|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 1E ΑΑΔ 816
ΣΑΒΒΙΔΗΣ, ΚΟΥΡΡΗΣ, ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ. Δ.Δ.]
ΣΙΜΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ,
Εφεσείων-Εναγόμενος,
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Εφεσίβλητων-Εναγόμενων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 7830).
Πρακτική - Εκδίκαση σημείου διαφορετικού από εκείνο, που είχαν συμφωνήσει οι διάδικοι - Διαταγή επανεκδικάσεως.
Στην υπόθεση αυτή ο εναγόμενος είχε εγείρει προδικαστική ένσταση στην υπεράσπισή του ότι η Έκθεση απαιτήσεως δεν απεκάλυπτε νόμιμο δικαίωμα. Εν συνεχεία ο εναγόμενος υπέβαλε αίτηση, με την οποία ζητούσε: (α) να εκδικασθεί η πιο πάνω ένσταση ως προδικαστική, και (β) να απορριφθεί η αγωγή ή να διαγραφεί γιατί δεν αποκάλυπτε οποιαδήποτε αιτία αγωγής.
Όταν η αίτηση παρουσιάσθηκε ενώπιον Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ο συνήγορος του εναγόμενου εδήλωσε ότι δεν επιμένει στο αίτημα (β). Το Δικαστήριο όρισε την υπόθεση για διευκρίνήσεις και εξέδωσε διαταγή για γραπτές αγορεύσεις. Οι γραπτές αγορεύσεις έγιναν. Τελικά, όμως, η υπόθεση ήλθε ενώπιον άλλου δικαστή, ο οποίος, αφού μελέτησε τις γραπτές αγορεύσεις, αποφάνθηκε ότι δεν μπορούσε με βάση τον Θ. 27 K. 1 να ορίσει την ένσταση της υπεράσπισης για ακρόαση προδικαστικά της ακροάσεως της αγωγής.
Σύμφωνα με τους συνηγόρους το θέμα αυτό είχε ήδη λυθεί με την συμφωνία, που είχαν κάμει. Το έργο του Δικαστή ήταν να εκδικάσει πλέον την ουσία την προδικαστικής ένστασης και όχι να αποφανθεί αν η εν λόγω ένσταση έπρεπε ή όχι να δικασθεί προδικαστικά.
Ενόψει των ανωτέρω το Ανώτατο Δικαστήριο διέταξε επανεκδίκαση της υποθέσεως.
H έφεση επιτρέπεται. O κάθε διάδικος να πληρώσει τα έξοδα τον σχετικά με την έφεση. Τα έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας θα είναι έξοδα της δίκης.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Λαούτας, Αν. Πρ. Ε.Δ.) που δόθηκε στις 21 Φεβρουαρίου, 1989 (Αρ. Αγωγής 770/88) με την οποία απορρίφθηκε αίτησή του για εκδίκαση προδικαστικής ένστασης και διαγραφής της αγωγής.
Λ. Παπαφιλίππου, για τον εφεσείοντα.
Μ. Γεωργίου, για τον εφεσίβλητο.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ Δ. ανέγνωσε την απόφαση του Δικαστηρίου. H έφεση αυτή στρέφεται εναντίον της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία απορρίφθηκε αίτηση του εφεσείοντα για εκδίκαση προδικαστικής ένστασης και διαγραφή της αγωγής.
Έχουμε ακούσει τα όσα λέχθηκαν από τους δικηγόρους και των δύο διαδίκων ύστερα από ορισμένες παρατηρήσεις του Δικαστηρίου πάνω στη διαδικασία που ακολούθησε στην υπόθεση αυτή.
H αίτηση με την οποία ασχολήθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο φέρει ημερομηνία 19 Σεπτεμβρίου, 1988, και με αυτή ζητούνταν δύο θεραπείες. H πρώτη όπως η προδικαστική ένσταση που εγείρεται με την παράγραφο 1 της Υπεράσπισης, ότι δηλαδή η έκθεση απαίτησης δεν αποκαλύπτει οποιοδήποτε αγώγιμο δικαίωμα εναντίον του εναγόμενου και ότι η αγωγή είναι κακόβουλη και πεισματική, προδικαστεί και/ή αποφασιστεί από το Δικαστήριο πρώτα και/ή πριν από την ακρόαση της αγωγής. H δεύτερη, όπως η αγωγή απορριφθεί ή διαγραφεί γιατί δεν αποκαλύπτει οποιαδήποτε λογική αιτία αγωγής.
H αίτηση αυτή παρουσιάστηκε αρχικά ενώπιον άλλου Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ο οποίος στα πρακτικά που πήρε με ημερομηνία 7/10/1988 αναφέρει τα εξής:
"Mr. Papaphilippou: I do not insist on para (b) of application.
COURT: 25.10.88 for clarifications.
Written addresses to be filed as follows. By Mr. Papaphilippou within seven days and Mr. Georghiou within seven days thereafter. Para (b) is by consent dismissed with no costs.
(Sgd.) S. Demetriou
Ag. P.D.C."
Στη συνέχεια η αίτηση αναβλήθηκε στις 9/12/1988 για διευκρινήσεις.
Στις 9/12/1988 η υπόθεση ήλθε ενώπιον άλλου Δικαστή ο οποίος αφού άκουσε δήλωση των δικηγόρων των διαδίκων, πως δεν είχαν να προσθέσουν τίποτε στις γραπτές του αγορεύσεις, επιφύλαξε την απόφαση την οποία και εξέδωσε στις 21/2/1989.
Όπως αναφέρει στην απόφασή του ο ευπαίδευτος Δικαστής το τι είχε να εξετάσει ήταν η αίτηση του εφεσείοντα/ εναγόμενου "με την οποία ζητά την εκδίκαση του εγερθέντος νομικού θέματος και την διαγραφή της Έκθεσης απαιτήσεως, γιατί όπως ισχυρίζεται στην Ένορκη Δήλωση που την συνοδεύει, με την εκδίκαση του σημείου αυτού αποφασίζεται τελεσίδικα ολόκληρη η αγωγή".
O ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής ύστερα από μια εμπεριστατωμένη ανάλυση των διατάξεων της Διαταγής 27 των περί Πολιτικής δικονομίας θεσμών, στην οποία στηριζόταν η αίτηση, και της εφαρμογής της Διάταξης αυτής, και αφού ανάλυσε και εξέτασε τα προδικαστικά σημεία που εγέρθηκαν με την αίτηση, κατάληξε στο συμπέρασμα πως στο στάδιο αυτό δεν μπορούσε να πει αν οι λέξεις που ήταν το αντικείμενο της δυσφήμησης που αναφερόταν στην αγωγή ήταν ικανές να μεταφέρουν δυσφημιστικό νόημα και έκρινε ότι δε θα ήταν ορθό οι ενάγοντες να αποστερηθούν του δικαιώματός τους να παρουσιάσουν την υπόθεσή τους και στη συνέχεια απόρριψε την αίτηση για διαγραφή της αγωγής.
Σύμφωνα με το τι δηλώθηκε ενώπιόν μας από τους ευπαίδευτους δικηγόρους των διαδίκων, το τι συμφωνήθηκε και δηλώθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου στις 7/10/1988 ήταν πως και οι δυο δικηγόροι συμφώνησαν να δοθούν οδηγίες για την εκδίκαση της προδικαστικής ένστασης και ότι το δεύτερο αίτημα που αναφερόταν στην αίτηση αποσύρετο. Για το λόγο αυτό ο δικηγόρος των εφεσίβλητων/εναγόντων δεν καταχώρισε ένσταση στην αίτηση. Ύστερα από την πιο πάνω δήλωση, κατά την εκδοχή των δικηγόρων, το Δικαστήριο αποφάσισε να παραπέμψει για εκδίκαση το νομικό θέμα της προδικαστικής ένστασης κι' έδωσε οδηγίες για γραπτές αγορεύσεις. Φαίνεται πως ο πιο πάνω ισχυρισμός των δικηγόρων των διαδίκων ενισχύεται και από το περιεχόμενο των γραπτών τους αγορεύσεων με τις οποίες ασχολούνται με την ουσία του νομικού θέματος και όχι κατά πόσο το Δικαστήριο θα εξέδιδε διαταγή για εκδίκαση της προδικαστικής ένστασης ή όχι, σύμφωνα με την αίτηση.
Όπως δήλωσαν οι ευπαίδευτοι δικηγόροι παρέμειναν με την εντύπωση ότι οι οδηγίες που έδωσε το Δικαστήριο στις 7/ 10/1988 σχετικά με την αίτηση ήταν ότι η αίτηση έγινε αποδεκτή όσον αφορά την παραπομπή του προδικαστικού νομικού θέματος για εκδίκαση και γι' αυτό το λόγο έδωσε οδηγίες για γραπτές αγορεύσεις.
Δυστυχώς οι δηλώσεις που όπως ανάφεραν πιο πάνω οι δικηγόροι, έκαμαν ενώπιον του Δικαστηρίου στις 7/10/1988, δεν καταγράφηκαν από το Δικαστήριο, με αποτέλεσμα, ο Δικαστής που τελικά επιλήφθηκε της υπόθεσης, να παραμείνει με την εντύπωση πως ενώπιόν του εκκρεμούσε για απόφαση η αρχική αίτηση δηλαδή κατά πόσο θα έδινε οδηγίες για εκδίκαση του προδικαστικού νομικού θέματος που εγείρετο στην αίτηση πριν την ακρόαση της αγωγής.
Αφού μελετήσαμε όλα τα στοιχεία της υπόθεσης που τέθηκαν ενώπιόν μας καταλήξαμε στο συμπέρασμα να συμφωνήσουμε με τους ευπαίδευτους δικηγόρους των διαδίκων ότι η διαδικασία όπως εξελίχθηκε είναι λανθασμένη και ότι η υπόθεση πρέπει να παραπεμφθεί στο Επαρχιακό Δικαστήριο για επανεκδίκαση. O Δικαστής ενώπιον του οποίου παρουσιάστηκε αρχικά η αίτηση όφειλε, ύστερα από τις δηλώσεις των δικηγόρων για παραπομπή του νομικού θέματος για εκδίκαση σαν προδικαστικού θέματος, να καταγράψει το νομικό θέμα που εγέρθηκε με την προδικαστική ένσταση και να το παραπέμψει για εκδίκαση με βάση τη διαταγή αυτή δίνοντας τις οδηγίες που έδωσε για γραπτές αγορεύσεις ώστε κατά την ακρόαση της προδικαστικής ένστασης ο Δικαστής που την εκδίκασε να έχει μπροστά του καθορισμένα τα νομικά θέματα κι όχι την αρχική αίτηση.
Κάτω από τα περιστατικά της υπόθεσης κρίνουμε πως η έφεση πρέπει να επιτραπεί και η υπόθεση να παραπεμφθεί στο Επαρχιακό Δικαστήριο για επανεκδίκαση. Ύστερα από τις δηλώσεις των δικηγόρων και, εν όψει των ελλείψεων στα πρακτικά του Δικαστηρίου, οι οδηγίες που δίνουμε για επανεκδίκαση είναι όπως η αίτηση του εφεσείοντα/αιτητή με ημερομηνία 19 Σεπτεμβρίου, 1988, ως είχε αρχικώς, επανεκδικασθεί από το Δικαστήριο με διαφορετική όμως σύνθεση. O δικηγόρος των εφεσίβλητων/εναγόντων θα έχει το δικαίωμα να καταχωρίσει ένσταση στην πιο πάνω αίτηση σε έξι εβδομάδες από σήμερα.
Πριν τελειώσουμε θα θέλαμε να τονίσουμε πως υποθέσεις όπως αυτή, της οποίας επιλήφθηκε ένας Δικαστής, ο οποίος έδωσε οδηγίες για την καταχώριση γραπτών αγορεύσεων και την όρισε για διευκρινήσεις ενώπιόν του, πρέπει να συνεχίζονται μέχρι τέλους από τον ίδιο Δικαστή και όχι το στάδιο των διευκρινήσεων η υπόθεση να παραπέμπεται σε άλλο Δικαστή. Αν ο ίδιος Δικαστής επιλαμβανόταν της υπόθεσης ως το τελευταίο στάδιο θα ήταν ενήμερος του τι διαμείφθηκε ενώπιόν του στα προηγούμενα στάδια και ποιο ήταν το επίδικο θέμα για εκδίκαση.
Αναφορικά με τα έξοδα ύστερα από ομόφωνη εισήγηση των δικηγόρων κάνουμε την πιο κάτω διαταγή. Τα έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας που αφορούν το αντικείμενο της παρούσας έφεσης θα είναι έξοδα δίκης στην αγωγή. Όσον αφορά τα έξοδα της έφεσης κάθε διάδικος θα υποστεί τα έξοδά του.
Έφεση επιτρέπεται.