|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 1 ΑΑΔ 916
23 Νοεμβρίου, 1993
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
TECHNOPLASTICS LTD,
Ενάγοντες,
ν.
C.I.S. CONTINENT - ISRAEL SHIFFAHRTSGESELLSCHAFT Μ.Β.Η. & CO KG. ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Εναγομένων.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 55/92)
Δικονομία Ναυτοδικείου — Αίτηση για παραμερισμό κλητηρίου εντάλματος λόγω ισχυριζόμενης παράβασης του Κ.24 των Θεσμών Ναυτοδικείου, εκπρόθεσμης καταχώρισης της αγωγής λόγω των προνοιών του Πίνακα του περί Μεταφοράς Αγαθών δια Θαλάσσης Νόμου, Κεφ.263, και λόγω ύπαρξης ρήτρας αλλοδαπής δικαιοδοσίας στην φορτωτική — Κρίθηκε ότι οι πρώτοι δύο λόγοι ήσαν αβάσιμοι, για δε την ρήτρα δικαιοδοσίας, κρίθηκε ότι δεν έπρεπε να εφαρμοσθεί, διότι η Κύπρος ήταν το forum conveniens για την εκδίκαση της διαφοράς.
Με την αγωγή της η ενάγουσα αξίωσε εναντίον των διαφόρων εναγομένων αποζημιώσεις Δολ. ΗΠΑ 25.532,85 για ισχυριζόμενη ζημία που υπέστησαν τα εμπορεύματά της, που είχε φορτώσει στη Λεμεσό με προορισμό το Felixstowe στο Ηνωμένο Βασίλειο, και τα οποία κατά τον ισχυρισμό της δεν παραδόθηκαν στους δικαιούχους σύμφωνα με τους όρους της φορτωτικής, αλλά σε άλλα πρόσωπα, με αποτέλεσμα να απωλεσθούν. Με αίτησή τους οι εναγόμενοι ζήτησαν τον παραμερισμό του κλητηρίου εντάλματος διότι i) δεν είχαν τηρηθεί οι πρόνοιες του Κ.24 των Θεσμών Ναυτοδικείου, δηλαδή δεν είχε προσδιορισθεί με αρκετή λεπτομέρεια η βάση της αγωγής, ii) η αγωγή είχε καταχωρηθεί μετά την εκπνοή της προθεσμίας του ενός έτους που προβλέπεται στον Πίνακα του περί Μεταφοράς Αγαθών δια Θαλάσσης Νόμου, Κεφ.263, και iii) υπήρχε στη φορτωτική ρήτρα αποκλειστικής δικαιοδοσίας των Δικαστηρίων της χώρας όπου ο μεταφορέας είχε την έδρα των εργασιών του, δηλαδή στην προκείμενη περίπτωση της Γερμανίας.
Αποφασίσθηκε ότι:
(α) Δεν διαπιστώνετο οποιαδήποτε παράβαση του Κ.24 των Θεσμών Ναυτοδικείου, εφόσον δε η αγωγή δεν ήταν για ισχυριζόμενη ζημία που είχε συμβεί κατά το στάδιο της μεταφοράς των εμπορευμάτων διά θαλάσσης αλλά για ζημία που είχε συμβεί σε μεταγενέστερο στάδιο, οι πρόνοιες του Πίνακα του περί Μεταφοράς Αγαθών διά Θαλάσσης Νόμου, Κεφ.263 για την ανατρεπτική προθεσμία του ενός έτους για καταχώριση της αγωγής, δεν είχαν εφαρμογή.
(β) Παρά την ύπαρξη της ρήτρας αποκλειστικής δικαιοδοσίας των Γερμανικών Δικαστηρίων, στην προκείμενη περίπτωση το Κυπριακό Δικαστήριο ήταν το forum conveniens, ενόψει του ότι η ενάγουσα ήταν κυπριακή εταιρεία, η υπόθεση είχε άμεση σχέση με την Κύπρο, και τα έξοδα στο εξωτερικό θα ήσαν υπερμέτρως μεγάλα, ιδιαίτερα εάν λαμβανόταν υπόψη ότι η απαίτηση ήταν για μικρό ποσό.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα.
Υπόθεση που αναφέρθηκε:
The Cyprus Potatoes Marketing Board v. Pan Arab Shipping Co και Άλλοι (1990) 1 Α.Α.Δ. 622.
Αιτήσεις.
Αιτήσεις σε αγωγή ναυτοδικείου με τις οποίες οι εναγόμενοι 2, 3,4 και 5 ζητούν παραμερισμό του κλητηρίου εντάλματος.
Κ. Χ" Ιωάννου, για τον αιτητή-εναγόμενο 2.
Κ. Π. Ερωτοκρίτου, για τον αιτητή-εναγόμενο 3.
Χρ. Βάκης, για τους αιτητές-εναγομένους 4 & 5.
Μ. Ηλιάδης για. κ. Τ. Παπαδόπουλο, για τους ενάγοντες-καθ' ών η αίτηση.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Οι ενάγοντες με αγωγή τους που καταχώρισαν στις 3.4.1992 στο Ανώτατο Δικαστήριο, δικαιοδοσία Ναυτοδικείου, απαιτούν από τους πέντε εναγόμενους αποζημιώσεις για παράβαση συμφωνίας μεταφοράς εμπορευμάτων τους από το λιμάνι της Λεμεσού στο Felixstowe, Ηνωμένο Βασίλειο. Αιτία της αγωγής είναι ισχυριζόμενη παράβαση της συμφωνίας που στηρίζεται στο γεγονός πως τα εμπορεύματα των εναγόντων δεν παραδόθηκαν στους δικαιούχους σύμφωνα με τους όρους της φορτωτικής που εκδόθηκε στους ενάγοντες αλλά σε άλλους, και κατά συνέπεια υπέστησαν ζημιά ίση με την αξία τους. (25.532,85 δολάρια Η.Π.Α.).
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των εναγόντων η εναγόμενη 1, Γερμανική εταιρεία που εδρεύει στο Αμβούργο, είναι η ιδιοκτήτρια του πλοίου Wotan, πάνω στο οποίο φορτώθηκαν τα εμπορεύματα τους για να μεταφερθούν στον προορισμό τους. Η εναγόμενη εταιρεία 2, ναυτιλιακοί πράκτορες, με έδρα το Ipswich, ενεργούσαν ως αντιπρόσωποι των εναγομένων 1. Η εναγόμενη 3, επίσης Αγγλική εταιρεία με έδρα το Kent, συνεργαζόταν στην υπό συζήτηση δοσοληψία με όλους τους υπόλοιπους. Η εναγόμενη 4, με έδρα τον Πειραιά, είναι επίσης συνεργάτιδα των υπόλοιπων εναγομένων και ενεργούσε ως μεταφορέας των εμπορευμάτων των εναγόντων σε συνεργασία με την εναγομένη 5. Η τελευταία εναγόμενη είναι Κυπριακή εταιρεία με έδρα τη Λεμεσό. Συνεργαζόταν δε και αυτή με όλους τους άλλους εναγόμενους για τη μεταφορά των εμπορευμάτων των εναγόντων στο πλοίο Wotan.
Το κλητήριο ένταλμα επεδόθη κανονικά σε όλους τους εναγόμενους. Οι 2, 3,4 και 5, όπως έχει πλέον καθιερωθεί στις υποθέσεις ναυτοδικείου ως σύνηθες ένδικο διάβημα, υπέβαλαν αίτηση για παραμερισμό του κλητηρίου εντάλματος με γενική εισήγηση πως το Ναυτοδικείο της Κύπρου δεν πρέπει να αναλάβει δικαιοδοσία γιατί η χώρα μας δεν είναι ο προσφορότερος τόπος εκδικάσεως της υπόθεσης. Πάνω σ' αυτό το ζήτημα οι μεν εναγόμενοι 2 εισηγούνται πως είναι η Αγγλία, οι εναγόμενοι 4 η Ελλάδα και οι 3 η Γερμανία, εφόσον το πλοίο ανήκει σε Γερμανική εταιρεία. Είπα πιο πάνω πως αυτό το ένδικο διάβημα είναι σύνηθες. Η παρατήρηση μου γίνεται για να δείξω, προσωπικά βεβαίως, πως στις πλείστες περιπτώσεις τα ένδικα διαβήματα που μεσολαβούν από την καταχώριση του κλητηρίου εντάλματος μέχρι της ακροάσεως της υπόθεσης είναι αχρείαστα, χρονοβόρα, δαπανηρά και εκτρέπουν την υπόθεση από τον επιθυμητό προορισμό της, την επίλυση δηλαδή της επίδικης σ' αυτή διαφοράς.
Οι λόγοι που προβάλλονται για υποστήριξη της αιτήσεως των εναγομένων ποικίλλουν. Θα ασχοληθώ συνοπτικά με αυτούς, χωρίς να κάμνω ξεχωριστή αναφορά στην επιχειρηματολογία του κάθε δικηγόρου μια και έχουν τον ίδιο στόχο. Η πρώτη εισήγηση είναι πως το κλητήριο δεν συμμορφώνεται με τις προϋποθέσεις της Δ.24, Δικαιοδοσία Ναυτοδικείου της Κύπρου, Διαταγής του 1893, γιατί δεν δίδονται σ' αυτό λεπτομέρειες του αδικοπραγήματος, της ισχυριζόμενης δηλαδή αμέλειας των εναγομένων, και κατά συνέπεια δεν καταδείχνεται καλή αιτία αγωγής. Το επιχείρημα είναι αβάσιμο. Εν πρώτοις, όταν δίδεται άδεια εκδόσεως του κλητηρίου εντάλματος σύμφωνα με τις πρόνοιες της Δ.24, απαιτείται να βεβαιούνται σ' αυτό η (ρύση της αγωγής σε γενικό πλαίσιο και τα γεγονότα που την στηρίζουν. Εν πάση περιπτώσει στην υπόθεση μας στο κλητήριο ένταλμα διατυπώνεται με ακρίβεια η αιτία αγωγής και ταυτόχρονα δίδονται λεπτομέρειες της ισχυριζόμενης παράβασης της συμφωνίας μεταφοράς και με στοιχεία που την συνιστούν.
Ο 2ος όρος της φορτωτικής προβλέπει πως γι' αυτήν εφαρμόζονται οι Κανονισμοί της Χάγης. Το άρθρο 3(6) του Πίνακα, στο Νόμο, Κεφ. 263, προνοεί, πως ο μεταφορέας απαλλάττεται οποιασδήποτε ευθύνης αναφορικά με απώλεια ή ζημιά στα εμπορεύματα, εκτός αν η αγωγή καταχωριστεί μέσα σε ένα χρόνο από την παράδοση τους ή από την ημερομηνία που θα έπρεπε να παραδοθούν. Στην εξεταζόμενη υπόθεση, όπως παρουσιάζονται στο παρόν στάδιο τουλάχιστο τα γεγονότα, η διαφορά που δημιουργεί τη βάση της αγωγής δεν ανεφύη κατά τη διάρκεια της μεταφοράς των εμπορευμάτων πάνω στο πλοίο, που καλύπτει τα στάδια από τη φόρτωση μέχρι την εκφόρτωση, αλλά σε πράξη που έλαβε χώρα σε κατοπινό στάδιο, δηλαδή την μη παράδοση των εμπορευμάτων στους δικαιούχους. Ακριβώς του ιδίου ζητήματος επιλαμβάνεται συνάδελφος Δικαστής (Δ. Στυλιανίδης) στην The Cyprus Potatoes Marketing Board v. Pan Arab Shipping Co και Άλλοι (1990) 1 Α.Α.Δ. 622, όπου γίνεται και αναφορά στην αγγλική νομολογία. Υιοθετώ την απόφαση πάνω σ' αυτό το σημείο. Προσθέτω μόνο, χωρίς να εκφέρω τελική άποψη γιατί δεν έχει συζητηθεί ενώπιον μου, πως η συγκεκριμένη διάταξη στον Πίνακα του περί Μεταφοράς Αγαθών διά Θαλάσσης Νόμου, Κεφ. 263, στην οποία ορίζεται χρόνος παραγραφής, δυνατόν να μην ισχύει ενόψει των προνοιών του περί Αναστολής της Παραγραφής Νόμου του 1964 (57/64).
Αλλη πρόνοια της φορτωτικής, την οποία επικαλούνται οι εναγόμενοι, είναι η ρήτρα του όρου 3 που προβλέπει πως οποιαδήποτε διαφορά αναφύεται από την εφαρμογή των όρων της, αυτή επιλύεται από τα Δικαστήρια της χώρας στην οποία ο μεταφορέας έχει τον τόπο διεξαγωγής των επιχειρήσεων του, εφαρμοζόμενου του ισχύοντος Δικαίου αυτής της χώρας. Στην περίπτωση μας της Γερμανίας.
Είναι καθιερωμένη νομολογιακή αρχή πως οι διάδικοι δεσμεύονται από τους όρους της συμφωνίας τους, περιλαμβανομένου βέβαια και αυτού που καθορίζει το αρμόδιο δικαστήριο και το εφαρμοζόμενο δίκαιο. Η ιδιάζουσα όμως φύση των ναυτικών υποθέσεων επέβαλε στα Δικαστήρια τη χαλάρωση της γενικής αυτής αρχής, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που, κατά τη γνώμη μου, τα Δικαστήρια αναλαμβάνουν κατά κανόνα δικαιοδοσία εφόσον καταδειχθεί από τα γεγονότα στην επίδικη διαφορά πως έχουν άμεση σχέση με τη χώρα τους. Στην απόφαση ανάληψης τέτοιας δικαιοδοσίας λαμβάνονται βέβαια υπόψη και άλλοι παράγοντες, που έχουν κατά καιρούς συζητηθεί.
Τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης επιβάλλουν στην κρίση μου την ανάληψη της δικαιοδοσίας μας. Οι ενάγοντες είναι Κυπριακή εταιρεία. Τα εμπορεύματα φορτώθηκαν σε λιμάνι της Κύπρου με προορισμό λιμάνι της Αγγλίας. Η αξία τους, και γενικά η επίδικη διαφορά είναι σχετικά μικρή, γύρω στις £13.000 κυπριακές λίρες. Τα έξοδα και η δικαστική δαπάνη για να προωθήσουν την αξίωση τους οι ενάγοντες στη Γερμανία ή Αγγλία ή Ελλάδα θα υπερβούν κατά πολύ το ποσό της επίδικης διαφοράς. Η υπόθεση έχει άμεση σχέση με την Κύπρο και επομένως το Δικαστήριο μας είναι προσφορότερο για την επίλυση της διαφοράς.
Οι αιτήσεις επομένως των εναγομένων απορρίπτονται με έξοδα εις βάρος τους.
Οι αιτήσεις απορρίπτονται με έξοδα.