|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 1 ΑΑΔ 20
29 Ιανουαρίου, 1990
[ΠΙΚΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στές]
ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ & ΑΛΛΗ,
Αιτητές,
ν.
ΤΑΜΕΙΟΥ ΓΙΑ ΠΛΕΟΝΑΖΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ,
Εναντίον του οποίου οι αιτήσεις.
(Υπόμνημα Αρ. 263).
Ο περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμος, 1967, άρθρο 20 — Πλεονασμός — Απώλεια δικαιώματος πληρωμής από το ταμείο σε περίπτωση "αλλαγής εργοδότου, όταν ο νέος εργοδότης ανανεώνει την υφισταμένην σύμβαση απασχολήσεως".
Οι αιτητές εργοδοτούντο από την Alasia Cyprus Cruises Ltd., η οποία τους ανέθεσε καθήκοντα, που αφορούσαν αποκλειστικά την εταιρεία Agros Tours Ltd. Η τελευταία ήταν θυγατρική εταιρεία της Alasia και της Α. Groutas and Co. Ltd. Τον Φεβρουάριο του 1988 την μοναδική εργασία της Agros ανέλαβε η Groutas. H Alasia απέλυσε τους αιτητές λόγω πλεονασμού. Την ίδια μέρα οι αιτητές προσελήφθησαν από την Groutas.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, με βάση τα πιο πάνω γεγονότα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι σωστά το πρωτόδικο Δικαστήριο απεφάσισε ότι δεν έπρεπε να δοθεί αποζημίωση λόγω πλεονασμού κατ' εφαρμογή του πιο πάνω άρθρου 20.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Υπόμνημα.
Υπόμνημα από τον Δικαστή του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών (Κ. Καλλής) αναφορικά με την απόφαση του στις Υποθέσεις Αρ. 396/88 και 419/88 που δόθηκε στις 22 Ιουνίου, 1989 με την οποία οι πιο πάνω αιτήσεις για πληρωμή από το Ταμείο για Πλεονάζον Προσωπικό απορρίφθηκαν.
Μ. Παπαπέτρου, για τους αιτητές.
Ε. Λοϊζίδου (Κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων οι αιτήσεις.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ Δ: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή κ. Χατζητσαγγάρη.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ Δ.: Μετά από την απόφασή του ημερομηνίας 22.6.89 στις συνενωμένες αυτές αιτήσεις το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών υπέβαλε μετά από αίτηση για έφεση των αιτητών ημερομηνίας 7.7.1989 το παρόν υπόμνημα προς το Ανώτατο Δικαστήριο.
Με την απόφασή του το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών απόρριψε τις αιτήσεις που αναφέρονταν σε απαίτηση των αιτητών για πληρωμή από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού λόγω ισχυριζομένου τερματισμού της απασχόλησής τους για λόγους πλεονασμού. Οι αιτήσεις καταχωρήθηκαν αφού το ταμείο είχε προηγουμένως απορρίψει σχετικό αίτημά τους.
Τα γεγονότα όπως έχουν εξευρεθεί από το πρωτόδικο Δικαστήριο στην αίτηση αρ. 396/88 του αιτητή Κωστάκη Κυριακίδη αφού συμφωνήθηκε ότι υπάρχει ταυτότητα πραγματικών και νομικών γεγονότων με την υπόθεση της αιτήτριας Ελένης Φωτίου Παπαπέτρου, αρ. 419/88 έχουν ως εξής:
Οι αιτητές άρχισαν την απασχόλησή τους τον Ιούλιο του 1976, με τις Ομηρικές Κρουαζιέρες Λτδ., από την 1.1.1978 μεταπήδησαν ως εργοδοτούμενοι νέας εταιρείας της Alasia Cyprus Cruises Ltd που ιδρύθηκε από τα ίδια περίπου πρόσωπα και ανέλαβε πλήρως τις επιχειρήσεις της εταιρείας Ομηρικές Κρουαζιέρες Λτδ.
Από την 1.2.1980 η Alasia Cyprus Cruises Ltd., μετέθεσε τους αιτητές σε άλλα γραφεία, όπου ήσαν και τα γραφεία άλλης τουριστικής εταιρείας της Agros Tours Ltd. όπως επίσης και της Α. Groutas & Co. Ltd.
Η πιο πάνω εταιρεία Agros Tours ήταν θυγατρική εταιρεία των πιο πάνω εταιρειών Alasia και Groutas και τα μόνα πρόσωπα που απασχολούσε ήταν οι αιτητές.
Η πιο πάνω εταιρεία Alasia όμως συνέχισε να είναι ο εργοδότης των αιτητών μέχρι τον Φεβρουάριο του 1988, όταν το μονοπώλιο της έκδοσης των εισητηρίων της Αέροφλοτ δόθηκε στην εταιρεία Α. Groutas & Co. Ltd.
Εφόσον η εταιρεία Agros Tours Ltd είχε συσταθεί με μοναδικό σκοπό την έκδοση των εισητηρίων της Αέροφλοτ, η εργοδότρια εταιρεία των Αιτητών Alasia τους ειδοποίησε ότι οι θέσεις τους κατέστησαν πλεονάζουσες από την 1.3.1988 και κατά συνέπεια η απασχόλησή τους μαζί της θα τερματιζόταν από την ημέρα εκείνη. Όμως από την 1.3.1988 οι αιτητές μεταφέρθηκαν ως εργοδοτούμενοι της εταιρείας Groutas, αφού πήραν τα οφελήματά τους από την Alasia.
Οι αιτητές ισχυρίστηκαν ότι ο τερματισμός της απασχόλησής τους λόγω πλεονασμού με την Alasia ισοδυναμούσε με τερματισμό απασχόλησης ώστε να δικαιούνται σύμφωνα με το νόμο πληρωμή από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού.
Το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών απόρριψε τη θέση των αιτητών αφού βρήκε ότι παρά το ότι οι αιτητές έπαυσαν να απασχολούνται από την Alasia για λόγους πλεονασμού, στην πραγματικότητα δεν υπήρχε πραγματική διακοπή του συνεχούς της απασχόλησής τους, αφού η απασχόλησή τους στο νέο τους εργοδότη, την εταιρεία Groutas, ήταν σε άμεση συνέχεια με την προηγούμενη.
Το νομικό ερώτημα που έθεσε το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών ήταν:
"Υπό το φως των πιο πάνω (και εννοούμε των γεγονότων και των προνοιών του Νόμου και του Δεύτερου Πίνακά του), σωστά κρίναμε ότι η απασχόληση των αιτητών δεν έχει διακοπεί και συνεπώς δεν δικαιούνται, σ' αυτό το στάδιο, πληρωμή από το Ταμείο για Πλεονάζον Προσωπικό; Με δυο λόγια, οι σχετικές πρόνοιες του Νόμου ερμηνεύθησαν σωστά και δίκαια υπό τις περιστάσεις;"
Το υπό συζήτηση θέμα αναφέρεται στις πρόνοιες του άρθρου 20(β) του νόμου 24/67 όπως τροποποιήθηκε από τον νόμο 37/88 το οποίο αναφέρει τα ακόλουθα:
"20. Εργοδοτούμενος δεν δικαιούται εις πληρωμήν λόγω πλεονασμού, (α)...
(β) αποκλειστικώς λόγω τερματισμού της συμβάσεως απασχολήσεως συνεπεία αλλαγής εργοδότου, όταν ο νέος εργοδότης ανανεώνη την υφισταμένην σύμβασιν απασχολήσεως:..."
Πρέπει να αναφέρουμε ευθύς εξ αρχής ότι το ερώτημα ενώπιόν μας δεν αφορά την ορθότητα των γεγονότων όπως βρέθηκαν από το πρωτόδικο Δικαστήριο και τέθηκαν ενώπιόν μας, αλλά μόνο κατά πόσο το πρωτόδικο Δικαστήριο έδωσε σωστή ερμηνεία του νόμου, αποφασίζοντας ότι η απασχόληση των αιτητών δεν είχε διακοπεί.
Με βάση τα ευρήματα του Δικαστηρίου πιστεύουμε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο ορθά κατέληξε στην ορθή νομική ερμηνεία του ως άνω άρθρου 29(β).
Αν και η απασχόληση των αιτητών στον προηγούμενό τους εργοδότη είχε τερματισθεί για λόγους πλεονασμού, εν τούτοις η άμεση εργοδότησή τους από το νέο εργοδότη υπό το φως όλων των συνθηκών ήταν καθαρά συνεχής, μέσα στα πλαίσια του άρθρου 20(β) του νόμου. Σημειώνουμε ότι οι όροι απασχόλησής τους στο νέο εργοδότη ήταν ακριβώς οι ίδιοι με εκείνους των προηγούμενων, η δε σχέση των εταιρειών μεταξύ τους ήταν τέτοια που να υποστηρίζει το πιο πάνω συμπέρασμα.
Ως εκ τούτου η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση απορρίπτεται με έξοδα.