|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1994) 1 ΑΑΔ 595
7 Οκτωβρίου, 1994
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155(4) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΑΡ. 33/1964,
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΗΛΙΑ, ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ/Η PROHIBITION,
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΝΟΜΟ ΑΡ. 95/89, ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟ ΑΡ. 23/90 ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΣΧΕΣΕΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΤΕΚΝΩΝ ΝΟΜΟ ΑΡ. 216/90,
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΑΡ. 47/90 ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡ. 12/2/91 ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΔΙΑΤΑΣΣΕΤΑΙ Ο ΑΙΤΗΤΗΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΣΤΗ ΜΑΡΩ ΑΛΩΝΕΥΤΗ ΓΙΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΑΝΗΛΙΚΗΣ ΘΥΓΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΤΟ ΠΟΣΟ ΤΩΝ £70 ΤΟ ΜΗΝΑ,
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 47/90 ΗΜΕΡ. 17/2/93 ΓΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΣΟΥ ΑΥΤΟΥ ΣΕ £200.
(Aίτηση Aρ. 117/94)
Προνομιακά Εντάλματα — Αίτηση για χορήγηση άδειας για καταχώριση αίτησης για έκδοση ενταλμάτων certiorari και prohibition εναντίον απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου με την οποία διατασσόταν ο αιτητής, που ανήκε στη θρησκευτική ομάδα των Μαρωνιτών, να καταβάλλει διατροφή για τέκνο που είχε αναγνωριθεί σαν δικό του με απόφαση Δικαστηρίου, και να ανασταλεί η διαδικασία σε αίτηση για αύξηση του ποσού διατροφής, λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας του Οικογενειακού Δικαστηρίου — Κρίθηκε ότι υπήρχε εκ πρώτης όψεως υπόθεση ή συζητήσιμο θέμα για τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας.
Στις 12.2.91, το Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας με απόφασή του που εκδόθηκε εκ συμφώνου διάταξε τον αιτητή να πληρώνει £70 τον μήνα για την διατροφή της ανήλικης θυγατέρας του Μαρίνας, που είχε αναγνωρισθεί σαν πατέρας της με προηγούμενη απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας. Με νέα αίτησή της η μητέρα της ανήλικης ζήτησε αύξηση του ποσού της διατροφής σε £200 τον μήνα.
Ο αιτητής ζήτησε άδεια για καταχώριση αίτησης για την έκδοση ενταλμάτων certiorari και prohibition με τα οποία από την μια να ακυρώνεται η απόφαση της 12.2.91 και από την άλλη να απαγορεύεται η συνέχιση της διαδικασίας στην αίτηση για αύξηση του ποσού της διατροφής. Ο αιτητής ισχυρίσθηκε ότι ήταν μέλος της θρησκευτικής ομάδας των Μαρωνιτών, ενώ η μητέρα της ανήλικης ανήκε στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία, και ότι, σαν αποτέλεσμα, το Οικογενειακό Δικαστήριο δεν είχε δικαιοδοσία να επιληφθεί θεμάτων διατροφής αναφορικά με τον αιτητή.
Αποφασίσθηκε ότι:
Από την θεώρηση του άρθρου 111 του Συντάγματος, όπως τούτο είχε τροποποιηθεί με τον Νόμο 95/89, ως επίσης και από τις νομοθεσίες που ακολούθησαν την τροποποίηση του άρθρου 111 και ιδιαίτερα του περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμου, 1990 (Ν. 23/90) και του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου, 1990 (Ν. 216/90), διαφαινόταν εκ πρώτης όψεως, ότι το Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας δεν είχε δικαιοδοσία να εκδικάσει υπόθεση διατροφής όπου ο ένας από τους διάδικους δεν ανήκε στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία, και γι' αυτό η αιτούμενη άδεια έπρεπε να χορηγηθεί.
Η αίτηση επιτράπηκε.
Υπόθεση που αναφέρθηκε:
R. v. Nat Bell Liquors Ltd [1922] 2 A.C. 128.
Aίτηση.
Aίτηση με την οποία ο αιτητής ζητά άδεια του δικαστηρίου να του επιτραπεί να καταχωρίσει αίτηση για την έκδοση ενταλμάτων της φύσεως certiorari για ακύρωση διατάγματος του Oικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας και prohibition, με το οποίο να απαγορεύεται στο ίδιο δικαστήριο να επιληφθεί οποιασδήποτε νέας διαδικασίας σχετικής με το πιο πάνω διάταγμα.
Π. Πετράκης, για τον Aιτητή.
NIKHTAΣ, Δ.: Aνάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Ο αιτητής απευθύνεται για εξασφάλιση άδειας του δικαστηρίου να καταθέσει αίτηση για την έκδοση ενταλμάτων της φύσεως certiorari και prohibition. Με τo πρώτο θα επιδιωχθεί η ακύρωση διατάγματος του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερ. 12/2/91. Το prohibition έχει σαν στόχο να απαγορεύσει στο ίδιο δικαστήριο να επιληφθεί οποιασδήποτε νέας διαδικασίας που εκπορεύεται από το διάταγμα της 12/2/91. Συγκεκριμένα εκκρεμοδικεί αίτηση τροποποίησης του. Είναι ορισμένη για ακρόαση στις 16 προσεχούς Νοεμβρίου.
Θα δώσω σε σύνοψη το ιστορικό, σταχυολογώντας τις λεπτομέρειες από την ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση και τα δύο συνημμένα σε αυτή έγγραφα. Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι ανήκει στη θρησκευτική ομάδα των Μαρωνιτών. Στις 12/6/90 αναγνώρισε, ύστερα από απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, την πατρότητα της ανήλικης θυγατέρας του Μαρίνας, που γεννήθηκε χωρίς γάμο με τη μητέρα της Μάρω Αλωνεύτη από την Ακρόπολη Λευκωσίας.
Η μητέρα ανήκει στην ελληνορθόδοξη Εκκλησία. Για να διευθετηθεί το θέμα διατροφής του παιδιού της προσέφυγε στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας με την αίτηση αρ. 47/90. Στις 12/2/91 εκδόθηκε εκ συμφώνου η απόφαση τεκμ. 1 με την οποία ο αιτητής διατάχθηκε να πληρώνει £70 το μήνα για τον παραπάνω σκοπό. Με νέα αίτηση της ημερ. 17/2/93 (αντίγραφο έχει επισυναφθεί στην αίτηση σαν τεκμ. 2) η μητέρα ζητά αύξηση του παραπάνω ποσού σε £200.
Ορμώμενος από το γεγονός ότι μόνο ο ένας διάδικος στην αίτηση αρ. 47/90 ανήκει στην ελληνική ορθόδοξη Εκκλησία ο δικηγόρος του αιτητή υπέβαλε, με άξονα του επιχειρήματος του τον περί Πρώτης Τροποποίησης του Συντάγματος Νόμο αρ. 95/89 και τη νομοθεσία που τον ακολούθησε, ότι το Οικογενειακό Δικαστήριο δεν είχε δικαιοδοσία να εκδώσει το αρχικό διάταγμα διατροφής. Κατά μείζονα λόγο στερείται τώρα αρμοδιότητας να το τροποποιήσει. Φυσικά σε κάθε περίπτωση που το δικαστήριο ενεργεί χωρίς δικαιοδοσία η σχετική απόφαση ή διάταγμα του πάσχει από ακυρότητα: R. v. Nat Bell Liquors Ltd. [1922] 2 A.C. 128. Aς σημειωθεί ότι η αίτηση για μεταβολή των όρων του διατάγματος στηρίζεται στο μέρος ΙΙ του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου αρ. 216/90. Και ειδικότερα στις διατάξεις των άρθρων 33(1) και 38 που δημιουργούν την υποχρέωση των γονέων για διατροφή των ανήλικων παιδιών τους και παρέχουν τη δυνατότητα τροποποίησης κάθε σχετικής δικαστικής απόφασης για τη συντήρηση τους αντίστοιχα.
Το άρθρο 111 του Συντάγματος, όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 3 του ν. 95/89, έχει προβλέψει για τη δημιουργία χωριστών Οικογενειακών Δικαστηρίων για τα πρόσωπα που ανήκουν στην ελληνική ορθόδοξη Εκκλησία και για όσους ανήκουν σε θρησκευτική ομάδα (βλέπε παράγραφο 3 του άρθρου 2 του Συντάγματος). Με το ν. 95/89 οι υποθέσεις των ανηκόντων στην ελληνική ορθόδοξη Εκκλησία, που έχουν σχέση με το διαζύγιο, το χωρισμό από κοίτης και τραπέζης, τη συνοίκηση των συζύγων και τις οικογενειακές σχέσεις υπάγονται στη δικαιοδοσία Οικογενειακών Δικαστηρίων. Αυτά αποτελούνται από τρία μέλη στις περιπτώσεις που εκδικάζουν αγωγές διαζυγίου, αλλά είναι μονομελούς σύνθεσης σε κάθε άλλη περίπτωση.
Προς υλοποίηση της νέας συνταγματικής επιταγής και σε συμμόρφωση με αυτή ψηφίστηκε ο περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμος αρ. 23/90. Με βάση το νόμο αυτό καθιδρύθηκαν τα πρώτα δικαστήρια του είδους. Ο νόμος περιέχει επίσης διατάξεις που αφορούν στη σύνθεση, δικαιοδοσία και λειτουργία τους. Ειδικότερο ενδιαφέρον για την κρινόμενη περίπτωση παρουσιάζει το άρθρο 11 που προσδιορίζει τη δικαιοδοσία:
"11. Τα Οικογενειακά Δικαστήρια θα ασκούν τη δικαιοδοσία και τις εξουσίες που τους ανατίθενται δυνάμει του Άρθρου 111 του Συντάγματος, του παρόντος νόμου και οποιουδήποτε άλλου νόμου."
Τα θέματα διατροφής πραγματεύεται ο περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμος αρ. 216/90. Το μέρος ΙΙ είναι σχεδόν ολόκληρο αφιερωμένο σε αυτή την υποχρέωση. Στο άρθρο 33 μέχρι και το 40 διατυπώνονται οι βασικές αρχές του δικαίου της διατροφής.
Πρέπει να επισημανθεί ότι μέχρι τη συζήτηση της υπόθεσης αυτής δεν είχε ακόμη θεσπισθεί νομοθεσία ανάλογη με το ν. 23/90 που να ρυθμίζει τα των Οικογενειακών Δικαστηρίων των θρησκευτικών ομάδων. Εκκρεμεί όμως νομοσχέδιο με τίτλο ο περί Οικογενειακών Δικαστηρίων (Θρησκευτικές Ομάδες) Νόμος του 1994, που δημοσιεύθηκε στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 8/7/94. Στο αναμεταξύ με το άρθρο 27 του ν. 23/90 εξουσιοδοτήθηκαν τα εκκλησιαστικά δικαστήρια των θρησκευτικών ομάδων να λειτουργούν σαν Οικογενειακά Δικαστήρια μέχρι 31/12/90, διευθέτηση που παρατάθηκε μέχρι 31/12/92 (βλέπε άρθρο 3 του ν. 247/90 και του ν. 231/91). Έκτοτε δεν έγινε οποιαδήποτε άλλη νομοθετική πρόνοια που να παρατείνει τη ρύθμιση του άρθρου 27.
Το δικαιοδοτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούν τα Οικογενειακά Δικαστήρια, που έφερε σε φως η σύντομη επισκόπηση των σχετικών συνταγματικών και νομοθετικών διατάξεων, εκ πρώτης όψεως δε φαίνεται να καλύπτει την παρούσα περίπτωση. Γι' αυτό θα παραχωρηθεί η αιτούμενη άδεια.
Η αίτηση να καταχωριθεί σε 7 ημέρες από σήμερα και να επιδοθεί στη μητέρα Μάρω Αλωνεύτη και στον Πρωτοκολλητή του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας. Η ένσταση, αν υπάρχει πρόθεση αμφισβήτησης της αίτησης, να κατατεθεί σε 10 ημέρες από την επίδοση της αίτησης. Η υπόθεση ορίζεται γι' ακρόαση στις 7/11/94. Στο μεταξύ και μέχρι την περάτωση της διαδικασίας και έκδοση της απόφασης μου αναστέλλεται η εκδίκαση της αίτησης που είναι ορισμένη στο Οικογενειακό Δικαστήριο την 16/11/94. Η αναστολή όμως δεν επεκτείνεται στο διάταγμα της 12/2/91. Άσκησα τη σχετική διακριτική μου εξουσία αφού έλαβα υπόψη και όσα αναφέρει ο Halsbury's Laws of England, 3η έκδοση, τόμος 11, παράγραφος 130, σελ. 72:
"The grant of leave to apply for an order of prohibition or certiorari will, if the Court or judge so directs, operate as a stay of the proceedings in question until the determination of the application or until the Court or judge otherwise orders."
H αίτηση επιτράπηκε.