|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 4 ΑΑΔ 1785
24 Μαΐου, 1991
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΗ,
Αιτητής,
ν.
ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΕΦΟΡΟΥ ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΩΝ ΟΧΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ (ΑΡ. 2)
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1090/90).
Διοικητική Πράξη — Ανάκληση — Ανάκληση παράνομων διοικητικών πράξεων — Είναι δυνατή οποτεδήποτε ακόμη και μετά την παρέλευση εύλογου χρόνου αν η διοικητική πράξη ήταν αποτέλεσμα δόλιας ενέργειας του ωφεληθέντος από την έκδοσή της — Στην περίπτωση όμως που καλόπιστοι τρίτοι απαιτούν δικαιώματα από την έκδοση των παράνομων αυτών διοικητικών πράξεων η ανάκληση είναι δυνατή μόνο σε εύλογο χρόνο.
Το ερώτημα που χρήζει απάντησης στην παρούσα προσφυγή είναι η δυνατότητα ανάκλησης παράνομων διοικητικών πράξεων παρόλη την απόκτηση δικαιωμάτων από καλόπιστους τρίτους.
Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση των καθ' ων η αίτηση με την οποία ανακλήθηκε η εγγραφή μηχανοκινήτων οχημάτων του τα οποία είχε αγοράσει από εισαγωγέα μεταχειρισμένων οχημάτων. Οι λόγοι για τους οποίους ανακλήθηκε η εγγραφή των μηχανοκινήτων αυτών οχημάτων, όπως αναγράφονται στην επίδικη απόφαση, ήταν ότι τα έγγραφα που τέθηκαν υπόψη του Αναπληρωτή Εφόρου Μηχανοκινήτων Οχημάτων για την εγγραφή των εν λόγω οχημάτων ήταν ψευδή και/ή πλαστά και/ή ανύπαρκτα με αποτέλεσμα την παράνομη εγγραφή τους. Ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι εφόσον ο ίδιος δεν προέβη σε οποιαδήποτε απατηλή ενέργεια, αλλά κάποιος τρίτος, δεν είναι δυνατή η ανάκληση της εγγραφής των επίδικων οχημάτων.
Οι καθ' ων η αίτηση ανάφεραν ότι η εγγραφή των οχημάτων ήταν παράνομη γιατί αντέβαινε στον Κανονισμό 4(2)(α)(iv) της Κ.Δ.Π. 66/84 που απαιτούσε όπως τα εν λόγω οχήματα έχουν ηλικία κάτω από τέσσερα έτη.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Σύμφωνα με τα στοιχεία ενώπιόν του, διενεργήθηκε επαρκής έρευνα η οποία οδήγησε στο συμπέρασμα ότι προέκυψε παρανομία.
(2) Αναφορικά με την ανάκληση της εγγραφής των οχημάτων, είναι γενική αρχή του δικαίου ότι οι παράνομες πράξεις μπορούν να ανακληθούν πριν την πάροδο εύλογου χρόνου εκτός αν λόγοι δημοσίου συμφέροντος επιβάλλουν την ανάκληση ή αν η πράξη στηρίχθηκε σε απατηλή ενέργεια του ενδιαφερομένου. Στην περίπτωση δε που τρίτο πρόσωπο απέκτησε δικαιώματα καλόπιστα χωρίς να έχει οποιαδήποτε ανάμιξη στην έκδοση διοικητικής πράξης που ήταν αποτέλεσμα απατηλής ενέργειας κάποιου άλλου η ανάκληση είναι δυνατή εφόσον διενεργείται εντός εύλογου χρόνου.
(3) Αναφορικά με την αίρεση του εύλογου χρόνου, στην παρούσα υπόθεση τα επίδικα οχήματα εγγράφηκαν στις 15.7.89 και η ανάκληση της απόφασης εγγραφής κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 28.11.90. Υπό τις περιστάσεις και λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι έπρεπε να διενεργηθούν έρευνες από αρχές άλλης χώρας, η ανάκληση διενεργήθηκε μέσα σε εύλογο χρόνο.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Paschali v. The Republic (1966) 3 C.L.R. 593·
Georghiou (No.2) v. The Republic (1968) 3 C.L.R. 411·
Petrides and Others v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1355·
Yiangou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 101·
Απόφαση Συμβουλίου Επικρατείας της Ελλάδας Αρ. 2321/1968.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ* ων η αίτηση με την οποίαν ανακάλεσαν την εγγραφή των μηχανοκινήτων οχημάτων του αιτητή με αριθμό εγγραφής WW.251, WW.252, WW.254, WW255, WW.255, WW.256 και WW.257.
Α. Ποιητής, για τον αιτητή.
Λ. Δημητριάδου (Δνίς), Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult
Ο Δικαστής κ. Χατζητσαγγάρης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση των καθ' ων η αίτηση η οποία του γνωστοποιήθηκε με επιστολή ημερομηνίας 28.11.90 με την οποία αποφασίστηκε η ανάκληση της εγγραφής των μηχανοκινήτων οχημάτων του αιτητή με αριθμούς εγγραφής WW 251, WW 252, WW 254, WW 255, WW 256 και WW 257.
Ο αιτητής αγόρασε τα πιο πάνω οχήματα από τρίτο πρόσωπο, εισαγωγέα μεταχειρισμένων οχημάτων, ο οποίος εισήγαγε από το Βέλγιο είκοσι μεταχειρισμένα φορτηγά οχήματα ετοίμου σκυροδέματος τα οποία αφού ενεγράφησαν τα πούλησε και μεταβίβασε σε διάφορες εταιρείες και άτομα, μεταξύ άλλων και στον αιτητή.
Με επιστολή του ημερομηνίας 28.11.90 ο Αναπληρωτής Έφορος Μηχανοκινήτων Οχημάτων προέβη στην ανάκληση της εγγραφής και κυκλοφορίας των πιο πάνω οχημάτων μεταξύ των οποίων και των οχημάτων του αιτητή, για τους λόγους που εξειδικεύονται στην επιστολή, την οποία παραθέτω αυτούσια:
"Από στοιχεία που τέθηκαν υπόψη μου, αποδεικνύεται ότι τα έγγραφα επί των οποίων εβασίσθη η εγγραφή των μηχανοκινήτων οχημάτων σας με αριθμούς εγγραφής WW 251, WW 252, WW 254, WW 255, WW 256 και WW 257 ήταν ψευδή και/ή πλαστά και/ή ανύπαρκτα.
Από τα έγγραφα τα οποία έχω τώρα ενώπιόν μου, καθώς και από μηχανολογικές εξετάσεις και άλλα συναφή στοιχεία, καταλήγω ότι η εγγραφή των οχημάτων αυτών ήταν παράνομη γιατί τα οχήματα είχαν ηλικία μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη στον Κανονισμό 4 (2)(iv) των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών του 1984 (Κ.Δ.Π. 66/84).
Με βάση τα πιο πάνω, αποφασίζω την ανάκληση της εγγραφής των οχημάτων, καθώς και των αδειών κυκλοφορίας τους."
Σαν αποτέλεσμα της απόφασης αυτής ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα προσφυγή προβάλλοντας σαν κύριο νομικό λόγο ότι εφόσον ο ίδιος δεν προέβη σε οποιαδήποτε απατηλή ενέργεια αλλά κάποιο τρίτο άτομο, δεν είναι δυνατή η ανάκληση της εγγραφής των επίδικων οχημάτων.
Οι περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμοί του 1984 (Κ.Δ.Π. 66/84) δεν περιέχουν οποιαδήποτε ρητή πρόνοια που να επιτρέπει την ανάκληση εγγραφής οχημάτων. Όμως αυτό δεν εμποδίζει το Δικαστήριο να αποφασίσει με βάση τις γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου αναφορικά με την ανάκληση πράξεων ή αποφάσεων διοικητικών οργάνων. (Βλ. σχετικά Paschali v. The Republic (1966) 3 C.L.R. 593, Georghiou (Νο.2) v. The Republic (1968) 3 CL.R. 411, Petrides and Others v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1355).
Η θέση των καθ' ων η αίτηση είναι ότι προέβησαν στην ανάκληση της εγγραφής των οχημάτων μετά από διαπίστωση ότι η εγγραφή τους ήταν παράνομη γιατί είχαν ηλικία μεγαλύτερη των τεσσάρων ετών που προβλέπει ο Κανονισμός 4(2)(α)(iv) Κ.Δ.Π. 66/84. Ο κανονισμός αυτός προνοεί τα ακόλουθα:
"4(2)(α) Απαγορεύεται να εγγραφή δυνάμει των παρόντων Κανονισμών οιονδήποτε των κάτωθι αναφερομένων μηχανοκινήτων οχημάτων, το οποίον εισάγεται μεταχειρισμένον εν τη Δημοκρατία εκ της αλλοδαπής ή αγοράζεται μεταχειρισμένον εκ του Βρεττανικού Υπουργείου Αμύνης:
(iv) φορτηγόν μηχανοκίνητον όχημα μικτού βάρους πέραν των τριών τόννων, το οποίο
ν, κατά την ημερομηνίαν της αφίξεώς του εις την Δημοκρατίαν είναι ηλικίας μεγαλυτέρος των τεσσάρων ετών, τούτων υπολογιζομένων από της ημερομηνίας κατά την οποίαν το πρώτον ενεγράφη τούτο εις οιανδήποτε χώραν ως καινουργές ή, εάν τούτο δεν ενεγράφη, από της ημερομηνίας κατά την οποίαν τούτο το πρώτον ηγοράσθη ως καινουργές:
Νοείται ότι η παρούσα διάταξις δεν τυγχάνει εφαρμογής επί τοιούτου οχήματος εισαχθέντος εν τη Δημοκρατία μέχρι της 31ης Μαΐου, 1983."
Ο Αναπληρωτής Έφορος κατέληξε στην απόφαση της ανάκλησης μετά από σχετική έρευνα που διεξήχθηκε και είχε ως αποτέλεσμα την ειδοποίηση από την Ιντερπόλ Βρυξελλών, η οποία κατατέθηκε ως τεκμήριο ενώπιον του Δικαστηρίου, προς την Ιντερπόλ Λευκωσίας με την οποία τους πληροφορούσαν ότι το περιεχόμενο των εγγράφων πάνω στα οποία βασίστηκαν οι καθ' ων η αίτηση για να εγγράψουν τα οχήματα δεν γράφτηκε από την εταιρεία στην οποία ανήκουν τα επιστολόχαρτα και ότι οι υπογραφές ήταν άγνωστες και δεν αντιπροσωπεύουν την εταιρεία.
Κατά τη γνώμη μου, σύμφωνα με τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του δικαστηρίου, διενεργήθηκε επαρκής έρευνα εκ μέρους του αρμοδίου κυβερνητικού οργάνου η οποία τους οδήγησε στο συμπέρασμα, ιδιαίτερα βάσει των πιο πάνω πληροφοριών της Ιντερπόλ Βρυξελλών, ότι προέκυψε παρανομία.
Το επόμενο θέμα που πρέπει να εξεταστεί είναι κατά πόσο ο Αναπληρωτής Έφορος Μηχανοκινήτων Οχημάτων είχε τη δυνατότητα να ανακαλέσει την παράνομη αυτή πράξη. Είναι γενική αρχή διοικητικού δικαίου ότι οι παράνομες διοικητικές πράξεις μπορούν γενικά να ανακληθούν με μια εξαίρεση: Μετά την πάροδο εύλογου χρόνου δεν μπορούν να ανακληθούν, εκτός εάν λόγοι δημοσίου συμφέροντος επιβάλλουν την ανάκληση, ή αν η πράξη στηρίχθηκε σε απατηλή ενέργεια του ενδιαφερόμενου. Το τί είναι εύλογος χρόνος, εξαρτάται από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. (Βλ. μεταξύ άλλων Πορίσματα Νομολογίας τον Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-1959, σελ. 201-204, Yiangou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 101).
Συνεπώς, παράνομη πράξη, όπως και η παρούσα, μπορεί να ανακληθεί και μετά την παρέλευση εύλογου χρόνου όταν το διοικητικό όργανο προέβη στην έκδοση της παράνομης πράξης στηριζόμενο σε απατηλή ενέργεια του προσώπου που ωφελήθηκε από αυτή. Όμως ο αιτητής στην υπό εκδίκαση υπόθεση, όπως είναι εξάλλου παραδεκτό και από τις δύο πλευρές, δεν προέβη σε καμιά απατηλή ενέργεια, αλλά απλά απέκτησε δικαιώματα από την παράνομη πράξη καλόπιστα, χωρίς να έχει οποιαδήποτε ανάμιξη. Το ερώτημα που τίθεται ενώπιον του Δικαστηρίου είναι κατά πόσο σε τέτοια περίπτωση, όπου τρίτο πρόσωπο δεν έχει καμιά σχέση με τις απατηλές ενέργειες του ατόμου που ωφελήθηκε, επιτρέπεται η ανάκληση των πράξεων.
Το ερώτημα αυτό ήταν και ο αντικείμενο της απόφασης αρ. 2321/1968 των Αποφάσεων του Συμβουλίου Επικρατείας. Σύμφωνα με την απόφαση αυτή η Διοίκηση έχει τη δυνατότητα να ανακαλεί παράνομες διοικητικές πράξεις και στην περίπτωση όπου τρίτα πρόσωπα έχουν αποκτήσει δικαιώματα με καλή πίστη χωρίς να έχουν οποιαδήποτε τέτοια ανάμιξη στην έκδοση διοικητικής πράξης που ήταν αποτέλεσμα απατηλής ενέργειας κάποιου άλλου, με την προϋπόθεση ότι η ανάκληση διενεργείται εντός ευλόγου χρόνου. Εδώ έγκειται η διαφορά με τις παράνομες πράξεις που διενεργούνται κατόπιν δόλιας ενέργειας του ωφεληθέντος, χωρίς τη μεταγενέστερη απόκτηση δικαιωμάτων καλή τη πίστη από τρίτα πρόσωπα, όπου και μετά την πάροδο εύλογου χρόνου είναι δυνατή η ανάκληση της πράξης. Παραθέτω σχετικό απόσπασμα της πιο πάνω απόφασης του Συμβουλίου Επικρατείας.
"Επειδή, κατά τα ισχύοντα επί ανακλήσεως των παρανόμων διοικητικών πράξεων, η Διοίκησις δύναται ελευθέρως ν' ανακαλή τας παρανόμους ατομικάς αυτής πράξεις εντός ευλόγου από της εκδόσεως των χρόνου. Δύναται ωσαύτως και μετά την πάροδον του ευλόγου χρόνου να προβή εις ανάκλησιν τοιαύτης πράξεως, εφ' όσον εις την έκδοσιν αυτής παρεσύρθη δι' απατηλής ενεργείας του εκ ταύτης ωφεληθέντος. Εις ην όμως περίπτωσιν τρίτοι, μη αναμιχθέντες εις τας ενεργείας ταύτας, απέκτησαν τη συμπράξει της Διοικήσεως, καλή τη πίστει δικαιώματα εκ παρανόμων πράξεων, η Διοίκησις δεν δύναται να προβή μετά πάροδον ευλόγου χρόνου εις ανάκλησιν αυτών και ούτω ν' ανατρέψη τα επί τη βάσει των πράξεων τούτων κτηθέντα υπό των τρίτων καλή τη πίστει δικαιώματα. (Πρόβλ. Σ.Ε. 968)1964)."
Η διοίκηση, στην υπό εκδίκαση υπόθεση είχε τη δυντότητα να ανακαλέσει την εκδοθείσα διοικητική πράξη, παραμένει όμως να εξεταστεί η αίρεση του ευλόγου χρόνου. Τα επίδικα οχήματα εγγράφηκαν στις 15.7.89 και η ανάκληση της απόφασης για εγγραφή τους κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 28.11.90. Κρίνω ότι η ανάκληση διενεργήθηκε, υπό τις περιστάσεις, μέσα σε εύλογο χρόνο, λαμβανομένου υπόψη και του γεγονότος ότι έπρεπε να διενεργηθούν έρευνες με τις αρχές κάποιας άλλης χώρας που δικαιολογεί κάποια καθυστέρηση.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται στο σύνολό της. Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
Προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.