|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 1 ΑΑΔ 1042
25 Νοεμβρίου, 1991
[ΠΙΚΗΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΜΟΔΕΣΤΟΣ ΠΙΤΣΙΛΛΟΣ,
Εφεσείων- Ενάγων,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
Εφεσίβλητης
(Πολιτική Έφεση Αρ. 7700).
Δικαιοδοσία — Αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας για αποζημιώσεις λόγω ισχυριζόμενης άρνησης του Εφόρου Εκλογής να δώσει στον εφεσείοντα έντυπο υποβολής υποψηφιότητας στις προεδρικές εκλογές — Δικαιοδοσία είχε το Εκλογοδικείο και όχι το Επαρχιακό Δικαστήριο.
Ο Εφεσείων καταχώρησε αγωγή εναντίον της εφεσίβλητης αξιώνοντας αποζημιώσεις για ηθική και κοινωνική προσβολή που υπέστη, ως επίσης και ΛΚ 14.000 ειδικές αποζημιώσεις, που κατέβαλε, όπως ισχυρίσθηκε για την προεκλογική του εκστρατεία. Η αγωγή του βασίσθηκε, ουσιαστικά, στον ισχυρισμό του ότι, όταν προσήλθε στο γραφείο του Εφόρου Εκλογής για να υποβάλει υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές του 1978, ως επίσης και γι'αυτές του 1983, ο έφορος εκλογής δεν τον εφοδίασε με το σχετικό έντυπο. Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι το θέμα ενέπιπτε στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Εκλογοδικείου και απέρριψε την αγωγή λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας.
Αποφασίσθηκε ότι
Εφόσο η αιτία της αγωγής ήταν η ισχυριζόμενη άρνηση το αρμόδιου λειτουργού να εφοδιάσει τον εφεσείοντα με το σχετικό έντυπο υποβολής υποψηφιότητας, πράξη που, αν αποδεικνύετο αληθινή θα αποτελούσε παράβαση του περί Εκλογής (Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας) Νόμου, 1959 (Ν 37/59), αρμόδιο Δικαστήριο να επιληφθεί του θέματος ήταν το Εκλογοδικείο και όχι το Επαρχιακό Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον ενάγοντα κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Παπαδόπουλος, Π.Ε.Δ. και Ηλιάδης, Ε.Δ.) που δόθηκε στις 30 Ιουλίου, 1988 (Αρ. Αγωγής 9870/85) με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή του για γενικές αποζημιώσεις για την ηθική και κοινωνική προσβολή που υπέστη και ειδικές αποζημιώσεις ύψους £14.000.- ποσό που κατέβαλε όπως ισχυρίζεται για την προεκλογική του εκστρατεία.
Ο εφεσείων παρουσιάσθη αυτοπροσώπως.
Μ. Φλωρέντζος, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων Μόδεστος Πίτσιλλος θέλει να είναι πάντα υποψήφιος για τις βουλευτικές και προεδρικές εκλογές. Εμφανίζει τον εαυτό του φλογερό υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δεινό υπερασπιστή τους στα Δικαστήρια, ενώπιον των οποίων ευρίσκεται μόνιμα, δίδοντας στους νόμους, και ιδιαίτερα στο Σύνταγμα, μια λαϊκότροπη και συνθηματολογική δική του ερμηνεία.
Πιστός στο βίο και πολιτεία του επεδίωξε να υποβάλει υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές του 1978 και 1983. Στις 17.1.78 πήγε στο γραφείο του Εφόρου Εκλογής στο Υπουργείο Εσωτερικών και ζήτησε το σχετικό έντυπο υποβολής υποψηφιότητας. Ο αρμόδιος όμως λειτουργός δεν τον εφοδίασε με αυτό. Έτσι, ο εφεσείων δεν ήταν υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 1978. Μολονότι δεν φαίνεται καθαρά από την έκθεση απαιτήσεως, που συνέταξε ο ίδιος, κατά πόσο επαναλήφθηκε το ίδιο και για τις προεδρικές εκλογές του 1983, φαίνεται πως αυτό υπονοείται.
Στις 14.2.86 ο εφεσείων καταχώρησε αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στην οποία αξιώνει γενικές αποζημιώσεις για την ηθική και κοινωνική προσβολή που υπέστη και ειδικές αποζημιώσεις ύψους £14.000, ποσό που κατέβαλε όπως ισχυρίζεται για την προεκλογική του εκστρατεία.
Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας ήγειρε ενώπιον του πρωτόδικου Πλήρους Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ζήτημα αναρμοδιότητας να επιληφθεί της αγωγής γιατί, σύμφωνα με το άρθρο 145 του Συντάγματος το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, σήμερα Ανώτατο Δικαστήριο, κέκτηται αποκλειστικής δικαιοδοσίας να αποφασίζει οριστικώς και αμετακλήτως πάνω σε οποιαδήποτε εκλογική ένσταση που ασκείται σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο κατά της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας ή Βουλευτών της Βουλής των Αντιπροσώπων. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, πολύ ορθά κατά τη γνώμη μας, απεδέχθη την έκδηλα νομικά ορθή άποψη του δικηγόρου της Δημοκρατίας και απέρριψε την αγωγή του εφεσείοντος.
Ο εφεσείων καταχώρησε την υπό συζήτηση έφεση εναντίον της πιο πάνω απόφασης. Εισηγήθηκε πως η άποψη του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι εσφαλμένη γιατί το αγώγιμο του δικαίωμα απορρέει από τις διατάξεις του άρθρου 172 του Συντάγματος, που καθιστούν την Δημοκρατία υπεύθυνη για κάθε ζημιογόνο άδικη πράξη ή παράλειψη των υπαλλήλων της κατά την άσκηση των καθηκόντων τους ή κατ' επίκληση της ασκήσεως των καθηκόντων τους.
Συμφωνούμε απόλυτα με την κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Η αιτία αγωγής του εφεσείοντος, όπως διατυπώνεται στην παράγραφο 8 της εκθέσεως απαιτήσεως, που εν πάση περιπτώσει δεν μπορούσε να ήταν άλλη, είναι πως ο αρμόδιος λειτουργός αρνήθηκε να τον εφοδιάσει με έντυπο για υποβολή υποψηφιότητας. Η ισχυριζόμενη αυτή πράξη του λειτουργού θα παραβίαζε τον περί Εκλογής (Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας) Νόμο του 1959 (37/59) και επομένως αρμόδιο Δικαστήριο να επιληφθεί αυτού του παραπόνου θα ήταν το Εκλογοδικείο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντος.