(1989) 1E ΑΑΔ 350

22 Ιουνίου, 1989

[ΚΟΥΡΡΗΣ, ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.Δ.]

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΛΟΙΖΟΥ,

Εφεσείων,

ν.

ΑΝΔΡΟΥΛΑΣ ΦΩΤΙΟΥ,

                                             Εφεσίβλητης.

(Πολιτική Έφεση Αρ. 7487).

Διανοητικά ασθενής - Έγερση αγωγής προσωπικά από τον διανοητικά ασθενή και όχι μέσω τον κηδεμόνα και/ή διαχειριστή της περιουσίας τον όπως επιτακτικά προνοεί ο Θ.4, Καν. 2 των Περί Πολιτικής Δικο­νομίας Θεσμών - Άκυρη και παράτυπη η όλη διαδικασία της αγωγής.

Στην υπόθεση αυτή ο εφεσείων, παρά το ότι είχε κηρυχθεί διανοη­τικά ασθενής, ήγειρε αγωγή προσωπικά εναντίον της εφεσίβλητης. Παρά το ότι η εφεσίβλητη ήγειρε προδικαστική ένσταση, εν τούτοις η ένστασή της δεν δικάστηκε προδικαστικά, αλλά μαζί με την ουσία της αγωγής. Το Πρωτόδικο Δικαστήριο δέχτηκε την ένσταση, αλλά ταυτό­χρονα προχώρησε και εξεδίκασε και την ουσία της αγωγής, την οποία και απέρριψε και στην ουσία. Απορρίπτοντας την έφεση κατ' εφαρμο­γή της Νομικής Αρχής, που φαίνεται στην πιο πάνω περιληπτική ση­μείωση, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι δεν θα εξυπηρετείτο οποιοσδήποτε χρήσιμος σκοπός, αν εξέταζε και αυτό την ουσία της υπόθεσης.

H έφεση απορρίπτεται, αλλά χωρίς διαταγή για έξοδα.

Έφεση.

Έφεση από τον ενάγοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Παπαδόπουλος, Π.Ε.Δ. και Αρέστης, Ε.Δ.) ημερομηνίας 3 Οκτωβρίου, 1987 (Αριθμός Αγωγής 771/85) με την οποία η απαίτηση του εναντίον της εναγόμενης απορρίφθηκε με έξοδα εναντίον του ενάγοντος.

Α. Ποιητής, για τον εφεσείοντα.

Χρ. Χριστοφίδης, για την εφεσίβλητη.

ΚΟΥΡΡΗΣ Δ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο Δικαστής I. Πογιατζής.

ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ Δ: Με την έφεσή του αυτή ο εφεσείων, ενάγων στην αγωγή 771/75 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, εφεσιβάλλει την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία η απαίτησή του εναντίον της εφεσίβλητης, εναγόμενης στην αγωγή, απορρίφτηκε στο σύνολό της, ο ίδιος δε καταδικάστηκε στην πληρωμή των εξόδων της αγωγής.

Είναι παραδεκτό ότι με διάταγμα του αρμόδιου Δικαστηρίου ημερομηνίας 30 Νοεμβρίου 1983, ο εφεσείων κηρύχτηκε διανοητικά ασθενής, και από τότε μέχρι σήμερα το διάταγμα αυτό παραμένει σε ισχύ. Παρ' όλα αυτά στις 18 Μαρτίου 1985, η παρούσα αγωγή κινήθηκε προσωπικά από το διανοητικά ασθενή και όχι μέσω του κηδεμόνα του και/ή διαχειριστή της περιουσίας του όπως επιτακτικά προνοεί η Διάταξη 2, Θ.4 των Κανόνων Πολιτικής Δικονομίας. H εφεσίβλητη εγείρει το θέμα αυτό στις προδικαστικές ενστάσεις της Υπεράσπισής της, παράγραφος 1(B) η οποία λέγει επιλέξει τα εξής:

"1 (B) Εν όψει του περιεχομένου της Εκθέσεως Απαιτήσεως δια της οποίας υπάρχει ισχυρισμός εκ του οποίου συ­νάγεται ότι η Ενάγων είναι διανοητικώς ανίκανος, η πα­ρούσα αγωγή δεν δύναται να προχωρήση υπό του Ενάγοντος προσωπικώς, αλλά υπό του κηδεμόνος του ή/ και του διαχειριστού της περιουσίας του."

Μετά από αυτό θα ανέμενε κανείς ότι είτε έπρεπε να ληφθούν μέτρα για τη θεραπεία της παράλειψης αν, βέβαια, η θεραπεία ήταν νομικά εφικτή, είτε να καταχωρισθεί αίτηση κάτω από τη Δ.27 των Κανόνων Πολιτικής Δικονομίας για την εκδίκαση του νομικού αυτού θέματος της εγκυρότητας της διαδικασίας ως προκαταρτικού θέματος πριν αρχίσει η εκδίκηση της ουσίας της αγωγής με όλα τα επακόλουθα έξοδα. Δυστυχώς δεν ακολουθήθηκε η πιο πάνω ενδεδειγμένη πορεία και το θέμα αφέθηκε να εξεταστεί μαζί με όλα τα άλλα επίδικα θέματα μετά την προσαγωγή της μαρτυρίας από τις δυο πλευρές.

Στην υπό έφεση απόφασή του το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέτασε πρώτα την προδικαστική ένσταση της εφεσίβλητης την οποία αποδέκτηκε με αποτέλεσμα να απορρίψει την αγωγή. Στη συνέχεια το πρωτόδικο Δικαστήριο ακολούθησε την πάγια τακτική που ακολουθούν τα πρωτόδικα Δικαστήρια σε παρόμοιες περιπτώσεις, και προχώρησε να εξετάσει στην ουσία τους όλα τα άλλα επίδικα θέματα, πραγματικά και νομικά, που εγείρονταν από τις έγγραφες προτάσεις των διαδίκων, και τούτο για να αποφευχθεί άλλη διαδικασία σε περίπτωση που το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι η πρωτόδικη απόφαση πάνω στην προδικαστική ένσταση ήταν λανθασμένη. Αφού, λοιπόν, το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέτασε εκ του περισσού την ουσία της απαίτησης και της Υπεράσπισης αποφάσισε την απόρριψη της αγωγής.

H έφεση στρέφεται εναντίον ολόκληρης της απόφασης. Ένας μόνο από τους λόγους έφεσης, εκείνος με αριθμό 3, αφορά την πρωτόδικη απόφαση πάνω στην προδικαστική ένσταση που σχετίζεται με την εγκυρότητα τη διαδικασίας που έχουμε αναφέρει. Όλοι οι άλλοι λόγοι έφεσης αφορούν τα ευρήματα, νομικά και πραγματικά, που έκαμε το πρωτόδικο Δικαστήριο πάνω στην ουσία της απαίτησης και υπεράσπισης.

Κατά την έναρξη της σημερινής διαδικασίας ενώπιόν μας, ο ευπαίδευτος δικηγόρος του εφεσείοντα απέσυρε τον προαναφερθέντα λόγο έφεσης αρ. 3 και δήλωσε ότι πολύ ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή αποδεχόμενο την προδικαστική ένσταση της εφεσίβλητης κατά της εγκυρότητας της διαδικασίας που άρχισε αντικανονικά από πρόσωπο που τελούσε κάτω από ανικανότητα να κινήσει την αγωγή στο όνομά του. O ευπαίδευτος δικηγόρος της εφεσίβλητης δεν έφερε ένσταση στο διάβημα αυτό του εφεσείοντα. Απεναντίας, δήλωσε ότι ήταν εισήγησή του ότι ουδέποτε στην πραγματικότητα υπήρχε έφεση ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου εναντίον του μέρους εκείνου της υπό έφεση απόφασης με το οποίο η αγωγή απορρίφθηκε ένεκα αντικανονικής και άκυρης έναρξης της διαδικασίας. Και τούτο γιατί προσεχτική ανάγνωση του λόγου αρ. 3* της έφεσης, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι με αυτό το λόγο δεν καλύπτεται ο τρόπος έναρξης της διαδικασίας που είναι η αιτία της ακυρότητας, αλλά περιορίζεται στον τρόπο που μεταγενέστερα προχώρησε η αγωγή.

Νομίζουμε ότι, εφόσο ο λόγος έφεσης αρ. 3 αποσύρεται, η ερμηνεία του παραμένει χωρίς αντικείμενο και κανένα χρήσιμο σκοπό δεν πρόκειται να εξυπηρετήσει. Εκείνο που έχει σημασία για την τύχη της έφεσης είναι το γεγονός ότι, με την απόσυρση του λόγου έφεσης αρ. 3, το μέρος της πρωτόδικης απόφασης με το οποίο όλες οι απαιτήσεις στην αγωγή του εφεσείοντα απορρίφτηκαν και η όλη διαδικασία της αγωγής κρίθηκε παράτυπη και άκυρη, έπαυσε να είναι επίδικο θέμα στην παρούσα έφεση και παραμένει ως έχει. Εν όψει αυτού χρήσιμος σκοπός δε θα εξυπηρετηθεί αν ακούσουμε επιχειρήματα υπέρ και κατά της πρωτόδικης απόφασης αναφορικά με την ορθότητα ή μη όλων των άλλων ευρημάτων, πραγματικών και νομικών, του πρωτόδικου Δικαστηρίου.

Για τους πιο πάνω λόγους η έφεση απορρίπτεται. Εφόσο η διαδικασία κρίθηκε εξ αρχής παράτυπη λόγω της ανικανότητας του εφεσείοντα, δεν προτίθεμεθα να κάμουμε οποιαδήποτε διαταγή εναντίον του αναφορικά με τα έξοδα.

Δικηγόρος Εφεσίβλητης: Δε ζητώ έξοδα.

H έφεση απορρίπτεται χωρίς οποιαδήποτε διαταγή αναφορικά με τα έξοδα.

Έφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.