|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 1 ΑΑΔ 833
24 Σεπτεμβρίου 1991
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΚΩΣΤΑ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Εφεσείοντες-Εναγόμενοι
ν.
ΚΩΣΤΑ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Εφεσιβλήτων-Εναγόντων.
(Πολιτικές Εφέσεις Αρ. 7531, 7536, 7539).
Απόφαση — Ελλειπής αξιολόγηση μαρτυρίας —Ύπαρξη αντιφατικών ευρημάτων — Διατάχθηκε επανεκδίκαση.
Οι ενάγοντες αγόρασαν από τους εναγόμενους 1 και 2 μια ηλεκτροτουρπίνα για να την εγκαταστήσουν σε διάτρηση τους. Μετά από ένα χρόνο περίπου η τουρπίνα σταμάτησε να λειτουργεί και ειδοποιήθηκαν οι εναγόμενοι 1 και 2 για την επιδιόρθωσή της. Η τουρπίνα επιδιορθώθηκε, εγκαταστάθηκε και σε 5-6 μέρες αποσυνδέθηκε από τη βαλβίδα ασφαλείας της και έπεσε στο βυθό. Δεν κατορθώθηκε η ανέλκυση της. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάσισε ότι οι εναγόμενοι 3 και 4 έπρεπε να πληρώσουν στους ενάγοντες ΛΚ 1.465 πλέον έξοδα, ενώ απέρριψε την αγωγή εναντίον των εναγομένων 1 και 2 με έξοδα. Το πρωτόδικο Δικαστήριο βρήκε ότι οι εναγόμενοι 3 και 4 ήσαν ένοχοι αμέλειας, με βάση την αρχή res ipsa loquitur.
Όλοι οι συνήγοροι συμφώνησαν ότι υπήρχε μαρτυρία που έτεινε να αποκλείσει την εφαρμογή της αρχής res ipsa loquitur, αλλά η μαρτυρία αυτή ουδέποτε αξιολογήθηκε. Υπήρχαν επίσης αντιφατικά ευρήματα στην ίδια την πρωτόδικη απόφαση.
Αποφασίσθηκε ότι
Υπό τις περιστάσεις, η μόνη ενδεδειγμένη απόφαση ήταν διάταγμα για επανεκδίκαση.
Η έφεση επιτράπηκε. Διατάθηκε επανεκδίκαση. Όλα τα έξοδα, έξοδα δίκης.
Έφεση.
Έφεση από τους ενάγοντες 1,2, και 3 και τους εναγομένους 3 και 4 κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Λαούτας, Αν. Ε. Δ.) που δόθηκε στις 10 Δεκεμβρίου, 1987 (Αρ. Αγωγής 1578/85) με την οποία διατάχθηκαν οι εναγόμενοι 3 και 4 όπως πληρώσουν προσωπικά και αλληλέγγυα το ποσόν των £1.465.- και με την οποία επίσης η αγωγή εναντίον των εναγομένων 1 και 2 απερρίφθη.
Π. Αγγελίδης, για τον εφεσείοντα - εναγόμενο 4.
Κ. Γαβριηλίδης, για τους εφεσίβλητους - ενάγοντες.
Δ. Λιβέρας και Π. Λιβέρας, για τον εφεσίβλητο - εναγόμενο 3.
Δ. Λιβέρας και Π. Λιβέρας, για τον εφεσείοντα - εναγόμενο 3.
Π. Αγγελίδης, για τους εφεσίβλητους - εναγόμενους 1, 2, και 4.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Η έφεση αυτή στρέφεται εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, με την οποία διατάχθηκαν οι εναγόμενοι 3 και 4 όπως πληρώσουν προσωπικώς και αλληλεγγύως το ποσό των £1.465.-, πλέον έξοδα, υπέρ των εναγόντων.
Με την απόφαση του το Δικαστήριο επίσης αποφάσισε όπως η αγωγή εναντίον των εναγομένων 1 και 2 απορριφθεί με έξοδα.
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι σε μεγάλη συντομία τα πιο κάτω:
Οι ενάγοντες είναι ιδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας στο Μιτσερό, στην οποία υπάρχει μιά διάτρηση για την άρδευση των κτημάτων τους. Οι ενάγοντες αγόρασαν μιά ηλεκτροτουρπίνα από τους εναγόμενους 1 και 2 τον Ιούλιο του '83, την οποία και εγκατέστησαν στη διάτρηση τους και εργάστηκε για περίοδο ενός χρόνου. Για κάποιο λόγο, μετά από ένα χρόνο περίπου, η μηχανή σταμάτησε να λειτουργεί και ειδοποιήθησαν οι εναγόμενοι 1 και 2 για την επιδιόρθωση της. Επιδιορθώθη, εγκατεστάθη και σε 5-6 μέρες αργότερα η μηχανή αποσυνδέθηκε από τη βαλβίδα ασφαλείας της και έπεσε στο βυθό. Δεν κατορθώθηκε η ανέλκυση της.
Η αξία της μηχανής είχε συμφωνηθεί μεταξύ των διαδίκων στο ποσό των £1.465.-.
Ο Πρωτόδικος Δικαστής αφού άκουσε μαρτυρία, αποφάσισε πως με βάση την αρχή res ipsa loquitur υπήρχε αμέλεια από μέρους των εναγομένων 3 και 4 προσωπικώς και αλληλεγγύως και διέταξε όπως οι εναγόμενοι 3 και 4 πληρώσουν τη συμφωνηθείσα τιμή των £1.465.- στους ενάγοντες.
Όλοι οι δικηγόροι ενώπιον μας συμφώνησαν πως ως προς την αρχή του res ipsa loquitur, με βάση την οποία βρέθηκε η ευθύνη των εναγομένων 3 και 4, δε μπορεί να στηριχθεί γιατί υπήρχε μαρτυρία που θα μπορούσε να εξουδετερώσει την αρχή του res ipsa loquitur, εάν εγίνετο πιστευτή. Η μαρτυρία αυτή όμως ουδέποτε αξιολογήθηκε και ο Δικαστής προχώρησε στην εφαρμογή της αρχής του res ipsa loquitur, χωρίς να αξιολογήσει ή/και να προχωρήσει σε ευρήματα πάνω στη μαρτυρία.
Συμφώνησαν επίσης οι δικηγόροι ενώπιον μας πως δεν υπάρχει αξιολόγηση μαρτυρίας ούτε και ευρήματα ώστε να μπορέσει το Δικαστήριο να εξάξει τα συμπεράσματα του σε περίπτωση που δεν θα εφαρμοζόταν η αρχή του res ipsa loquitur.
Συμφωνούμε με τις εισηγήσεις των δικηγόρων όλων των μερών πως δεν έγινε αξιολόγηση της μαρτυρίας, ειδικότερα υπήρχε μαρτυρία που θα μπορούσε να οδηγήσει σε συμπέρασμα πως ένας ή άλλος ήταν αμελής, χωρίς να έχει εφαρμογή η αρχή του res ipsa loquitur. Επίσης δεν έχει εξετασθεί εάν υπήρχαν οι προϋποθέσεις της εφαρμογής αυτής της αρχής.
Ως προς τις σχέσεις των εναγομένων, ευρίσκουμε αντιφατικά ευρήματα εις αυτή ταύτη την απόφαση του Δικαστού, ο οποίος αναφέρει σε μία περίπτωση:
"Οι εναγόμενοι 1, 2 και 3 κατά τον σχετικό χρόνο με την αγωγή αυτή ήταν συνεταίροι και διατηρούσαν εργαστήριο για επιδιόρθωση μηχανών και πώληση τουρπίνων."
Σε άλλο σημείο της απόφασης του αναφέρει:
"Από την εξέταση της μαρτυρίας δεν κατόρθωσα να αντιληφθώ ποιά ήταν η νομική σχέση μεταξύ των εναγομένων και/ή εκάτερου τούτων. Οπωσδήποτε οι εναγόμενοι 1 και 2 ήταν συνέταιροι στην επιχείρηση του μηχανουργείου. Ο εναγόμενος 3 συνεργάζετο με αυτούς ......."
Δεν θα επεκταθούμε σε άλλες λεπτομέρειες της μαρτυρίας, γιατί κρίνουμε πως είναι ορθό να αποφύγουμε περαιτέρω σχολιασμό ενόψει της απόφασης μας για επανεκδίκαση.
Έχουμε τη γνώμη πως η μόνη ενδεδειγμένη απόφαση είναι διάταγμα για επανεκδίκαση.
Η υπόθεση παραπέμπεται για επανεκδίκαση από Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας.
Τα έξοδα στο Πρωτόδικο και στο Εφετείο, να είναι έξοδα δίκης.
Αναμένεται ότι θα δοθεί προτεραιότητα στην επανεκδίκαση της υπόθεσης.
Η έφεση επιτυγχάνει. Διαταγή για επανεκδίκαση.