|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 1 ΑΑΔ 702
29 Σεπτεμβρίου, 1993
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
HYLDA CONSTANCE DONAGHY,
Ενάγουσα,
ν.
ΠΛΟΙΟΥ "C J ONE" ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Εναγομένων.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 134/93)
Αίτηση για σύλληψη πλοίου σε αγωγή βασιζόμενη σε αξίωση για αγαθά ή υλικά αναγκαία για τη λειτουργία ή συντήρηση πλοίου (necessaries) — Ανάγκη συμμόρφωσης με τις πρόνοιες του κανονισμού 52 των Θεσμών Ναυτοδικείου, σχετικά με το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης — Οι εναγόμενοι διαπιστώθηκε ότι ήσαν κάτοικοι Κύπρου.
Η ενάγουσα αξίωσε εναντίον των εναγομένων ποσό £5.000 που κατά τον ισχυρισμό της, είχε δώσει κατά ή περί την 20.4.92 για να χρησιμοποιηθεί στην συντήρηση και λειτουργία του πλοίου εναγόμενου 1. Με την παρούσα αίτηση της η ενάγουσα ζήτησε την σύλληψη του πλοίου εναγόμενου 1. Στην ένορκη δήλωση της για υποστήριξη της αίτησης η ενάγουσα ανάφερε ότι είχε δανείσει τις £5.000 στον εναγόμενο 3, ο οποίος της υπέγραψε γραμμάτιο συνήθους τύπου, μετά που αυτός της είχε αναφέρει ότι χρειαζόταν επειγόντως το ποσό αυτό για να ικανοποιήσει διάφορες απαιτήσεις που εκκρεμούσαν εναντίον του πλοίου εναγομένου 1, ενώ αυτό βρισκόταν στην Συρία. Κατά παράβαση του κανονισμού 52 των Θεσμών Ναυτοδικείου, η ένορκος δήλωση δεν ανέφερε ότι ο ιδιοκτήτης ή ο κατά ένα μερίδιο ιδιοκτήτης του πλοίου δεν είχε τη διαμονή του στην Κύπρο, κατά τον χρόνο που οι απαραίτητες προμήθειες είχαν δοθεί στο πλοίο.
Αποφασίσθηκε ότι:
Εφόσον η αξίωση βασιζόταν στην προμήθεια αγαθών και υλικών αναγκαίων για τη συντήρηση και λειτουργία του πλοίου εναγομένου 1 ήταν αναγκαίο να υπάρξει συμμόρφωση με τις πρόνοιες του κανονισμού 52 των Θεσμών Ναυτοδικείου πράγμα που δεν είχε γίνει στην παρούσα περίπτωση. Πέραν τούτου, από τα στοιχεία ενώπιον του Δικαστηρίου διαφαινόταν ότι ο ιδιοκτήτης του πλοίου ήταν κάτοικος Κύπρου, και γι' αυτό η αίτηση δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αίτηση.
Αίτηση σε Αγωγή Ναυτοδικείου με την οποία η ενάγουσα-αιτή-τρια ζητά τη σύλληψη του εναγόμενου πλοίου.
Ι. Ιωαννίδης για St. Mcbride, για την ενάγουσα-αιτήτρια.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με το κλητήριο ένταλμα που καταχωρίστηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο στη δικαιοδοσία του ως Ναυτοδικείο, η ενάγουσα απαιτεί από τους τρεις εναγόμενους το ποσό των £5.000 που, κατά τον ισχυρισμό της, έδωσε σ' αυτούς κατά ή περί τις 20.4.1992, για να χρησιμοποιηθεί στη συντήρηση και λειτουργία του εναγόμενου πλοίου 1.
Με την εξεταζόμενη αίτηση της, που βασίζεται στους Κανονισμούς 50 και 51 των Κανονισμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δικαιοδοσία Ναυτοδικείου, ζητά τη σύλληψη του πλοίου. Στην ένορκη δήλωση της που υποστηρίζει την αίτηση, αναφέρει πως ο τρίτος εναγόμενος την προσήγγισε και της είπε πως χρειαζόταν επειγόντως £5.000 για να πληρώσει διάφορες αξιώσεις, "various claims", για να ακριβολογήσω χρησιμοποιώντας τη γλώσσα της ενόρκου δηλώσεως, που εβάρυναν το εναγόμενο πλοίο 1 και το οποίο η εταιρεία του, εναγομένη 2, αγόρασε για £150.000. Το πλοίο εκρατείτο στη Συρία και αν δεν εκπληρώνονταν οι υποχρεώσεις του, τότε η αγορά θα ακυρωνόταν. Ο εναγόμενος 3 είναι ο κυριότερος μέτοχος της εναγομένης 2, εφόσον έχει τα 90% των μετοχών της. Η αιτήτρια προχωρεί στην ένορκη της δήλωση για να πει πως λυπήθηκε τον εναγόμενο 3 και του έδωσε τα χρήματα ως δάνειο, προς επιβεβαίωση του οποίου ο εναγόμενος 3 υπέγραψε προς όφελος της γραμμάτιο συνήθους τύπου. Το χρέος δεν έχει αποπληρωθεί και γι' αυτό ηγέρθη η αγωγή.
Από τα πιο πάνω γεγονότα, που εκτίθενται στην ένορκη δήλωση της αιτήτριας, σχημάτισα εκ πρώτης όψεως την άποψη πως η αγωγή δεν εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου ως Ναυτοδικείο. Γι' αυτό και κάλεσα το δικηγόρο της ενάγουσας να εκφράσει τις απόψεις του πάνω στο ζήτημα. Έχω όμως τώρα τη γνώμη πως εφόσον το κλητήριο ένταλμα συμμορφώνεται με τους Κανονισμούς 5-14, δεδομένου μάλιστα ότι η φύση του αγώγιμου δικαιώματος διατυπώνεται σ' αυτό, αφορά δηλαδή αξίωση για χρήματα που κατ' ισχυρισμό κατεβλήθησαν για τη συντήρηση και λειτουργία του εναγομένου 1 πλοίου, αφήνω το ζήτημα ανέπαφο για να εξεταστεί, αν παραστεί ανάγκη, σε ευθετότερο χρόνο στη διαδικασία.
Θα προχωρήσω να εξετάσω την αίτηση για σύλληψη του πλοίου. Οι ισχυρισμοί που προβάλλονται στην ένορκη δήλωση της αιτήτριας, που υποστηρίζει την επίδικη αίτηση, βρίσκονται σε αντίθεση με αυτούς στο κλητήριο ένταλμα. Στο κλητήριο ένταλμα αναφέρεται σαφώς πως οι £5.000 πληρώθηκαν στους εναγομένους για να χρησιμοποιηθούν για τη συντήρηση και λειτουργία του πλοίου, ενώ αντίθετα στην ένορκη δήλωση ότι τα χρήματα δόθηκαν ως προσωπικό δάνειο στον τρίτο εναγόμενο. Για να περιγραφούν δε οι συνθήκες, κάτω από τις οποίες έγινε η πληρωμή, η αιτήτρια λέγει πως ο εναγόμενος 3 της είπε πως το πλοίο που αγόρασε η εταιρεία του, εναγομένη 2, ήταν βεβαρημένο με διάφορες απαιτήσεις, (various claims), τις οποίες αν δεν ξοφλούσε θα ακυρωνόταν η αγορά. Στη γραπτή του αγόρευση, για το ζήτημα της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου και της παρούσας αίτησης, ο δικηγόρος της αιτήτριας λέγει πως η αγωγή στηρίζεται στις πρόνοιες του άρθρου l(l)(m) του Administration of Justice Act 1956, που εφαρμόζεται στην Κύπρο. Στο άρθρο αυτό απαριθμούνται οι διαφορές που εμπίπτουν στη δικαιοδοσία Ναυτοδικείου. Η σχετική παράγραφος έχει ως εξής: "any claim in respect of goods or materials supplied to a ship for her operation or maintenance.", δηλαδή "necessaries", όπως συντομογραφικά συνηθίζεται να χαρακτηρίζεται η φύση αυτής της αξίωσης.
Εφόσον η επίδικη αίτηση για σύλληψη του πλοίου βασίζεται σ' αυτό το είδος της αξίωσης, όπως διατυπώνεται στην ένορκη δήλωση, αυτή πρέπει να συμμορφώνεται με τον Κανονισμό 52, που προβλέπει τα εξής, αναφορικά με το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης που υποστηρίζει το αίτημα.
"52. The affidavit shall also state-
(a) .............................
(b) In an action for necessaries, or for building, equipping, or
repairing any ship, the national character of the ship, and that, to
the best of the deponent's belief, no owner or part owner of the
ship was domiciled in Cyprus at the time when the necessaries
were supplied or the work was done."
Έκδηλα η ένορκη δήλωση της αιτήτριας δεν συμμορφώνεται με την πιο πάνω διάταξη γιατί δεν αναφέρεται σ' αυτή πως ο ιδιοκτήτης, ή ο κατά ένα μερίδιο ιδιοκτήτης του πλοίου, δεν είχε τη διαμονή του στην Κύπρο κατά το χρόνο που οι απαραίτητες προμήθειες δόθηκαν στο πλοίο, ή έγιναν οι εργασίες πάνω σ' αυτό. Βέβαια, από τα στοιχεία που υπάρχουν τώρα ενώπιον μου, και που η ίδια η αιτήτρια παραθέτει στην αγωγή και ένορκη της δήλωση, ο τρίτος εναγόμενος, που είναι μέτοχος της εναγομένης 2 ιδιοκτήτριας εταιρείας κατά 90% και η ίδια η εταιρεία, κατοικά στην Κύπρο. Γι' αυτούς τους λόγους η αίτηση θα απορριφθεί.
Όμως, δεν θα παραχωρούσα το ένταλμα συλλήψεως και για λόγους ουσίας, που ανάγονται στα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης. Τα χρήματα πληρώθηκαν προσωπικά στον 3 εναγόμενο. Ιδιοκτήτρια του πλοίου είναι η εναγομένη 2. Το δάνειο εξασφαλίστηκε με γραμμάτιο που υπέγραψε μόνο ο 3ος εναγόμενος. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο σημερινός αόριστος ισχυρισμός, πως τα χρήματα χρησιμοποιήθηκαν για την πληρωμή οφειλών του πλοίου, ή για αναγκαίες προμήθειες και εργασίες που έγιναν σ' αυτό, δεν θα με ικανοποιούσε για να ασκήσω τη διακριτική μου εξουσία και να εκδώσω το αιτούμενο διάταγμα.
Η αίτηση επομένως απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.