|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 2 ΑΑΔ 78
1 Μαρτίου, 1991
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στές]
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 5426).
Μεταφορά κυνηγετικού όπλου χωρίς άδεια κατοχής από τον Έπαρχο Πάφου κατά παράβαση του Άρθρου 7 (1) (α) και (6) (α) του Περί Πυροβόλων Όπλων Νόμου του 1974 (Αρ. 38/74).
Ποινή — Πρόστιμο ΛΚ45.- και δήμευση του όπλου — Κατά πόσο είναι υπερβολική.
Σύνταγμα — Άρθρο 12.3 — Η ποινή δεν πρέπει να είναι δυσανάλογη με τη βαρύτητα του αδικήματος.
Διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου η επιβολή ποινής δήμευσης όπλου "αναφορικώς προς ό διεπράχθη το αδίκημα" — Κριτήρια για άσκηση της.
Ο Εφεσείων ήταν φοιτητής ηλικίας 21 χρόνων. Βρέθηκε ένοχος με δική του παραδοχή ότι μετέφερε κυνηγετικό όπλο (ΔΟΚΟ) Αριθμός Εγγραφής GP16, που ανήκε στον πατέρα του χωρίς άδεια κατοχής. Με το όπλο αυτό εφόνευσε ένα αγριοπερίστερο. Μεταμελήθηκε ενώπιον του Πρωτόδικου Δικαστηρίου και είχε λευκό ποινικό μητρώο. Το Δικαστήριο επέβαλε στον κατηγορούμενο ποινή προστίμου ΛΚ45.- και δήμευση του όπλου του.
Η έφεση κατά της πιο πάνω ποινής ειδικά η δήμευση του όπλου βασιζόταν στο ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έδωσε λόγους για την επιβολή της ποινής αυτής, ότι η ποινή ήταν έκδηλα υπερβολική και ότι δεν την δικαιολογούν τα περιστατικά της υπόθεσης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αποδέχθηκε την έφεση όσον αφορά την δήμευση του όπλου και αντικατέστησε την ποινή με πρόστιμο ΛΚ100.- αντί δήμευση και πρόστιμο ΛΚ45.- και αποφάνθηκε ότι:
(1) Η δήμευση όπλου με βάση το Νόμο είναι ποινή.
(2) Η ποινή δεν πρέπει να είναι δυσανάλογη με τη βαρύτητα του αδικήματος σύμφωνα με το άρθρο 12.3 του Συντάγματος.
(3) Το Δικαστήριο έχει διακριτική ευχέρεια να επιβάλει ποινή δήμευσης όπλου "αναφορικώς προς ό διεπράχθη το αδίκημα", και πρέπει να δίδει λόγους για την άσκηση της διακριτικής αυτής εξουσίας είτε υπέρ είτε εναντίον της δήμευσης. Κριτήρια για άσκηση τέτοιας διακριτικής ευχέρειας για την επιβολή της ποινής της δήμευσης, είναι η σοβαρότητα του αδικήματος τα περιστατικά της υπόθεσης και η αξία του αντικειμένου. Έλλειψη στοιχείων αναφορικά με την αξία του αντικειμένου μπορεί να οδηγήσει στην ακύρωση της ποινής αυτής.
(4) Στην παρούσα υπόθεση το Πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έδωσε κανένα λόγο για την κατάσχεση - δήμευση του όπλου.
(5) Η ποινή είναι έκδηλα υπερβολική κρινόμενη κάτω από τα περιστατικά της υπόθεσης.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους ακυρώνεται η ποινή της δήμευσης και αντικαθίσταται η επιβληθείσα ποινή με ποινή ΛΚ100. - πρόστιμο.
Η έφεση επιτρέπεται.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Morphou Gendarmerie v. Englezos, 3 R.S.C.C. 7;
Antoniades and Another ν The Police, 1964 C.L.R. 139;
Kassos ν Police (1979) 2 C.L.R. 195;
Sarmallis and Another ν Police (1984) 2 C.L.R. 28;
Zavos ν The Police (1963) 1 C.L.R. 57;
Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Νεοφύτου (1991) 2 Α.Α.Δ. 5.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση εναντίον της ποινής από τον Δημήτρη Γεωργίου Παναγιωτίδη ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 14 Ιανουαρίου, 1991 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου (Αριθμός Ποινικής Υπόθεσης 8666/90) στην κατηγορία ότι μετέφερε κυνηγετικό όπλο χωρίς άδεια κατοχής από τον Έπαρχο Πάφου κατά παράβαση του άρθρου 7 (1) (α) και 6 (α) του Περί Πυροβόλων Όπλων Νόμου, 1974 (Νόμος 38/ 74) και καταδικάστηκε από τον Μιλτιάδου, Ε.Δ. σε πρόστιμο £45 και την κατάσχεση του όπλου.
Λ. Βασιλείου, για τον Εφεσείοντα.
Ε. Ρωσσίδου - Παπακυριακού (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ. ανέγνωσε την απόφαση του Δικαστηρίου. Ο εφεσείων, με δική του παραδοχή, βρέθηκε ένοχος ότι στις 19 Αυγούστου, 1990, στην Κρήτου Τέρρα της επαρχίας Πάφου, μετέφερε το κυνηγετικό όπλο, (ΔΟΚΟ), Αριθμός Εγγραφής GP16, χωρίς άδεια κατοχής από τον Έπαρχο Πάφου, κατά παράβαση του Άρθρου 7 (1) (α) και (6) (α) του περί Πυροβόλων Όπλων Νόμου του 1974, (Αρ. 38/74), (ο "Νόμος"). Το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου, επέβαλε στον κατηγορούμενο ποινή προστίμου £45.- και δήμευση του όπλου.
Η παρούσα έφεση στρέφεται εναντίον της πιο πάνω ποινής.
Οι λόγοι εφέσεως που αναφέρονται στην Ειδοποίηση, και αναπτύχθηκαν ενώπιόν μας από τον ευπαίδευτο δικηγόρο του εφεσείοντα, είναι ότι η ποινή, ειδικά η δήμευση του όπλου, είναι έκδηλα υπερβολική το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έδωσε λόγους για την επιβολή της ποινής αυτής και τα περιστατικά της υπόθεσης δεν δικαιολογούν τη δήμευση του όπλου.
Τα γεγονότα, αναφορικά με την πιο πάνω κατηγορία, όπως φαίνονται στα πρακτικά, είναι:-
Ο εφεσείων είναι 21 χρονών, φοιτητής. Το όπλο ανήκει στον πατέρα του. Στις 19 Αυγούστου, 1990, χωρίς την άδεια ή γνώση του πατέρα του, πήρε το πιο πάνω κυνηγετικό όπλο, το μετέφερε στην περιοχή του χωριού του, πυροβόλησε και φόνευσε ένα αγριοπερίστερο. Την ίδια μέρα μεταμελήθηκε. Την μεταμέλειά του εκδήλωσε και ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Έχει λευκό ποινικό μητρώο.
Κατηγορήθηκε και σε άλλες σχετικές κατηγορίες, τις οποίες παραδέχτηκε. Οι ποινές που επιβλήθηκαν στις άλλες κατηγορίες δεν αποτελούν αντικείμενο της παρούσας έφεσης.
Η δήμευση όπλου, με βάση το Νόμο, είναι ποινή -(βλ. Morphou Gendarmerie and Andreas Demetri Englezos, 3 R.S.C.C. 7).
Η ποινή δεν πρέπει να είναι δυσανάλογη με τη βαρύτητα του αδικήματος - (Άρθρο 12.3 του Συντάγματος).
Το Δικαστήριο έχει διακριτική ευχέρεια να επιβάλει ποινή δήμευσης όπλου "αναφορικώς προς ό διεπράχθη το αδίκημα". Τα Δικαστήρια πρέπει να δίδουν λόγους για την άσκηση της διακριτικής αυτής εξουσίας τους, είτε υπέρ, είτε εναντίον της δήμευσης - (βλ. Stelios Yiangou Antoniades and Another v. The Police, 1964 C.L.R. 139, 142, Kassos v. Police (1979) 2 C.L.R. 195, Sarmallis and Another v. Police (1984) 2 C.L.R. 28).
Κριτήρια για άσκηση της διακριτικής ευχέρειας επιβολής της ποινής της δήμευσης είναι η σοβαρότητα του αδικήματος, τα περιστατικά της υπόθεσης και η αξία του αντικειμένου. Η ποινή της δήμευσης πρέπει να εξετάζεται ως μέρος της συνολικής ποινής, που δεν πρέπει να είναι δυσανάλογη με τη βαρύτητα του αδικήματος. Αν δεν τεθούν ενώπιον του Δικαστηρίου επαρκή στοιχεία, τότε είναι επιθυμητό το Δικαστήριο να καλεί την Κατηγορούσα Αρχή να παρουσιάσει τα αναγκαία στοιχεία και την υπεράσπιση να αγορεύσει για το θέμα τούτο. Η έλλειψη στοιχείων, αναφορικά με την αξία των αντικειμένων για τα οποία επιβάλλεται δήμευση, μπορεί να οδηγήσει στην ακύρωση της ποινής αυτής - (βλ., μεταξύ άλλων, Michael Demetriou Zavos v. The Police (1963) 1 C.L.R. 57).
Ο δικηγόρος του εφεσείοντα ανέφερε ενώπιόν μας ότι η αξία του κυνηγετικού όπλου, που διατάχθηκε η δήμευση του, είναι £2,000.-. Αυτό δεν αντικρούστηκε από την άλλη πλευρά.
Η δικηγόρος της εφεσίβλητης - Αστυνομίας παρέθεσε την υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Σπύρου Ευαγγέλου Νεοφύτου, (1991) 2 Α.Α.Δ. 5.
Τα γεγονότα της πιο πάνω υπόθεσης είναι πολύ διαφορετικά από τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης. Ως εκ τούτου, η Απόφαση στην Έφεση Αρ. 5240 δεν μπορεί να ασκήσει οποιαδήποτε επιρροή στην έκβαση της κρινόμενης έφεσης.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έδωσε κανένα λόγο για την κατάσχεση - δήμευση του όπλου.
Η ποινή είναι έκδηλα υπερβολική, κρινόμενη κάτω από τα περιστατικά της υπόθεσης.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, αποφασίσαμε να ακυρώσουμε την ποινή της δήμευσης και να αντικαταστήσουμε την ποινή που επιβλήθηκε με ποινή £100.- προστίμου, αντί £45.- πρόστιμο και δήμευση.
Εφεση επιτρέπεται.