Για τον αιτητή: κα Ν. Χρυσομηλά.

Η επίδικη θέση είναι θέση προαγωγής. Αφού προηγήθηκε η καθιερωμένη διαδικασία με σκοπό την πλήρωση πέντε κενών θέσεων, η καθ΄ης η αίτηση κάλεσε τον Αναπληρωτή Διευθυντή του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων (ο Διευθυντής) για να προβεί στις απαραίτητες συστάσεις. Στη συνεδρία της 9.10.1998, ο Διευθυντής σύστησε για προαγωγή τα πέντε ενδιαφερόμενα μέρη. Το σχετικό απόσπασμα από τα πρακτικά που τηρήθηκαν (Παράρτημα 3 στην ένσταση) έχει ως εξής:

Ακολούθως, η καθ΄ης η αίτηση προχώρησε στη γενική αξιολόγηση και σύγκριση των υποψήφιων, και αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το φάκελο πλήρωσης της θέσης, καθώς και από τους προσωπικούς φακέλους και τους φακέλους υπηρεσιακών εκθέσεων των υποψήφιων, και έλαβε επίσης υπόψη τις συστάσεις του Διευθυντή, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα πέντε ενδιαφερόμενα μέρη υπερείχαν των άλλων υποψήφιων, με βάση το σύνολο των καθιερωμένων κριτηρίων, και αποφάσισε να τους προσφέρει προαγωγή στις επίδικες θέσεις από 15.11.1998.

Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως που προωθήθηκε είναι ότι η σύσταση του Διευθυντή για το κάθε ένα από τα ενδιαφερόμενα μέρη πάσχει γιατί (α) συγκρούεται με τα στοιχεία των υπηρεσιακών φακέλων και (β) ο Διευθυντής δεν προέβη σε οποιαδήποτε σύγκριση των υποψήφιων μεταξύ τους.

Σε σχέση με τα ενδιαφερόμενα μέρη Φραγκουλλίδη και Παπαγεωργίου, η δικηγόρος του αιτητή υποστήριξε ότι ο Διευθυντής αναφέρθηκε σε στοιχεία άσχετα με τα καθήκοντα της θέσης με αποκλειστικό σκοπό να πείσει την καθ΄ης η αίτηση ότι αυτά υπερτερούσαν των άλλων υποψήφιων, και μάλιστα χωρίς να προβεί σε οποιαδήποτε σύγκριση των υποψήφιων μεταξύ τους. Επίσης, ειδικά σε σχέση με το ενδιαφερόμενο μέρος Φραγκουλλίδη, ενώ στο στοιχείο «επαγγελματική κατάρτιση» και «υπηρεσιακό ενδιαφέρον» τόσο αυτός όσο και ο αιτητής αξιολογήθηκαν ως «εξαίρετοι» τα τέσσερα τελευταία χρόνια, ο Διευθυντής δεν αναφέρθηκε καθόλου σ΄ αυτό το γεγονός. Περαιτέρω, και ειδικά σε σχέση με το ενδιαφερόμενο μέρος Παπαγεωργίου, η αναφορά του Διευθυντή ότι αυτός ήταν πρωτοπόρος στην εισαγωγή μηχανογραφικών μεθόδων σχεδιασμού, συνιστούσε αναφορά σε στοιχεία άσχετα με τα καθήκοντα της θέσης, που δεν μπορούσαν να ληφθούν υπόψη. Όσον αφορά τα ενδιαφερόμενα μέρη Δημητριάδη και Νεοφύτου, συνέχισε η δικηγόρος του αιτητή, αυτά χαρακτηρίζονται ως εργατικά και πρόθυμα, και ότι ξεχωρίζουν από τους άλλους υποψήφιους, χωρίς να γίνεται σύγκρισή τους με τον αιτητή, και τούτο καθ΄η στιγμή τόσο στο στοιχείο «υπηρεσιακό ενδιαφέρον» όσο και στο στοιχείο «απόδοση» αξιολογούνται, ακριβώς όπως και ο αιτητής, ως «εξαίρετα» τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Τέλος, πάντοτε σύμφωνα με τη δικηγόρο του αιτητή, ενώ τόσο το ενδιαφερόμενο μέρος Κανονιστής όσο και ο αιτητής, στα στοιχεία «υπηρεσιακό ενδιαφέρον» και «επαγγελματική κατάρτιση» αξιολογήθηκαν ως «εξαίρετα» τα τελευταία τέσσερα χρόνια, εν τούτοις ο Διευθυντής δεν προέβη σε οποιαδήποτε σύγκριση με τον αιτητή ούτε αναφέρθηκε στα καθήκοντα που ασκούσε ο αιτητής και τα οποία είχαν σχέση με τα καθήκοντα της θέσης.

Με βάση τις πιο πάνω παρατηρήσεις, η δικηγόρος του αιτητή κατέληξε με την εισήγηση ότι οι συστάσεις του Διευθυντή αναφορικά με τα πέντε ενδιαφερόμενα μέρη συγκρούονται με τα στοιχεία των φακέλων, με αποτέλεσμα η απόφαση της καθ΄ης η αίτηση, η οποία και υιοθέτησε τις εν λόγω συστάσεις, να πάσχει λόγω πραγματικής πλάνης.

Αντίθετη ήταν η εισήγηση της δικηγόρου της καθ΄ης η αίτηση. Υποστήριξε ότι η σύσταση του Διευθυντή δεν είναι τρωτή αφού σ΄ αυτή γίνεται σαφής αναφορά στα στοιχεία που έλαβε υπόψη, τα δε στοιχεία αυτά συνάδουν πλήρως με το περιεχόμενο των φακέλων. Επιπλέον, υποστήριξε, η αναφορά του Διευθυντή στις ιδιότητες των ενδιαφερόμενων μερών πρέπει να εξεταστεί μέσα στα πλαίσια της σύστασης στο σύνολό της και όχι μεμονωμένα. Πέραν τούτου, ο Διευθυντής δεν είχε υποχρέωση να προβεί σε σύγκριση των 125 υποψήφιων μεταξύ τους. Η δικηγόρος της καθ΄ης η αίτηση κατέληξε με την υπόδειξη ότι, από πλευράς αρχαιότητας, τα τέσσερα πρώτα ενδιαφερόμενα μέρη υπερέχουν του αιτητή κατά 6 έως 7 χρόνια, ενώ το τελευταίο ενδιαφερόμενο μέρος, ο Κανονιστής, κατέχει την προηγούμενη από την επίδικη θέση από την ίδια ημερομηνία όπως και ο αιτητής.

Ευρίσκω ότι ο προτεινόμενος λόγος ακυρώσεως δεν έχει αποδειχθεί. Εν πρώτοις παρατηρώ ότι, σύμφωνα με τη νομολογία, ο Διευθυντής του Τμήματος δεν έχει υποχρέωση να κάμνει ειδική αναφορά στις συστάσεις του σε όλους τους υποψήφιους. Είναι αρκετό να αναφερθεί μόνο στους υποψήφιους που συστήνει. (Βλέπε, μεταξύ άλλων, Δημοκρατία ν. Κωνσταντίδη (1993) 3 ΑΑΔ 234 και Καψοσιδέρης ν. Δημοκρατίας (1995) 3 ΑΑΔ 170). Όσον αφορά την εισήγηση ότι η σύσταση του Διευθυντή συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων, διαβάζοντας τη σύσταση στο σύνολό της, δεν βλέπω τέτοια σύγκρουση. Αντίθετα, αυτή συνάδει πλήρως με τα στοιχεία των φακέλων. Η αναφορά του Διευθυντή στα καθήκοντα που εκτελούσαν τα ενδιαφερόμενα μέρη, που δεν ήταν καθόλου άσχετα με τα καθήκοντα της θέσης, όπως και η αναφορά του σε μερικά από τα στοιχεία αξιολόγησής τους στις υπηρεσιακές εκθέσεις, για παράδειγμα στην επαγγελματική τους κατάρτιση, το υπηρεσιακό τους ενδιαφέρον και την απόδοσή τους στην εργασία, ήταν στοιχεία που, μαζί με τα άλλα που τόνισε, πρόβαλλαν μια συνολική εικόνα των ενδιαφερόμενων μερών, τέτοια που να δικαιολογεί την προτίμησή τους.

Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως που προωθήθηκε είναι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένη και τούτο διότι, σύμφωνα με τη δικηγόρο του αιτητή, η καθ΄ης η αίτηση έλαβε υπόψη και υιοθέτησε τη σύσταση του Διευθυντή η οποία, εκτός του ότι συγκρουόταν με τα στοιχεία των φακέλων, ήταν και αναιτιολόγητη.

Η εισήγηση δεν με βρίσκει σύμφωνο. Για τους λόγους που ήδη εξήγησα, η σύσταση του Διευθυντή δεν συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων και, περαιτέρω, δίδει επαρκείς και καθόλα πειστικούς λόγους γιατί, κατά την κρίση του, η πλάστιγγα θάπρεπε να κλίνει υπέρ των ενδιαφερόμενων μερών. Σύμφωνα με τη νομολογία, η απαίτηση του άρθρου 35(4) του Νόμου του 1990 για αιτιολογημένες συστάσεις ικανοποιείται όταν η σύσταση περιέχει, και στην παρούσα περίπτωση όντως περιέχει, την άποψη του Διευθυντή για τις αρετές, ικανότητες και ιδιότητες που χρειάζονται για την επιτυχή εκτέλεση των καθηκόντων μιας θέσης και τα δεδομένα στη βάση των οποίων έχει διαμορφωθεί η άποψη ότι ο συστηνόμενος είναι ο αξιολογότερος από πλευράς συγκέντρωσης των αρετών, ικανοτήτων και ιδιοτήτων που απαιτούν τα καθήκοντα της υπό πλήρωση θέσης. (Βλέπε, μεταξύ άλλων, Στυλιανού κ.ά. ν. Χ»Κωνσταντίνου κ.ά. (1994) 3 ΑΑΔ 387 και Θεόδωρου Λεωνίδου κ.ά. ν. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, Α.Ε.1579, ημερ. 29 Μαΐου 1998).