|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 3024
2 Δεκεμβρίου, 1997
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
EPIPHANIOU SCRAP METALS LTD,
Αιτητές,
v.
1.ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΛΕΜΕΣΟΥ,
2.ΑΡΧΗΣ ΛΙΜΕΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ (ΑΡ. 1),
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 857/95)
Διοικητικό Δίκαιο — Διοικητική πράξη — Εκτελεστή σε αντίθεση προς μη εκτελεστή πράξη — Περιστάσεις ελλείψεως εκτελεστότητας των προσβληθέντων στην κριθείσα περίπτωση πράξεων.
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο — Παθητική διαδικαστική ικανότητα — Έλλειψή της στην κριθείσα περίπτωση σε σχέση με οργανισμό που περιελήφθηκε στην αίτηση ως καθ' ου.
Οι αιτητές προσέβαλαν διάφορα έντυπα του Υπουργείου Εργασίας που αναφέροντο στις υποχρεώσεις τους προκειμένου να προχωρήσουν στη φόρτωση συγκεκριμένου πλοίου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας ως απαράδεκτη την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Η εκτελεστότητα της διοικητικής πράξης αποτελεί προϋπόθεση του παραδεκτού της άσκησης προσφυγής στα πλαίσια του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Εκτελεστή διοικητική πράξη αποτελεί η δήλωση βούλησης ενός διοικητικού η οποία παράγει άμεσα έννομα αποτελέσματα έναντι των διοικουμένων τα οποία συνίστανται στη δημιουργία, τροποποίηση ή κατάλυση μίας νομικής κατάστασης και με την οποία ορίζεται, μονομερώς και κυριαρχικά το υποχρεωτικό της συμπεριφοράς των διοικουμένων έναντι ενός κανόνα δικαίου.
Η διοικητική πράξη αποτελεί πάντοτε ρύθμιση η οποία ορίζει τι αντιστοιχεί στην έννομη τάξη σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση και πλήθος πράξεων της διοίκησης δεν αποτελούν ρυθμίσεις, δεν παράγουν ίδιο έννομο αποτέλεσμα και δεν συνεπάγονται καθ' εαυτές τη δημιουργία μιας νομικής κατάστασης ή τη μεταβολή μιας ήδη υπάρχουσας έννομης σχέσης.
Από το περιεχόμενο των προσβαλλόμενων εγγράφων προκύπτει σαφώς ότι αυτά δεν αποτελούσαν τη διοικητική πράξη με την οποία επεβλήθη στους αιτητές αριθμός λιμενεργατών και προπληρωμή των ημερομισθίων και ωφελημάτων τους ως προϋπόθεση ώστε να τους επιτραπεί η φόρτωση των εμπορευμάτων τους στο πλοίο "Tina Μ", όπως προσδιορίζεται ως η αιτούμενη θεραπεία στο δικόγραφο της αίτησης.
Η παρούσα προσφυγή στηρίζεται στην εσφαλμένη και πεπλανημένη προϋπόθεση ότι με τα προσβαλλόμενα έγγραφα επεβλήθη στους αιτητές αριθμός λιμενεργατών και προπληρωμή των ημερομισθίων τους ενώ από τα έγγραφα αυτά ουδόλως προκύπτει ότι ετίθετο τέτοια προϋπόθεση.
Είναι εμφανές, ότι ο δυσμενής επηρεασμός των δικαιωμάτων των αιτητών και η κατ' ισχυρισμό βλάβη στα συμφέροντά τους δεν προέκυψε από τις προσβαλλόμενες πράξεις αλλά από άλλη πράξη η οποία, εάν πράγματι εξεδόθη, δεν επισημάνθηκε ούτε και αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας δίκης.
Τα προσβαλλόμενα έγγραφα δεν αποτελούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις για το λόγο ότι δεν περιέχουν ρύθμιση έννομης σχέσης, δεν παρήγαγαν αφεαυτά οποιαδήποτε άμεσα έννομα αποτελέσματα και δεν περιείχαν οποιαδήποτε επιταγή η μη εκπλήρωση της οποίας θα παρείχε στη διοίκηση το δικαίωμα να επικαλεσθεί τα μέσα του δικαίου προς εκτέλεσή της.
Τα εν λόγω έγγραφα αποτελούσαν απλές ειδοποιήσεις πληροφοριακού περιεχομένου προς τους φορτωτές των εμπορευμάτων των αιτητών ότι οι αιτήσεις τους για παραχώρηση αριθμού λιμενεργατών προς εκτέλεση εργασιών φόρτωσης στο πλοίο "Tina Μ" γίνονταν αποδεκτές και οι εργάτες θα επαραχωρούντο.
2. Η προσφυγή εναντίον του καθ' ου η αίτηση 2 απορρίπτεται ως απαράδεκτη, για το λόγο ότι, η Αρχή Λιμένων στερείται παθητικής διαδικαστικής ικανότητας να είναι διάδικος στη παρούσα δίκη.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Δημοκρατία ν. Χατζηπαντελή (1989) 3 Α.Α.Δ. 961,
Krashias Modern Land & Building Developers Ltd v. Δήμου Έγκωμης (1995) 3 Α.Α.Δ. 198.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλονται οι αποφάσεις του Επαρχιακού Λειτουργού Εργασίας με τις οποίες επέβαλε αριθμό λιμενεργατών και ένα επιστάτη καθώς και την προπληρωμή των ημερομισθίων και ωφελημάτων τους ως προϋπόθεση για να επιτρέψει στον αιτητή τη φόρτωση παλιοσιδέρων.
Ζωμενής, για τους Αιτητές.
Δ. Παπαδοπούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση 1.
Α. Λυκούργου για Τ. Παπαδόπουλο, για τους Καθ' ων η αίτηση 2.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές ζητούν από το Δικαστήριο την ακόλουθη θεραπεία:
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι οι αποφάσεις των Καθ' ων η Αίτηση που λήφθηκαν από αυτούς και κοινοποιήθηκαν προς τον Αιτητή κατά ή περί 1,2 και 3.8.95 και 5, 6 και 7.9.95 με τες οποίες του επέβαλαν αριθμό λιμενεργατών και 1 Επιστάτη και προπληρωμή των ημερομισθίων και ωφελημάτων τους σαν προϋπόθεση να του επιτρέψουν φόρτωση παλιοσιδέρων του πάνω στο πλοίο "ΤΙΝΑ Μ" στο λιμάνι Λεμεσού είναι άκυρες και στερημένες οποιουδήποτε νόμιμου αποτελέσματος."
Σύμφωνα με το άρθρο 3(1) του περί Λιμενεργατών (Ρύθμιση Απασχόλησης) Νόμου, Κεφ. 184, όπως τροποποιήθηκε,
"Όταν φαίνεται στο Υπουργικό Συμβούλιο ότι οι συνθήκες εργοδότησης ή άλλες επικρατούσες συνθήκες σε οποιοδήποτε λιμάνι είναι τέτοιες ώστε να καθιστούν απαραίτητη ή σκόπιμη τη ρύθμιση της απασχόλησης και εργοδότησης των λιμενεργατών σ' αυτό ή ότι αυτό απαιτεί το δημόσιο συμφέρον, το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται με Διάταγμα να εφαρμόζει τις διατάξεις του Νόμου αυτού στο λιμάνι αυτό, και έπειτα να ιδρύει, αναφορικά με το λιμάνι αυτό, Συμβούλιο που θα φέρει την ονομασία "Συμβούλιο Λιμενεργασίας..." (καταχωρίζοντας το όνομα του λιμανιού) για το σκοπό ρύθμισης των μισθών και των συνθηκών απασχόλησης και εργοδότησης των λιμενεργατών στο λιμάνι αυτό και για την εκτέλεση τέτοιων άλλων λειτουργιών αναφορικά με τέτοια απασχόληση ή εργοδότηση ως ήθελε καθοριστεί."
Ο Κανονισμός 8 (1) και (2) των περί Λιμενεργατών (Ρύθμιση Απασχόλησης) Κανονισμών του 1952, ορίζει:
" Το Συμβούλιο θα έχει την εξουσία από καιρό σε καιρό -
(α) να καθορίζει τον αριθμό των λιμενεργατών που πρέπει να εγγράφονται σε σχέση με το λιμάνι·
(β) τηρούμενης της παραγράφου (2) του Κανονισμού αυτού, να καθορίζει τους μισθούς και τους όρους εργοδότησης λιμενεργατών στο λιμάνι'
(γ) αυτεπάγγελτα, ή κατόπι παράκλησης του Επιτρόπου, να συμβουλεύει τον Επίτροπο πάνω σε οποιοδήποτε θέμα που αφορά την εργασία στο λιμάνι.
Ο καθορισμός των μισθών και όρων εργοδότησης από το Συμβούλιο, βάσει της παραγράφου (1) του Κανονισμού αυτού, θα γίνεται με συμφωνία μεταξύ της εργοδοτικής πλευράς και της πλευράς των λιμενεργατών και ακολούθως θα είναι τελικός και δεσμευτικός για όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη."
Σύμφωνα με τον Καν.8(4) ""εργοδότης" σημαίνει οποιοδήποτε εργοδότη εργατών".
Με επιστολή ημερ. 23.2.95 προς τον Επαρχιακό Λειτουργό Εργασίας Λεμεσού οι αιτητές, μέσω του δικηγόρου τους, διαμαρτυρήθηκαν για την άδικη, παράνομη και αντίθετη προς τον Νόμο υποχρέωση καταβολής μεγάλου ποσού ημερομισθίων για απασχόληση λιμενεργατών για κάθε φόρτωση των εμπορευμάτων τους σε πλοία για εξαγωγή, τις υπηρεσίες των οποίων ουδέποτε χρησιμοποιούσαν, εφόσον όλες οι σχετικές φορτώσεις εκτελούντο από δικούς τους εξειδικευμένους υπαλλήλους και μηχανήματα.
Με επιστολή ημερ. 28.2.95, ο Επαρχιακός Λειτουργός Εργασίας Λεμεσού, πληροφόρησε τους αιτητές ότι η απασχόληση των λιμενεργατών στα λιμάνια ρυθμίζεται από τον περί Λιμενεργατών (Ρύθμιση Απασχόλησης) Νόμο, κανένα πρόσωπο δεν δικαιούται να απασχοληθεί σαν λιμενεργάτης εκτός εάν είναι εγγεγραμμένος λιμενεργάτης σύμφωνα με τους Κανονισμούς, οι μισθοί και όροι εργοδότησής τους γίνονται με απευθείας διαπραγματεύσεις μεταξύ των εργοδοτών και των συντεχνιών των λιμενεργατών και επεσήμανε την υποχρέωση των εργοδοτών προς συμμόρφωση με τη σχετική νομοθεσία.
Με την παρούσα προσφυγή προσβάλλεται το περιεχόμενο των εντύπων εγγράφων του Υπουργείου Εργασίας, ημερ. 1.8.95,2.8.95, 3.8.95,5.9.95, 6.9.95 και 7.9.95, με τα οποία οι φορτωτές των εμπορευμάτων των αιτητών, εταιρεία Μ. Τζιοβάννης & Υιός Λτδ, επληροφορούντο ότι ο αιτηθείς αριθμός λιμενεργατών προς εκτέλεση φορτώσεων στο πλοίο "Tina Μ" κατά τις προαναφερθείσες ημερομηνίες, επαραχωρείτο.
Είναι ο ισχυρισμός του δικηγόρου των αιτητών ότι η επιβληθείσα με τις προσβαλλόμενες πράξεις υποχρέωση εργοδότησης αριθμού λιμενεργατών και καταβολής φορτοεκφορτωτικών δικαιωμάτων και άλλων ωφελημάτων τους ως προϋπόθεση ώστε να επιτραπεί στους αιτητές η χρήση των δικών τους εξειδικευμένων μηχανημάτων και εργατικού προσωπικού προς εκτέλεση των φορτώσεων των εμπορευμάτων τους, είναι παράνομη και καταχρηστική, αντίθετη προς τις συνταγματικές αρχές της ισότητας και ίσης μεταχείρισης, λήφθηκε χωρίς οποιαδήποτε έρευνα και στερείται παντελώς αιτιολογίας.
Εκ μέρους του καθ' ου η αίτηση 1 εγέρθηκαν τα ακόλουθα ζητήματα:
1. Οι προσβαλλόμενες πράξεις δεν αποτελούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις αλλά ίσως θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως πράξεις εκτελέσεως.
2. Το έννομο συμφέρον των αιτητών εξέλιπε, αφενός, επειδή αυτοί ανέλαβαν τη γενική υποχρέωση τήρησης του συνόλου της ισχύουσας νομοθεσίας και αφετέρου, αποδέκτηκαν ανεπιφύλακτα τους όρους 4 και 7 της παραχωρηθείσας από την Αρχή Λιμένων άδειας για χρήση γερανού στο λιμένα Λεμεσού, σύμφωνα με τους οποίους, οι αιτητές ανελάμβαναν την υποχρέωση να συμμορφώνονται προς τις οδηγίες της Αρχής Λιμένων και οποιασδήποτε άλλης αρμόδιας αρχής σε ό,τι αφορά την απασχόληση υπαλλήλων στο χώρο του λιμένα.
3. Οι προσβαλλόμενες πράξεις λήφθηκαν κατ' εφαρμογή του Νόμου, η κατ' ισχυρισμό αντισυνταγματικότητα του οποίου, δεν απεδείχθη πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας.
Εκ μέρους του καθ' ου η αίτηση 2 εγέρθηκε προδικαστικό ζήτημα αναφορικά με την έλλειψη παθητικής διαδικαστικής ικανότητας της Αρχής να είναι διάδικος στη παρούσα δίκη, για το λόγο ότι, όπως υποδεικνύεται, η Αρχή Λιμένων, δεν εξέδωσε οποιαδήποτε από τις προσβαλλόμενες πράξεις ούτε αποτελεί όργανο το οποίο ασκεί εποπτεία επί του διοικητικού οργάνου το οποίο τις εξέδωσε.
Η εκτελεστότητα της διοικητικής πράξης αποτελεί προϋπόθεση του παραδεκτού της άσκησης προσφυγής στα πλαίσια του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Εκτελεστή διοικητική πράξη αποτελεί η δήλωση βούλησης ενός διοικητικού η οποία παράγει άμεσα έννομα αποτελέσματα έναντι των διοικουμένων τα οποία συνίστανται στη δημιουργία, τροποποίηση ή κατάλυση μίας νομικής κατάστασης και με την οποία ορίζεται, μονομερώς και κυριαρχικά το υποχρεωτικό της συμπεριφοράς των διοικουμένων έναντι ενός κανόνα δικαίου. (Βλ. Πορίσματα Νομολογίας ΣτΕ, 1929-1959, σελ. 236-237, Δημοκρατία ν. Χατζηπαντελή (1989) 3 Α.Α.Δ. 961 και Krashias Modern Land & Building Develoners Ltd v. Δήμου Έγκωμης (1995) 3 Α.Α.Δ. 198).
Η διοικητική πράξη αποτελεί πάντοτε ρύθμιση η οποία ορίζει τι αντιστοιχεί στην έννομη τάξη σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση και πλήθος πράξεων της διοίκησης δεν αποτελούν ρυθμίσεις, δεν παράγουν ίδιο έννομο αποτέλεσμα και δεν συνεπάγονται καθεαυτές την δημιουργία μιας νομικής κατάστασης ή τη μεταβολή μιας ήδη υπάρχουσας έννομης σχέσης.
Από το περιεχόμενο των προσβαλλόμενων εγγράφων προκύπτει σαφώς ότι αυτά δεν αποτελούσαν τη διοικητική πράξη με την οποία επεβλήθη στους αιτητές αριθμός λιμενεργατών και προπληρωμή των ημερομισθίων και ωφελημάτων τους ως προϋπόθεση ώστε να τους επιτραπεί η φόρτωση των εμπορευμάτων τους στο πλοίο "Tina Μ", όπως προσδιορίζεται ως η αιτούμενη θεραπεία στο δικόγραφο της αίτησης.
Η παρούσα προσφυγή στηρίζεται στην εσφαλμένη και πεπλανημένη προϋπόθεση ότι με τα προσβαλλόμενα έγγραφα επεβλήθη στους αιτητές αριθμός λιμενεργατών και προπληρωμή των ημερομισθίων τους ενώ από τα έγγραφα αυτά ουδόλως προκύπτει ότι ετίθετο τέτοια προϋπόθεση.
Είναι εμφανές, ότι ο δυσμενής επηρεασμός των δικαιωμάτων των αιτητών και η κατ' ισχυρισμό βλάβη στα συμφέροντά τους δεν προέκυψε από τις προσβαλλόμενες πράξεις αλλά από άλλη πράξη η οποία, εάν πράγματι εξεδόθη, δεν επισημάνθηκε ούτε και αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας δίκης.
Τα προσβαλλόμενα έγγραφα δεν αποτελούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις για το λόγο ότι δεν περιέχουν ρύθμιση έννομης σχέσης, δεν παρήγαγαν αφεαυτά οποιαδήποτε άμεσα έννομα αποτελέσματα και δεν περιείχαν οποιαδήποτε επιταγή η μη εκπλήρωση της οποίας θα παρείχε στη διοίκηση το δικαίωμα να επικαλεσθεί τα μέσα του δικαίου προς εκτέλεσή της.
Τα εν λόγω έγγραφα αποτελούσαν απλές ειδοποιήσεις πληροφοριακού περιεχομένου προς τους φορτωτές των εμπορευμάτων των αιτητών ότι οι αιτήσεις τους για παραχώρηση αριθμού λιμενεργατών προς εκτέλεση εργασιών φόρτωσης στο πλοίο "Tina Μ" γίνονταν αποδεκτές και οι εργάτες θα επαραχωρούντο.
Η προσφυγή εναντίον του καθ' ου η αίτηση 2 απορρίπτεται ως απαράδεκτη, για το λόγο ότι, η Αρχή Λιμένων στερείται παθητικής διαδικαστικής ικανότητας να είναι διάδικος στη παρούσα δίκη. (Βλ. Π.Δ. Δαγτόγλου, Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο, 1994, σελ.338-339).
Η προσφυγή η οποία στρέφεται κατά μη εκτελεστών διοικητικών πράξεων από το περιεχόμενο των οποίων δεν προκύπτει ο αποδιδόμενος στη πράξη χαρακτήρας (επιβολή αριθμού λιμενεργατών), απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Τα έξοδα επιδικάζονται εναντίον των αιτητών.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.