Κανονισμών Ναυτοδικείου). Δεν θα συνεργήσω προς τέτοια κατεύθυνση.
Τώρα, ως προς το παρεμπίπτον διάταγμα που εκδόθηκε. Εννοούν οι ενάγοντες να αφεθεί σε ισχύ ενώ γνωρίζουμε πως η βάση πάνω στην οποία εκδόθηκε, όπως την παρουσίασαν οι ίδιοι, δεν υπάρχει. Προτείνουν να προωθηθεί το θέμα για νά φθάσει στους εναγόμενους 1 διαταγή να μήν εξάξουν περιουσία που θα εμφανίζεται ότι είναι δική τους ενώ παραδέχονται οι ενάγοντες πως ανήκει σε άλλο, με στόχο βέβαια τη χρησιμοποίηση αυτής της περιουσίας προς ικανοποίηση απόφασης που ενδεχομένως θα εκδοθεί εναντίον των εναγομένων 1 και όχι των ιδιοκτητών του εμπορευματοκιβωτίου.
Θα ανέμενα πως οι ενάγοντες μαζί με την απολογία τους για την καλόπιστη έστω παραπλάνηση του Δικαστηρίου, θα ζητούσαν οι ίδιοι την ακύρωση του διατάγματος. Δεν νομίζω όμως πως το Δικαστήριο είναι ανίσχυρο μπροστά στην απροθυμία των εναγόντων να προβούν στο αυτονόητο και πως είναι υποχρεωμένο να παρακολουθήσει απαθές τις εξελίξεις που θα προμήνυε η διατήρηση του διάταγματος. Το Δικαστήριο έχει εξουσία εκ του Νόμου (βλ. άρθρο 32(2) του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν. 14/60) και συναφώς τον Καν. 211 των Κανονισμών Ναυτοδικείου) ή συμφυή προς ακύρωση του διατάγματος και, κάτω από τις περιστάσεις, οφείλει να ακυρώσει το παρεμπίπτον διάταγμα που εκδόθηκε σ΄αυτό το στάδιο. Αποκαλύπτεται θεμελιακός λόγος για την ακύρωση του ενώ ταυτόχρονα μόνο με την άμεση ακύρωση του διάταγματος θα διαφυλασσόταν το κύρος του Δικαστηρίου και η αξιοπιστία της δικαστικής διαδικασίας.
Η αίτηση απορρίπτεται. Το παρεμπίπτον διάταγμα που εκδόθηκε στις 28 Μαρτίου 1996 ακυρώνεται.
Γ. Κωνσταντινίδης
Δ.
/Μσι.