|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 1 ΑΑΔ 235
28 Φεβρουαρίου, 1991
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στές]
ΚΡΥΣΤΑΛΛΩ Ν. ΝΕΟΦΥΤΟΥ (ΑΝΙΦΤΟΥ)
Εφεσείουσα,
ν.
ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΟΡΦΟΥ
Εφεσίβλητης.
(Πολιτική έφεση Αρ.7363).
Οι περί Ανακουφίσεως Οφειλετών Νόμοι - Πληγείς οφειλέτης - Κατά πόσο η διατροφή λαμβάνεται υπόψη στην εφαρμογή τον Νόμου -Ορθότητα ευρημάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Η Εφεσείουσα εφεσίβαλε την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία κρίθηκε ότι δεν ήταν πληγείσα οφειλέτιδα. Η Εφεσείουσα απώλεσε εισόδημα £600 από συνολικό εισόδημα £2.300, και την διατροφή που ο πρώην σύζυγός της πλήρωνε για τα παιδιά της, που το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι δεν μπορούσε να ληφθεί υπόψη στην εφαρμογή του Νόμου. Η επίδικη οφειλή ήταν πάνω από £2.000.
Αποφασίσθηκε ότι
(α) Η διατροφή δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη στην εφαρμογή του ορισμού "πληγείς οφειλέτης" στο άρθρο 2 του Νόμου, διότι το άρθρο αυτό αναφέρεται σε "εργασία" ή "επιχείρηση", ενώ η διατροφή δεν είναι ούτε εργασία ούτε επιχείρηση.
(β) Η απώλεια εισοδήματος £600 από συνολικό εισόδημα £2.300, σε σχέση με την επίδικη οφειλή που ήταν πάνω από £2.000, σήμαινε ότι η Εφεσείουσα πληρούσε τις πρόνοιες του άρθρο 2 του Νόμου και ήταν πληγείσα οφειλέτιδα.
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από την αιτήτρια κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Λαούτας, Α.Ε.Δ.) που δόθηκε στις 2 Απριλίου, 1987 (Αρ. Αίτησης 58/83), με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση της όπως κηρυχθεί πληγείσα οφειλέτις.
Φ. Κληρίδης, για την εφεσείουσα.
Α. Παντελίδης, για την εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ.Δ.: Την απόφαση θα εκδώσει ο δικαστής Χρ.Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα οφείλει £2.094 στην εφεσίβλητη, Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία της κωμόπολης Μόρφου, που κατέχεται από το καλοκαίρι του 1974 από τα Τούρκικα στρατεύματα. Η εφεσίβλητη θέλει να εισπράξει το ποσό αυτό, αλλά η εφεσείουσα ισχυρίζεται πως εμπίπτει στις πρόνοιες του περί Ανακουφίσεως Οφειλετών (Προσωριναί Διατάξεις) Νόμου 1979 (Νόμοι 1979-1985) και γι' αυτό η αποπληρωμή του χρέους της πρέπει να ανασταλεί. Εισηγείται συγκεκριμμένα πως είναι πληγείσα οφειλέτιδά μέσα στην έννοια του άρθρου 2 του νόμου, πού έχει ως ακολούθως:
"'Πληγείς οφειλέτης' σημαίνει πάντα οφειλέτην του οποίου η εργασία ή επιχείρησις, λόγω της εκρύθμου καταστάσεως, επηρεάσθη εις τοιούτον βαθμόν ούτως ώστε να μη ηδύνατο ούτος κατά τον χρόνον αμέσως μετά την 14ην Αυγούστου 1974 να ανταποκριθή προς τάς συμβατικός αυτού υποχρεώσεις εξ ων προέκυψε η οφειλή ή οφειλέτην του οποίου αγνοείται η τύχη συνεπεία της Τουρκικής εισβολής και περιλαμβάνει συνόφειλέτην και εγγυητήν παντός τοιούτου οφειλέτου."
Τα παρακάτω γεγονότα είναι παραδεκτά. Η εφεσείουσα είναι διαζευγμένη και έχει 3 παιδιά που έμεναν πάντοτε μαζί της. Γεννήθηκαν στις 24.7.54, 16.4.58 και 16.10.59 αντίστοιχα. Πριν από την Τούρκικη εισβολή ο αδελφός της, που καταγόταν και αυτός από την Μόρφου, απεβίωσε και η εφεσείουσα κληρονόμησε από αυτόν ένα περιβόλι. Ο αδελφός της όμως χρωστούσε το επίδικο ποσό στην εφεσίβλητη και γι' αυτό ανέλαβε η ίδια την εξόφληση του. Το χρέος επομένως δημιουργήθηκε πριν από την ουσιώδη ημερομηνία που καθορίζει ο νόμος, δηλαδή 14.8.74. Τα εισοδήματα της εφεσείουσας από την εργασία και επιχείρηση της αποτέλεσαν αντικείμενο συζήτησης πρωτόδικος, αλλά τα ευρήματα του δικαστηρίου έχουν γίνει ουσιαστικά αποδεκτά ενώπιον μας.
Η εφεσείουσα στις 14.8.74 είχε εισόδημα £300 το χρόνο από ενοίκια κατοικίας της στην Μόρφου και περίπου το ίδιο ποσό από το περιβόλι της. Ηταν και είναι γραφέας στη Βουλή των Αντιπροσώπων και ο καθαρός μισθός της, ήταν £145 το μήνα. Με βάση γραπτή συμφωνία με τον πρώην σύζυγο της ο τελευταίος πλήρωνε £40 τον μήνα για την διατροφή των παιδιών τους, με πρόσθετη ανάληψη φροντίδας για το ρουχισμό και τα δίδακτρα του σχολείου τους.
Το πρώτο ζήτημα που απασχόλησε το πρωτόδικο δικαστήριο ήταν κατά πόσο η διατροφή μπορούσε να ληφθεί υπόψη στον υπολογισμό των εισοδημάτων της εφεσείουσας. Η γνώμη του δικαστηρίου ήταν πως η διατροφή δεν αποτελεί, κατά το κοινοδίκαιο, εισόδημα. Συμφωνούμε με την άποψη του πρωτόδικου δικαστή ότι η διατροφή δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη στην εφαρμογή του άρθρου 2 του Νόμου, αλλά όχι για το νομικό λόγο που επικαλέστηκε. Το άρθρο αυτό, που παραθέτουμε πιο πάνω, αναφέρεται σε "εργασία" ή "επιχείρηση" που λόγω της έκρυθμης κατάστασης επηρεάστηκε σε τέτοιο βαθμό ....κ.λπ. Η διατροφή δεν είναι ούτε εργασία ούτε επιχείρηση. Πρόσθετα, η διατροφή πληρωνόταν για τις καθημερινές ανάγκες των παιδιών και δεν αποτελούσε εισόδημα της εφεσείουσας. Εν πάση περιπτώσει, και ανοίγοντας εδώ μια παρένθεση, αναφέρουμε ότι, μετά την εισβολή η εφεσείουσα ανέλαβε πλήρως τη διατροφή των παιδιών της γιατί ο πρώην σύζυγος της σταμάτησε να της καταβάλλει το ποσό διατροφής που συμφωνήθηκε, γιατί και ο ίδιος εκτοπίστηκε από την Μόρφου, όπου είχε τεράστια περιουσία, και έμεινε χωρίς πόρους ζωής.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση της εφεσείουσας αφού κατέληξε στο συμπέρασμα πως με βάση τα πιο πάνω οικονομικά δεδομένα δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως πληγείσα οφειλέτιδα. Διαφωνούμε με την απόφαση αυτή. Η εφεσείουσα απώλεσε εισόδημα συνολικού ύψους £600 το χρόνο από ενοίκια της κατοικίας της και εισόδημα του περιβολιού της. Ο μισθός της από την εργασία της ήταν £1,700 το χρόνο, το δε συγκεκριμένο χρέος που αφορά η υπό κρίση έφεση είναι πάνω από £2,000. Με αυτά τα οικονομικά στοιχεία, κρίνουμε πως η εφεσείουσα εμπίπτει στις πρόνοιες του άρθρου 2 του Νόμου και θεωρείται ως πληγείσα οφειλέτιδα. Συνεπώς δέον να τύχει αναστολής πληρωμής του επίδικου χρέους της. Η έφεση γίνεται αποδεκτή με έξοδα εις βάρος της εφεσίβλητης τόσο στο κάτω Δικαστήριο όσο και ενώπιον μας.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα.