ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.

Μεταξύ:

Μαρίκας Ζήνωνος,

Αιτήτριας

και

Κυπριακής Δημοκρατίας διά της

Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών,

Καθ΄ ων η αίτηση.

__________________

Για την αιτήτρια: Σ. Καραπατάκης.

Για τους καθ΄ ων η αίτηση: Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας

εκ μέρους του Γεν. Εισ.

Για το ενδιαφερόμενο μέρος: Ε. Ελευθερίου για Τ. Παπαδόπουλο.

___________________

Ο Στυλιανός Μιχαήλ από το Μένοικο ("το Ε.Μ.") ήταν κάτοχος άδειας οδικής χρήσης Λεωφορείου Αγροτικής Τροχαίας Περιοχής στη διαδρομή Ακάκι-Λευκωσία, σε σχέση με το Λεωφορείο LY249, 41 θέσεων ("το λεωφορείο").

Στις 31.10.96 το Ε.Μ. υπέβαλε αίτηση στην Αρχή Αδειών για άδεια οδικής χρήσης Λεωφορείου Αγροτικής Τροχαίας Περιοχής στην πιο πάνω διαδρομή "για επαναγγραφή του λεωφορείου". Ο λόγος για τον οποίο είχε ζητηθεί επαναγγραφή του λεωφορείου οφειλόταν στη διαγραφή του, η οποία έλαβε χώραν το 1993. Με γραπτή δήλωση του, η οποία υποβλήθηκε στην Αρχή Αδειών, το Ε.Μ. "συναινούσε στη μεταβίβαση της προαναφερθείσας άδειας οδικής χρήσης στην Περιφερειακή Εταιρεία Αγροτικών Λεωφορείων ("Π.Ε.Α.Λ.") Σολέας - Κυπερούντας 'ο Κλάριος' Λτδ ("η Π.Ε.Α.Λ."). Με επιστολή της προς την Αρχή Αδειών ημερ. 2.10.96 η Π.Ε.Α.Λ. την πληροφόρησε ότι μετά από σχετική συμφωνία με το Ε.Μ. και την Ελπίδα Χριστοδούλου, κάτοχο του πιο πάνω λεωφορείου και 2 άλλων λεωφορείων, έχει αγοράσει τα 3 λεωφορεία με όλα τα δικαιώματα τους που απορρέουν από τις ΄Αδειες Οδικής Χρήσης τους που κατέχουν.

Με επιστολή της ημερ. 22.10.96 προς την Αρχή Αδειών η αιτήτρια την πληροφόρησε ότι "φέρει ένσταση" στην χορήγηση άδειας οδικής χρήσης με την επαναγγραφή του "διεγγραμμένου και χωρίς επιθεώρηση" - όπως το περιέγραψε - Λεωφορείου LY249.

Η αίτηση του Ε.Μ. εξετάστηκε από την Αρχή Αδειών κατά τη συνεδρία της ημερ. 20.11.96. Ενώπιον της Αρχής Αδειών τέθηκε έκθεση του Επαρχιακου Ελεγκτή Μεταφορών. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα της έκθεσης γιατί αποτελεί μέρος του βάθρου επί του οποίου στηρίχθηκε η σχετική απόφαση της Αρχής Αδειών:

Κατά την πιο πάνω συνεδρία τέθηκε υπόψη της Αρχής δήλωση του εκπροσώπου της Π.Ε.Α.Λ. σύμφωνα με την οποία "ζητούν να αγοράσουν τις πιο πάνω άδειες γιατί η εταιρεία τους στοχεύει στην επέκταση του κύκλου εργασιών της". Ο ίδιος εκπρόσωπος δήλωσε επίσης ότι "σε περίπτωση που η Αρχή Αδειών εγκρίνει τις αιτήσεις αυτές θα δρομολογήσουν 3 από τα λεωφορεία που διαθέτουν με σκοπό να προσφέρουν άμεση εξυπηρέτηση στους κατοίκους του χωριού Ακάκι".

Παρών κατά την πιο πάνω συνεδρία ήταν και εκπρόσωπος του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, ο οποίος εισηγήθηκε όπως το αίτημα της Π.Ε.Α.Λ. γίνει αποδεκτό.

Η Αρχή Αδειών αφού - όπως αναφέρεται στο σχετικό πρακτικό - "έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιον της στοιχεία, αποφάσισε να υιοθετήσει την εισήγηση του Τμήματος με την προϋπόθεση ότι η αιτήτρια εταιρεία θα καθορίσει ποιά λεωφορεία θα δρομολογήσει στη διαδρομή Ακάκι-Λευκωσία. Πριν την μεταβίβαση των λεωφορείων στο όνομα της Π.Ε.Α.Λ. θα επανεγγραφούν και θα εφοδιαστούν με άδεια οδικής χρήσης στο όνομα των ιδιοκτητών τους".

Η αιτήτρια άσκησε ιεραρχική προσφυγή ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών εναντίον της πιο πάνω απόφασης της Αρχής Αδειών. Η προσφυγή εξετάστηκε στις 24.9.97 και απορρίφθηκε γιατί από το σύνολο των ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών στοιχείων και των όσων έχουν λεχθεί κατά την ακρόαση των προσφυγών δεν προέκυψε οτιδήποτε το οποίο να δικαιολογεί ακύρωση, τροποποίηση ή επανεξέταση της απόφασης της Αρχής Αδειών.

Με την παρούσα προσφυγή επιδιώκεται η ακύρωση του μέρους της πιο πάνω απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών το οποίο σχετίζεται με τη χορήγηση άδειας οδικής χρήσεως εις το Ε.Μ. για "ένα όχημα 41 θέσεων στη διαδρομή Ακάκι-Λευκωσία". Είναι πρόδηλο από το ενώπιον μου υλικό ότι πρόκειται για το όχημα LY249.

Ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας υποστήριξε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν αναιτιολόγητη και παράνομη "ως βασισθείσα εις πλάνην περί τα πράγματα και ως ληφθείσα κατά παράβασιν του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου του 1982 (Ν 9/82) ("ο Νόμος"). Σύμφωνα με τον ευπαίδευτο συνήγορο οι διατάξεις του Νόμου καθορίζουν επακριβώς το πλαίσιο άσκησης της εξουσίας των καθ΄ ων η αίτηση. Βασική προϋπόθεση για τη χορήγηση μιας άδειας αγροτικών λεωφορείων είναι η ύπαρξη επιβατικής κίνησης στην προτεινόμενη διαδρομή. Στην παρούσα υπόθεση "ουδεμία προϋπόθεση συνέτρεχε για την χορήγηση της άδειας ούτε καν εξετάστηκε εάν συντρέχει". Σε σχέση με την πλάνη περί τα πράγματα ο ευπαίδευτος συνήγορος υποστήριξε ότι ενόψει της διαγραφής και ακινητοποίησης του οχήματος έπρεπε να τηρηθούν ορισμένες προϋποθέσεις για χορήγηση νέας άδειας οι οποίες δεν τηρήθηκαν. Μια προϋπόθεση ήταν η διεξαγωγή επιβατικής καταμέτρησης για να διαπιστωθεί εάν υπήρχαν ανάγκες.

Ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση πρόβαλε τη θέση ότι σύμφωνα με το άρθρο 6(1) του Νόμου η άδεια οδικής χρήσης ενός οχήματος "δύναται να μεταβιβασθή μετά του οχήματος υπό του ιδιοκτήτου αυτού είτε εν ζωή είτε αιτία θανάτου". Στην προκείμενη περίπτωση "το υπό αναφορά όχημα είχε άδεια μέχρι τις 26.1.2000 και ήταν επομένως αδειούχο. Η άδεια του ή τα δικαιώματα του μπορούσαν να μεταβιβασθούν σε οποιοδήποτε σύμφωνα με το νόμο κατάλληλο πρόσωπο όπως την εταιρεία Π.Ε.Α.Λ.". Αναφορικά με την πλάνη περί τα πράγματα υποστήριξε πως εφόσο το "υπό αναφορά όχημα ήταν αδειούχο μέχρι τις 26.1.2000 η αντικατάσταση του με ένα νέο όχημα ή η μεταφορά των δικαιωμάτων του σε άλλο όχημα ίσης ή μικρότερης χωρητικότητας δεν χρειάζεται τη διεξαγωγή οποιασδήποτε έρευνας/επιβατικής καταμέτρησης για διαπίστωση των αναγκών της διαδρομής καθότι δεν θα επηρεάζονταν οποιουδήποτε τα δικαιώματα του". Με τις πιο πάνω θέσεις συμφώνησε και ο ευπαίδευτος συνήγορος του Ε.Μ.

Προκύπτει για εξέταση το πιο κάτω ζήτημα:

Κατά πόσο, ενόψει της διαγραφής του πιο πάνω οχήματος από το 1993, ισχύουν οι πρόνοιες του άρθρου 6(1) του Νόμου ή εκείνες του άρθρου 8(1) και 3) του Νόμου.

Στην κρινόμενη περίπτωση επρόκειτο για "λεωφορείο δημόσιας χρήσεως". Σύμφωνα με το άρθρο 2 του Νόμου:

Στο ίδιο άρθρο δίνεται και ορισμός του όρου "όχημα δημόσιας χρήσεως" τον οποίο συναντούμε στον πιο πάνω ορισμό του όρου "λεωφορείον δημόσιας χρήσεως". Τον παραθέτω:

Για να μπορεί να μεταφέρει νόμιμα επιβάτες ένα λεωφορείο δημόσιας χρήσης πρέπει σύμφωνα με το άρθρο 5 του Νόμου να είναι εφοδιασμένο με άδεια οδικής χρήσης. Η χορήγηση της άδειας οδικής χρήσης διέπεται από το άρθρο 8(1) του Νόμου και εμπίπτει εντός της διακριτικής εξουσίας της Αρχής Αδειών. Οι παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την άσκηση της

σχετικής διακριτικής εξουσίας προδιαγράφονται από το άρθρο 8(3) του Νόμου.

Το άρθρο 6(1) του Νόμου αναφέρεται στην μεταβίβαση "της άδειας οδικής χρήσεως".

Στην κρινόμενη περίπτωση έπρεπε να τύχει εφαρμογής το άρθρο 8 του Νόμου. Η Αρχή Αδειών κατά την άσκηση της διακριτικής της εξουσίας έπρεπε να είχε λάβει υπόψη τους παράγοντες που απαρριθμούνται στο εδάφιο (3) του άρθρου 8. Ειδικώτερα έπρεπε, σύμφωνα με το άρθρο 8(3) (α) του Νόμου, να λάβει υπόψη την έκταση των μεταφορικών αναγκών τις οποίες "σκοπεί να εξυπηρετήσει η αιτούμενη οδική γραμμή" και την έκταση κατά την οποία η προτεινόμενη οδική γραμμή είναι αναγκαία ή ευκταία "εν τω δημοσίω συμφέροντι" (Βλ. άρθρο 8(3) (ε) του Νόμου).

Η αρχή κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης έχει αγνοήσει πλήρως τις πρόνοιες του άρθρου 8(3) του Νόμου και ειδικώτερα εκείνες του άρθρου 8(3) (α) και (ε). Ακολουθεί πως η απόφαση της, αντικείμενο της ιεραρχικής προσφυγής, έχει ληφθεί με τρόπο αντίθετο προς το Νόμο εντός της έννοιας του άρθρου 146.1 του Συντάγματος και είναι, για το λόγο αυτό, άκυρη. Εφόσο, καθώς φαίνεται από το περιεχόμενο της, η προσβαλλόμενη απόφαση - της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών - στηρίχθηκε αποκλειστικά πάνω στην απόφαση της Αρχής Αδειών η ακυρότητα της απόφασης της τελευταίας οδηγεί και στην ακυρότητα της προσβαλλόμενης απόφασης.

Π. ΚΑΛΛΗΣ,

/ΕΑΠ.